❱❱ Εναν χρόνο μετά τον χαμό της αξέχαστης star, η Νόρα Βαλσάμη στέλνει το δικό της σπαρακτικό «αντίο» στην κολλητή φίλη τηςΑπό τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
Με τα πιο σπαρακτικά λόγια η Νόρα Βαλσάμη στέλνει δημόσια μέσα από την «Espresso» το δικό της «αντίο» στην κολλητή της φίλη, την αξέχαστη Ζωή Λάσκαρη, μόνο λίγες μέρες μετά την πρώτη επέτειο του θανάτου της.
«Εχει περάσει ένας χρόνος και ακόμα δεν έχω συνέλθει από τον θάνατο της Ζωίτσας. Μου στοίχισε όσο δεν μπορεί να φανταστεί κανένας! Εγώ και ο σύζυγός μου είμαστε ράκος» λέει στην «Espresso» η αγαπημένη ηθοποιός και η φωνή της σπάει από τους λυγμούς. Είναι ίσως η πρώτη φορά μετά τον χαμό της άλλης αδελφικής της φίλης, της Αλίκης Βουγιουκλάκη, που η Νόρα Βαλσάμη λυγίζει τόσο.
«Με την Αλίκη και με τη Ζωή ήμασταν σαν αδερφές. Η μία έδινε κουράγιο στην άλλη και είχαμε παρηγοριά. Αυτή η αλυσίδα έσπασε τόσο γρήγορα, τόσο απρόσμενα, που με συγκλόνισε ψυχικά και σωματικά. Νιώθω πλέον εντελώς μόνη μου…» αναφέρει συγκινημένη.
Για δεκαετίες ολόκληρες οι τρεις τους ήταν αυτοκόλλητες. Σήμερα από τη Σύρο, όπου μένει μόνιμα η Νόρα με τον σύζυγό της, τον σκηνοθέτη Ερρίκο Ανδρέου, νιώθει την ανάγκη να μιλήσει δημόσια για τη «δική της Ζωή». Τα προβλήματα υγείας που έχει τα τελευταία χρόνια είναι πολλά, την κρατούν μέσα στο σπίτι και δεν της άφησαν το περιθώριο να πάει τον προηγούμενο Αύγουστο στην κηδεία της αγαπημένης της φίλης.
«Οταν “έφυγε” η Αλίκη, μείναμε εγώ και η Ζωή. Ετσι παρηγορήθηκα ότι θα έχει η μία την άλλη για να κάνουμε παρέα. Με τη Ζωή δέσαμε τότε ακόμα περισσότερο, γιατί η μία στεκόταν βράχος στην άλλη. Ο θάνατός της πέρυσι το καλοκαίρι με… σκότωσε. Η υγεία μου επιδεινώθηκε. Με πλήγωσε ο θάνατός της, με τσάκισε» εξομολογείται με πόνο ψυχής.
«Οταν πέθανε η Ζωή, εγώ ήμουν στο νοσοκομείο πολύ άρρωστη. Δεν πήγα στην κηδεία. Κι ούτε και θα πήγαινα. Δεν αντέχω άλλες κηδείες, άλλο πόνο. Ο θάνατος της Ζωής ήταν καθοριστικός για μένα και τον Ερρίκο. Τη λατρεύαμε. Ηταν οικογένειά μας. Πίστευα κι έλεγα μέσα μου ότι εγώ θα “φύγω” πρώτη. Γιατί, παιδί μου, έχω πολλά προβλήματα υγείας» συνεχίζει.
Οσο για την τελευταία φορά που μίλησαν; «Ηταν περίπου δεκαπέντε μέρες προτού πεθάνει. Θυμάμαι ότι μου έκανε παράπονα: “Γιατί, Νοράκι, πήγατε στη Σύρο; Γιατί με άφησες εδώ στην Αθήνα μόνη;” με ρωτούσε. Οταν άκουσα από την τηλεόραση ότι “έφυγε” η Ζωή, τρελάθηκα» αποκρίνεται με δυσκολία.
Το ταξίδι
Τη ρωτάμε αν θα πάει στον τάφο της για να προσκυνήσει. «Οχι, παιδί μου, δεν θα πάω στην Αθήνα. Εχω ήδη προσκυνήσει εδώ στη Σύρο για τη Ζωή, έχω ανάψει πολλά κεράκια για εκείνη και για να είναι φωτεινός ο δρόμος του ταξιδιού της, αλλά έκανα δώρο και μια εικόνα της Παναγίας για εκείνη. Για να την έχει ο Θεός κοντά του» μας λέει και ξεσπάει σε κλάματα.
Της ζητάμε να στείλει το δικό της μήνυμα στον κόσμο, τόσο για την Αλίκη όσο και για τη Ζωή. «Παιδί μου, και οι δύο ήταν φίλες μου. Αδερφές μου. Και ήταν ψυχούλες αληθινές, αυθεντικές. Βοηθούσαν τον κόσμο. Με λάτρεψαν και οι δύο και τις λάτρεψα. Ας αναπαυτεί η ψυχούλα τους, γιατί ήταν πραγματικοί άγγελοι πάνω στη γη».
