❱❱ Ο Αγγελος Αντωνόπουλος στα 86 του πατά και φέτος το σανίδι, ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής του μονολόγου «Ο Μαρξ στο Σόχο»
❱❱ Ο κορυφαίος ηθοποιός κάνει flashback στη ζωή και την 60χρονη καριέρα τουΑπό τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
Φωτογραφίες: Χρήστος Ζήνας
Ο επιστήθιος φίλος του, Αλέκος Αλεξανδράκης, συνήθιζε να τον αποκαλεί «ήρεμη δύναμη»… Πράγματι, αρκούν λίγα λεπτά δίπλα στον Αγγελο Αντωνόπουλο για να διαπιστώσει κανείς πως ο χαρακτηρισμός που του απέδιδε ο συνάδελφός του -και συναγωνιστής του στην Αριστερά- είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικός!
Με αφορμή τη συγκλονιστική ερμηνεία του στον μονόλογο «Ο Μαρξ στο Σόχο» (τον οποίο και σκηνοθετεί), που ανεβαίνει από τις αρχές του μήνα στο θέατρο Αλμα, ο σπουδαίος ηθοποιός ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso»…
Ο κορυφαίος μας ηθοποιός μιλά για την 60χρονη καριέρα του -που θα ξεκινούσε νωρίτερα, αν ο Φίνος δεν είχε αρνηθεί την πρόταση της Τζένης Καρέζη να τον κάνει συμπρωταγωνιστή της-, για την κολλητή του Αλίκη Βουγιουκλάκη, για τη μητέρα του Μυκήνα και την ιστορία που έκρυβε το όνομά της, για τον «Αγνωστο Πόλεμο», που τον έκανε σταρ σε μια νύχτα, αλλά και για το γεγονός ότι, παρότι είναι αριστερός, είναι θρησκευόμενος!
«Το θέλει ο κόσμος»
Η συνάντησή μας έγινε στο θέατρο λίγο προτού ανέβει στη σκηνή. «Το είχα παίξει και πριν από έξι χρόνια αυτό το έργο. Είναι ένας τρομερός μονόλογος, με φοβερά συμπεράσματα» μας λέει. «Αποφάσισα να το ανεβάσω ξανά, γιατί σκέφτηκα ότι υπάρχει ένας κόσμος που θέλει να το δει. Μου έχει διατυπώσει αυτή την απαίτηση με πολλούς τρόπους». Ο Αγγελος Αντωνόπουλος είναι ήδη 86 χρόνων και το περπάτημά του είναι πλέον βαρύ, ωστόσο η σκέψη του είναι διαυγής και η ευγένειά του διάχυτη, αρχοντική… «Εχω μεγάλο κέφι που βρίσκομαι και πάλι στη σκηνή και αισθάνομαι μεγάλη ζωτικότητα» τονίζει με έναν παιδικό ενθουσιασμό που σε πείθει. Σ’ αυτή τη δουλειά βρίσκεται 60 ολόκληρα χρόνια, αλλά -όπως δηλώνει- δεν νιώθει καθόλου κουρασμένος. «Η κόπωση του θεάτρου είναι ερωτική κόπωση. Οπως μετά από έναν έρωτα αισθάνεσαι μια όμορφη κόπωση, γλυκιά, έτσι είναι και με το θέατρο» περιγράφει με ποιητική διάθεση. Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε παρέα ένα flashback στη ζωή του, από τα παιδικά του χρόνια και την πολυαγαπημένη του μητέρα. «Κάτι που δεν ξέρετε είναι ότι τη μητέρα μου την έλεγαν Μυκήνα. Ξέρετε από πού πήρε το όνομά της; Τη βάπτισε ο Ερρίκος Σλήμαν όταν έκανε τις ανασκαφές στις Μυκήνες, εξ ου και το όνομα» αποκαλύπτει και στη συνέχεια αναφέρεται στον πατέρα του, που έφυγε από τη ζωή όταν ο ηθοποιός ήταν μόλις 2 χρόνων. «Ηταν πέτρινα χρόνια, γεμάτα πίκρες. Κάθε οικογένεια είχε και έναν νεκρό τότε. Ο μπαμπάς λοιπόν πέθανε μέσα στον πόλεμο του ’40 από πνευμονία. Βλέπετε, δεν υπήρχαν αντιβιοτικά και έσκασε από την αρρώστια. Τον έχω αμυδρά στο μυαλό μου».
Με τη μητέρα του λοιπόν ανέβηκαν μαζί τον γολγοθά της Κατοχής. «Πολλή πείνα, αδερφέ μου. Πολλή μεγάλη φτώχεια. Πολύ δύσκολα χρόνια. Οταν μεγάλωσα κάπως, τη μάλωνα συνεχώς γιατί δεν ξαναπαντρεύτηκε και έμεινε μόνη της. Και εκείνη μάλωνε εμένα που της ζητούσα να παντρευτεί. Εμεινε μόνη της για μένα. Θυσιάστηκε για μένα» θυμάται. Στα δύσκολα αυτά χρόνια που πέρασαν για να επιβιώσει και να βρει τον δρόμο του ως ηθοποιός, ο Αγγελος Αντωνόπουλος έκανε διάφορες δουλειές. Πάλεψε με την ίδια τη ζωή για να γίνει αυτό που έγινε.
«Δούλεψα σκληρά. Και τελικά βρήκα τον δρόμο μου σε ηλικία 27 ετών. Το θέμα είναι ότι ο χώρος με υποδέχτηκε με μια μεγάλη αγκαλιά» λέει και φωτίζεται το πρόσωπό του. «Τότε εγώ είχα σπουδαίους ηθοποιούς για πρότυπα. Είχα τον Γιώργο Λαζάνη, την Ελλη Λαμπέτη, την Κατίνα Παξινού… Ωστόσο το πάλεψα και δικαιώθηκα, παιδί μου. Υπάρχουν παραδείγματα άλλων ηθοποιών που πάλεψαν και δεν τα κατάφεραν. Κάποια στιγμή σε εμένα κάτι είδαν, κάτι έλαμψε, ένας ρόλος, μια ωραία ευκαιρία κι έγινε αυτό που έγινε».
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
«ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΣ»
Στην πολύωρη κουβέντα που κάναμε μιλήσαμε και για θρησκεία, για πολιτική, για talent shows… Και γελάσαμε αρκετά, μια και είναι γνωστό ότι ο Αγγελος Αντωνόπουλος είναι ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ.
«Εγώ, παιδί μου, είμαι και αριστερός και θρησκευόμενος» αναφέρει, εξηγώντας γιατί αυτές οι δύο έννοιες δεν είναι… παράλληλες: «Από την εφηβεία μου ακόμα ήμουν έτσι κι αυτό το δημιούργησαν κάποιες σημαντικές γνωριμίες με σπουδαίους ανθρώπους και της Αριστεράς και της θρησκείας. Τότε έφηβος είδα ότι το θρησκευόμενο στοιχείο δεν προσέκρουε στην ιδεολογία της Αριστεράς. Και μέχρι σήμερα δεν έχω αναθεωρήσει τίποτα από όλα αυτά. Ο αθεϊσμός διδάχτηκε κάποια εποχή στη Σοβιετική Ενωση».
Τον ρωτάμε, επίσης, γιατί δεν έχει το δικό του θέατρο, όπως τόσοι άλλοι συνάδελφοί του. «Είχα. Κάποια στιγμή όμως έπρεπε να το παρατήσω. Γιατί επηρέαζε πολύ τις αποφάσεις μου στο ανέβασμα ενός έργου, καθώς και το επίπεδό μου. Εξαρτούσα τις αποφάσεις μου από την ταμειακή κίνηση. Οταν παράτησα την ιδιοκτησία του θεάτρου και ξανάγινα… ελεύθερος σκοπευτής, ξανάγινα και καλλιτέχνης» τονίζει.
Λίγο πριν τον αποχαιρετήσουμε, κι ενώ έχουμε πει πολλά που δεν χωρούν σε δυο σελίδες, τον ρωτάμε και για τη μόδα της εποχής, τα talent shows και όλους όσοι έχουν εισβάλει στην υποκριτική είτε ως νικητές από τηλεπαιχνίδια είτε ως τραγουδιστές.
«Ο κόσμος ο ίδιος λέει ότι όλο αυτό δεν το θεωρεί σωστό και όλα αυτά είναι προχειρότητες που βολεύουν τις εκάστοτε παραγωγές. Και γι’ αυτό οι περισσότεροι κλείνουν την τηλεόραση. Μαζεύουν τα παιδάκια, τα αφήνουν απλήρωτα. Και αυτά πηγαίνουν εκεί με τη λαχτάρα να παίξουν κάτι» αναφέρει και προσθέτει: «Οταν ήμουν δάσκαλος, είχα εισηγηθεί στη σχολή να μην αφήνουμε τα παιδιά να τρέχουν στα γραφεία παραγωγής και σε όλα αυτά τα τηλεπαιχνίδια με την ελπίδα να παίξουν κάποιο ρολάκι, γιατί τα εκμεταλλεύονται!».
Η Αλίκη, η Τζένη και ο «Αγνωστος Πόλεμος» που τον έκανε διάσημο
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ο γάμος του Αγγελου Αντωνόπουλου με τη σύντροφό του Νινέτα έγινε με κάθε επισημότητα, με κουμπάρους την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο. Με το ζευγάρι έμειναν για πάντα φίλοι.
«Και η Τζένη και ο Κώστας ήταν χρυσά παιδιά. Σπουδαίοι άνθρωποι. Ο,τι και να θυμηθώ είναι το ελάχιστο» υποστηρίζει και μας εξιστορεί γιατί δεν ήταν αυτός ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Ενας μεγάλος έρωτας», όπως επιθυμούσε η κουμπάρα του, Τζένη. «Δεν με ενέκρινε ο Φίνος και τον ρόλο τον έδωσε στον Μηνά Χρηστίδη. Ηθελε για τον ρόλο έναν πιο… τσαλακωμένο, πιο μεγάλο σε ηλικία. Εγώ ήμουν νέος και πολύ νόστιμος (γέλια) και ο Φίνος μού στέρησε τον ρόλο».
Τον ρωτάμε γιατί, ενώ ήταν πολύ δημοφιλής στο θέατρο, στο σινεμά δεν πρωταγωνίστησε σε όσες ταινίες θα περίμενε κανείς. «Οταν ξεκίνησα να παίζω σε ταινίες, οι συνομήλικοί μου είχαν ήδη κάνει καριέρα. Εγώ τότε ξεκινούσα. Ωστόσο δεν μετάνιωσα για όσα έκανα και στη μεγάλη οθόνη» αναφέρει.
Ανάμεσα στις κινηματογραφικές του δουλειές, τρεις («Σ’ αγαπώ», «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», «Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα») ήταν με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, με την οποία τον συνέδεε μια μεγάλη φιλία.
Μαγνητίζει
«Η Αλίκη είχε μια τόσο έντονη προσωπικότητα που είναι ανεξάντλητη πηγή για να γράφει κάποιος για χρόνια. Ο καθένας από εμάς που τη ζήσαμε θυμάται συνεχώς και νέα στοιχεία, νέα πράγματα για το Αλικάκι. Ηταν πολύ δουλευταρού, σπουδαίος χαρακτήρας και ταλαντούχος ηθοποιός. Απόδειξη, ότι ακόμα και τα παιδιά σήμερα που δεν την πρόλαβαν ζωντανή… κρέμονται από την τηλεόραση όταν βλέπουν την Αλίκη. Αρα είχε κι έχει τη δύναμη να… μαγνητίζει και τους νέους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι ήταν πολύ ταλαντούχο άτομο» αναφέρει χαμογελώντας.
Και μετά ήρθε η τηλεοπτική επιτυχία, με έναν ρόλο που άφησε εποχή! Ως συνταγματάρχης Βαρτάνης στον «Αγνωστο Πόλεμο» του Νίκου Φώσκολου δημιουργούσε… παραλήρημα στους τηλεθεατές, με την τηλεθέαση να αγγίζει έως το 83%. Τις Τετάρτες που προβαλλόταν η σειρά, κινηματογράφοι και θέατρα έμεναν κλειστά!
«Οταν βγήκα στο θέατρο έγινε… σεισμός και δεν θα σας το κρύψω αυτό. Αλλά και ότι αυτό εξαρτήθηκε από την τηλεόραση. Διότι έγινε μια τεράστια “έκρηξη” με τη σειρά του Φώσκολου που δεν την περίμενε κανείς».