❱❱ Η σχεδόν 90χρονη Αννα Κυριακού, η θεία «Μπεμπέκα» από τις «Τρεις Χάριτες», μιλάει στην «Εspresso» για την καριέρα της στο σανίδι και στην τηλεόρασηΑπό τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
Εχει μείνει στις καρδιές μας ως η πιο αγαπημένη θεία της μικρής οθόνης, παρόλο που μετράει 70 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας και θεωρείται από τις πιο σπουδαίες πρωταγωνίστριες του Εθνικού Θεάτρου. Κι όμως, ο ρόλος της «Μπεμπέκας» που υποδύθηκε η Αννα Κυριακού στις «Τρεις Χάριτες» του Mega είναι εκείνος που έμελλε τελικά να τη σημαδέψει.
Δίνει πάρα πολύ σπάνια συνεντεύξεις, καθώς -όπως λέει- το κεφάλαιο της υποκριτικής τέχνης έχει κλείσει γι’ αυτήν πολλά χρόνια πριν. «Εκτός αν ο ρόλος αυτός είναι κάτι ξεχωριστό και με ενθουσιάσει, τότε θα πω ξανά το “ναι”» διευκρινίζει χαμογελώντας, αφήνοντας έτσι ανοιχτό ένα μικρό παράθυρο στον ικανό δημιουργό που θα της προτείνει το κάτι διαφορετικό που θα την ιντριγκάρει.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής μας διαπιστώσαμε μια απίστευτη διαύγεια, που σπάνια βρίσκει κανείς σε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο. «Είμαι πλέον πολύ μεγάλη. Αν βρίσκεσαι κοντά στη διαχωριστική γραμμή των 90 ετών, είτε είσαι κάτω από αυτήν είτε πάνω, δεν έχει σημασία» μας λέει.
«Στο πετσί τους»
«Κάποτε ήμουν ενεργό μέλος της κοινωνίας και του θεάτρου. Πλέον αποτραβήχτηκα απ’ όλους. Το μόνο που με ενδιαφέρει αυτό το διάστημα είναι να ολοκληρώσω το βιβλίο μου για τον πόλεμο και το Επος του ’40. Γιατί εγώ είμαι παιδί του πολέμου. Κι αν σήμερα όλοι μιλούν για σύγχρονο πόλεμο, μάλλον δεν έχουν νιώσει στο πετσί τους τι σημαίνει πραγματικός πόλεμος. Να βλέπεις τους γείτονές σου να πεθαίνουν από λιμό, να περπατάς μέσα στα πτώματα, να προσπαθείς να πάρεις ένα κομμάτι ψωμί για να ζήσεις» περιγράφει και ακούγεται συγκινημένη.
Το βιογραφικό βιβλίο της ξεκινάει από το πατρικό σπίτι της, στην περιοχή της Ακροπόλεως. «Είμαι γέννημα θρέμμα της περιοχής και σε αυτό το σπίτι μένω μέχρι και σήμερα. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα γιατί οι μνήμες είναι τόσο έντονες που δεν θα ήθελα να τις απαλείψω».
Στους τοίχους του πατρικού της δεν υπάρχουν πολλές φωτογραφίες από την καριέρα της. Μόνο κάποιες με τον γιο της και τον εγγονό της, που είναι τα πιο αγαπημένα της πρόσωπα. Και στο διαδίκτυο όμως, ψάχνοντας κανείς λεπτομέρειες και φωτογραφικό υλικό από τη ζωή της, ελάχιστα είναι αυτά που θα βρει. Βλέπετε, η Αννα Κυριακού ήταν πάντοτε φειδωλή στις συνεντεύξεις. «Α, μπα! Δεν έδινα και τότε που έπαιζα σε τόσα θεατρικά έργα, αλλά και στον κινηματογράφο. Πέντε έξι φορές έχω δώσει συνέντευξη σε όλη μου τη ζωή» αναφέρει. Τη ρωτάμε για τη δική της… επανάσταση να γίνει ηθοποιός σε τόσο δύσκολες εποχές. Χαμογελάει. «Την έκανα αυτή την επανάσταση, όπως και πολλά άλλα παιδιά. Ηθελα να γίνω ηθοποιός και το αποφάσισα επαναστατώντας απέναντι στην οικογένειά μου. Ηταν πολύ δύσκολο να πάρεις την απόφαση να γίνεις ηθοποιός τότε. Υπήρχε μεγάλη φτώχεια στην Ελλάδα και το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν παρεξηγημένο» τονίζει.
Η ίδια, κάνοντας σήμερα έναν απολογισμό ζωής και καριέρας, βλέπει πως όλα τα κομμάτια αυτής της πορείας, προσωπικής και επαγγελματικής, υπήρξαν σημαντικά. «Ακόμα και τα πιο ασήμαντα σήμερα τα βλέπω σημαντικά. Ημουν νέα, ήμουν τολμηρή, όπως όλα τα παιδιά, και είχα θάρρος. Θα ήθελα να ξαναζήσω τα νιάτα μου, όχι όμως αυτά του πολέμου» μας λέει και επανέρχεται στο θέμα του βιβλίου της, διευκρινίζοντας ότι δεν θα περιέχει στοιχεία από την προσωπική της ζωή, ούτε όσα έζησε στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
«Αυτά τα αφήνω για τους άλλους συναδέλφους. Εγώ έπαιξα δίπλα σε κολοσσούς. Επαιξα δύο χρόνια με τον Βασίλη Λογοθετίδη. Τον “προσκυνούσε” ο Χορν και τον θεωρούσε σημαντικότερο όλων. Επαιξα με την Παξινού, τον Μινωτή, την Ανδρεάδη, τον Κουν, τον Αλεξανδράκη, τον Ηλιόπουλο. Εχω τεράστια μνήμη που θα μπορούσα να γράφω τόμους για όλα όσα έζησα. Ομως, στην εποχή που ζούμε, με την τόση ευτέλεια, ποιος μας θυμάται όλους εμάς; Κανένας δυστυχώς» σημειώνει με πικρία.
Οι ταινίες
Θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση, ραδιόφωνο. Η Αννα Κυριακού άφησε σε όλα το αποτύπωμά της.
«Για μένα όλα είχαν σημαντική αξία. Καθένα είχε τη βαρύτητά του. Η παλάντζα, ωστόσο, γέρνει στο θέατρο. Εκεί δείχνεις τις ικανότητές σου. Ξέρεις ότι εγώ υπηρέτησα το Εθνικό Θέατρο για 20 ολόκληρα χρόνια; Και δεν μας άφηναν να παίξουμε στον κινηματογράφο. Τρεις τέσσερις ταινίες που έκανα δεινοπάθησα για να τους πείσω. Και με άφησαν να παίξω επειδή γνώριζα τον Ψαθά και τον Σακελλάριο, που ήταν δικά τους τα έργα. Αλλιώς, ούτε σε αυτές τις ταινίες θα είχα παίξει. Οι του θεάτρου θεωρούσαν τον κινηματογράφο ευτελές είδος».
Η «ΚΑΡΥΑΤΙΔΑ» ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΜΑΥΡΟ» ΣΤΟ MEGA
Η Αννα Κυριακού θεωρεί ακόμα και σήμερα ευλογία το γεγονός ότι έπαιξε στις «Τρεις Χάριτες», που ήταν ένα από τα πρώτα σίριαλ του Mega. «Αλλιώς, δεν θα με θυμόταν κανείς. Ηταν μια πολύ ωραία σειρά, με αξιοπρέπεια. Δεν υπήρχε βωμολοχία και κυρίως είχε κείμενο με χιούμορ» σχολιάζει.
Τη ρωτάμε για τις τρεις συμπρωταγωνίστριές της Αννα Παναγιωτοπούλου, Μίνα Αδαμάκη και Νένα Μεντή, και χαμογελάει αμέσως δείχνοντας την αγάπη της για εκείνες. «Αξιολάτρευτες, αλλά δυστυχώς δεν βρισκόμαστε πλέον εδώ και πολλά χρόνια. Το επάγγελμά μας το έχει αυτό. Κάνουμε μια σειρά και μετά εξαφανιζόμαστε μεταξύ μας. Εμείς οι ηθοποιοί είμαστε μοναχικά όντα. Για μένα θα ήταν ευτυχία μια μέρα να ανοίξει η πόρτα και να μπουν “οι τρεις Χάριτες” μέσα στο σπίτι μου. Μακάρι να συμβεί» εύχεται.
Η θρυλική «Μπεμπέκα» ύστερα από αυτή τη σειρά αποφάσισε να αποσυρθεί, παρόλο που η φήμη της ακόμα και σήμερα, σχεδόν 30 χρόνια μετά, την ακολουθεί, με τους θαυμαστές της να πολλαπλασιάζονται συνεχώς. «Αποσύρθηκα γιατί δεν είχα κάποια άλλη ενδιαφέρουσα πρόταση για να παίξω. Διάλεγα τους ρόλους και τα έργα με πολύ αυστηρά κριτήρια» μας λέει.
Τι θα απαντούσε άραγε στην πιθανότητα μιας ενδιαφέρουσας πρότασης σήμερα; «Αν ήταν ένας ρόλος όπου θα μπορούσα να προσφέρω κάτι και να μείνει, θα τον έπαιζα. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει» απαντά. Σε ερώτησή μας αν θα συμμετείχε σε ένα remake της σειράς «Οι τρεις Χάριτες», αντιδρά σαν να ξαφνιάζεται. «Μα, είναι δυνατόν να παίξω στις “Τρεις Χάριτες” τώρα που είμαι υπέργηρη; Δόξα τω Θεώ, έχω ακόμα το μυαλό μου» λέει γελώντας. Η ίδια δεν παραλείπει να μας πει δυο λόγια και για το «μαύρο» στο Mega. «Οταν είδα το “μαύρο”, άρχισα να κλαίω ασυναίσθητα. Πολύ λυπήθηκα. Γιατί από αυτό το κανάλι βγήκαν όλοι οι ηθοποιοί. Εφαγε ψωμί πολύς κόσμος και πλέον δεν υπάρχει. Πόσο κρίμα! Είναι σαν να χάνεις ένα κομμάτι από τη ζωή σου. Σαν να πέφτει μαύρο και να μη θυμάσαι ένα σημαντικό κομμάτι σου» αναφέρει. Το χιούμορ της Αννας Κυριακού είναι ιδιαίτερο, κάτι που φαίνεται όταν αποφασίζει να αναφερθεί σε συναδέλφους της που έχουν φύγει από τη ζωή.
«Πολύ λυπάμαι. Νιώθω εντελώς μόνη γιατί όλοι αυτοί με τους οποίους έχω παίξει έχουν αποδημήσει εις τόπον χλοερόν» μας λέει γελώντας δυνατά και συνεχίζει: «Και δυστυχώς δεν έχουν τηλέφωνο εκεί που είναι για να τα λέμε». Οταν η κουβέντα μας φτάνει στην Ειρήνη Παπά, με την οποία ήταν συμμαθήτριες στη Σχολή του Εθνικού, η φωνή της σοβαρεύει και αναφέρεται σε εκείνη με δέος. «Ηταν, νομίζω, μια Καρυάτιδα που όμοιά της δεν θα ξαναβγεί. Το πρόσωπό της είναι η ίδια η Ελλάδα. Τη θυμάμαι ως ένα κορίτσι με τσαγανό, τσαούσα, όπως αρμόζει σε μια τέτοια έντονη προσωπικότητα. Ομως, πολύ λυπάμαι για το Αλτσχάιμερ που πάσχει. Το σημαντικό είναι να φεύγεις και να έχεις σώας τας φρένας» τονίζει. Οσο για τον αν φοβάται τον θάνατο, η απάντησή της είναι αφοπλιστική: «Σιγά που θα τον φοβηθώ! Η ζωή, παιδί μου, έχει αρχή, μέση και τέλος. Απλά, θέλω να πεθάνω με αξιοπρέπεια, όπως έζησα».
