Ο Κωνσταντίνος Αργυρός βρέθηκε καλεσμένος στο «Ενώπιος Ενωπίω» και παραχώρησε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Νίκο Χατζηνικολάου. Ο αγαπημένος τραγουδιστής μίλησε ανοιχτά για τα πρώτα του μουσικά βήματα, για τους γονείς του και τα αδέρφια του και το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή του η οικογένεια του, καθώς και την απρόσμενη συμμετοχή του Fame Story.
«Ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στο πιάνο σε ηλικία 5 ετών. Πήγαινα και έπαιζα ότι άκουγα. Και οι γονείς μου κατάλαβαν ότι έχω τρέλα με τη μουσική. Και όταν τελείωνα το σχολείο ήθελα να κάνω πρόβες. Τα αδέλφια μου διάβαζαν 8 ώρες πιάνω εγώ δυο αλλά το είχα! Ήθελα να μπω στην ιατρική, όταν τελείωσα το σχολείο, αλλά με κέρδισε η μουσική. Ήμουν 18 χρονών στην Λευκάδα και έκανα τα χαρτιά μου να φύγω για Ιταλία. Ο στόχος μου τότε ήταν η ιατρική. Όταν ήμουν στην Λευκάδα, μια φίλη μου είπε πως θα κάνει αίτηση για το Fame Story. Έτσι, πήρα μια κιθάρα και άρχιζα να της παίζω κομμάτια για τις οντισιόν. Μετά από δύο μήνες, μου ήρθε ένα μέιλ από την παραγωγή πως έκανα αίτηση για να μπω στο παιχνίδι, την είχε κάνει η φίλη μου. Έτσι, μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ. Δεν είχα στο μυαλό μου να ασχοληθώ με αυτό. Οι γονείς μου με έβλεπαν τότε και μου έδωσαν μια συμβουλή, πως ό,τι επιλέξω αυτή θα είναι η ζωή μου. Μου μεταφέραν την ευθύνη».
Στη συνέχεια ο τραγουδιστής αναφέρθηκε στην σχέση του με την οικογένεια του και τόνισε πως και ο ίδιος έχει σκεφτεί τον εαυτό του ως πατέρα.
«Είμαστε μια αγαπημένη οικογένεια, είχα φανταστικά παιδικά χρόνια. Είμαστε τρίδυμα. Είμαστε τα πρώτα παιδιά με εξωσωματική. Είχε γίνει χαμός τότε που γεννηθήκαμε και έδωσε και μήνυμα σε πολλούς άλλους που λαχταρούσαν να κάνουν παιδιά και είχαν πρόβλημα. Είμαι περήφανος για τα αδέλφια μου. Ο αδελφός μου είναι πολύ ευφυής και μετράει η άποψή του για μένα. Η αδελφή μου είναι ακαδημαϊκός και κάνει φοβερή καριέρα. Η μαμά μου είναι «μπουμπουλίνα»! Διαχειρίζεται άψογα όλες τις καταστάσεις. Ο πατέρας μου είναι το φιλαράκι μου. Οι γονείς μου αντιμετώπισαν με ταπεινότητα την επιτυχία μου. Επειδή βάζω στόχους χάνω μερικές φορές τη μπάλα. Συνοδοιπόροι σε αυτό το ταξίδι είναι οι γονείς μου και μου λένε ζήσε και λίγο».
