Η σπιτονοικοκυρά του Βόσκαρη στις «Αγριες μέλισσες» είναι μια easy rider που παθιάζεται με τον χορό, τη μουσική και τις πολεμικές τέχνες.
Είναι η κυρα-Χαρίκλεια, η κακιά του χωριού στις «Άγριες μέλισσες». Σπιτονοικοκυρά του σκοτεινού διοικητή της Χωροφυλακής Μάνου Βόσκαρη και φανατική πολέμια της Ελένης Σταμίρη. Κι όμως, η ταλαντούχα Γιώτα Ζερδεβά που την υποδύεται απολαυστικά στο σίριαλ του ΑΝΤ1, απέχει μίλια μακριά από την ηρωίδα της, τόσο στον χαρακτήρα όσο και στις συνήθειες.
- Από τον
ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
Η κυρα-Χαρίκλεια δεν χορταίνει να κατηγορεί τη Λενιώ και να υμνεί τον νοικάρη της, ενώ την έχουμε δει στο παρελθόν να πετάει μέχρι και αβγά στο σπίτι των αδελφών Σταμίρη.
Η Γιώτα, από την άλλη μεριά, όταν δεν έχει γύρισμα παίζει κιθάρα και μπουζούκι, ασχολείται με τον χορό και τις πολεμικές τέχνες, ενώ της αρέσει ν’ ανεβαίνει στη μηχανή μεγάλου κυβισμού που διαθέτει και να πηγαίνει βόλτες στη θάλασσα. Μπορεί στις «Άγριες μέλισσες» να μην της φαίνεται, μια και στο Διαφάνι ο Μπάμπης Βαμβακάς είναι ο μηχανόβιος, αλλά στην πραγματικότητα και η κυρα-Χαρίλεια είναι μια easy rider.
Ποια είναι η άποψή σου για την κυρα-Χαρίκλεια σε ανθρώπινο επίπεδο; Μπορείς να τη δικαιολογήσεις;
Δεν θα μπορούσα να την ερμηνεύσω αν πρώτα δεν «βουτούσα» μέσα της για να την αποδεχτώ, να την κατανοήσω και να δικαιολογήσω κάθε της κίνηση.
Η κυρα-Χαρίκλεια είναι μια γυναίκα του χωριού, απαίδευτη, που γαλουχήθηκε να τηρεί ευλαβικά τα «πρέπει» της εποχής της.
Αυτά τα «πρέπει» είναι που δημιουργούν τα σκοτάδια και τους φόβους της… Με δύναμη και με πυγμή προτάσσει τα στήθη για να κρατήσει τα κατεστημένα που και η ίδια είναι φυλακισμένη μέσα τους.
Γιατί πιστεύεις ότι η ηρωίδα σου μισεί την Ελένη Σταμίρη;
Η Ελένη δημιουργεί τριγμούς στα θεμέλια των αρχών της εποχής. Χαλάει παγιωμένες ισορροπίες, αντιστέκεται παραβιάζοντας κανόνες ηθικής και παρ’ όλα αυτά κάποιοι είναι ταγμένοι στο πλευρό της. Όλη αυτή η διαφορετικότητα δημιουργεί στην κυρα-Χαρίκλεια φόβο, ζήλια, μίσος.
Τον Βόσκαρη, από την άλλη μεριά, τον συμπαθεί. Πώς θ’ αντιδράσει όταν θα μπει η Σοφούλα νύφη στο σπίτι του νοικάρη της;
Ο Βόσκαρης, έχοντας το αξίωμα του διοικητή, στα μάτια της κυρα-Χαρίκλειας είναι ανώτερος κοινωνικά άνθρωπος. Περήφανη που τον έχει νοικάρη της, κοντά του θεωρεί ότι κλέβει λίγο από τη λάμψη του αξιώματός του. Δεν βλέπει κάτι μεμπτό στη σχέση του με τη Σοφούλα. Εξάλλου, για την εποχή της, τα πετυχημένα ζευγάρια είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας.
Φαντάζομαι, αν θα πέσει κάτι στην αντίληψή της αντίθετο με τις αρχές και τους κανόνες ηθικής της, θ’ αντιδράσει αντίστοιχα. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις κιόλας τι άλλο θα ξεπροβάλει από τα σκοτάδια της… Κυρα-Χαρίκλεια είναι αυτή!
Σε αναγνωρίζει ο κόσμος στον δρόμο; Τι σχόλια σου κάνουν για τον ρόλο σου;
Μου λένε ότι κάτι τους θυμίζω. Δεν με συνδέουν εύκολα με την κυρα-Χαρίκλεια. Όταν το καταλαβαίνουν, πάντα έχω ένα «μπράβο» και ένα «αλλά…». Με παρακαλάνε να συμπονέσω την Ελένη και να της φερθώ καλύτερα.
Πώς έγινες κομμάτι των «Άγριων μελισσών»;
Πέρασα από τρεις φάσεις ακρόασης. Με κάλεσε η casting director Μιράντα Ρωστάντη, και νιώθω ευλογημένη που τελικά επιλέχθηκα από τον Λευτέρη Χαρίτο και μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω μέρος αυτής της υπέροχης ομάδας!
Λαχταρώ κάθε φορά τη στιγμή που θα έρθει στο e-mail καινούργιο επεισόδιο. Οι λέξεις με ρουφούν και πάντα περιμένω μια καινούργια έκπληξη από αυτή την ταλαντούχα, ευρηματική, συγγραφική ομάδα, που «κεντάει» !
Το συνεργείο, η ομάδα παραγωγής, όλοι οι συντελεστές, οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες μας… Όλοι ένας και ένας! Με το μερίδιο ευθύνης που αντιστοιχεί στον καθένα τους ξεχωριστά συντελούν στο άρτιο αποτέλεσμα που καθηλώνει τα βράδια στις οθόνες εκατομμύρια τηλεθεατές. Με όλα αυτά, συν τον εγκλεισμό, μπορώ να πω ότι για μένα οι μέρες γυρίσματος είναι μέρες γιορτής!
Η πρώτη σου εμφάνιση στην τηλεόραση ήταν στο σίριαλ του ΑΝΤ1 «Σαμπουάν», το 1995. Τι θυμάσαι από αυτή τη συνεργασία;
Όλα πρωτόγνωρα. Φώτα, κάμερες, κλακέτα και πάμε… Κατέγραφα την κάθε κίνηση. Ρούφαγα σαν σφουγγάρι την κάθε στιγμή. Θυμάμαι η απειρία μου στο πλατό με έκανε να ντρέπομαι πολύ. Στα πρώτα επεισόδια κρυβόμουν πίσω από τις κάμερες. Δεν ήταν τυχαίο το παρατσούκλι της μικρής Τερέζας που μου είχε δώσει ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος. Βέβαια, τότε, όλα ήταν πολύ διαφορετικά. Δουλεύαμε με άλλες ταχύτητες. Όλες οι αναμνήσεις μου από εκείνη την περίοδο είναι γλυκιές και τρυφερές.
Στο βιογραφικό σου υπάρχει το 1995 μέχρι το 2012. Τι έκανες αυτό το διάστημα;
Ποτέ δεν ήταν εύκολα τα πράγματα με τις τέχνες. Για την επιβίωση έκανα και κάποια άλλη δουλειά παράλληλα. Εργάστηκα για χρόνια σε λογιστήρια βιομηχανικών εταιριών, με κύρια αρμοδιότητα τη βιομηχανική κοστολόγηση. Κάθε φορά ο στόχος μου ήταν να μείνω για λίγο, να πάρω μια ανάσα οικονομική και να επιστρέψω στο θέατρο και τη μουσική. Πάντα κάτι θα ανέτρεπε τα δεδομένα. Το 2010 η μητέρα μου, ύστερα από έναν πυρετό και εντελώς ξαφνικά έμεινε παράλυτη. Η ζωή μας άλλαξε μέσα σε μια νύχτα. Τρόμαξα όταν συνειδητοποίησα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεν ξέρεις αν θα υπάρχει αύριο να πραγματοποιήσεις όλα αυτά τα «θέλω». Όλα αυτά τα όνειρα που επιμελώς ακούμπησες δίπλα στο μαξιλάρι. Αυτό με ταρακούνησε γερά. Δεν χωρούσε άλλη αναβολή. Άρχισε η ψυχική προετοιμασία για την επιστροφή μου.
Το 2018 βραβεύτηκες στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία σου στην παράσταση «Μια ξεχωριστή ημέρα», όπου συνεργάστηκες με τους Ζαλμά και Ματσούκα. Ήταν αυτή η πιο ευτυχισμένη θεατρική σου στιγμή;
Η αγάπη που εισέπραξα από τον κόσμο μέσω αυτής της παράστασης, η αποδοχή και η τιμητική διάκριση ήταν τεράστιο δώρο. Ήταν η απόδειξη ότι ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις το όνειρο. Όταν κάτι το πιστεύεις με όλο σου το είναι και καταθέτεις την αλήθεια της ψυχής σου, θα έρθει και η στιγμή της δικαίωσης. Αυτή ήταν μια τέτοια στιγμή, πληρότητας και ευτυχίας.
Έχεις εργαστεί και ως καθηγήτρια Μουσικής σε σχολείο. Πώς θα χειριζόσουν μια τάξη σήμερα, αν δίδασκες εν μέσω πανδημίας;
Εργάστηκα ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Μουσικής σε δημόσια γυμνάσια και λύκεια. Η διαδικασία μεταφοράς γνώσης, εκείνη η στιγμή που θα νιώσεις ότι ανάβεις μια μικρή φλόγα στον μαθητή σου, έχει μια άλλη μαγεία. Σήμερα ομολογώ ότι η πανδημία, η απόσταση και τα διαδικτυακά μαθήματα φέρουν άλλο βαθμό δυσκολίας. Αν βρισκόμουν αυτή τη χρονική περίοδο σε αυτή τη θέση, θα εστίαζα στην ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση.
Θα προσπαθούσα να ανακαλύψω και εγώ μαζί με τα παιδιά τον τρόπο να απαλύνουμε τις ψυχούλες μας μέσω της τέχνης, έστω και διαδικτυακά. Η αφή είναι μία από τις αισθήσεις που ο εγκλεισμός μάς έχει στερήσει. Όλες οι υπόλοιπες όμως μπορούν και πρέπει να παραμείνουν ενεργές. Νιώθω ότι οφείλουμε να κρατήσουμε τα παιδιά μακριά από τον φόβο και την ανασφάλεια. Να συντηρήσουμε την πίστη, την ελπίδα, τα όνειρά τους για το αύριο. Γιατί χωρίς παιδιά δεν υπάρχει αύριο.
Πώς κόλλησες το «μικρόβιο» της… μηχανόβιας;
Δεν θα με χαρακτήριζα ακριβώς «μηχανόβια». Πρόσφατα έμαθα να οδηγώ μηχανή μεγάλου κυβισμού, αλλά μου αρέσει πολύ, το απολαμβάνω. Το αποφάσισα στην πρώτη καραντίνα, όταν μετακομίσαμε με τον άντρα μου στο Μαρκόπουλο κι έπρεπε κάπως να μετακινούμαι.
Επειδή λοιπόν υπήρχε ένα αυτοκίνητο διαθέσιμο, πήρα την απόφαση να οδηγήσω μηχανή. Και οδήγησα! Κάποιοι μου είπαν ότι δεν μπορώ, άλλοι πως είμαι μεγάλη. Κάποιοι άλλοι ασχολήθηκαν με το ύψος μου… Σιγά, 1,53μ. είμαι! Βρέθηκαν όμως και κάποιοι από τους άλλους που με πίστεψαν! Μου είπαν μπορείς… Αρκεί να το θες… Κοίτα τον στόχο… Εκεί που κοιτάς, εκεί θα πας! Αυτό το τελευταίο μού πήρε σχεδόν μισό αιώνα να το μάθω!
