Η Σοφία Μουτίδου με αφορμή το χαμό της Φώφης Γεννηματά ξέσπασε σε κλάματα και έγραψε δυο λόγια στο facebook.
«Σκέφτομαι τη ζωή και τη ροή της. Σήμερα η Φώφη, αύριο εγώ, αρρώστειες, ατυχήματα, κούραση, πόνος, αγώνας καθημερινός για όλους.. τόσα γέλια, τόσες ωραίες στιγμές φευγαλέες και.. όλα συνεχίζουν κανονικά. Με ή χωρίς εμάς… μια απίστευτη ματαιότητα με κατακλύζει…δεν αντέχω πια να ακούω για φίλους που νοσούν, που πεθαίνουν, ξαφνικά ή προγραμματισμένα.. πόση ψυχραιμία να δείξει κανείς, πόση φιλοσοφία… πόσος πόνος να μπει πάνω σε άλλους θαμμένους από χρόνια και πάνω σε μέλλοντες, επερχόμενους κ απειλητικούς…
Διαβάστε επίσης: Το αντίο των παιδιών της Φώφης Γεννηματά – «Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια, σε αγαπάμε»
Τις τελευταίες μέρες οι κρίσεις πανικού μου, ξαναγύρισαν πολύ δυναμικά, μέρα κ νύχτα αυτό το φρικτό αίσθημα θανάτου με εφίδρωση, μούδιασμα, αιφνίδιες ταχυκαρδίες , εφιάλτες… ξύπνησα με τρομερούς παλμούς φωνάζοντας «μαμά»… 30 χρόνια μετά, οι πεθαμένοι ζουν κανονικά απλά όχι δίπλα μας. Μέσα μας ζούνε. Γι αυτό κάθε άνθρωπος που βλέπεις κουβαλάει πόσους ακόμα. Οι πεθαμένοι είναι που μας κάνουν να καμπουριάζουμε σιγά σιγά.
Διαβάστε επίσης: Συντετριμμένη η αδελφή της Φώφης Γεννηματά – Έμεινε μόνη με τη σορό
Α ρε Φώφη, σε σκεφτόμουν σχεδόν κάθε μέρα από τότε που σε γνώρισα κ ο θάνατός σου ήρθε μαζί με τη στιγμή που δε με γνώρισε ο πατέρας μου…
Τόσο νέα, τόσο χαρούμενη τόσο γεμάτη ζωή. … Κι η ζωή συνεχίζεται… κανονικά. Χωρίς ενοχές. Χωρίς τύψεις… Χωρίς καθυστερήσεις. Η ζωή είναι υποχρέωση επιτακτική. Οφείλουμε να ζούμε. Όσο αναπνέουμε.. χωρίς να σημαίνει ότι θα σε ξεχάσουμε, ούτε εσένα, ούτε όλους τους άλλους. Έτσι πάει, αυτός είναι ο κανόνας: εσύ πέθανες, εγώ ζω. Μέχρι να πεθάνω κ γω. Και να ζήσουν άλλοι. Βαριά καθήκοντα…πως να ναι ελαφρές οι συνειδήσεις;».
Διαβάστε επίσης: «Η Φώφη λιποθυμούσε πριν από λίγες εβδομάδες στις σκάλες, σηκωνόταν όρθια και έλεγε “όχι ακόμη”»
