Καταπέλτης η Νένα Χρονοπούλου για τη Ρούλα Πισπιρίγκου, που την αποκαλεί -και όχι άδικα- «Εθνική μέγαιρα».
Η δημοφιλής ηθοποιός, η οποία δίνει μαθήματα θάρρους και αξιοπρέπειας μέσα από τον δικό της προσωπικό γολγοθά, μεγαλώνοντας τον Χρηστάκη της, ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, μέσα από το σάιτ 4amea του υποστηρικτικού κοινωνικού δικτύου για ΑμεΑ που έχει δημιουργήσει με τον σύζυγό της Τάσο Μητρόπουλο, δίνει το δικό της στίγμα για την υπόθεση που έχει παγώσει το πανελλήνιο, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης:
Διαβάστε επίσης: Δόθηκε εντολή εκταφής της σπιτονοικοκυράς της Πισπιρίγκου – Εξαφανίστηκε η φωτογραφία άντρα από τον τάφο
Διαβάστε επίσης: Δείτε τι συνδέει τη βιτριολίστρια με τη Ρούλα Πισπιρίγκου;
«Τις τελευταίες ημέρες η υπόθεση του θανάτου των τριών αγγελουδιών από την Πάτρα μάς έχει σοκάρει όλους, προσπαθούμε να δώσουμε μία λογική εξήγηση και κανένας μας δεν μπορεί, παρακολουθώντας όμως δηλώσεις και συμπεριφορές δυστυχώς όλοι έχουμε καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα: δεν υπάρχει ίχνος συναισθήματος στη φερόμενη ως κατηγορούμενη αλλά και σε όλους τους υπολοίπους του κοντινού συγγενικού της περιβάλλοντος.
Διαβάστε επίσης: Διετάχθη προκαταρκτική έρευνα – Να εξεταστούν οι ιατρικοί φάκελοι των άλλο δύο νεκρών παιδιών
Η μητέρα της, καλοχτενισμένη και, παραδόξως, και αυτή ψύχραιμη, φορώντας γκρι αρζάν μεταξωτό υποκάμισο και καθήμενη σε καναπέ με τέτοιο τρόπο που τα μισά της πόδια ήταν ακάλυπτα σε κατά τα άλλα σεμνή στάση, όλα αυτά μετά τον θάνατο τριών μωρών, των εγγονιών της, έκανε δηλώσεις στην κάμερα υποστηρίζοντας την κόρη της. Δίχως να τρέξει ούτε ένα δάκρυ για τα αγγελούδια που έσβησαν άδικα και τόσο νωρίς. Δηλαδή έξω ο κόσμος καίγεται και η γιαγιά χτενίζεται;
Διαβάστε επίσης: Τα μυστικά των τάφων βγαίνουν στο φως και «καίνε» πρόσωπα
Τι αναισθησία, Θεέ μου; Δεν το χωράει ανθρώπινος νους», αναφέρει με πόνο ψυχής η Χρονοπούλου και συνεχίζει: «Η Μαλένα έφυγε για το μεγάλο ταξίδι στο νοσοκομείο, η Τζωρτζινούλα ήταν απούσα, η Ιριδα όμως έφυγε ενώ κοιμόταν, και ίσως δίπλα της στο μικρό παιδικό τους δωμάτιο προφανώς κοιμόταν και η Τζωρτζίνα, η οποία ίσως να μην ξύπνησε, ίσως όμως και να ξύπνησε… Και αν είδε; Πού να το πει; Ποιος θα την πιστέψει;
Πότε να ξεστρατίσει από τη μητέρα της και πώς ένα μικρό παιδί γεμάτο φόβο να εμπιστευτεί κάποιον άγνωστο; Ισως να είχε τολμήσει και το είχε πει στους κοντινούς συγγενείς της… Στον μπαμπά, στη γιαγιά, στον παππού και στη θεία… Ισως. Οι οποίοι ασφαλώς και δεν γνωρίζουν τίποτα, αλλά ο φόβος του παιδιού που όλοι έχουμε αντιληφθεί πως υπήρχε σε κανέναν δεν προξένησε καμία απορία; Αν η Τζωρτζίνα κατάφερνε να δώσει μηνύματα που δεν έπρεπε;
Αν… Αν… Αν… Αν η αναπηρία συνείδησης δεν ήταν προνόμιο της συγκεκριμένης οικογένειας, τότε δεν θα μιλάγαμε για θανατηφόρα ουσία στο κορμάκι της μικρούλας. Δεν θα μιλούσαμε για μαρτύρια, για βασανιστήρια, για δολοφονία, για δολοφονίες. Αν έριχνες ένα αληθινό δάκρυ και εσύ, και ο άλλος που τα έσπειρε και όλο σου το σόι, δεν θα απορούσαμε όλοι πώς γίνεται να μη νιώθετε. Αν είχαμε διακρίνει πόνο και ανθρωπιά σε όλους σας και όχι τη διάθεση για ποτάρες και ναρκισσισμό που ξεπερνάει κάθε αρρωστημένη φαντασία ίσως να σε συμπαθούσαμε, ίσως να συμπάσχαμε μαζί σου.
Ειδικά εμείς οι μητέρες παιδιών με αναπηρία, και όλες οι άλλες που είναι μητέρες δίχως παιδί στην αγκαλιά και παλεύουν κάθε μήνα με εξωσωματικές για να αποκτήσουν, και εκείνες που θα μπορούσαν να μεγαλώσουν με αγάπη και περισσή φροντίδα τα μωρά σου που χάθηκαν τόσο άδικα αν τους τα έδινες για υιοθεσία. Σε είπαν Μήδεια, τέρας, υποκρίτρια, εμμονική, μάγισσα και ένα σωρό άλλα…
Είπαν πως ξεφτίλισες τη λέξη “μάνα”, μη χαίρεσαι, γιατί ούτε τη λέξη ούτε και τη σημασία της δεν μπορεί να την ξεφτιλίσει κανείς ανά τον πλανήτη, πόσο μάλλον εσύ. Εσύ το μόνο που μπορείς να ξεφτιλίσεις είναι το όνομα Ρούλα, γιατί κάποτε ακούγαμε Ρούλα και όλοι σκεφτόμασταν την Εθνική μας παρουσιάστρια, τη λαμπερή Ρούλα Κορομηλά… Τώρα ακούγοντας το όνομα Ρούλα όλοι σκεφτόμαστε την Εθνική μας μέγαιρα. Μπράβο, Ρούλα, θα μείνεις στην ιστορία, τα κατάφερες!»
