Η πρώτη μου επαφή με τον χορό ήταν στα επτά και μάλιστα κρυφά από την οικογένειά μου ■ Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στα στενά της Πανόρμου, παίζοντας στην αλάνα πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, όπως όλα τα παιδιά. Τα βράδια με την παρέα ξενυχτούσαμε στην υπέροχη πλατεία Μαβίλη και στα ποτάδικα της Πανόρμου. Αλησμόνητες βραδιές.
■ Ξεκίνησα από πολύ μικρός τον χορό στην Αθήνα, χορεύοντας λάτιν με τους Salsa Sinners, με τους οποίους βγήκα πρωταθλητής Ελλάδας σε έναν από τους διαγωνισμούς. Στη συνέχεια ξεκίνησα μαθήματα κλασικού μπαλέτου με τον χορογράφο της Λυρικής Αγγελο Χατζή και τελείωσα την Επαγγελματική Σχολή Χορού Αλέξανδρου Χατζιάρα, απ’ όπου και πήρα το πτυχίο μου.
■ Η πρώτη επαφή με τον χορό ήταν στα επτά μου χρόνια και μάλιστα κρυφά από την οικογένεια! Ηταν υπέροχα, ο πατέρας μου ακόμη θυμάται εκείνες τις εποχές.
■ Δεν με ενέπνευσε κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος στο να ασχοληθώ με τον χορό.
■ Μια βραδιά μπαλέτου στη Λυρική Σκηνή, βλέποντας «Δον Κιχώτη», ήταν αρκετή ώστε να κολλήσω το μικρόβιο του κλασικού και του σύγχρονου χορού.
■ Το όνομά μου δεν έχει ακουστεί ακόμη, αλλά ελπίζω να συμβεί σύντομα.
■ Η πιο πρόσφατη δουλειά μου είναι οι παραστάσεις «Κάρμινα Μπουράνα» και «Ζιζέλ». Υπέροχες δουλειές, σημαντικός ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Αλμπρεχτ, γεμάτος συναισθήματα λύπης, χαράς, αγάπης, έρωτα, μίσους, τύψεις. Ηταν ένα σκαλί πιο ψηλά στην καριέρα μου. Ωστόσο, πόσο δύσκολο είναι να ερμηνεύει κανείς τέτοιους ρόλους…
■ Τρόμαξα όταν είχα ένα απρόσμενο ατύχημα στη θάλασσα με κανό, που μου άφησε αρκετά ράμματα στο πόδι. Ολα αυτά λίγο πριν από τη γενική δοκιμή κάποιας από τις παραστάσεις όπου χόρευα. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, όμως το σημάδι έμεινε, ώστε να προσέχω στο μέλλον.
■ Συγκινούμαι κάθε φορά στο χειροκρότημα στο τέλος κάθε παράστασης. Τι ωραίο συναίσθημα η αναγνώριση της προσπάθειάς σου από το κοινό που σε χειροκροτεί και σε επευφημεί! Τι άλλο μπορεί να θέλει ένας καλλιτέχνης; Δεν έχει γραφτεί κάτι άσχημο, συνήθως οι κριτικές που παίρνω έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα και είναι ευπρόσδεκτες.
■ Στη δουλειά μου με φτιάχνουν η δουλειά και το ανέβασμα κάθε καινούργιου έργου και με χαλάνε η καθυστέρηση, η αναβολή και η αδράνεια. Μπορούν να με καταστρέψουν!
■ Το επόμενο project που δουλεύω δεν έχει έρθει ακόμη. Μόλις ξεκινήσει η καινούργια σεζόν θα συζητήσω τα σχέδια και τις προτάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Νομίζω ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να ανήκει παντού, να ανοίγει τα φτερά του και να πετάει.
■ Χαλαρώνω κάνοντας διακοπές στο εξοχικό μου σε νησί του Αργοσαρωνικού, ψαρεύοντας και κάνοντας κανό. Τα βράδια τα περνάω με την οικογένειά μου ή στις παραλίες με τους φίλους μου.
■ Στον έρωτα είναι μοιραίο να πληγώσεις και να πληγωθείς, ο έρωτας είναι σαν τον άνεμο, παρασύρει χωρίς να παρασύρεται. Τι θα ήμασταν χωρίς αυτόν; Πώς θα δημιουργούσαμε; Πώς θα γράφονταν όλα αυτά τα υπέροχα έργα στον χορό, στο θέατρο, στο τραγούδι; Ολα για τον έρωτα, λοιπόν!
■ Το μεγάλο μου όνειρο δεν έχει πάρει ακόμη μορφή. Βέβαια, δεν υπάρχουν μεγάλα όνειρα, πάντα θέλουμε κάτι ακόμη πιο πάνω και αυτό είναι υπέροχο, γιατί έτσι δημιουργούμε. Το κακό είναι ότι όταν ξυπνάμε τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Και τότε αρχίζουμε πάλι από την αρχή, προσπαθώντας για ένα καινούργιο όνειρο. Αυτή είναι η ζωή. Ο άνθρωπος είναι αυτοδημιούργητος, αυτοσυντηρούμενος, αυτοκαταστρεφόμενος. Αέναος κύκλος ζωής.
*O Errik Nour είναι χορευτής
