Τον δικό της σταυρό, εν μέσω της πανδημίας, κουβαλάει η Σούλη Σαμπάχ. Η σπουδαία ηθοποιός και τραγουδίστρια, σύζυγος του αείμνηστου πρωταγωνιστή Δημήτρη Νικολαΐδη, πλέον ζει μόνη και έρημη μέσα σε ένα «σκοτεινό» όνειρο, ανήμπορη ν’ ανατρέξει στις αναμνήσεις της θρυλικής καριέρας της στον κινηματογράφο, το πάλκο και το θεατρικό σανίδι.
Στο αρχοντικό σπίτι της στην Πανόρμου, εκεί όπου βίωσε ευτυχισμένες στιγμές, μόνο οι πολλές φωτογραφίες θυμίζουν το ένδοξο παρελθόν της. Για την ίδια δεν είναι τίποτα το ίδιο, τα πάντα για εκείνη φαίνονται ξένα.
«Δυστυχώς, η Σούλη ζει πλέον καθηλωμένη στο κρεβάτι, χωρίς να έχει επαφή με το περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει εδώ κι έναν χρόνο περίπου» αποκαλύπτει στην εφημερίδα Espresso άνθρωπος που επισκέπτεται κατά διαστήματα (με ιδιαίτερες λόγω των μέτρων προφυλάξεις για τον εφιαλτικό κορωνοϊό) την πρωταγωνίστρια με καταγωγή από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η ίδια δεν έχει κανέναν συγγενή κοντά της. Στο πλευρό της πλέον βρίσκεται μόνο μία οικονόμος, η οποία τη φροντίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Δύσκολη μάχη
Τα προβλήματα υγείας για τη Σούλη Σαμπάχ ξεκίνησαν πριν από τρία χρόνια, όταν το αυτοάνοσο νόσημα της ψωρίασης που την ταλαιπωρούσε από παλιά επέστρεψε για να την ταλαιπωρήσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Και πάλι όμως, δεν το έβαλε κάτω. Πάλεψε μέχρι που κέρδισε τη δύσκολη μάχη. Πριν από δύο χρόνια ωστόσο, μια πτώση που είχε από τη σκάλα την καθήλωσε για πάντα στο κρεβάτι. Η ίδια, τα Χριστούγεννα του 2018 μίλησε τελευταία φορά δημοσίως για όσα βίωνε, αποκαλύπτοντας πως η μοναξιά την έχει… κυριεύσει ολοκληρωτικά.
«Η δουλειά του καλλιτέχνη είναι τέτοια, που αργά ή γρήγορα θα νιώσεις μοναξιά, αν δεν έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο στη ζωή. Ο καλλιτέχνης παλεύει με τη ματαιοδοξία του, με τα εγώ του. Και όταν τα φώτα σβήσουν, τότε αντιλαμβάνεται πως όλη η ζωή του κρεμόταν σε ένα τεντωμένο σχοινί χωρίς γυρισμό. Δυστυχώς κι εγώ, όταν βρισκόμουν στις δόξες μου, δεν έπαιρνα τηλέφωνα τους συναδέλφους μου. Άρα, γιατί εκείνοι να μου τηλεφωνήσουν;» είχε πει η ίδια στην «Espresso».
Στην ίδια συγκλονιστική συνέντευξή της, μάλιστα, δεν δίστασε να μιλήσει για την πιθανότητα να φιλοξενηθεί σε γηροκομείο, αλλά και για τον θάνατο. «Εγώ δεν πρόκειται να κλειστώ σε τέτοια μέρη και είμαι απόλυτη σε αυτή την απόφασή μου. Έχω το σπίτι μου, έχω τις βεράντες μου. Θέλω να πεθάνω σπίτι μου. Αποκλείεται. Κάποτε, όταν ζούσαν οι δικοί μου άνθρωποι, σκεφτόμουν τον θάνατό τους και τον δικό μου θάνατο και πώς θα μπορούσα να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση. Πλέον όμως δεν σκέφτομαι τίποτα απ’ όλα αυτά. Ούτε και φοβάμαι τον θάνατο. Όπως δεν ξέρω πώς ήρθα στη ζωή, έτσι δεν ξέρω πώς θα φύγω και πού θα πάω. Το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά η Σούλη Σαμπάχ.
Πλέον όμως η κατάσταση είναι δραματική για τη μεγάλη κυρία του θεάτρου. Ακόμη και οι λιγοστοί φίλοι που της έχουν απομείνει, υπό τον φόβο της διασποράς της φονικής νόσου, αποφεύγουν να βγαίνουν από τα σπίτια τους, πόσο μάλλον να μετακινούνται, ρισκάροντας να κολλήσουν τον ιό…
Έτσι, η κυρία Σαμπάχ δεν νιώθει ούτε το άγγιγμα ούτε το στοργικό χάδι όλων εκείνων που την αγαπούν και τη νοιάζονται, ειδικά αυτές τις δύσκολες για όλους ώρες… Μόνη και έρημη, βυθισμένη στο σκοτάδι, ζει το δικό της δράμα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, που έσβησαν και αυτά όπως και το χαμόγελο στη ζωή της.