Η Κατερίνα Μαυρίκη αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση και μια σύγχρονη γυναίκα ηρωίδα. Τη βλέπουμε στους τίτλους αρχής της πετυχημένης σειράς της ΕΡΤ «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», καθώς ως σεναριογράφος βρίσκεται στην ομάδα σεναρίου της σειράς.
Κανείς όμως δεν ξέρει τον προσωπικό της γολγοθά πίσω από τη λάμψη της τηλεόρασης! Η ίδια ανοίγει πρώτη φορά την καρδιά της και μιλάει αποκλειστικά στην «Espresso» για τον βιασμό της το 2013 από γνωστό σκηνοθέτη και ηθοποιό, για την ενδοοικογενειακή βία που βίωσε, αλλά και για τη δύναμη ψυχής που έχει, αντιμετωπίζοντας γενναία τον καρκίνο μαστού, με τον οποίο μάχεται καθημερινά.
- Από τον
Βαγγέλη Καράλη
Η ίδια όμως, με ένα μεγάλο χαμόγελο και μια εντυπωσιακή εσωτερική ομορφιά, δηλώνει ευγνώμων για όλα στη ζωή της, δίνοντας ένα μεγάλο παράδειγμα ανθρωπιάς, θάρρους και αισιοδοξίας. Τη συναντήσαμε στον αγαπημένο της χώρο Acrodance, καθώς, εκτός από τη συγγραφή, μεγάλη της αγάπη είναι ο χορός και τα ακροβατικά, και εκεί μας εξομολογήθηκε όλα όσα της έχουν συμβεί! Το δίχως άλλο, όσα αποκαλύπτει θα σκάσουν σαν βόμβες στον χώρο της τηλεόρασης και του θεάματος γενικότερα!
Λαχτάρα
«Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ως σεναριογράφος είναι η σειρά της ΕΡΤ “Χαιρέτα μου τον Πλάτανο”, όπου έχω την ευλογία να περιλαμβάνομαι σε αυτήν τη σεναριακή ομάδα με επικεφαλής τη Μαντώ Αρβανίτη και σε σκηνοθεσία του Ανδρέα Μορφονιού. Έχω τόση λαχτάρα και χαρά να γράφω για τη σειρά, που δεν με νοιάζει αν θα κοιμηθώ το βράδυ. Πριν από περίπου 3,5 χρόνια, τελείως συγκυριακά, γνώρισα την υπεύθυνη σεναρίων της ΕΡΤ. Από τότε κατά διαστήματα ό,τι κείμενα έγραφα της τα έστελνα. Πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν διαγνώστηκα με καρκίνο, δεν μπορούσα να κάνω χορό, που είναι το χόμπι μου, και επικεντρώθηκα στο γράψιμο. Μέσα σε ένα εξάμηνο έγραψα μια ταινία μεγάλου μήκους, δύο βιβλία, ένα θεατρικό και δύο σίριαλ, και τα έστειλα στην υπεύθυνη. Είχε την ευγένεια να τα διαβάσει και να μου δώσει την ευκαιρία να δοκιμαστώ για τη σεναριακή ομάδα του “Πλάτανου”. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας».
H όμορφη σεναριογράφος πριν από περίπου έναν χρόνο διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και συγκινημένη περιγράφει στην «Espresso» το σοκ που βίωσε όταν το έμαθε: «Έχω κάνει δύο χειρουργεία και ακτινοθεραπείες και τώρα έχω να κάνω ακόμη ένα χειρουργείο. Δύο μήνες πριν διαγνωστώ με καρκίνο είχα κάνει μια φωτογράφιση για μια εταιρία με χειροποίητα μαγιό, με τα έσοδα να πηγαίνουν στο Aλμα Ζωής. Μέχρι τότε δεν είχα ποτέ ψηλαφίσει το στήθος μου και δύο μήνες πριν από το πρώτο lockdown το έκανα. Την ώρα που “έπιασα” τον καρκίνο ανατρίχιασα και το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να το πω στη μητέρα μου. Δεν της το είπα από την αρχή, δεν είχα τα κότσια να της πω από κοντά και το αποκάλυψα από το τηλέφωνο μετά το πρώτο χειρουργείο, γιατί δεν ήθελα να τη στενοχωρήσω. Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι ο καρκίνος μπορεί να μας κάνει πιο δυνατούς ανθρώπους, να μη φοβόμαστε και να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους να μας αγαπούν» μας εξομολογείται! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Κατερίνα περιγράφει το σκληρό πρόσωπο και την απανθρωπιά της κοινωνίας, καθώς, όταν έμαθαν από την πολυεθνική όπου εργαζόταν ότι έχει καρκίνο, την απέλυσαν: «Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο, με απέλυσαν από την εταιρία που δούλευα, μια πολυεθνική. Με χαρακτήρισαν ανενεργή και με έδιωξαν από τη δουλειά. Γνώριζαν το πρόβλημα της υγείας μου γιατί έστελνα τις εξετάσεις και τα χαρτιά από τα χειρουργεία που έκανα. Hταν πολύ μεγάλο το χαστούκι, γιατί χρειαζόμουν χρήματα για τις θεραπείες και είχα μείνει χωρίς δουλειά».
«τέλεια σε τίποτα»
Παρ’ όλα αυτά δεν το έβαλε κάτω, έκανε την αδυναμία σύμμαχό της λέγοντας «ευχαριστώ τον καρκίνο», ανακαλύπτοντας τη μεγάλη δύναμη ψυχής που έχει: «Ο καρκίνος με βοήθησε να επιλέξω τι ασθενής θέλω να είμαι. Είτε να τον χρησιμοποιήσω ως στασιμότητα είτε να εξελίξω τον εαυτό μου και να ξεπεράσω αυτό που μου συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, ψάχνοντας να βρω ποια είναι η αληθινή μου κλίση. Ευχαριστώ τον καρκίνο που ήρθε, γιατί ήμουν πολύ καλή σε πολλά, αλλά τέλεια σε τίποτα. Λίγο πριν κλείσω τα 40 μου, λοιπόν, κατάλαβα ότι αυτό που με εκφράζει και θέλω στη ζωή μου είναι το γράψιμο. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς έναν δικό μου άνθρωπο που με στηρίζει από την αρχή με γενναιοδωρία και ανθρωπιά» λέει συγκινημένη στην «Espresso».
Από μικρή ηλικία η Κατερίνα έμαθε να είναι μαχήτρια της ζωής, καθώς, όπως μας περιγράφει, αναγκάστηκε να μάθει πολεμικές τέχνες για να αντιμετωπίζει την ενδοοικογενειακή βία που δεχόταν, φτάνοντας στο σημείο να κάνει ασφαλιστικά μέτρα: «Έμαθα πολεμικές τέχνες για να αμύνομαι στο σπίτι μου, είχα να αντιμετωπίσω πολύ δύσκολες καταστάσεις και, επειδή δεν ήθελα να κάνω κακό στον άνθρωπο που μου επιτίθετο, για να τον σταματήσω χωρίς να του κάνω κακό έμαθα πολεμικές τέχνες. Εχω δεχτεί πολύ βίαια περιστατικά. Έπειτα από αυτό όλα πήραν τον δρόμο τους κάνοντας ασφαλιστικά μέτρα. Δεν ανέχομαι και δεν μπορώ να βλέπω να εκμεταλλεύονται ανθρώπους. Ένα τεράστιο όνειρο που έχω είναι να φτιάξω ένα μεγάλο σπίτι με αυλή και να φιλοξενώ κακοποιημένες γυναίκες» αναφέρει.
Αλλάζοντας κλίμα και βλέποντας τη θετική πλευρά της ζωής, όπως έχει μάθει να κάνει η Κατερίνα όλα αυτά τα χρόνια, μας μιλά για την αγάπη της για τα ακροβατικά και τον χορό, στον όμορφο χώρο που μας φιλοξένησε για τη συνέντευξη και τη φωτογράφιση, τον Acrodance: «Τα ακροβατικά ήρθαν μετά τον σύγχρονο χορό. Γνώρισα την Αννα Ομηρίδη που έχει τον χώρο Acrodance και η οποία εκτός από δασκάλα μου έγινε μια πολύ καλή φίλη. Νιώθω παιδί κάθε φορά που κάνω ακροβατικά, είναι η στιγμή που η βαρύτητα αντιστρέφεται και για εμένα αποτελεί την τέλεια διαφυγή μου».
Δύο νέα βιβλία
Τέλος η Κατερίνα ετοιμάζει δύο νέα βιβλία, θέλοντας να δώσει δύναμη και κουράγιο στις γυναίκες που το έχουν ανάγκη. Το πρώτο αναφέρεται στην ενδοοικογενειακή βία και το δεύτερο στον καρκίνο και στην αισιόδοξη πλευρά της ασθένειας. Επίσης έχει το δικό της blog με τίτλο UpLOSEtinbougada: «Το πρώτο μου βιβλίο είναι ένα παιδικό παραμύθι για μεγάλους που μιλάει για την ενδοοικογενειακή βία και λέγεται “Ra2”. Όταν ήμουν μικρούλα, είχα ένα κασετόφωνο δίπλα από το κεφάλι μου και σκεφτόμουν κάθε φορά που αλλάζω σταθμό ότι υπάρχουν μικροσκοπικοί μουσικοί μέσα στο ραδιόφωνο. Κάθε βράδυ άφηνα σακουλάκια με ψιχουλάκια για να τα φάνε οι μουσικοί και κάθε φορά που αντιμετώπιζα βία ένιωθα ότι αυτά τα πλασματάκια με προστατεύουν. Το μήνυμα που θέλω να περάσω μέσα από αυτό το βιβλίο είναι πώς μπορούμε να παραμένουμε δυνατοί και να αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις. Το δεύτερο βιβλίο μου έχει τον τίτλο “Ο φάκελος με τον αριθμό 120573”. Είναι ο φάκελος στο νοσοκομείο “Ελενα” που αφορά τον καρκίνο που αντιμετωπίζω, και σκέφτηκα πόσο πολλές γυναίκες έχουν παλέψει με την ασθένεια, διότι πρόκειται για αύξοντα αριθμό και είμαι αυτό το νούμερο.
Είναι ένα βιωματικό βιβλίο που, όταν επανέλθω πλήρως, θέλω να το ξαναγράψω με χιουμοριστική διάθεση, γιατί είναι πολύ άγρια αυτά που αντιμετωπίζεις και θέλω να το περάσω με την αισιόδοξη πλευρά του!»
«Αν δεν βρεθεί στη φυλακή θα κάνω επίσημη καταγγελία»
Tο 2013 η σεναριογράφος βιάστηκε από γνωστό σκηνοθέτη και ηθοποιό, κάτι που κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό! Ο εγκέφαλός της είχε κλειδώσει το συγκεκριμένο περιστατικό μη μπορώντας να αντέξει τη βία που έχει δεχτεί όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι τη στιγμή που είδε το φως της δημοσιότητας η καταγγελία μιας κοπέλας που είχε δεχτεί βιασμό από τον ίδιο άνθρωπο:
«To 2013 έχω υποστεί βιασμό. Επειδή όλα αυτά τα χρόνια μού έχουν συμβεί πάρα πολλά, είχε κλειδώσει το κεφάλι μου και είχε διαγραφεί από τη μνήμη μου. Πολύ πρόσφατα διάβασα την καταγγελία μιας κοπέλας που κατήγγειλε τον συγκεκριμένο άνθρωπο για βιασμό. Ο,τι είχα διαβάσει ήταν ακριβώς ότι είχε συμβεί σε εμένα. Πήγα και έκανα εμετό οκτώ φορές, έπαθα σοκ! Το μυαλό μου είχε μπλοκάρει τον βιασμό που είχα υποστεί. Αυτή τη στιγμή έχω να δώσω τις δικές μου μάχες με τον καρκίνο και δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη να αντιμετωπίσω ακόμη μία μάχη με αυτό το τέρας. Έχω ορκιστεί όμως πως, αν η υπόθεση δεν προχωρήσει νομικά και δεν βρεθεί στη φυλακή, θα κάνω επίσημα την καταγγελία μου. Είναι αυτό που λένε ορισμένοι “καλά, τώρα το θυμήθηκε;”. Δεν ξέρει όμως ο άλλος τι περνάς και πώς το έχεις βιώσει όλο αυτό. Ας σταματήσουν λοιπόν να κουνάνε το δάχτυλο στις γυναίκες που έχουν δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση» εξομολογείται.
