«Δεν μπορώ να αποχαιρετήσω την Ντόρα ούτε μπορώ να της πω “καλό Παράδεισο”, γιατί δεν πιστεύω πως έχει φύγει από τη ζωή.
Το ίδιο ένιωθα και νιώθω και για τον φίλο μου τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Νομίζω ότι είναι κάπου εδώ τριγύρω, θα ανοίξω την πόρτα και θα τους χαιρετήσω και τους δύο».
Από τον Νίκο Νικόλιζα
Με αυτά τα συγκλονιστικά λόγια ο τελευταίος εν ζωή μεγαλύτερος ζεν πρεμιέ όλων των εποχών στο ελληνικό σινεμά, ο Κώστας Κακκαβάς, ανοίγει πρώτη φορά την καρδιά του και μιλάει στην «Espresso» για τον άγνωστο έρωτά του και τον αρραβώνα του με την ηθοποιό Ντόρα Κωστίδου, η οποία έφυγε πριν από λίγες ημέρες από τη ζωή, σε ηλικία 85 ετών.
Πόνος, θλίψη, αναμνήσεις, αλλά και πολλά «γιατί». Αυτά είναι τα συναισθήματα ενός εκ των πιο ακριβοθώρητων ηθοποιών, που δίνει σπάνια συνεντεύξεις και κρατάει την προσωπική του ζωή και τις χιλιάδες κατακτήσεις του από τον γυναικείο πληθυσμό μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα. Ενας δεσμός πέντε ετών, που θα μπορούσε να είχε καταλήξει σε γάμο και ίσως να είχε αλλάξει και τον ρουν της κινηματογραφικής ιστορίας. Ισως η πολύχρονη φιλία του υπογράφοντος επέτρεψε να γνωρίζει αρκετά πράγματα για το κινηματογραφικό είδωλο, που τα χρόνια της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου ο γυναικείος πληθυσμός έκανε ουρές για ένα αυτόγραφό του. Δεν είχαμε άλλωστε πολλούς «αιώνιους» ζεν πρεμιέ που αναστάτωναν την Ελλάδα το ’50 και το ’60: Αλέκος Αλεξανδράκης, Ανδρέας Μπάρκουλης και Κώστας Κακαβάς. Αυτοί ήταν! Και μετά… η άβυσσος.
Με αφορμή την είδηση του θανάτου της Ντόρας Κωστίδου, μιας από τις πιο σεμνές παρουσίες στο θέατρο και στον κινηματογράφο, γράφτηκαν αρκετά για εκείνη και τις 19 ταινίες (ανάμεσά τους «Ο ζητιάνος μιας αγάπης», «Ο Καζανόβας», «Δεν είμαι ατιμασμένη», «Παράνομοι πόθοι», «Νυμφίος ανύμφευτος», «Μια μέρα ο πατέρας μου» και «Υβ!… Υβ!…»), στις οποίες έπαιξε δεύτερους ρόλους.
Οχι όμως τόσα ώστε να αποκαλύψουν όλη την ιστορία του ερωτικού ειδυλλίου Κακαβά – Κωστίδου, που παραλίγο να φτάσει μέχρι τα σκαλιά της εκκλησίας. Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Τότε που όλοι μιλούσαν για τον γόη Κώστα Κακαβά, με σχεδόν όλες τις γυναίκες ηθοποιούς να θέλουν να παίξουν μαζί του. Να πάρουν λίγη από τη δόξα του, από τη λάμψη του και να κερδίσουν και λίγο από το γυναικείο κοινό που έκανε ουρές στις κινηματογραφικές αίθουσες για να τον αποθεώσει.
Σχεδόν πέντε χρόνια
Μία από τις 80 ταινίες του μεγάλου ηθοποιού, με τίτλο «Κρουαζιέρα στη Ρόδο», έμελλε να είναι κι εκείνη που θα φέρει πολύ κοντά τον Κώστα Κακαβά και την Ντόρα Κωστίδου, με αποτέλεσμα το ειδύλλιο να κρατήσει σχεδόν πέντε χρόνια. Εκείνος μόλις είχε ήδη τελειώσει από έναν άλλο σοβαρό δεσμό. Εκείνη ήταν μια πανέμορφη και πανύψηλη καλλονή, χαμογελαστή, στο πρόσωπο της οποίας ο μεγάλος ζεν πρεμιέ είχε βρει τον άνθρωπό του.
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο σπουδαίος ηθοποιός ακούγεται λυπημένος. Δύσκολα του παίρνεις λέξεις. Με τον θάνατο της Ντόρας Κωστίδου άλλο ένα κομμάτι της ζωής του έχει φύγει. Θέλει να κρατήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας καθετί που θεωρεί πολύ προσωπικό. Τον πιέζω να μου αποκαλύψει πράγματα λόγω της φιλίας μας. Αλλωστε ό,τι αναφέρεται στην ιστορία τόσο σπουδαίων προσώπων είναι πλέον και κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου που όλοι λατρεύουμε. «Είχα την τύχη στη ζωή μου να με αγαπήσουν υπέροχες γυναίκες και μάλιστα από πολύ καλά σπίτια. Υπέροχα πλάσματα. Ημουν απόλυτα πιστός και ειλικρινής μαζί τους. Η Ντόρα ήταν ένα νοικοκυροκόριτσο που δυστυχώς η σχέση μας δεν κατέληξε σε γάμο» λέει αρκετά φειδωλός, συγκινημένος, αλλά με περίσσια ειλικρίνεια ο 87χρονος σήμερα ηθοποιός.
Η Ντόρα Κωστίδου ήταν ο άνθρωπος που τον γνώρισε με τη νεαρή τότε Ζωή Κουρούκλη και μετέπειτα κινηματογραφική σταρ Ζωή Λάσκαρη. Ο ίδιος δεν ξεχνά τίποτα από τα κομμάτια της ζωής του. Εκείνη, όταν μεσουράνησε τα χρόνια του ’60 (είχε κερδίσει το 1957 στα καλλιστεία τον τίτλο Μις Ελλάς), ήταν μια πανέμορφη γυναίκα, εντυπωσιακή, με πολύ καλό και ευγενικό χαρακτήρα. Μετά τον χωρισμό τους οι δυο τους όχι απλά έμειναν φίλοι, αλλά μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι αρκετές φορές στο τηλέφωνο αναπολούσαν τις ιστορίες του παρελθόντος, τότε που υπήρχαν ακόμα κινηματογραφικοί μύθοι. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η ίδια δύσκολα μιλούσε, λόγω του προβλήματος υγείας που είχε.
Ωστόσο, ο Κώστας Κακαβάς τα περισσότερα τα κρατάει σαν επτασφράγιστο μυστικό. Ισως δεν θέλει να θυμάται, ίσως δεν θέλει να τα διηγηθεί. «Οταν έμαθα για το φευγιό της Ντόρας, λύγισα. Δεν μπορώ ακόμα να κοιμηθώ τα βράδια από τη θλίψη μου» θα πει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Και πράγματι. Ακούγεται θλιμμένος, αλλά παράλληλα και ευτυχισμένος που είχε στο πλευρό του μια τόσο σημαντική και καλοσυνάτη γυναίκα. Του ζητάω αν θέλει να την αποχαιρετήσει με τον δικό του τρόπο. Με δυο λόγια καρδιάς. «Δεν πιστεύω ότι έχει πεθάνει για να την αποχαιρετήσω. Πιστεύω κάπου θα ξανασμίξουμε και πάλι θα γελάσουμε δυνατά, όπως παλιά» λέει, λυγίζοντας από τον πόνο της απουσίας της αγαπημένης του Ντόρας
