Μια κοινωνία όμηρος της γραφειοκρατίας, των «υγειονομικών περιορισμών» και ενός ανάλγητου κράτους. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του αποκαλυπτικού ρεπορτάζ που παρουσιάζει αποκλειστικά σήμερα η «Espresso», αλλά και να αποτελεί σενάριο αστυνομικού μυθιστορήματος.
Από τη Νάντια Αλεξίου
Πρωταγωνιστές είναι μια εξαφανισμένη για σχεδόν έναν χρόνο γυναίκα, με ενδείξεις ότι δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, η οικογένειά της, η οποία ζητά απαντήσεις, η Μόλι, το μαλινουά σκυλί που έχει εκπαιδευτεί να εντοπίζει πτώματα, και ο χειριστής της, ο οποίος από στέλεχος της ΕΜΑΚ βρέθηκε να υπηρετεί στην Πυροσβεστική εξαιτίας της υποχρεωτικότητας του εμβολίου κατά του κορονοϊού.
Η απίστευτη ιστορία άρχισε να ξετυλίγεται όταν η οικογένεια της 80χρονης Μαρίας Κόλλα από την Κέρκυρα εξέφρασε την επιθυμία στις έρευνες για τον εντοπισμό της να συμμετάσχει σκύλος ανεύρεσης πτωμάτων. Τότε, η επίσημη απάντηση που έλαβαν από τους υπεύθυνους «ανεύθυνους» του ελληνικού κράτους ήταν πως «σκύλος υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει… χειριστής».
Όμως, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Espresso», το πρόβλημα δεν σταματά στην οικογένεια Κόλλα. Στο σύνολό τους, συγγενείς εξαφανισμένων προσώπων σε έξι υποθέσεις σε όλη την επικράτεια έχουν αιτηθεί τη συνδρομή στις έρευνες σκύλου εντοπισμού πτωμάτων, με την αρμόδια υπηρεσία να απαντάει ότι «υπάρχει ο σκύλος, αλλά δεν διατίθεται χειριστής», αποδεικνύοντας έτσι πως το ζήτημα είναι πιο δομικό και αγγίζει το σύνολο της ΕΜΑΚ.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ μας, ο χειριστής της Μόλι έχει σπουδές και προϋπηρεσία στον υγειονομικό κλάδο, ενώ κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στην ΕΜΑΚ είχε συμμετοχή σε επιχειρήσεις και στο εξωτερικό – στον MODEX σεισμό της Πορτογαλίας, της Αλβανίας, στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και στις πλημμύρες της Μάνδρας. Ο ίδιος, μάλιστα, διαθέτει ενημερωμένο βιβλιάριο εμβολιασμών της υπηρεσίας του, ωστόσο δεν υποβλήθηκε σε εμβολιασμό για τον Covid ύστερα από αρνητική εισήγηση του γιατρού του, λόγω του ιατρικού ιστορικού του. Έτσι, ο συγκεκριμένος χειριστής-συνοδός παραμένει ανενεργός λόγω… υγειονομικών κωλυμάτων με μια προχρονολογημένη διαταγή του αρχηγείου του Πυροσβεστικού Σώματος και της τότε πολιτικής ηγεσίας, που υποχρέωνε τα στελέχη της ΕΜΑΚ να υποβληθούν σε εμβολιασμό.
Το εντυπωσιακό στοιχείο που δείχνει τον παραλογισμό του ελληνικού κράτους είναι πως στην υπηρεσία του ΜΕΤΠΕ της 1ης ΕΜΑΚ τέσσερα στελέχη υπηρετούν χωρίς να έχουν εμβολιαστεί, με την υπηρεσιακή απάντηση ότι «καλύπτουν έκτακτες ανάγκες και η πρόσληψή τους έγινε σε συνέχεια της διαταγής που είχε εκδοθεί σε προγενέστερο χρόνο και έχει πλέον ανασταλεί».
Το κουβάρι της ιστορίας, όμως, που αποτέλεσε αφορμή ώστε να ξεδιπλωθεί αυτό το απίστευτο μπάχαλο το οποίο επικρατεί στην ΕΜΑΚ είναι η υπόθεση της 80χρονης Μαρίας Κόλλα, η οποία εξαφανίστηκε χωρίς κανένα ίχνος παρουσίας και φυγής από το χωριό Κοκκίνι της Κέρκυρας στις 21 Σεπτεμβρίου 2021. Η γυναίκα, σχεδόν έναν χρόνο μετά, παραμένει αγνοουμένη και ο φάκελος της υπόθεσής της είναι ανοιχτός, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι πρόκειται για θύμα εγκληματικής ενέργειας. Τα πέντε παιδιά της αναζητούσαν την 80χρονη χωρίς ανταπόκριση στις επικοινωνίες τους και για την εξαφάνιση ενημερώθηκαν οι τοπικές Αρχές προς αναζήτησή της.
Η Αγγελική Κόλλα, κόρη της 80χρονης, ύστερα από 18 ημέρες εξαφάνισης κίνησε τις διαδικασίες ώστε να εντοπισθεί η μητέρα της, ενώ υπέβαλε αίτημα να διατεθεί στις έρευνες σκύλος ανεύρεσης πτωμάτων, καθώς είχε ενημερωθεί ότι υπάρχει ενεργός σκύλος εργασίας στο Πυροσβεστικό Σώμα. Ωστόσο, από το τοπικό Τμήμα Ασφαλείας έγινε το σχετικό αίτημα προς το ΕΣΚΕΔΙΚ στην Αθήνα. Ο σκύλος, που έλαβε φύλλο πορείας και μετέβη στην περιοχή, ήταν από την ΕΜΑΚ Ιωαννίνων. Ο συγκεκριμένος σκύλος μαζί με τον συνοδό του, που μετέβη για να συνδράμει τις έρευνες, ήταν εκπαιδευμένος στην έρευνα και τη διάσωση ζωντανών! Η αγροτική περιοχή στην οποία ήταν σε εξέλιξη οι έρευνες είναι αχανής, ενώ κανείς από την τοπική Διεύθυνση Αστυνομίας δεν προχώρησε σε αυτοψία και εκτεταμένη έρευνα για την υπόθεση, χαρακτηρίζοντας την εξαφάνιση ως ατόμου που αντιμετωπίζει προβλήματα άνοιας, ενώ η 80χρονη δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας.
«Το μόνο που θέλω εγώ και τα αδέλφια μου είναι να βρούμε τη μητέρα μας. Να ταφεί και να της αποδοθούν οι τιμές που της οφείλουμε για όσα έχει κάνει για εμάς όλα αυτά τα χρόνια. Θέλω να βρεθεί η μητέρα μου, είναι αυτό που καθημερινά με “τρώει”. Ακόμα και το καλοκαίρι, που πήγα στο χωριό, την αναζητούσα, χωρίς όμως αποτέλεσμα» αναφέρει στην «Espresso» η κόρη της αγνοούμενης ηλικιωμένης γυναίκας.
