Μια συγκλονιστική ιστορία ζωής και ένα μυστικό που κρατούνταν για περισσότερα από 70 χρόνια καλά κρυμμένο φέρνει στο φως της δημοσιότητας η «Espresso» με τον θάνατο της συζύγου του κορυφαίου Έλληνα βιολιστή Γιώργου Κόρου, Ασημίνας, η οποία κηδεύτηκε χθες από το Νεκροταφείο της Κηφισιάς σε ηλικία 92 ετών.
Από τον Νίκο Νικόλιζα
Και ας τη συνόδευσαν ελάχιστοι καλοί φίλοι της οικογένειας στο τελευταίο «αντίο», όπως ο τραγουδιστής Σπύρος Μπρέμπος και η Αρετή Κετιμέ με ένα αρβανίτικο μοιρολόι, με το οποίο λύγισαν και οι ελάχιστοι παρευρισκόμενοι στο κοιμητήριο της Κηφισιάς.
Και ίσως να μην ήταν τόσο σημαντικό ως είδηση, αν δεν αφορούσε τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας, Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος παρευρέθηκε στην κηδεία της «παραμάνας» του Ασημίνας Κόρου και λύγισε μπροστά στο άψυχο σώμα της, αφού η εκλιπούσα υπήρξε η γυναίκα που τον μεγάλωσε και του έδωσε τα σωστά εφόδια για να πορευτεί στη ζωή του.
Ηταν άλλωστε από τις λίγες φορές που ο Αρχιεπίσκοπος δάκρυσε και αυτό έγινε μπροστά στο άψυχο σώμα της γυναίκας που τον αγάπησε σαν πραγματικό της παιδί, με τις αναμνήσεις στο μυαλό του να γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω. Οταν εκείνος ήταν μόλις 13 ετών και η νεαρή Ασημίνα Κόρου λίγο πάνω από τα 20. Ενα φιλμ από ασπρόμαυρες εικόνες περνούν από μπροστά του, από τα πιο άγουρα και αθώα χρόνια της ζωής του. Με μια μετεμφυλιακή φτωχή Ελλάδα και με οικογένειες που ψάχνουν λίγη αγάπη μέσα από τα συντρίμμια που είχε αφήσει ο πόλεμος…
Είναι από εκείνα τα σενάρια που ακόμα και ο καλύτερος μυθοπλάστης δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει.
Το ημερολόγιο δείχνει εκεί λίγο πριν από το ’50. Στα χωριά της Βοιωτίας, και συγκεκριμένα στα Οινόφυτα. Μια φτωχική αλλά γεμάτη καλοσύνη αγροτική οικογένεια, του Τάσου και της Δήμητρας Λιάπη, νυχθημερόν εργάζεται σκληρά για να επιβιώσει. Αρβανίτικης καταγωγής, με πολλή καλοσύνη και χριστιανική πίστη μέσα τους. Οι δύο ενάρετοι γονείς έχουν αποκτήσει δύο αγόρια και όνειρό τους είναι να κάνουν τα παιδιά τους σπουδαίους Ελληνες και καλούς χριστιανούς. Από την παιδική τους ηλικία δεν τους λείπει απολύτως τίποτα.
Ωστόσο, κάτω από άγνωστες συνθήκες η οικογένεια ξεκληρίζεται. Κανείς δεν γνωρίζει πώς οι γονείς του κατά κόσμον Ιωάννη Λιάπη και νυν Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου φεύγουν από τη ζωή ξαφνικά. Χωρίς κανείς τα επόμενα χρόνια να μάθει κάτι ή να δημοσιοποιήσει τα αίτια θανάτου. Ο ίδιος ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας σχεδόν σε όλες τις συνεντεύξεις του δεν αναφέρεται στη απώλεια των γονιών του. Και στο διαδίκτυο, επίσης, δεν αναφέρονται λεπτομέρειες για το πώς έχασε τους δύο γονείς του.
Τα δύο αγόρια της οικογένειας Λιάπη θα μεγαλώσουν με τη γιαγιά τους αλλά και με μια παραμάνα, η οποία σε νεαρή ηλικία αναλαμβάνει να έρχεται από το διπλανό χωριό Αυλώνας στα Οινόφυτα προκειμένου να τα μεγαλώσει.
Και πράγματι έτσι γίνεται. Η νεαρή τότε Ασημίνα, μαζί με τη γιαγιά Λιάπη, θα αναθρέψει με τα καλύτερα εφόδια τα δύο αγόρια, ενώ τον Ιωάννη, ο οποίος είχε κλίση προς την Εκκλησία, θα τον παροτρύνει να πηγαίνει στο κατηχητικό σχολείο, να μαθαίνει να φέρεται σωστά στους συνανθρώπους του, να τους βοηθάει, αλλά και να καθοδηγείται από τον Λόγο του Θεού. Εκεί, μέσα στα κατηχητικά, ο νεαρός Ιωάννης θα γνωρίσει και τον πνευματικό του καθοδηγητή, τον τότε αρχιμανδρίτη και μετέπειτα μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Νικόδημο Γραικό. Ο νεαρός πλέον Ιωάννης Λιάπης, έχοντας τα εφόδια της παραμάνας του Ασημίνας και της γιαγιάς του, θα σπουδάσει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή. Ωστόσο, ποτέ δεν ξέχασε την παραμάνα του αλλά και την αγάπη που του έδειξε όλα εκείνα τα δύσκολα χρόνια που οι γονείς του είχαν φύγει από τη ζωή. Ποτέ δεν ξέχασε τη ζεστή αγκαλιά και τις συμβουλές που του έδινε να γίνει σωστός χριστιανός.
Τα χρόνια περνούν, η νεαρή Ασημίνα παντρεύεται τον ξακουστό τότε Γιώργο Κόρο, ο οποίος, αν και είχε κάνει μεγάλα βήματα ως οργανοπαίχτης, δεν είχε εδραιωθεί στο κοινό. Η σύζυγός του Ασημίνα, με το πέρασμα του χρόνου, θα φέρει στον κόσμο τα δύο της παιδιά, τον Νίκο και την Κατερίνα, τα οποία θα αναθρέψει επίσης με τα καλύτερα εφόδια. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο μεγάλος βιολιστής Γιώργος Κόρος είχε πατέρα τον Νίκο Κόρο, έναν σπουδαίο ιεροψάλτη και δασκάλο της βυζαντινής μουσικής, που στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν διάσημος με περγαμηνές.
Τα χρόνια περνούν, ο Γιώργος Κόρος περνάει στη σφαίρα του μύθου, με τη σύζυγό του Ασημίνα να γίνεται πρότυπο για την οικογενειακή θαλπωρή. Ωστόσο, ποτέ δεν ξέχασε και τα δύο παιδιά που μεγάλωσε ως παραμάνα, της οικογένειας Λιάπη. Ολα τα χρόνια που πέρασαν μέχρι ο Ιωάννης γίνει Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος η Ασημίνα και ο Γιώργος Κόρος θεωρούσαν οικογένειά τους τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ηταν τόσο βαθιά η αγάπη της Ασημίνας για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, που, ακόμα και όταν βρίσκονταν σε οικογενειακές συγκεντρώσεις, εκείνη τον αποκαλούσε «παιδί μου» και εκείνος «μάνα».
Οταν το 2014 έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Κόρος, πολλοί παραξενεύτηκαν που την εξόδιο ακολουθία τέλεσε ο Ιερώνυμος. Ωστόσο, ακόμα και τότε κανένας από την οικογένεια δεν ανέφερε το παραμικρό για τη συγκλονιστική ιστορία ζωής ανάμεσα στην Ασημίνα Κόρου και στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.
Και ενώ τα χρόνια περνούσαν και η Ασημίνα Κόρου με πολλά προβλήματα υγείας έφτανε στο τέλος της, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν ξέχασε ούτε στιγμή την πολυαγαπημένη του παραμάνα. Τη γυναίκα που τον μεγάλωσε. Στάθηκε βράχος δίπλα της και είχε συνεχή επικοινωνία με τα δύο παιδιά της. Και όταν εκείνη ήταν να «φύγει», ο Ιερώνυμος ήταν πάλι εκεί, να της κρατάει το χέρι και εκείνη να τον κοιτάζει στα μάτια σαν ένα από τα παιδιά της.
Οταν η σπουδαία γυναίκα έφυγε από τη ζωή, ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας ζήτησε εκείνος να ψάλει την εξόδιο ακολουθία και να της πει δακρυσμένος το τελευταίο «αντίο».
Ενα «αντίο» σε μια γυναίκα άλλης κοπής, που ανέθρεψε τέσσερα παιδιά και ας μην ήταν όλα από το ίδιο της το αίμα!
