Η Μαριάννα Βαρδή Βαρδινογιάννη έφυγε από τη ζωή σκορπίζοντας θλίψη. Σύμφωνα με πληροφορίες, το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε ιδιωτική κλινική με την κατάσταση της υγείας της να είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943 και μεγάλωσε στην Ερμιόνη, τόπο καταγωγής της μητέρας της Ευαγγελίας.
Ο πατέρας της, Γιώργος Μπουρνάκης, καταγόταν από τη Σαμπατική Αρκαδίας. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Ντένβερ του Κολοράντο.
Ήταν παντρεμένη με τον μεγαλοεπιχειρηματία Βαρδή Ι. Βαρδινογιάννη, πρόεδρο της Motor Oil και εφοπλιστή, και απέκτησαν 5 παιδιά: τον Γιάννη (1962), τη Χριστιάνα (1964), τον Γιώργο (1967), τον Νίκο (1974) και τη Βαρδιάννα (1976).
Ξεκίνησε τις δραστηριότητές της ως μέλος διαφόρων συλλόγων και φιλανθρωπικών οργανώσεων, μέσω των οποίων αγωνίστηκε για την διεθνή ειρήνη και την παγκόσμια αλληλεγγύη, αν και το κύριο μέλημά της ήταν τα προβλήματα των παιδιών:
η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική πρόνοια και φτώχεια, η παιδική κακοποίηση και εκμετάλλευση.
Ήταν Ιδρύτρια και Πρόεδρος του «Ιδρύματος για το Παιδί και την Οικογένεια», το οποίο μετονομάστηκε σε «Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη», και του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ».
Από το 1999, ήταν Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα και την προστασία των παιδιών καθώς και την πολιτιστική κληρονομιά.
Δραστηριοποιήθηκε επίσης ως : Μέλος Δ.Σ. της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, της Διεθνούς Κίνησης Γυναικών για την Ειρήνη, του Διεθνούς Κέντρου για τα χαμένα και κακοποιημένα παιδιά (ICMEC),
Ανέπτυξε ισχυρές σχέσεις με διάφορες διεθνείς προσωπικότητες όπως η βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας και η Σούζαν Μουμπάρακ και με διάφορα δίκτυα και οργανώσεις όπως ο Παγκόσμιος Συνασπισμός Γυναικών που υπερασπιζόταν την ειρήνη.
Στις 14 Οκτωβρίου 2010 εγκαινιάστηκε και άνοιξε για το κοινό το Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων Ελπίδα στην Αθήνα. Η Ελπίδα, που αποτέλεσε στόχο ζωής της Βαρδινογιάννη, επικεντρώνεται στη φροντίδα παιδιών με καρκίνο.
Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Από εκείνη την πρώτη συνάντηση δεν σταματήσαμε στιγμή να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλο. Ούτε το γεγονός ότι εγώ έφυγα για την Αμερική για να συνεχίσω τις σπουδές μου μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο ανάμεσά μας. Ήμουν στην Αμερική και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πότε θα έρθει ένα γράμμα από τον Βαρδή. Έχουμε περάσει πολλά στην κοινή μας ζωή. Αγώνες και αγωνίες, χαρές και λύπες, αλλά πάντα μαζί.
