Σαν βόμβα έσκασε στον καλλιτεχνικό κόσμο -και όχι μόνο- η είδηση του χθεσινού πλειστηριασμού της πολυτελούς κατοικίας του «άρχοντα των Αστεριών», Αργύρη Παπαργυρόπουλου!
Aπό τον Γιάννη Αρμουτίδη
«Μου πήραν το σπίτι, μου πήραν και το μαγαζί μου. Και θέλησαν να με πετάξουν στον δρόμο. Δεν πειράζει, όμως. Κανένας δεν παίρνει τα σπίτια του στην κάσα»! Με αυτά τα λόγια στην «Espresso» ο «βασιλιάς» της νυχτερινής διασκέδασης στην Αθήνα, που έχει συνδέσει το όνομά του με χρυσές σελίδες μιας εποχής βουτηγμένης στη χρυσόσκονη, παίρνει φόρα και μιλώντας ντόμπρα, όπως μας έχει συνηθίσει, ξεσπαθώνει κατά πάντων: «Μεγάλωσα τα παιδιά μου μέσα στο σπίτι αυτό και τώρα πια που μου το πήραν, ο καθένας μας θα πάρει τον δρόμο του».
Με τα λόγια αυτά και με το κεφάλι ψηλά, λεβέντης και περήφανος, όπως ήταν πάντα, ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος δεν μασάει τα λόγια του και δεν κλαψουρίζει. Μιλάει, έξω καρδιά, για τις αδίστακτες τράπεζες, που «αρπάζουν το βιος του κοσμάκη» και ξεκαθαρίζει όλο το χρονικό του χθεσινού πλειστηριασμού, που τον αφήνει στην κυριολεξία άστεγο. Ενας πλειστηριασμός που οφείλεται στην αναλγησία του ελληνικού κράτους και στην ανεξέλεγκτη δράση των τραπεζών:
«Το σπίτι μου βγήκε σε πλειστηριασμό σήμερα (σ.σ.: 25/10/2023), στη 1 το μεσημέρι, μέσω ηλεκτρονικής διαδικασίας! Ξεκίνησε στις 11.30 το πρωί, με τιμή εκκίνησης 3.500.000, για να πουληθεί τελικά 7.500.000 ευρώ. Εξευτελιστική τιμή για ένα υπέροχο σπίτι, αληθινό στολίδι, στο ωραιότερο σημείο της γης, στο ομορφότερο σημείο της Γλυφάδας. Στην οδό Τύχης, αριθμός 13.
Σε μία έκταση ενός στρέμματος και εμβαδόν οικήματος 500 m2, με υπόγειο, ισόγειο και δύο επιπλέον ορόφους, με μία πισίνα και με έναν υπέροχο κήπο. Η δε αξία του ξεπερνά κατά πολύ τα 10.5000.000 ευρώ. Δεν με πειράζει, όμως, τίποτα. Δεν με ενοχλεί καν που μου άρπαξαν το σπίτι μέσα από τα χέρια μου, όπως του φτωχού το αρνί. Δεν είναι, εξάλλου, η πρώτη φορά που αρπάζουν την περιουσία μου σε πλειστηριασμούς. Πριν από πέντε χρόνια μού άρπαξε η τράπεζα το διώροφο οικοδόμημα του Κολωνακίου αξίας 5.000.000 ευρώ, με τελική τιμή πλειστηριασμού 800.000 και στη συνέχεια το μοσχοπούλησε σε αστρονομικό ποσό. Και το χειρότερο είναι ότι από τα 800.000 ευρώ, το 65% το πήρε η τράπεζα και μόνο το 35% πήγε στο Ελληνικό Δημόσιο, αφήνοντάς με και πάλι χρεωμένο! Εδώ παίζονται μεγάλα παιχνίδια διαπλοκής.
Ποιους κοροϊδεύουν τελικά, τους Ελληνες;» δηλώνει εξοργισμένος και συνεχίζει: «Ελπίζω τουλάχιστον με τα χρήματα του πλειστηριασμού να μπορέσουν να πληρωθούν οι τράπεζες, οι φόροι και το Ελληνικό Δημόσιο, και να μην υπάρχει καμία άλλη οφειλή στο όνομά μου. Δεν ήμουν ποτέ μπαταξής και δεν θα είμαι τώρα! Δεν θέλω να χρωστάω τίποτα στο ελληνικό κράτος, αλλά ούτε στις τράπεζες, γιατί σε ιδιώτες δεν χρωστώ ούτε μισό ευρώ. Τα υπερβολικά χρέη που δημιουργήθηκαν είναι από τα πανωτόκια που υπερτριπλασίασαν το αληθινό χρέος δανειοδότησης. Το ελληνικό κράτος έμεινε αμέτοχο και δεν έκανε τίποτα για να με βοηθήσει να ορθοποδήσω. Οχι μόνο εμένα, αλλά και οποιοδήποτε άλλον Ελληνα πολίτη». Τα λόγια του Αργύρη Παπαργυρόπουλου είναι σκληρά, αλλά αληθινά: «Εύχομαι σε αυτόν που πήρε το σπίτι μου, και δεν φταίει σε τίποτα, να του είναι καλότυχο και να περάσει μέσα ευτυχισμένα χρόνια».
Ο επιχειρηματίας, που ανήκει στους ισχυρότερους και πιο πετυχημένους της νυχτερινής αθηναϊκής διασκέδασης, συνεχίζει την εξομολόγησή του στην «Espresso» λέγοντας: «Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες του. Αφήνει τις τράπεζες να αρπάζουν και να λυμαίνονται το βιος του κόσμου, χωρίς να δίνει ευκαιρίες και εφόδια για να ορθοποδήσουν, όταν τα κόμματα χρωστούν εκατομμύρια στις τράπεζες. Και κανένας δεν τα πειράζει, αρπάζοντας μόνο το βιος του κοσμάκη».
Ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος, όμως, κοιτάζει μόνο μπροστά. Στα μάτια του δεν διακρίνουμε καμιά θλίψη ούτε οργή! Παρά μόνο πείσμα για αγώνα και επιτυχία. Και στο ερώτημά μας για την «επόμενη ημέρα», που θα χρειαστεί να αφήσει το σπίτι του στα χέρια του νέου κατόχου μετακομίζοντας κάπου αλλού, απαντάει αβίαστα! «Δεν ξέρω πού θα πάω και πού θα μετακομίσω. Είναι ακόμα πολύ νωρίς! Παρότι θεωρούσα δεδομένο και ευχόμουν να ολοκληρωθεί αυτός ο πλειστηριασμός και να μου πάρουν το σπίτι, ώστε να μπορέσω να αποπληρώσω τις υποχρεώσεις μου, δεν έψαξα ποτέ για κάτι άλλο. Ούτε σχεδίασα το επόμενο βήμα μου.
Οπως όλοι οι Ελληνες, θα βρω κι εγώ ένα κεραμίδι να κάτσω από κάτω! Βρώσις, θα χρειαστεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να εξετάσει ο συμβολαιογράφος ποια ποσά θα πάνε στο ελληνικό Δημόσιο, ποια σε φόρους και πόσα σε τράπεζες, ώστε να ξεκαθαριστεί το τοπίο των οφειλών! Και μετά από όλα αυτά και μόνο τότε, θα πρέπει να εγκαταλείψω το σπίτι μου. Εως τότε θα έχω αποφασίσει για το πού θα μετακομίσω και πού θα εγκατασταθώ.
Δεν είμαι όμως από τους ανθρώπους που το βάζουν κάτω! Δεν είμαι ηττοπαθής και ούτε βάλλομαι από τις δυσκολίες της ζωής. Αντιθέτως, πεισμώνω και γίνομαι λιοντάρι. Ακόμα και σ’ αυτήν την ηλικία. Που άφησα τα μαλλιά μου να γκριζάρουν και το πρόσωπό μου να αποκτήσει γενειάδα.
Τώρα πια ζω την ηλικία μου και την ωριμότητα των χρόνων που η ζωή μού χάρισε απλόχερα. Το μόνο που θέλω είναι να βλέπω ευτυχισμένη και υγιή την οικογένειά μου και μαζί μ’ αυτούς, θα είμαι και εγώ. Ολα τα υπόλοιπα έρχονται. Εξάλλου, κανένα σπίτι δεν χωράει σε μία κάσα!»
