Kαθηλωμένος στο κρεβάτι του γεμάτου αναμνήσεις σπιτιού του πίσω από το «Χίλτον», έχοντας συντροφιά την πολυαγαπημένη του οικονόμο αλλά και με μια ζωή γεμάτη δόξα και πλούτη, ο άλλοτε πανίσχυρος Ελληνας σχεδιαστής μόδας Ντίμης Κρίτσας ανεβαίνει τον δικό του «γολγοθά».
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Εκείνον της απόλυτης μοναξιάς, ανήμπορος πλέον να περπατήσει, όπως έκανε άλλοτε στα σοκάκια της Αθήνας, όταν ο κόσμος τον αναγνώριζε και υποκλινόταν μπροστά του. Το τηλέφωνο πλέον δεν χτυπάει σχεδόν από κανέναν, καθώς οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που είχε συναναστραφεί έχουν φύγει από τη ζωή. Από τους δρόμους του Χόλιγουντ και τη λάμψη μιας ανεπανάληπτης ζωής, ο υπέργηρος σχεδιαστής μόδας, που είναι η ζωντανή Ιστορία της Ελλάδος, βρίσκεται απομονωμένος στο διαμέρισμά του στο κέντρο της Αθήνας. Πολλές φορές, μάλιστα, ο ίδιος με το χιούμορ που τον διακατέχει δεν σταματάει να λέει πως τον έχει ξεχάσει ακόμα και ο θάνατος.
Εχοντας ήδη συμπληρώσει τα 97 χρόνια του, ο άνθρωπος που έντυσε σχεδόν όλο το παλάτι της Ελλάδος, που ευτύχησε να συνεργαστεί με την Κοκό Σανέλ, που έγινε κολλητός με τη Μελίνα Μερκούρη και την πριγκίπισσα Γκρέις Κέλι, που ήξερε όλα τα χούγια της Αλίκης Βουγιουκλάκη, που έραψε το νυφικό της Τζένης Καρέζη στον γάμο της με τον Ζάχο Χατζηφωτίου, πλέον βλέπει τις δυνάμεις του να τον έχουν εγκαταλείψει. Από εκείνα τα ένδοξα χρόνια της παντοδυναμίας του μόνο οι φωτογραφίες αποδεικνύουν πόσο σπουδαία προσωπικότητα υπήρξε για την ελληνική μόδα, που κατάφερε να δοξάσει την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο. Αλλωστε, ο Ντίμης Κρίτσας ήταν ο άνθρωπος που έκανε το συρτάκι μόδα στην Αμερική, ο μετρ που κλήθηκε από τον Ωνάση να σχεδιάσει τις πρώτες στολές της Ολυμπιακής, άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι, συνέχισε στην Ελλάδα της χρυσής εποχής του ’54-’64, όπου διατηρούσε δικό του οίκο μόδας επί της οδού Βουκουρεστίου, και διέπρεψε στη Νέα Υόρκη, όπου έμεινε 27 συνεχή χρόνια.
Γυναίκες από κάθε γωνιά του πλανήτη τον επισκέπτονταν με σκοπό να ντυθούν διά χειρός Ντίμη Κρίτσα, ανάμεσά τους η βασίλισσα Φρειδερίκη, η πριγκίπισσα του Μονακό Γκρέις Κέλι, η πριγκίπισσα του Κεντ της Αγγλίας, η πριγκίπισσα Αλα Αουσμπεργκ, η Χριστίνα Ωνάση, η Κριστίνα Χένρι Φορντ, η Σαρλότ Φορντ Νιάρχος, η Μπάρμπαρα Χάτον, η Αν Μάργκρετ, η Ρόμι Σνάιντερ, η Λάνα Τάρνερ, η Χέντι Λαμάρ, η ιέρεια του γαλλικού τραγουδιού Φρανσουάζ Αρντί, η Λίλιαν Γκις, όταν πήρε το τιμητικό Οσκαρ, και η λίστα τέλος δεν έχει. Ο Ντίμης Κρίτσας ακόμα και τα χρόνια της παντοδυναμίας του απέφευγε να δίνει πολλές συνεντεύξεις. Αλλωστε, το πλούσιο κοινό του δεν ήθελε να ακούγονται τα μυστικά των διασήμων προς τα έξω.
«Ο Φίνος με παρακαλούσε να περάσει το όνομά μου στους τίτλους των ταινιών, αλλά δεν ήθελα, γιατί δεν ήταν καθόλου σωστό για έναν σχεδιαστή του δικού μου βεληνεκούς. Προτιμούσα μόνο στο θέατρο να αναφέρεται το όνομά μου. Δεν γινόταν να ντύνεις την πρώτη κυρία της Ελλάδας και παράλληλα να δουλεύεις και για τον κινηματογράφο. Σκεφτείτε ότι τότε ο κινηματογράφος ήταν 2ης κατηγορίας ψυχαγωγία για τους πλούσιους. Εμείς πηγαίναμε μόνο θέατρο, Λυρική Σκηνή, και το πολύ πολύ έναν κινηματογράφο για τον Δημήτρη Χορν και την Ελλη Λαμπέτη, τίποτε άλλο» θα πει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις στην «Espresso».
«Η μεγάλη επιτυχία των κοστουμιών της Ελλης Λαμπέτη έφερε στο ατελιέ μου και άλλες ηθοποιούς. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ένα καστανόξανθο κορίτσι που θα ερμήνευε στο θέατρο Μουσούρη τον ρόλο της Ελάιζα στο έργο “Ωραία μου κυρία”, ήρθε συνοδευόμενη από τη διευθύντρια του θεάτρου, Ελλη Σταθάκη. Με πολύ ναζί μού ζήτησε μια κάπα ροζ. “Αφού ξέρετε τι θέλετε, γιατί ήρθατε εδώ;” της είπα. Επενέβη η κυρία Σταθάκη και ηρέμησε τα πνεύματα. Μου έκανε πάντως εντύπωση η θρασύτητά της, σε σχέση με την υπακοή της Λαμπέτη. Η Αλίκη και η Τζένη συναντιούνταν συχνά στον οίκο ραπτικής. Μόλις τελείωνε η επίδειξη της καινούργιας σεζόν, η καθεμία ερχόταν να φορέσει σε διαφορετικά δοκιμαστήρια τα ρούχα που της άρεσαν και να αποφασίσει τι θα αγοράσει.
Η Αλίκη πάντα παζάρευε τις τιμές. Η Τζένη ποτέ. Λένε ότι η Αλίκη δεν ήθελε να πληρώνει, επειδή θεωρούσε ότι διαφημίζει οτιδήποτε φορούσε. Εμένα πάντως με πλήρωνε μέχρι τελευταίας δεκάρας. Η Τζένη Καρέζη ήταν καλή φίλη και πελάτισσά μου. Φιλόδοξη, χειραφετημένη, εργασιομανής, λαμπερή, ευχάριστη, οδηγούσε αυτοκίνητο, κάπνιζε, λάτρευε τα ταξίδια και την κοσμική ζωή. Της είχα σχεδιάσει όλα τα ρούχα για το “Δεσποινίς διευθυντής” και το “Μαίρη Μαίρη”. Για το μιούζικαλ “Η γειτονιά των αγγέλων” του Ιάκωβου Καμπανέλλη και του Μίκη Θεοδωράκη τής σχεδίασα πρωτοποριακά κοστούμια. Οταν εμφανίστηκε στις Κάννες με την ταινία “Τα κόκκινα φανάρια” του Βασίλη Γεωργιάδη συζητήθηκε πολύ. Για την έναρξη του φεστιβάλ τής είχα σχεδιάσει ένα άσπρο μακρύ φόρεμα με ασορτί μαντό» θυμόταν σε αυτή τη συνέντευξη ο σπουδαίος σχεδιαστής μόδας, που κάποτε τον είχαν ονομάσει «βασιλιά της ελληνικής μόδας»!
