Οι δακρύβρεχτες προσωπικές εξομολογήσεις των παικτών του φετινού «Survivor» πρωταγωνίστησαν στο επεισόδιο που προβλήθηκε το βράδυ της Τετάρτης.
Στην προσπάθειά τους να κρατήσουν τους τηλεθεατές «κολλημένους» στην οθόνη, σε μια περίοδο που τα νούμερα της εκπομπής έχουν πάρει την κατιούσα στους πίνακες της Nielsen, οι ιθύνοντες της παραγωγής του Ατζούν Ιλιτζαλί εξώθησαν τους πέντε εναπομείναντες συμμετέχοντες να αφηγηθούν μπροστά στις κάμερες τις πιο δύσκολες και δραματικές εμπειρίες που έχουν βιώσει στη διάρκεια της ζωής τους μέχρι σήμερα. Η φτώχεια, το bullying, οι στερήσεις στον δρόμο για τον πρωταθλητισμό, οι αρρώστιες, τα ναρκωτικά και ο καρκίνος ήταν ορισμένα από τα θέματα που έθιξαν στις συγκινητικές εξομολογήσεις τους οι φιναλίστ του «Survivor 2022», θυμίζοντας σε κάποιες φάσεις εκείνα τα παλιά (και θρυλικά!) realities με τον Ανδρέα Μικρούτσικο ή τη Σία Λιαροπούλου, που γνώρισαν τεράστια επιτυχία στις αρχές της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Η πλέον δραματική ιστορία που ακούστηκε στο επεισόδιο ήταν του Αρη Σοϊλέδη, ενώ ακολούθησε εκείνη του Στάθη Σχίζα, ο οποίος έχει περάσει επίσης δύσκολα. Γενικά και οι δύο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και survivors στη ζωή, εκτός από το παιχνίδι. Ο Αρης αναφέρθηκε στον εθισμό των δύο αδερφών του στα ναρκωτικά, που οδήγησε και στον χαμό του ενός, όπως επίσης στον θάνατο του πατέρα του. «Την ημέρα που “κλειδώνω” τη μεταγραφή μου στη Ρουμανία, με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι πέθανε ο ένας αδερφός μου. Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Η μητέρα μου ράκος. Προσπάθησα στις προπονήσεις μου να μην επηρεάζομαι από αυτό. Ηλπιζα ότι ο άλλος μου αδερφός θα ξεφύγει από τα ναρκωτικά. Εκανε προσπάθειες…» ανέφερε αρχικά ο Αρης.
«Στο πρώτο μου γκολ με τη Στεάουα με πήρε η Μαρία (σ.σ.: Αντωνά) και μου είπε ότι πέθανε ο πατέρας μου. Είχε κάνει ένα χειρουργείο πριν από τέσσερα χρόνια για έναν καλοήθη όγκο στον εγκέφαλο. Οικονομικά ήμουν ο μόνος που μπορούσα να στηρίξω… Και θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να κλαίω μπροστά τους. Οταν μεταφέρθηκε σπίτι μετά την εγχείρηση, ο μπαμπάς μου είχε πει: “Σε ευχαριστώ για όλα αυτά που κάνεις”. Του λέω “μα τι λες;” Εκλαιγα μια ώρα μετά στο αυτοκίνητο. Η μαμά μου ήταν χαμένη από τον θάνατο του αδερφού μου και του μπαμπά μου μέσα σε έξι μήνες…» σημείωσε σε άλλο σημείο της εξομολόγησής του.
Από την άλλη, ο Στάθης Σχίζας μίλησε για την κόρη που απέκτησε στα 20 του χρόνια, η οποία είναι τα πάντα για εκείνον, για τον καρκίνο που πέρασε και ξεπέρασε τελικά η μητέρα του, ενώ εξομολογήθηκε πόσο πολύ τον πονάει το γεγονός ότι ο πατέρας του (που ήταν πάντα και κολλητός του φίλος) έχει 95% αναπηρία αυτή τη στιγμή και δεν τον αναγνωρίζει πάντα.
«Ημασταν πάρα πολύ δεμένοι. Έχει μια νόσο κι είναι παράλυτος. Αυτή τη στιγμή ο πατέρας μου έχει 95% αναπηρία. Ούτε μας θυμάται. Ο μοναδικός που θυμάται πιο έντονα είμαι εγώ, και τώρα που λείπω είμαι σίγουρος ότι είναι στα χαμένα και δεν ξέρει τι συμβαίνει. Μου έχει λείψει πάρα πολύ. Ημασταν κολλητοί, παντού μαζί. Είχαμε άριστη σχέση και σε εμένα είχε πολλή αδυναμία. Και τώρα τον υπεραγαπώ, αλλά δεν με καταλαβαίνει για να του το πω. Υποφέρω με αυτό που βλέπω» εξομολογήθηκε ο Στάθης Σχίζας.