Η Δανάη Μπάρκα, με αφορμή την συγκλονιστική ιστορία του Γιώργου Ζαχαριά, «έσπασε» στο πλατό και εξομολογήθηκε την δική της ιστορία που την έκανε να χάσει την πίστη της για ένα διάστημα.
«Έχω ξαναμοιραστεί τη σκέψη μου σε σχέση με τη θρησκεία, είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει. Ωστόσο, είμαι κι εγώ ένας άνθρωπος που πέρασα από 40 κύματα.
Επειδή το Πάσχα ήταν η αγαπημένη γιορτή του παππού μου, ήταν ένας άνθρωπος βαθιά θρήσκος και πάντα με έπαιρνε από μικρή να με πάει στις εκκλησίες, να ακολουθήσουμε όλα τα εθιμοτυπικά. Ενώ με είχε μάθει να πιστεύω, όταν τον έχασα, είχα κλονιστεί πάρα πολύ. Έλεγα, αν όντως υπάρχει μια υπερδύναμη που εμείς τον βαφτίζουμε Θεό, γιατί μου τον πήρε ενώ ξέρει ότι τον αγαπάω;
Ειδικά τους πρώτους μήνες που δεν το είχα συνειδητοποιήσει καθόλου -ποτέ δεν το συνειδητοποιείς αυτό, απλά μαθαίνεις να ζεις έλεγα ότι δεν θα ξαναπιστέψω, δεν πιστεύω πια. Γιατί αφού είμαι καλός άνθρωπος μου πήρε κάτι τόσο σημαντικό από τη ζωή μου;
Μετά, περνώντας ο καιρός, είδα ότι υπάρχει και κάτι καλό, ότι έφυγε στα χέρια μου, ήμουν το τελευταίο χέρι που κράτησε, έφυγε χωρίς να ταλαιπωρηθεί, με πάρα πολύ αγάπη… μετά είπα ας ελπίσουμε σε κάτι καλό. Στις αδύναμες στιγμές μας, αν μη τι άλλο ας έχουμε κάτι να κρατηθούμε. Αν αυτό το λέμε Θεό, όπως θέλει ο καθένας το βαφτίζει. Είναι τόσο αναγκαίο στις δύσκολες στιγμές να πιστεύουμε και να ελπίζουμε ότι για κάποιο λόγο γίνονται όλα και οι άνθρωποί μας κάπου πάνε και μπορεί να τους ξανασυναντήσουμε.»
