❱❱ Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Πάντζας μιλά για τις Πρέσπες και κάνει τον απολογισμό της κυβερνητικής τετραετίας ΤΕΤ Α ΤΕΤ ΜΕ ΤΗ ΒΙΒΙΑΝ • Από τη Βίβιαν Μπενέκου
Θα είναι ξανά υποψήφιος βουλευτής, αλλά αυτή τη φορά στη Δυτική Αττική. Εχει προσωπικό φύλακα άγγελο τη σύζυγό του Στέλλα, συνοδοιπόρο του για σαράντα ολόκληρα χρόνια, και εγγονό αεκτζή – φανατικός ενωσίτης, άλλωστε, και ο ίδιος. Ο Γιώργος Πάντζας είναι ένα αληθινό παράδειγμα ότι η ζωή μπορεί να σου δώσει τα πάντα: Κατοχή, πείνα, εξορίες, πολιτικές διώξεις, πόνος, σκληρή βιοπάλη και στο βάθος του τούνελ τα εκτυφλωτικά φώτα του κινηματογράφου, χιλιάδες θαυμαστές, πολλή λάμψη, μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και ύστερα το βήμα της Βουλής.
Η συναρπαστική αυτή ζωή ανήκει στον άλλοτε ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ύστερα από μία πενταετία και βάλε απουσίας από τα media αποφάσισε να ανοίξει την καρδιά του στην «Espresso».
Πιστός στο κόμμα του, εκτιμά τον Αλέξη Τσίπρα και, ενώ ζει σε αυτή τη Βουλή που θεωρείται η χειρότερη των τελευταίων ετών, εκείνος πιστεύει ότι η Βουλή του 1965 με την αποστασία Μητσοτάκη ήταν η μελανότερη έως σήμερα.
«Πολέμησα την αποστασία και ήμουν ένας από τους χιλιάδες τότε που έκαψαν την εφημερίδα “Τα Νέα” στην οδό Χρήστου Λαδά» μας λέει ο Γιώργος Πάντζας. Μιλώντας για τα υπάρχοντα κόμματα, έχει την άποψη ότι «μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει».
Ολοκληρώνεται μια κυβερνητική θητεία τεσσάρων ετών ΣΥΡΙΖΑ. Πώς την κρίνετε; Τι έγινε σωστά και τι λάθος;
Είναι σημαντικό ότι έπειτα από πολλά χρόνια μια κυβέρνηση θα ολοκληρώσει τη συνταγματική θητεία της των τεσσάρων ετών. Ετσι θα μπορέσουν να κριθούν στο σύνολό τους οι πολιτικές της και οι επιλογές που έκανε για το κοινό καλό και το συμφέρον του ελληνικού λαού. Στην κριτική μας θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την αφετηρία από την οποία ξεκίνησε και το αποτέλεσμα που έφερε έπειτα από τέσσερα χρόνια. Να θυμίσω μόνο ότι παραλάβαμε μια χώρα και ένα κράτος χρεοκοπημένα και έναν λαό εξαθλιωμένο. Ενώ σήμερα μπορούμε και μιλάμε για το τέλος των Μνημονίων και για θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Θα κάνει ζημιά ή όχι στα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ;
Η λύση στο ονοματολογικό πρόβλημα με τη γειτονική χώρα ήταν κάτι που έπρεπε να έχει λυθεί εδώ και 30 χρόνια. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουν όλοι ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι στη βάση της εθνικής γραμμής του 2008 στο Βουκουρέστι και οι ντρίμπλες που κάνουν τώρα η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛ. περί εθνότητας και γλώσσας είναι μόνο και μόνο για να τσιμπήσουν κανένα ψηφαλάκι παραπάνω, στο όνομα ενός δήθεν πατριωτισμού. Είμαι βέβαιος ότι με το πέρας της παρούσας συγκυρίας και σε βάθος χρόνου ο κόσμος θα αντιληφθεί τα θετικά της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Στις εκλογές που έρχονται θα είστε υποψήφιος στην ίδια περιφέρεια;
Οπως θα γνωρίζετε, η Περιφέρεια Αττικής δεν είναι πια ενιαία. Εχει χωριστεί σε Δυτική και Ανατολική. Δεδομένου, λοιπόν, ότι εκλέγομαι βουλευτής από το 2012 στην Περιφέρεια Αττικής, μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητας ότι η Δυτική Αττική έχει συσσωρεύσει τα περισσότερα προβλήματα. Αυτό και μόνο με κατευθύνει στο να θέσω την υποψηφιότητά μου στη Δυτική Αττική.
Η Ελευσίνα, τα Μέγαρα, ο Δήμος Φυλής, η Μάνδρα και ο Ασπρόπυργος είναι περιοχές που απαιτούν μεγάλη προσοχή και παρεμβάσεις από την Πολιτεία. Σας λέω λοιπόν ότι θα είμαι υποψήφιος στη Δυτική Αττική.
Πώς είδατε εσείς, ως βουλευτής, παρακολουθώντας από τα έδρανα, αυτή τη Βουλή, που πολλοί τη χαρακτηρίζουν τη χειρότερη που είχαμε, κρίνοντας από τις μετακινήσεις των βουλευτών από κόμμα σε κόμμα;
Εάν το κριτήριο αυτής της άποψης είναι οι μετακινήσεις των βουλευτών, θέλω να σας πω ότι δεν είναι σωστό. Η χειρότερη Βουλή θεωρώ ότι ήταν αυτή του 1965, την οποία έζησα, όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μαζί με 45 βουλευτές ανέτρεψαν τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Αναφέρομαι στην αποστασία αυτή που, κατά τις καθημερινές εφημερίδες της εποχής, οι εν λόγω βουλευτές χρηματίστηκαν και εξαγοράστηκαν προκειμένου να στηρίξουν τη μετέπειτα κυβέρνηση Κανελλόπουλου.
Το πιο σημαντικό όμως για εμένα είναι ότι αυτή η αποστασία άνοιξε διάπλατα την πόρτα στη χούντα, η οποία κατέλυσε τη δημοκρατία και το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας. Αρα, λοιπόν, ο πρώτος διδάξας της αποστασίας δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Θέλω να γνωρίζετε ότι εκείνη την περίοδο πολέμησα την αποστασία και ήμουν ένας από τους χιλιάδες τότε που έκαψαν την εφημερίδα «Τα Νέα» στην οδό Χρήστου Λαδά.
Ποια η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Φώφη Γεννηματά;
Θα αρχίσω από τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι γνωστό ότι δεν προέρχεται από κάποιο πολιτικό τζάκι – σόι. Είναι ένας διορατικός και πεφωτισμένος άνθρωπος, που μπορεί και εκτιμά ορθά τις συγκυρίες και προχωρά με τόλμη σε σημαντικές αποφάσεις, αγνοώντας πολλές φορές το πολιτικό κόστος. Είναι μια προσωπικότητα διεθνώς αναγνωρισμένη, ένας χαρισματικός ηγέτης, που έχει μπροστά του ακόμα πολλά να προσφέρει στη χώρα.
Για τη δεύτερη περίπτωση, αυτή του Κυριάκου, είναι γνωστό τοις πάσι ότι εξελίχθηκε χάριν του ονόματός του. Την οικογένεια Μητσοτάκη θα τη βρεις παντού. Εχει βγάλει πρωθυπουργό, υπουργό, βουλευτές, περιφερειάρχες, υποψήφιους δημάρχους. Το μόνο που απομένει στην οικογένεια είναι να βγάλει και Αρχιεπίσκοπο.
Για την τρίτη περίπτωση θέλω να τονίσω ότι μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Η κυρία που προΐσταται του σημερινού ΚΙΝ.ΑΛ. έχει μηδενικό πολιτικό ανάστημα και γελάει αλλά και θλίβεται ταυτόχρονα κανείς με το γεγονός ότι σήμερα στη θέση του Ανδρέα Παπανδρέου βρίσκεται ένα άτομο τόσο χαμηλών προσδοκιών.
Πώς χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας, αριστερό ή κεντροαριστερό;
Σε όλη μου τη ζωή από μικρό παιδί αγωνίστηκα για σοσιαλισμό και δημοκρατία. Ο πατέρας μου έκανε συνολικά 17 χρόνια εξορία. Εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια έμεινε στην εξορία σε όλα τα ξερονήσια, επειδή δεν υπέγραψε ποτέ τη δήλωση μετανοίας. Το λέω αυτό για να σας δώσω μια γεύση από τα παιδικά μου και έπειτα οικογενειακά μου βιώματα.
Υπήρξε στιγμή που η πολιτική γενικότερα σας πίκρανε; Αγανακτήσατε ποτέ;
Ναι, υπήρξε, αλλά όχι με την έννοια της στιγμής, και εννοώ το εξής: Θέλω να γνωρίζετε ότι έζησα όλη τη διάρκεια της Κατοχής, στην οποία 500.000 Ελληνες πέθαναν κάτω από τη ναζιστική μπότα. Κατά την Κατοχή πείνασα, έφαγα το ξύλο της αρκούδας από τους Χίτες του Παγκρατίου που ήταν οι συνεργάτες των Γερμανών, οι οποίοι έψαχναν συνεχώς να βρουν τον πατέρα μου! Επειδή δεν το κατάφερναν, έδερναν εμένα.
Ημουν μικρό παιδί όταν αντίκρισα τον πατέρα μου χωρίς νύχια χεριών, μαχαιρωμένο με ξιφολόγχη από Ιταλούς φασίστες, ετοιμοθάνατο για έξι μήνες. Ημουν μικρό παιδί όταν είδα «Ελληνες» να συνεργάζονται με τους Γερμανούς ναζιστές. Προδότες του ελληνικού λαού. Το φοβερό όμως είναι ότι μετά τα Δεκεμβριανά και το 2ο αντάρτικο είδα αυτούς τους προδότες, τους ίδιους τους συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών, να είναι παντού σε όλες τις σημαντικές θέσεις της Δημόσιας Διοίκησης, στην Αστυνομία, στον Στρατό, στο Ναυτικό, στην Αεροπορία, στους δημόσιους οργανισμούς. Τότε ήταν λοιπόν που απογοητεύτηκα και αγανάκτησα.
Εχετε λίγο αποτραβηχτεί από τη δημόσια έκθεση. Γιατί αυτή η επιλογή;
Πάντα πίστευα ότι η προσφορά του βουλευτή και η θέση του είναι να είναι κοντά στον κόσμο ο οποίος τον στήριξε και τον εξέλεξε σε αυτό το αξίωμα. Να δίνει τη μάχη μέσα στη Βουλή προς όφελος των πολιτών.
Ετσι έχω λειτουργήσει όλα αυτά τα χρόνια που ο κόσμος με τιμά με την ψήφο του. Από την άλλη, όμως, είναι ευρέως γνωστό ότι στο τηλεοπτικό τοπίο σπάνια γίνεται μια άρτια πολιτική συζήτηση. Συνήθως επικρατούν κραυγές και εντάσεις που μπερδεύουν τον κόσμο και δεν βοηθούν στην αντικειμενική πληροφόρηση της κοινής γνώμης. Επιλέγω λοιπόν το πρώτο ως πολιτική δράση, καθώς και κάποιες παρεμβάσεις στον έντυπο Τύπο, όπως και η παρούσα. Θεωρώ ότι κατά αυτόν τον τρόπο είμαι περισσότερο χρήσιμος, δεδομένου ότι για πάνω από έξι δεκαετίες ήμουν σε δημόσια έκθεση. Και δεν σας κρύβω ότι ο κόσμος που με τιμά με την ψήφο του το εκτιμά.
Από νωρίς στη βιοπάλη, νυχτερινό γυμνάσιο, ύστερα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και μετά πολιτική. Τι συνέβη στη διαδρομή αυτή που σας καθόρισε;
Πράγματι, τελείωσα νυχτερινό γυμνάσιο. Εδωσα εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, η οποία ήταν η κορυφαία δραματική σχολή, και, το βασικότερο, δεν είχε δίδακτρα, τα οποία σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχα να πληρώσω. Δώσαμε εξετάσεις 316 άτομα και πήραν τους 12. Τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα κι έτσι συνέχισα να εργάζομαι τα πρωινά στην αποθήκη χοντρικής πώλησης υφασμάτων του Σταμάτη Σεχόπουλου, τον οποίο πάντοτε θυμάμαι με ευγνωμοσύνη. Δούλεψα μέχρι και που τελείωσα τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Οταν μπήκα στη δραματική σχολή, άνοιξε ένας καινούργιος κόσμος μπροστά μου. Είχα σπουδαίους δασκάλους, την Κατίνα Παξινού, τον Μινωτή, τον Χορν, τον Γιώργο Παππά, τον Γιώργο Γληνό, τον Γρηγόρη Βαφιά, τον Αλέξη Σολωμό, τον Θάνο Κωτσόπουλο, την Ελενα Τσουκαλά στη ρυθμική γυμναστική, τον Γρίβα στην ξιφασκία, καθώς και τρεις καθηγητές πανεπιστημίου.
Αυτό που καθόρισε την πορεία μου ήταν η αγάπη και το πάθος μου για το θέατρο και τον κινηματογράφο από μικρό παιδί.
Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΣ
Με τη σύζυγό σας Στέλλα έχετε αποκτήσει δύο παιδιά, την Καίτη και τον Σπύρο. Επειτα από μια τόσο λαμπερή ζωή πώς κρατήσατε δεμένη την οικογένεια;
Η σύζυγός μου η Στέλλα είναι ο προσωπικός μου άγγελος. Είναι ο φύλακας άγγελος των παιδιών μου και των εγγονιών μου. Είναι ο συνδετικός κρίκος όλης της οικογένειας. Είναι αυτή που κρατά τις ισορροπίες ώστε να είμαστε αγαπημένοι και μονοιασμένοι εδώ και 40 χρόνια. Παρότι η ζωή μου ήταν λαμπερή, δεν σας κρύβω ότι το περισσότερο και αληθινό φως το βρίσκω στην οικογένειά μου.
Τα παιδιά με τι ασχολούνται; Τα εγγόνια τι λένε στον παππού; Βλέπουν τις ταινίες του;
Ο Σπύρος είναι εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος στην Αττική και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Η Καίτη, που μου έχει χαρίσει δύο εξαιρετικά εγγόνια, έχει μια μικρή επιχείρηση αισθητικής και τα καταφέρνει μια χαρά. Τα εγγόνια μου, η Στελλίτσα μου και ο Γρηγόρης μου, δέκα και έξι ετών, αντίστοιχα, βλέπουν τις ταινίες, γελάνε και λένε τις ατάκες μου. Ο Γρηγόρης μου είναι αεκτζής σαν κι εμένα και φοράει τη φανέλα του Μάνταλου. Είναι δυο πολύ καλά παιδιά και θέλω ο Θεός να μου δώσει υγεία για να σταθώ δίπλα τους όσο περισσότερα χρόνια γίνεται.
Εχετε πει: «Αγγίζεις τον κόσμο περισσότερο με το γέλιο παρά με το δράμα». Γιατί;
Οταν ο κόσμος καθημερινά ζει το δράμα της βιοπάλης, ο μόνος τρόπος για να τον βγάλεις από τις όποιες αρνητικές σκέψεις είναι το γέλιο, η κωμωδία, η χαρά. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να του γεμίσεις τις μπαταρίες ώστε να έχει διάθεση για ζωή.
Για το ότι ακολουθήσατε πολιτικό δρόμο μετανιώσατε ποτέ;
Σαφώς όχι. Και ο λόγος είναι ότι στη δουλειά μου στο θέατρο και στον κινηματογράφο, καθώς και στην πολιτική στάθηκα πάντα δίπλα στον άνθρωπο και στα προβλήματά του. Και θα συνεχίσω τον αγώνα μου για τους συνανθρώπους, ώστε να έχουν μια καλύτερη ζωή.
