❱❱ Οι εργασίες αποκατάστασης στη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου έφεραν στο φως σφραγισμένους χώρους, κελιά και κρυφά δωμάτιαΤο νησί της Αποκάλυψης, ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα αναφοράς του χριστιανισμού σε ολόκληρη την οικουμένη, που συγκεντρώνει το ζωηρό ενδιαφέρον ερευνητών, ιστορικών και αρχαιολόγων, δεν έχει αποκαλύψει ακόμη όλα τα μυστικά του.
Δεν είναι μόνο η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το σπήλαιο της Αποκάλυψης, τα οποία η UNESCO έχει χαρακτηρίσει Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Τα έργα που έγιναν τον τελευταίο καιρό στην Πάτμο έφεραν στο φως τις παλαιότερες οικοδομικές φάσεις και αποκάλυψαν κρύπτες, παράθυρα και πόρτες, τα οποία έκλεισαν κάποια στιγμή στο παρελθόν για λόγο άγνωστο στους ερευνητές.
Αυτά τα περάσματα δεν ήταν γνωστά έως τώρα, όπως δεν είναι κατανοητός και ο ρόλος για τον οποίο χτίστηκαν και ποια ήταν η χρήση τους. Υπεύθυνος για την επίβλεψη των εργασιών είναι ο αρχιτέκτονας Παναγιώτης Χατζηιωάννου, ο οποίος μίλησε στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» για τα νέα ευρήματα στο νησί του Ευαγγελιστή Ιωάννη.
«Κατά τη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης του συγκροτήματος στην Πάτμο αποκαλύφθηκαν κάποιοι χώροι, οι οποίοι στην ουσία ήταν καλυμμένοι από τις διάφορες φάσεις και τις περιόδους στο νησί, αλλά και από την αλλαγή των αναγκών που υπήρχαν κατά καιρούς στο μοναστήρι.
Αυτοί οι χώροι δεν ήταν γνωστοί προηγουμένως, ήταν κλειστοί, σφραγισμένοι και οι νεότερες γενιές δεν τους γνώριζαν. Με τη διαδικασία του καθαρισμού και της αποκατάστασης κάποια πράγματα εμφανίστηκαν» τόνισε και συμπλήρωσε: «Οι εργασίες είχαν ενταχθεί στο προηγούμενο ΕΣΠΑ και έχουν ολοκληρωθεί. Είχαν συμπεριληφθεί η αποκατάσταση και η λειτουργική αναβάθμιση της Ιεράς Μονής Αποκάλυψης του Ιωάννου και στο πλαίσιο των εργασιών αυτών προέκυψαν αυτού του είδους τα ευρήματα».
Σε υπόγειο
Ακόμη και οι άνθρωποι του μοναστηριού δεν γνώριζαν κάτι για τους χώρους αυτούς, αποκαλύπτει ο κ. Χατζηιωάννου: «Βρέθηκαν δύο δωμάτια σε έναν υπόγειο χώρο καλυμμένο και σφραγισμένο, ο οποίος στην ουσία φαίνεται ότι ήταν κομμάτι μιας προηγούμενης φάσης. Αφού δεν ήταν αναγκαίο να λειτουργεί, είχαν καταργήσει εκείνο το σημείο σαν χώρο.
Ο δεύτερος χώρος ίσως είναι λίγο νεότερος χρονικά. Και αυτός για διάφορους λόγους είχε σφραγιστεί και δεν ανακαλύψαμε κάτι σε αυτόν, απλώς βρέθηκε το σημείο που δεν ήταν γνωστό… Βρέθηκαν επίσης πόρτες που ήταν κλειστές σε προηγούμενη χρήση. Ανοιγαν, δηλαδή, πόρτες εκεί που τις είχαν ανάγκη και σε άλλες περιπτώσεις αυτές οι πόρτες έκλειναν. Ηταν προφανώς μια διαδικασία, η οποία μέσα στα χρόνια έδινε συνεχώς μια λίγο διαφορετική μορφή σε όλο το κτιριακό συγκρότημα. Αυτά τα σημεία δεν φαίνονταν, καθώς ήταν καλυμμένα με ασβέστη και σοβατίσματα».
Ο αρχιτέκτονας αναφέρθηκε στη γεωμορφολογία του νησιού και στα έργα που έγιναν στην Πάτμο: «Είναι πολύπλοκο σύστημα αυτή η αρχιτεκτονική στην Πάτμο, καθώς στο νησί υπάρχει ιδιαίτερη μορφολογία. Το έργο παραδόθηκε και είναι σε λειτουργία. Το μόνο που μένει να γίνει είναι κάποιοι χώροι που έχουν διαμορφωθεί, ούτως ώστε να χρησιμοποιηθούν για άλλους λόγους. Το μοναστήρι έχει χωριστεί σε δύο τμήματα. Ενα κομμάτι θα λειτουργεί σαν μοναστηριακός χώρος και θα είναι απομονωμένο, ώστε οι μοναχοί να μην εμπλέκονται με τους τουρίστες και τον κόσμο που φτάνει εκεί. Υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι του μοναστηριού, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εκπαιδευτικός χώρος, όπου θα μπορούν να γίνονται μικρά συνέδρια, αλλά και χώροι για τη λειτουργία μουσικών εργαστηρίων, αγιογραφίας και οτιδήποτε συνδεδεμένο με τα εκκλησιαστικά δρώμενα».
