Η Αμαρυλλίς ζει το δικό της παραμύθι με φώτα, φλας και πολλές επιτυχίες.
Είχε φανταστεί τον εαυτό της να φοράει την ιατρική ρόμπα και να βοηθά ως γιατρός τον κόσμο. Ακόμα και στην κατασκήνωση που πήγαινε κάθε καλοκαίρι προτιμούσε να περνά όλη την ημέρα στο ιατρείο. Η ζωή όμως είχε άλλα σχέδια για την Αμαρυλλίδα. Η ίδια, δυναμική από τα παιδικά και τα σχολικά της χρόνια, πεισματάρα (όπως αποδείχθηκε στην πορεία), βάζει στόχους και τους πραγματοποιεί. Ετσι συνέβη άλλωστε και με την ενασχόλησή της με το τραγούδι. Μια βραδινή έξοδο σε γνωστό κέντρο της παραλιακής στάθηκε η αφορμή για να πιάσει στα χέρια της το μικρόφωνο. Το ταξίδι της στον χώρο του τραγουδιού ξεκίνησε εκείνη τη βραδιά και η Αμαρυλλίς είναι αποφασισμένη να το ζήσει έντονα. Οπως έντονα ζει άλλωστε και την κάθε της στιγμή…
H Aμαρυλλίς γεννήθηκε στη Δραπετσώνα και μεγάλωσε στην Αργυρούπολη. Παιδί ζωηρό, δεν άφηνε τον χρόνο να περνά χωρίς να διοχετεύει την ενέργειά του στο παιχνίδι και τις σκανταλιές. «Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ανέμελα και χαρούμενα. Είμαι από τα τυχερά παιδιά που έχουν παίξει πολύ. Ημουν εξωστρεφές παιδί, με πολλή ενέργεια. Αγοροκόριτσο ήμουν. Δεν με θυμάμαι να έχω παίξει με κούκλες. Κρυφτό, κυνηγητό, ποδήλατα και μήλα, αλλά με πέτρες παίζαμε στη γειτονιά. »Ημουν αγριμάκι, δεν σήκωνα και πολλά-πολλά. Αφού τα άλλα παιδιά δεν με έπαιζαν πάντα, γιατί δεν έκανα εύκολα πίσω και δεν είχα κανένα πρόβλημα να μπλεχτώ σε καβγά (σ.σ.: γέλια). Βέβαια στο σπίτι καταλάβαινα πότε είναι η ώρα για σκανταλιές και πότε έπρεπε να λουφάξω. (σ.σ.: γέλια). Ημουν όμως πειραχτήρι. Ο αδελφός μου ο Δημήτρης, που είναι μεγαλύτερος μου, είχε λίγο δεινοπαθήσει, γιατί ήμουν πολύ φορτική και ενοχλητική» θυμάται και σε κάθε της περιγραφή ξεσπάει σε γέλια.
Οι γονείς της, ο κύριος Αργύρης και η κυρία Σταυρούλα, μεγάλωσαν τα δυο τους παιδιά με πολλή αγάπη και φροντίδα. Η αυστηρότητά τους δεν τα έπνιξε ποτέ. «Μας έβαζαν όρια, αλλά δεν ήταν όλο μη και μη. Ηταν ισορροπημένοι και αυτό έκανε πολύ καλό και σε εμένα και στον αδελφό μου» λέει.
Το σχολείο η Αμαρυλλίς αποφάσισε να το πάρει στα σοβαρά όταν τελείωσε την Ε’ δημοτικού. «Μέχρι τότε δεν ήμουν το πρότυπο μαθήτριας. Ασε που ήμουν και πολύ ατίθαση, πείραζα συνέχεια τα άλλα παιδιά και, όπως είναι φυσικό, έσπαγα τα νεύρα στους δασκάλους. Από την ΣΤ’ δημοτικού όμως άλλαξα, σοβάρεψα, ωρίμασα. Η αφορμή ήταν ένα διαγώνισμα που μας έβαλαν στο τέλος της χρονιάς. Πήγα να αντιγράψω από μια συμμαθήτριά μου και εκείνη δεν με άφησε. Αισθάνθηκα προσβεβλημένη και αποφάσισα ότι είναι η ώρα για αλλαγές. Από εκείνη τη στιγμή στρώθηκα στο διάβασμα. Ως μαθήτρια ήμουν μέσα σε όλα. Στη χορωδία, στα θεατρικά, στο 15μελές. Ημουν δραστήρια. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γίνω τραγουδίστρια βέβαια. Πάντα γιατρός έλεγα ότι θα γίνω».
Από ένα αστείο η Αμαρυλλίς στα δεκαέξι της χρόνια θα βρεθεί στην πίστα και θα καταλάβει ότι αυτό που θα την κερδίσει θα είναι το τραγούδι. «Το καλοκαίρι εκείνο ανακοίνωσα στη μητέρα μου ότι θέλω να δουλέψω και να έχω το χαρτζιλίκι μου. Πήγα λοιπόν σε ένα καφέ που είχε ένας οικογενειακός φίλος. Στις κουβέντες έλεγα ότι τραγουδάω και με πειράζανε. Μια βραδινή έξοδο στο “Ποσειδώνιο” ήταν η αφορμή να με πάρουν στα σοβαρά (σ.σ.: γέλια). Κανόνισαν λοιπόν για πλάκα να μου δώσουν το μικρόφωνο να πω ένα τραγούδι. Οταν τελείωσα, μου έκαναν και την πρόταση, κι εγώ έκανα τρεις μήνες να πείσω τον μπαμπά μου να με αφήσει να το κάνω (σ.σ.: γέλια). Μου είχε πει, θυμάμαι, “όσο φέρνεις καλούς βαθμούς”, γιατί μαθήτρια ήμουν ακόμα, “μπορείς να τραγουδάς”. Με πήγαινε και με γύριζε στο σπίτι εκείνος. Βέβαια δύο τραγούδια έλεγα, οπότε στη μία ήμουν στο κρεβάτι μου, αλλά την επόμενη σεζόν τράβηξα ζόρι. Διάβαζα στο καμαρίνι! Ημουν με τον Στέλιο Ρόκκο στο σχήμα. »Θυμάμαι την πρώτη φορά που ανέβηκα στην πίστα είχα πάθει μπλακάουτ. Δεν έβλεπα μπροστά μου και μετά δεν θυμόμουν τίποτα. Πολύ άγχος, αλλά ήμουν πολύ τυχερή, καθώς από το ξεκίνημά μου έκανα καλές συνεργασίες και δούλεψα σε υγιείς επιχειρήσεις. Ηταν και ο αδελφός μου στην ορχήστρα, οπότε ένιωθα και μεγαλύτερη ασφάλεια. Η οικογένειά μου με στήριξε πολύ και με πίστεψε από την αρχή. Είμαι σίγουρη πως αν έβλεπαν ότι δεν κάνω γι’ αυτή τη δουλειά, θα με προστάτευαν».
Η Αμαρυλλίς ξεκίνησε τη διαδρομή της στον χώρο της μουσικής και πειραματίστηκε σε πολλά είδη μουσικής έως ότου ωριμάσει και βρει, όπως λέει η ίδια, την ταυτότητά της. «Το λαϊκό ήρθε αργότερα, όταν κι εγώ ήμουν πλέον έτοιμη να το υποστηρίξω. Αρχικά δεν έκανα σχέδια. Δεν ήξερα κιόλας που θα με βγάλει το ταξίδι. Ηταν περισσότερο παιχνίδι. Γρήγορα συνειδητοποίησα πόσο αγαπώ το τραγούδι, πόση ικανοποίηση και χαρά νιώθω όταν βλέπω τον κόσμο να περνάει καλά. Την πρώτη φορά που άκουσα το τραγούδι μου στο ραδιόφωνο δεν μπορώ να βρω λόγια να περιγράψω την ευτυχία μου. Χοροπηδούσα σαν παιδί! Πολύ όμορφη στιγμή!
»Τις συνεργασίες μου τις έχω ευχαριστηθεί όλες. Ακόμα και με ανθρώπους που μπορεί να μην υπάρχει η τέλεια χημεία πιστεύω πως μας ενώνουν η κοινή αγάπη και ο σεβασμός για τη μουσική. Αλλωστε δεν ξοδεύω χρόνο για το παρασκήνιο, δεν με αφορά. Για εμένα κάθε συνεργασία ήταν σχολείο και νιώθω τυχερή που έχω συνεργαστεί με αξιόλογους ανθρώπους. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό είναι ο κόσμος να διασκεδάζει. Η διασκέδαση είναι ανάγκη, όχι πολυτέλεια και αντιλαμβάνομαι ότι ο κόσμος πλέον είναι πιο επικοινωνιακός, πιο άμεσος. Αυτό θέλει, να περάσει καλά» ξεκαθαρίζει η τραγουδίστρια. Η Αμαρυλλίς πραγματοποιεί εμφανίσεις στην Κύπρο με τον Παντελή Παντελίδη, προετοιμάζει και το νέο της single, ενώ βρίσκεται σε συζητήσεις για μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία για τη νέα σεζόν.
Ο έρωτας κινητήρια δύναμη
Ο έρωτας και η αγάπη είναι για την τραγουδίστρια κινητήρια δύναμη. Με τον σύντροφό της μετρούν πολλά χρόνια σχέση. Αν και δεν επιδιώκει να μιλάει για τα προσωπικά της, ανοίγει την καρδιά της και αποκαλύπτει ότι έχει βρει το άλλο της μισό. «Οταν είσαι καλά στην προσωπική σου ζωή και δεν έχεις απωθημένα, έχεις ισορροπία και δύναμη. Ο έρωτας είναι δύναμη που σε βοηθά να κάνεις πράγματα με μεγαλύτερο πάθος. Πέρα όμως από τον έρωτα, η αγάπη είναι εκείνη που σε ολοκληρώνει και σε ισορροπεί. Ναι, αισθάνομαι ολοκληρωμένη. Μπορεί να μη μου αρέσει να προβάλλω την προσωπική μου ζωή, αλλά να κρύψω κάτι δεν έχω. Εχω μια σχέση ζωής!
»Με τον σύντροφό μου είμαστε μαζί πολλά χρόνια και νιώθω ότι έχω βρει το άλλο μου μισό. Δεν διατηρείς μια σχέση χωρίς προσπάθεια, είναι ένας καθημερινός αγώνας για να εξελιχθεί και να προχωρήσει. Δεν επαναπαύομαι λόγω των ετών. Συνταγή επιτυχίας δεν υπάρχει. Αγάπη υπάρχει, έρωτας, εμπιστοσύνη, κατανόηση και πολλά άλλα που δίνουν την ώθηση στη σχέση. Για εμένα είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Είναι πολύ σημαντικό να θαυμάζεις τον σύντροφό σου. Θαυμάζω την προσωπικότητά του, το μυαλό του, τον τρόπο που μου δείχνει τα συναισθήματά του, το χιούμορ του, αυτό που είναι!
»Δεν ξέρω πότε θα παντρευτώ, δεν με αγχώνει ο γάμος και στη δική μας σχέση δεν θα αλλάξουν και πολλά. Δεν ήμουν ποτέ από τα κορίτσια που ονειρεύονταν το νυφικό. Οταν θα έρθει εκείνη η ώρα θα ήθελα να το απολαύσω, να ευχαριστηθώ και να ζήσω τη στιγμή. Να μην τη στριμώξω ανάμεσα σε άλλες υποχρεώσεις και λόγω αυξημένης κούρασης και δουλειάς απλώς να διεκπεραιώσουμε το γεγονός.
»Τα παιδιά τα λατρεύω και βέβαια θέλω να κάνω οικογένεια. Δεν θα αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα η δουλειά μου. Στη ζωή μας πρέπει να έχουμε προτεραιότητες και να μπορούμε να κατανοήσουμε τι θα μας κάνει ευτυχισμένους. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα κάνω οικογένεια. Αν έρθει ένα παιδί, δεν θα έχω δεύτερες σκέψεις. Είναι θείο δώρο!» εξομολογείται η Αμαρυλλίς. 
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
1. Γεννήθηκε στη Δραπετσώνα και μεγάλωσε στην Αργυρούπολη.
2. Αγαπημένο φαγητό: Ραβιόλι με μανιτάρια πορτσίνι και τρούφα.
3. Αγαπημένος προορισμός: Κεφαλλονιά.
4. Αγαπημένο ποτό: κοκτέιλ. 5. Αγαπημένο τραγούδι: «Πριν το τέλος» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
6. Εχει φίλους καρδιάς. Φίλους ετών, φίλους με την πραγματική έννοια του όρου και νιώθει τυχερή γι’ αυτό.
7. Οταν ήταν μικρή δεν έπαιζε με κούκλες. «Αγοροκόριτσο ήμουν και ανήσυχο παιδί».
8. Ηθελε να γίνει γιατρός, όμως τα σχέδιά της άλλαξαν σε ηλικία 16 ετών, όταν έπιασε πρώτη φορά στη ζωή της μικρόφωνο.
9. Ο γάμος δεν είναι στα άμεσα σχέδιά της. Διατηρεί μακροχρόνια σχέση και πιστεύει ότι έχει βρει το άλλο της μισό στο πρόσωπο του συντρόφου της.
10. Ολες τις επαγγελματικές συνεργασίες που έχει κάνει τις έχει απολαύσει. «Ημουν τυχερή σε αυτό το κομμάτι. Αλλωστε θεωρώ ότι ο σεβασμός και η αγάπη στη μουσική είναι τα πρωτεύοντα».
11. Δεν έχει νιώσει ποτέ άβολα από τις εκδηλώσεις θαυμασμού στα νυχτερινά κέντρα όπου εργάζεται. «Ισα-ίσα, έχω νιώσει πολύ όμορφα. Πότε κάποιος δεν με έκανε να αισθανθώ άβολα ή αμήχανα. Υπάρχει μια διακριτικότητα και πιστεύω ότι έχει να κάνει και με αυτό που βγάζεις εσύ στον κόσμο. Δεν στηρίζομαι στην εικόνα. Θέλω να μένει στον κόσμο ένα όμορφο άκουσμα και με γεμίζει χαρά όταν βλέπω ότι διασκεδάζουν».
12. Μικρή έκανε ρυθμική γυμναστική.
13. Ως έφηβη, όπως λέει, δεν είχε καλή σχέση με το φλερτ. «Ποια φλερτ; Είχα μια απότομη μετάβαση. Ημουν ασχημόπαπο και τα αγόρια προτιμούσαν τις φίλες μου, όχι εμένα. Στο δημοτικό βέβαια ήμουν κι εγώ τσιμπημένη με τον γόη του σχολείου, αλλά για εκείνον δεν ήμουν η πρώτη προτίμηση!»
Ρ. ΤΡΑΓΟΜΑΛΛΟΥ