❱❱ Ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, που θα είναι ξανά υποψήφιος για τον Δήμο Αθηναίων, μιλά για την υποκρισία στον χώρο του
❱❱ Οι σχέσεις που δεν κατέληξαν σε γάμο, το love story με τη Φοίβη Γραμματικού και το «κεφάλαιο Καραμανλής»ΤΕΤ Α ΤΕΤ • Από τη Βίβιαν Μπενέκου
Περισσεύει η υποκρισία στην πολιτική, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις που κάνει στην «Espresso» ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, μιλώντας για πολιτικούς που ζουν λάθρα, κρυμμένοι στα πολυτελή ξενοδοχεία με γκόμενες, έχοντας συζύγους «αξεσουάρ». Ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος και πρώην υπουργός Αρης
Σπηλιωτόπουλος, σχολιάζοντας τη σκληρή κριτική που είχε δεχτεί και δέχεται ακόμη ο ίδιος για τη ζωή του, ξεμπροστιάζει και την παράλληλη υποκριτική ζωή πολλών συναδέλφων του.
Υποστηρίζει επίσης πως ποτέ δεν έπαψε να είναι φίλος του Κώστα Καραμανλή, δεν μάλωσαν ποτέ οι δυο τους, ούτε ακόμη και όταν εκείνος, φεύγοντας από κυβερνητικός εκπρόσωπος, μπορεί να αισθάνθηκε σαν «στυμμένη λεμονόκουπα».
Ο Αρης Σπηλιωτόπουλος αποκαλύπτει τη φιλική σχέση που διατηρεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, υποστηρίζοντας όμως πως ο πρόεδρος της Ν.Δ. «κινδυνεύει» από τα λούμπεν, λαϊκίστικα στοιχεία της Ν.Δ., που φρενάρουν το έργο του.
Δηλώνει έτοιμος να κατέβει υποψήφιος στον Δήμο Αθηναίων, που είναι το μεράκι του, ενώ δεν αποκλείει να βάλει «βέρα στο δεξί» με την αγαπημένη του Φοίβη Γραμματικού.
Γιατί μέμφεσαι τον εαυτό σου;
Στην προσωπική μου ζωή υπήρξα περισσότερο εγωιστής απ’ όσο έπρεπε σε σχέσεις.
Τα λάθη που κάνουμε είναι από λανθασμένα μηνύματα που στέλνουμε. Αλλιώς επικοινωνούμε εμείς, αλλιώς ερμηνεύει ο άλλος, και εκεί ακριβώς η ατμόσφαιρα γίνεται εκρηκτική.
Θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να περάσουν από σεμινάρια σχέσεων. Πολλές φορές χάνουμε το τρένο εξαιτίας της αδυναμίας ουσιαστικής επικοινωνίας και κυρίως λόγω της έλλειψης ενσυναίσθησης. Δεν μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου. Βλέπουμε τα πράγματα μόνο με τον δικό μας τρόπο.
Εχασες σχέσεις σημαντικές από εγωισμό;
Ασφαλώς και χάθηκαν σχέσεις.
Δεν είναι γενναίο να επιστρέφεις και να ζητάς συγγνώμη;
Εχω ξαναγυρίσει κι έχω ζητήσει συγγνώμη, και είμαι από αυτούς που, όταν βλέπουν ότι κάπου έχει γίνει λάθος, ζητούν συγγνώμη. Αυτό δεν σημαίνει ότι το τρένο πάντα παραμένει. Πολλές φορές φεύγει, και εκεί πρέπει να καταλάβεις ότι αυτή η συγγνώμη ήρθε καθυστερημένα.
Τι κρατάς και τι διώχνεις από την περίοδο Καραμανλή;
Ηταν μάθημα ζωής για μένα αυτή η περίοδος. Οχι μόνο γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να αποκομίσω εμπειρίες που άλλοι θέλουν μια ολάκερη ζωή για να αποκτήσουν κι εγώ τις απέκτησα σε πολύ νεαρή ηλικία, αλλά γιατί ήταν και μια σχέση ζωντανής, ουσιαστικής επικοινωνίας. Συμφωνούσαμε μόνο με τα μάτια.
Ηταν μια ζεστή σχέση, συναισθηματική. Το όραμα που είχε ο ίδιος για την πολιτική το πίστεψα κι εγώ, δούλεψα γι’ αυτό και ήταν και το δικό μου κίνητρο για να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό.
Τι σε ενέπνεε σε εκείνον;
Είχε τα εξής στοιχεία: στρατηγική σκέψη, πραγματική μόρφωση, καλλιέργεια, ήταν ανοιχτός στους ανθρώπους. Αυτό που λέμε κιμπάρης, ζεστός άνθρωπος, με πίστη σε αυτό που κάνει. Δεν ήταν δογματικός, φανατικός, παλαιοσυντηρητικός.
Τελείωσε η σχέση αυτή;
Οχι, ποτέ. Μάλιστα, όταν συνέχισα να είμαι στην ενεργό πολιτική, απέφευγα να διαφημίζω και να καλλιεργώ τη σχέση αυτή, γιατί δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να εμφανίζομαι ότι μιλώ εξ ονόματός του.
Για να σταματήσουν, δηλαδή, να θεωρούν ότι εγώ είμαι η φωνή του. Ηταν η διάθεση που είχα να προστατεύσω το κύρος και τη φήμη του, σε αντίθεση με άλλους που κοίταξαν να εκμεταλλευτούν ό,τι μπορούν από τη δική του σκιά. Βεβαίως, τα λέγαμε και τα λέμε τακτικά, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με έναν τρόπο που να παρερμηνευθεί ή να έχει έναν δημόσιο χαρακτήρα. Δεν το επιδιώκω γιατί δεν θέλω σε καμία περίπτωση να χρεωθεί δικές μου επιλογές.
Κρατάς πικρία από τον Κώστα Καραμανλή;
Μόνο τα καλύτερα μπορώ να κρατήσω και από τον άνθρωπο και από τον πολιτικό. Δεν υπάρχει καμία γκρίζα ανάμνηση. Ακόμη και όταν έπαψα να είμαι εκπρόσωπος, ήταν απολύτως δικαιολογημένο από τη δική του πλευρά. Δεν μπορούσα να απαιτήσω να τα σπάσει με τη βαρονία εκείνης της εποχής, που ήλεγχε ένα κομμάτι του κόμματος, για να κρατήσει εμένα.
Εκείνη τη στιγμή προφανώς αισθανόμουν πικραμένος και αδικημένος ή σαν στυμμένη λεμονόκουπα, αλλά από την άλλη πλευρά, αν έχεις συναίσθηση, καταλαβαίνεις τι πρέπει να γίνει. Δεν μπορούσε να θυσιαστεί όλη η προσπάθεια για να μην αισθανθώ εγώ στυμμένη λεμονόκουπα.
Ποια η σχέση σου με τη σημερινή Ν.Δ.;
Η Ν.Δ. στην τελευταία περίοδο της διακυβερνήσεώς της έχασε το πολιτικό στίγμα της. Εχασε την πραγματική φυσιογνωμία της. Σχετίστηκε με λούμπεν, λαϊκίστικα στοιχεία που κόστισαν πολύ.
Η εκλογή Μητσοτάκη με χαροποίησε και, για να θυμίσω την ιστορία, είχαμε φτιάξει μεταξύ μας μια σχέση συνεργασίας και πολιτικής συναντίληψης που τη μοιραζόμασταν εγώ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Κωστής Χατζηδάκης, μετέπειτα ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ο Βαγγέλης Αντώναρος και άλλοι, οι οποίοι μετά την παραίτηση Παπανδρέου φωνάζαμε για κυβέρνηση συνεργασίας και δεχθήκαμε πολλά πυρά.
Αρα, λογικό να χαρώ. Βλέπω στην πορεία όμως ότι το λούμπεν, λαϊκίστικο στοιχείο καλά κρατεί ακόμη και πολλές επιλογές, τις οποίες κάνει ο Κυριάκος, είτε τις υπονομεύει είτε τις ακυρώνει.
Εχετε συζητήσει για το πολιτικό μέλλον σου;
Εχουμε μιλήσει δυο φορές από τότε που εξελέγη. Αλλωστε στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. ήμουν και παραιτήθηκα. Εγώ δεν ανήκω στην κατηγορία των βουλευτών που έχασαν εκλογές. Παραιτήθηκα από βουλευτής για να δώσω τη μάχη για τον δήμο. Αν δεν το έκανα αυτό, θα ήμουν ακόμη στη Βουλή. Αρα είμαι οιονεί βουλευτής.
Ηταν λάθος ότι τότε παραιτήθηκες;
Ναι, μπορώ να πω ότι ήταν λάθος που παραιτήθηκα. Λειτούργησα πιο πολύ συναισθηματικά και όχι λογικά.
Δεν εκτιμήθηκε εκλογικά, αλλά κυρίως δεν εκτιμήθηκε από την παράταξή μου.
Βουλή ή Δήμος Αθηναίων; Ποιο είναι το μέλλον σου;
Στον δήμο θα είμαι παρών, ανεξαρτήτως όποιας εξέλιξης. Θα είμαι υποψήφιος δήμαρχος. Αυτό είναι το μεράκι μου. Αγαπώ την πόλη και θέλω να τη βοηθήσω, να έχω λόγο και ρόλο στα της Αθήνας.
Με ποια στήριξη;
Αυτό δεν το ξέρω. Η εποχή δεν είναι των χρισμάτων. Εγώ θεωρώ ότι η Ν.Δ. πρέπει να συζητήσει με εμένα, διότι εγώ ήμουν η έκφρασή της την προηγούμενη φορά.
Ακούω διαφόρους που ενδιαφέρονται για την πόλη, όπως ο Πατούλης, αλλά θεωρώ ότι αυτοί δεν έχουν το χρίσμα της Ν.Δ., διότι, εάν το είχαν, θα το είχα μάθει εγώ που το έχω μέχρι σήμερα.
Ημουν η προηγούμενη επίσημη έκφρασή της.
Κι αυτοί μόνοι τους δρουν, άρα το παιχνίδι είναι ανοιχτό.
Εχεις απασχολήσει με τις κινήσεις σου, το lifestyle, νομίζω αδικώντας το υπόλοιπο κομμάτι της προσωπικότητάς σου. Γιατί το κάνεις αυτό;
Στην Ελλάδα κοιτάμε τη συσκευασία και όχι το περιεχόμενο. Είμαστε φρου-φρου κι αρώματα και επιφάνεια… Επιβραβεύουμε την υποκρισία.
Εγώ δείχνω ό,τι είμαι.
Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πάει κρυφά στη Μύκονο, θα κλειστεί σε ένα ξενοδοχείο και δεν θα βγει για να μην τον πιάσουν οι φωτογράφοι ή, όταν βρει φωτογράφο, θα του δώσει κι ένα χαρτζιλίκι για να μη βγάλει τη φωτογραφία του στις lifestyle εφημερίδες.
Εγώ πηγαίνω στη Μύκονο και δεν έχω να κρύψω κάτι. Είναι ποινικοποιημένο το νησί;
Αλλωστε η μέχρι πρότινος σχέση μου είχε σπίτι εκεί, άρα εκ των πραγμάτων θα πήγαινα στην κοπέλα μου.
Κι όλα αυτά τη στιγμή που άλλοι πήγαιναν και κρύβονταν σε πολυτελέστατα ξενοδοχεία.
Δεν σε ενοχλεί να βλέπεις τον εαυτό σου έτσι;
Οχι, γιατί ξέρω ποιος είμαι. Ο,τι είμαι φαίνεται. Είμαι εργένης. Τι πρέπει να κάνω; Να μονάσω;
Στην προσωπική μου ζωή υπάρχει μια σχέση.
Να κρύψω τη σχέση; Επίσης, δεν έτυχε να παντρευτώ.
Να κάνω γάμους συμφέροντος για να το πουλήσω, ότι εδώ έχω την τάδε κυρία, την οποία βεβαίως δεν πλησιάζω ποτέ ερωτικά το βράδυ και απλώς την έχω για να φωτογραφίζομαι και να περνάω καλά;
Υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί; Που υποκρίνονται έτσι;
Υπάρχει η πολιτική σχολή της υποκρισίας, που λέει ότι κάνουμε τα πάντα αρκεί να μην τα μάθει ο κόσμος. Εχουμε γκαρσονιέρες, γκόμενες, αλλά και τη γυναίκα που την παρουσιάζουμε για να δείξουμε την επίκληση της οικογένειας, για να κοροϊδεύουμε τον κόσμο και για να παίρνουμε την ψήφο.
Εμένα με έχουν σχολιάσει ακόμη και για τα μαλλιά μου. Στην περίπτωση αυτή το πρόβλημα δεν είναι σε μένα αλλά σε αυτόν που κοιτάζει τις τρίχες μου. Οταν ασχολείσαι με τρίχες, το πρόβλημα το έχεις εσύ, όχι εγώ.
Το μαλλί το κάνω ανάλογα με το κέφι μου, ντύνομαι όπως ντυνόμουν και στην προσωπική μου ζωή τις σχέσεις μου δεν τις κρύβω.
Αυτοί λοιπόν που ασχολούνται με τις τρίχες να πάνε να δουν ποιοι μπαίνουν στα ξενοδοχεία για να ζήσουν λάθρα. Γιατί εγώ ξέρω συναδέλφους μου που προσπαθούν να χαρούν τις χαρές της ζωής ζώντας λάθρα και κοροϊδεύοντας τον κόσμο. Αυτός όμως είναι ο φτηνός λαϊκισμός.
Γιατί ακόμη δεν παντρεύτηκες; Υπήρξαν σχέσεις που έφτασαν στα πρόθυρα και χάλασαν;
Ναι, υπήρξαν σχέσεις που όδευαν προς τα κει, αλλά δυστυχώς κάτι στραβώνει, κάτι λες θα γίνει αργότερα κι αυτό δεν γίνεται ποτέ… Απλά δεν έτυχε να γίνει μέχρι τώρα.
Η σχέση που έχεις τώρα πληροί τις προϋποθέσεις γάμου;
Είμαι με τη Φοίβη και αισθάνομαι πολύ καλά. Με γεμίζει η σχέση μου. Με ενοχλεί όμως να μιλώ για την προσωπική μου ζωή και είμαι αρκετά προληπτικός για να μιλήσω δημόσια για γάμο.
Λέω απλώς «είμαι καλά» και το πού θα οδηγηθεί θα το δούμε. Πολλές φορές το πεπρωμένο έχει τους δικούς του κανόνες και τη δική του νομοτέλεια, και αλίμονο σε αυτόν που πηγαίνει ενάντια.
Η μαμά σου δεν σε πιέζει για γάμο;
Ξέρεις εσύ καμιά μαμά μη παρεμβατική; Ή καμιά να μη σε βλέπει σαν μωρό και στην ενήλικη ζωή;
Υπουργός ήμουν, κι ένα πρωί με πήρε η κυρία Ελένη να μου πει πως κάνει κρύο και να μην ξεχάσω να ντυθώ καλά! Αυτά τα έχω συνηθίσει.
Η Ελληνίδα μάνα είναι από μόνη της ξεχωριστή κατηγορία
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
Η αγάπη στα ζώα
Παρατηρώντας το γραφείο του, η προσοχή μου πέφτει σε μια φωτογραφία με μια γάτα.
Αναπόφευκτα τον ρωτώ αν έχει αδυναμία στα ζώα και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος αρχίζει να αφηγείται μια προσωπική ιστορία ανιδιοτελούς αγάπης: «Εχω δυο σκυλιά γουίπετ, μαμά και κόρη. Είναι η Ζαχίλ και η Μόκα. Είναι περίεργη ιστορία πώς ήρθε το σκυλάκι σε μένα. Περπατούσα μια μέρα στον δρόμο και έσκυψα να χαϊδέψω δυο σκυλάκια που είχε βγάλει βόλτα ένας κύριος.
Επειτα από καιρό δέχομαι ένα τηλεφώνημα από εκείνον και μου λέει: “Δεν προέρχομαι από τον δικό σας χώρο, είμαι από το ΠΑΣΟΚ, αλλά θεωρώ ότι αυτά τα σκυλιά μού φέρανε τύχη, είδα με τι αγάπη τα πλησιάσατε και θέλω να σας κάνω δώρο το ένα”.
Έτσι απέκτησα τη Ζαχίλ και ύστερα εκείνη γέννησε 11 κουταβάκια και κράτησα το ένα.
Πριν είχα τον γάτο που είδες. Τον Ινγκλού. Ηταν από αυτούς για τους οποίους οι συγγραφείς γράφουν βιβλία. Είχε απέραντη καλοσύνη. Μου πρόσφερε ανιδιοτελή αγάπη.
