Η πρωταθλήτρια σέρφινγκ Τζέλη Σκαρλάτου μιλά για όσα την έχουν «σημαδέψει».
H Τζέλη Σκαρλάτου, πρωταθλήτρια Ελλάδας στην ιστιοσανίδα, γεννήθηκε στην Αμαλιάδα. O πατέρας της ήταν πιλότος και κάθε δύο χρόνια η οικογένεια άλλαζε τόπο διαμονής. «Μου άρεσε που ταξιδεύαμε και γνώριζα καινούργια μέρη, καινούργιους ανθρώπους, που άλλαζα παραστάσεις. Δεν με κούραζε καθόλου. Το μόνο ενοχλητικό ήταν που έχανα τους φίλους μου. Αλλά και πάλι προσαρμοζόμουν εύκολα στα νέα δεδομένα. Εβλεπα ως περιπέτεια να μένω στη Λάρισα και μετά στις Βρυξέλλες και δύο χρόνια αργότερα στην Αθήνα» περιγράφει η αθλήτρια.
Με τέσσερα παιδιά στην οικογένεια, το σπίτι έσφυζε από ζωή και ζωντάνια. Η Αγγελική, όπως λέει, ήταν ως παιδί ζωηρή και με διάθεση για… περιπέτεια. «Εχω τρία αδέλφια, τον Νικόλα, την Αλεξ και τον Στιβ. Ημουν ζωηρό παιδί και εξαιτίας του μεγάλου μου αδελφού αγοροκόριτσο! Ημουν κατά έναν τρόπο ανταγωνιστική. Ηθελα να κάνω ό,τι έκανε και μιμούμουν πολύ τη συμπεριφορά του. Ετσι λοιπόν δεν με θυμάμαι να παίζω με κούκλες. Ετρεχα στη γειτονιά, έπαιζα πολύ και έκανα πολλές, μα πάρα πολλές βόλτες με το ποδήλατο. Στην Αθήνα μετακομίσαμε στα 13 μου χρόνια. Μέχρι τότε, επειδή μέναμε σε αεροπορικές βάσεις και ήταν ελεγχόμενα τα πράγματα από πλευράς κινδύνων, όλα τα παιδιά ήμασταν έξω όλη μέρα. Ελευθερία νιώθαμε. Πέρασα πολύ ωραία παιδικά χρόνια. Οι αναμνήσεις και οι εικόνες που έχω είναι έντονες και όμορφες. Τώρα, στο σπίτι, όπως καταλαβαίνετε, το παιχνίδι και η φασαρία συνεχιζόταν. Παίζαμε, μαλώναμε με τα αδέλφια μου, τα βρίσκαμε. Μια υγιέστατη κατάσταση. Μπορεί να ακολουθούσα στη συμπεριφορά τον Νικόλα που ήταν ο μεγαλύτερος, αλλά είχα αδυναμία στον Στίβι. Οταν γεννήθηκε ήμουν οκτώ ετών και ήταν για μένα η ζωντανή μου κούκλα. Είχα πει στη μαμά μου, θυμάμαι, ότι θα τον μεγαλώσω εγώ. Τον άλλαζα, τον τάιζα, έπαιζα μαζί του» περιγράφει.
Καλή μαθήτρια στο σχολείο, χωρίς όμως να είναι σίγουρη για την επιλογή της σε ό,τι αφορά το μελλοντικό της επάγγελμα. «Μικρή, σε ηλικία 8-9 ετών, είχα αποφασίσει ότι θα γίνω διπλωμάτης ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, χωρίς να μπορώ να το προσδιορίσω. Ηξερα όμως ότι ήθελα να ταξιδεύω στο εξωτερικό. Στο σχολείο ήμουν καλή μαθήτρια. Εκεί, γύρω στη Β’ λυκείου έπεσαν οι αποδόσεις μου λίγο. Ηταν σαν να μη με ενδιέφεραν τόσο πολύ οι βαθμοί. Ως έφηβη είχα κλειστεί λίγο στον εαυτό μου. Το σερφ ήταν η διέξοδός μου».
Ο πατέρας της ήταν εκείνος που έμαθα στην Τζέλη και στον Νικόλα, τον αδελφό της, τα πρώτα «βήματα» στο σερφ. «Μας έμαθε τα βασικά και κόλλησα. Φυσικά κίνητρο ήταν και ο Νικόλας (σ.σ.: γέλια). Αφού το έκανε εκείνος, θα το έκανα κι εγώ. Ετσι ξεκίνησα. Εμαθα βλέποντας τους άλλους σέρφερ. Ολο το καλοκαίρι, λοιπόν, δεν έκανα τίποτα άλλο. Και μετά έγινε αγάπη, απόλαυση και συνήθεια. Αρχισα να ασχολούμαι και τον χειμώνα και μου μπήκε το μικρόβιο. Δεν υπήρχε οργάνωση σε αυτό το άθλημα. Οταν πήγα για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, μπήκε και το άθλημα στους Ολυμπιακούς και σκέφτηκα ότι αυτό θα κάνω. Θα γίνω αθλήτρια και θα βάλω στόχο τους Ολυμπιακούς. Απλά και ήσυχα έγιναν όλα. Στα 16 μου, έπειτα από παρότρυνση του Νίκου Κακλαμανάκη, γράφτηκα στον Ομιλο Βουλιαγμένης. Οι γονείς μου δεν είχαν αντίρρηση. Για να είμαι ακριβής σε αυτό που λέω (σ.σ.: γέλια), η μητέρα μου δεν είχε. Γιατί ο μπαμπάς μου νομίζω ότι φρίκαρε λίγο, όταν του είπα ότι δεν θα δώσω πανελλήνιες, αλλά θα ήθελα να με βοηθήσει αγοράζοντάς μου ένα εισιτήριο για να πάω στο Παγκόσμιο στη Νότια Αφρική. Μετά το πρώτο σοκ βέβαια και με στήριξε».
Στα 15 της χρόνια κέρδισε το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γυναικών στη Λευκάδα. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 και ακολούθησε η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ το 2000. Το 1999 κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Race Board στο Βέλγιο, με συνέπεια να ενταχθεί τιμητικά ως αξιωματικός στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας. «Οταν δεν κατάφερα να προκριθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της χώρας μου, στην Αθήνα, το 2004, υπήρξε μια δυσάρεστη και απογοητευτική εμπειρία για μένα. Σταμάτησα για έναν χρόνο, πήγα στο Λονδίνο και έκανα μεταπτυχιακό στο μάρκετινγκ. Επιστρέφοντας όμως ένιωσα πιο δυνατή και με περισσότερη όρεξη. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα στο άθλημα που επέλεξα. Πολλές φορές χρειάστηκε να πληρώσω για να πάω σε αγώνες. Σκεφτείτε ότι εγώ -και πολλοί συναθλητές μου- σε κάθε ταξίδι κουβαλάω 60 κιλά στα αεροδρόμια και πληρώνω το υπέρβαρο από την τσέπη µου. Οτι πρέπει να νοικιάσω αυτοκίνητο για να μεταφέρω τον εξοπλισµό µου. Ολα αυτά στους ξένους αθλητές παρέχονται. Γι’ αυτό έχω πει και στο παρελθόν ότι κάνουμε πρωταθλητισμό με πιστωτική κάρτα. Οι δυσκολίες δεν με νίκησαν. Τουλάχιστον μέχρι τώρα και γι’ αυτό συνεχίζω». Στο παρελθόν, όπως λέει, υπήρξε γυμναστής που της πρότεινε απαγορευμένες ουσίες. «Ναι, μου είχε προτείνει ένας γυμναστής να πάρω απαγορευμένες ουσίες. Τον άλλαξα. Είμαι κατά. Αλλωστε δεν είναι μόνο ηθικό το θέμα. Είναι υγείας. Με ποιο δικαίωμα να υποβάλλεις τον οργανισμό σου σε κάτι τέτοιο, να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου αλλά και τη ζωή των παιδιών σου» ξεκαθαρίζει.
ΤΕΤ Α ΤΕΤ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΧΑΡΙΑ
Μια από τις στιγμές που θυμάται η Ελληνίδα πρωταθλήτρια ήταν και η «συνάντησή» της με έναν λευκό καρχαρία. «Ηταν στη Νέα Ζηλανδία το 2008. Ηταν ένας σφυροκέφαλος, ο οποίος έκανε βόλτα κάτω από το σκάφος μου. Ημουν τόσο αγχωμένη όμως, καθώς ήταν ο αγώνας για πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, που μπορώ να σας πω ότι δεν έδωσα και πολλή σημασία. Ισα ίσα που με χαλάρωσε και με έφερε στην πραγματικότητα» περιγράφει.
Επόμενος στόχος της είναι η διάκριση στην ολυμπιακή κατηγορία RS.X και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τον Σεπτέμβριο του 2014 στην Ισπανία, που θα είναι και το εισιτήριό της για τους Ολυμπιακούς του Ρίο. Με τα αγόρια, ως έφηβη, δεν ήταν ντροπαλή. Αλλωστε η ενασχόλησή της με τον αθλητισμό ήταν και αφορμή για κουβέντα. «Ναι, ήταν πιο εύκολο να με πλησιάσουν. Βέβαια δεν ανήκα στην κατηγορία των κοριτσιών που το μόνο που σκέφτονται είναι πώς θα φλερτάρουν. Αυτό που παρατήρησα μεγαλώνοντας είναι ότι οι άντρες της γενιάς μου είναι λίγο πιο διστακτικοί. Ισως να μην έχουν συνηθίσει στο πρότυπο της δυναμικής γυναίκας, που μπορεί και είναι ανεξάρτητη. Νομίζω οι νεότερες γενιές είναι διαφορετικής νοοτροπίας. Δεν είμαι σε σχέση. Θεωρώ τον γάμο σημαντικό βήμα και για μένα σημαίνει οικογένεια και παιδιά. Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να παντρευτείς εάν δεν θέλεις να κάνεις παιδιά. Είναι προτεραιότητά μου, αλλά δεν μπορώ να το προγραμματίσω. Οταν είναι να έρθει, θα έρθει».
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
1. Στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Μαρούσι μετακόμισε με την οικογένειά της στα 13 της χρόνια.
2. Η μητέρα της είναι Αγγλίδα.
3. Εχει τρία αδέλφια.
4. Αγαπημένο φαγητό, τα θαλασσινά. «Φυσικά και μαγειρεύω και μάλιστα θεωρώ πολύ σημαντικό το καλό φαγητό».
5. Αγαπημένος προορισμός διακοπών: «Η Ελλάδα έχει εκπληκτικά μέρη. Θα διαλέξω την Πύλο και το Ναύπλιο όπου έχουμε εξοχικό».
6. Διασκέδαση: «Πλέον αποφεύγω τα κλαμπ. Μου αρέσει να πηγαίνω για φαγητό με φίλους, σινεμά αλλά και σε συναυλίες»
7. Δεν ξέρουμε για την Τζέλη Σκαρλάτου: «Αν και δεν παίζω, θα ήθελα να ήμουν αθλήτρια του τένις. Περνάω ατελείωτες ώρες, όταν έχω χρόνο, βλέποντας αγώνες».
8. Μέσα από την προσωπική της σελίδα δίνει συμβουλές για την υγεία, τη διατροφή, την άσκηση.
9. «Στο άθλημά μας βασικός παράγοντας είναι η στρατηγική. Παίζεις σκάκι».
10. Ξεκίνησε το άθλημα όταν της χάρισαν μια παλιά σανίδα και ένα πανί, στα 8 της χρόνια.
11. Δεν παρακολουθεί συχνά τηλεόραση.
12. Εχει καλούς φίλους ετών.
ΡΑΝΙΑ ΤΡΑΓΟΜΑΛΛΟΥ
