Οι φύλακες – άγγελοι των ιπποειδών της Ελλάδας έχουν έδρα στο Κορωπί και αγωνίζονται για τη φροντίδα τους.
Η Ελίζα, κάποτε από τις δόξες του ιπποδρόμου, βρέθηκε να ξεψυχάει στον παράδρομο της Αττικής οδού. Ο Τζόνυ αιμόφυρτος, χτυπημένος στο κεφάλι, κείτονταν σε δρόμο του Κορυδαλλού.
Η Έλενα υποσιτισμένη, με άσχημες πληγές, ήταν ετοιμοθάνατη στον Τύρναβο. Και μπορεί να «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν» ή όταν τραυματιστούν σοβαρά, η άποψη του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών, όμως, είναι εντελώς διαφορετική.
Για την Αιμιλία Κυριακού, τον Αλέξανδρο Μητσόπουλο, την Αλεξάνδρα Σούρλα, την Κάτια Παρασκευοπούλου και τον Γιάννη Βασιλείου, τον αρχικό «πυρήνα» της δεκαμελούς σήμερα ομάδας εθελοντών που ίδρυσαν τον Σύλλογο, η διάσωση αυτών ακριβώς τον αλόγων είναι ο στόχος.
Πριν από επτά περίπου χρόνια και με αφορμή μία καταγγελία για δεκάδες άλογα που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες σε ένα κτήμα στον Ασπρόπυργο, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να δημιουργήσουν μια ασπίδα προστασίας γύρω από τα αγαπημένα τους ζώα. Μέχρι σήμερα έχουν συμβάλλει στην περίθαλψη συνολικά 67 παραμελημένων και κακοποιημένων ιπποειδών.
Η «Espresso της Κυριακής» συνάντησε τους Έλληνες προστάτες των αλόγων, επισκέφτηκε τις εγκαταστάσεις τους στο Κορωπί και έμαθε τα πάντα για την κακοποίηση αλόγων στη χώρα μας.
«Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 2006 με σκοπό να προστατεύει τα ιπποειδή από την κακομεταχείριση και τον βασανισμό, να ελαφρύνει τον πόνο τους με φροντίδα και αγάπη, να ενημερώνει τους Έλληνες πολίτες για την σωστή συμπεριφορά αλλά και να τους ευαισθητοποιεί απέναντι στα κρούσματα βίας και εξαθλίωσης των ιπποειδών» μας λένε οι ίδιοι και αποκαλύπτουν το περιστατικό που στάθηκε αφορμή για την δημιουργία του Συλλόγου.
«Όλα ξεκίνησαν από μια καταγγελία για 64 ζώα που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες σε κτήμα στον Ασπρόπυργο και που τα περισσότερα από αυτά προορίζονταν για τα σφαγεία της Ιταλίας. Τα ζώα αυτά κατασχέθηκαν και συντηρήθηκαν για ένα χρόνο σε κτήματα στο Κορωπί.
Μετά από πολλές δικαστικές ενέργειες, ο ιδιοκτήτης και έμπορος αλόγων, καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση, ενώ συγχρόνως του αποδόθηκαν τα ζώα ως περιουσιακό του στοιχείο. Ακολούθησε άλλη μία κατάσχεση 24 ζώων στο λιμάνι της Πάτρας, προοριζόμενα κι αυτά για τα σφαγεία της Ιταλίας, σε κάκιστες συνθήκες μεταφοράς, όπου τα νεκρά ήταν στοιβαγμένα δίπλα σε ζωντανά που υπέφεραν από χτυπήματα και πληγές. Η μεταφορά διήρκεσε για περισσότερο από 48 ώρες και τα ζώα ήταν πεταμένα στο φορτηγό χωρίς νερό και τροφή. Τα περισσότερα μετά από πολλές περιποιήσεις δόθηκαν για υιοθεσία, ενώ όσα ήταν σε πολλή σοβαρή κατάσταση έμειναν στο Σύλλογο και είναι ακόμη στις εγκαταστάσεις του, όπου ζουν μια ευχάριστη και ήρεμη ζωή με ιδιαίτερη βέβαια περιποίηση και φροντίδα».
Πρόεδρος του Συλλόγου είναι η Αιμιλία Κυριακού, ενώ σημαντικός είναι ο ρόλος του Αλεξανδρου Μητσόπουλου, αφού είναι ιππίατρος. Ένα από τα πρώτα άλογα που βρήκε προστασία στο καταφύγιο στο Κορωπί ήταν ο Πετρίτης, όπως μας λένε, ένα πανέμορφο ζώο από τον ιππόδρομο που πουλήθηκε για «εξαγωγή» λόγω ενός χρόνιου προβλήματος που αντιμετώπιζε στο πόδι του, το οποίο δεν επέτρεπε να χρησιμοποιείται για δουλειές ή ιππασία.
«Για κάποια χρόνια φιλοξενούνταν από φιλόζωους όταν όμως οι άνθρωποι αυτοί λόγων οικονομικών προβλημάτων αποφάσισαν να τον μεταφέρουν σε χώρο πιο οικονομικό αλλά εντελώς ακατάλληλο σύμφωνα τους υπεύθυνους του συλλόγου, τον φέραμε πάλι πίσω στις εγκαταστάσεις μας. Σε λίγες μέρες θα υιοθετηθεί από την νέα οικογένεια που θα τον αναλάβει και είμαστε σίγουροι πως θα έχει μια όμορφη ζωή».
Σύμφωνα με τους ίδιους, οι καταγγελίες κακοποίησης ιπποειδών που αφορούν περιστατικά σε όλη την χώρα είναι σχεδόν καθημερινές. «Υπάρχει η κακοποίηση που γίνεται με σκοπό το οικονομικό όφελος και η παθητική κακοποίηση, που γίνεται είτε από άγνοια είτε από κακή νοοτροπία. Είναι εκείνοι που παράνομα εμπορεύονται τα ζώα και τα αφήνουν εκτεθειμένα επί μήνες χωρίς νερό σε ξερά χωράφια μέχρι να τα πουλήσουν.
Αυτοί οι άνθρωποι κερδίζουν χρήματα με μηδενικά έξοδα χωρίς να δίνουν λογαριασμό για τα κέρδη τους σε κανέναν. Συνήθως οι εκτάσεις στα οποία διατηρούν ως αντικείμενα τα ζώα δεν τους ανήκουν, δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ για κτηνιατρική υπηρεσία, φαγητό ή νερό και αν τα ζώα δεν αντέξουν και πεθάνουν θα βρουν πολύ εύκολα άλλα σε παζάρια ζώων που λειτουργούν χωρίς καμία νομοθετική επίβλεψη. Σε αυτούς τους χώρους, αν κάνετε μια βόλτα, θα δείτε εμφανώς υποσιτισμένα ιπποειδή να πατούν επί μήνες πάνω στις κοπριές τους και στην καλύτερη περίπτωση να είναι δεμένα με καπίστρι από σκοινί και όχι με αλυσίδα από τα πόδια».
Από την άλλη, τα μέλη του Συλλόγου έχουν να παλέψουν και με τις παλιές νοοτροπίες. «Υπάρχουν περιπτώσεις που όταν προσπαθείς να τους μιλήσεις αρνούνται να ακούσουν, λέγοντας πως έτσι κάνουν εδώ και πολλά χρόνια ή | «ζώο είναι και αντέχει». Δεν αντέχει όμως χωρίς ένα σκέπαστρο κάτω από τον καυτό ελληνικό ήλιο ή την βαρυχειμωνιά. Τα άγρια κοπάδια επιβιώνουν γιατί από ένστικτο μπορούν να βρουν το κατάλληλο μέρος να προστατευτούν. Το όνειρό μας είναι να μεγαλώσουμε σαν σύλλογος τόσο που να έχουμε την οικονομική δυνατότητα να προσφέρουμε την φροντίδα μας σε όσα ιπποειδή μας χρειάζονται. Και να συνεχίσουμε το έργο μας για πολλά χρόνια ακόμα και μακάρι να έρθει εκείνη η μέρα που κανένα ιπποειδές δεν θα εγκαταλείπεται και δεν θα κακοποιείται».
Η δράση τους
Η μεγάλη δράση του Συλλόγου βασίζεται και στους εθελοντές του. Ο εθελοντής υπεύθυνος για την επικοινωνία με το κινητό τηλέφωνο ενημερώνεται για την καταγγελία, συλλέγει στοιχεία, οργανώνει ομάδα που θα πάει επί τόπου και θα καλέσει την αστυνομία για να γίνει καταγραφή του γεγονότος ώστε να προχωρήσει σε σύσταση ή να ξεκινήσει διαδικασία κατάσχεσης ή παραχώρησης του ζώου. Ανάλογα με το είδος του περιστατικού και αν το ζώο είναι βαριά χτυπημένο ενημερώνεται ο ιππίατρος ώστε να είναι εκεί ή να δοθούν οι δικές του οδηγίες για τις πρώτες βοήθειες. Πέρα από τα ιπποειδή που έχει περιθάλψει και σώσει, ο ΕΣΠΙ μέχρι τώρα έχει μεσολαβήσει για να βρεθεί λύση σε 35 περιπτώσεις όπου οι ιδιοκτήτες αντιμετώπιζαν προβλήματα και δεν υπήρχε ο αρμόδιος φορέας για να τους βοηθήσει.
«Είκοσι ένα από τα ζώα που έχουμε περιθάλψει και φιλοξενήσει έχουν καταφέρει να βρουν σπίτι για να υιοθετηθούν. Η διαδικασία αυτή γίνεται με συμβόλαιο στο οποίο ορίζεται ρητά πως η ιδιοκτησία παραμένει στον σύλλογο ώστε να προστατευτεί το ζώο από οποιαδήποτε μελλοντική κακή περιπέτεια. Ποτέ για τον θεσμό της υιοθεσίας ο σύλλογος δεν παραλαμβάνει χρηματικά ποσά γιατί το ιπποειδές δεν πωλείται αλλά παραχωρείται. Μας ενδιαφέρουν κυρίως ο άνθρωπος και ο χώρος. Να είναι συνειδητοποιημένος εκείνος που εκδηλώνει το ενδιαφέρον και ο χώρος που διαθέτει να είναι ο κατάλληλος. Όσοι επικοινωνούν μαζί μας πρέπει να γνωρίζουν πως τα ζώα που προέρχονται από εγκατάλειψη και κακοποίηση είναι φοβισμένα και χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα. Δεν είναι πάντα ζώα ικανά για εργασία και χρειάζονται τον χρόνο τους για να εμπιστευτούν εκείνον που θα τα αναλάβει».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΞΙΩΤΗΣ