Ο πρωταθλητής Ευρώπης Παναγιώτης Γκιώνης μιλάει για το μυστικό της επιτυχίας του και εξομολογείται ότι χρωστά πολλά στον μετρ του σπορ Καλλίνικο Κρεάνγκα.
Είναι πρωταθλητής του πινγκ πονγκ, εξασκεί περιστασιακά το επάγγελμα του οδοντιάτρου και αγαπημένη του συνήθεια είναι να μαζεύει μετάλλια. Ο Παναγιώτης Γκιώνης δικαιούται φέτος τον τίτλο ενός εκ των κορυφαίων αθλητών της χρονιάς στη χώρα μας, αγωνιζόμενος σε ένα άθλημα που δεν είναι ιδιαίτερα προβεβλημένο, αλλά μας χαρίζει μεγάλες επιτυχίες. Κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο ατομικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το ασημένιο μετάλλιο στο ομαδικό και πριν από λίγες μόλις μέρες πρόσθεσε στη συλλογή του το χάλκινο μετάλλιο στο απλό του Σουηδικού Οπεν, όντας ο μοναδικός Ευρωπαίος που ανέβηκε στο βάθρο. Και όποιος νομίζει ότι τα μετάλλια κατακτώνται χωρίς κόπους και θυσίες πλανάται οικτρά…
Αμα είσαι επαγγελματίας σε οποιοδήποτε άθλημα ή θέλεις να γίνεις επαγγελματίας, πρέπει να ακολουθήσεις τους δικούς σου κανόνες ζωής. Εγώ από μικρός θυμάμαι ότι έκανα πάντα μικρότερες διακοπές από τους συνομηλίκους μου. Τώρα κάνω πολλά ταξίδια, λείπω πολύ από τη χώρα μου.
Παίζω για ενδέκατο χρόνο στη Γαλλία και πιο πριν ήμουν δύο χρόνια στη Γερμανία. Εχω αποφασίσει να παίξω στο εξωτερικό, επειδή το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Για να γίνεις καλύτερος πρέπει να παίζεις με τους καλύτερους. Προπονούμαι όμως εδώ, έχουμε ένα πολύ καλό αθλητικό κέντρο και μου αρέσει, γιατί ταυτόχρονα βοηθάμε τα νέα παιδιά.
Κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή κάνω τρεις ώρες προπόνηση το πρωί και άλλες τόσες το απόγευμα. Τρίτη και Πέμπτη κάνω μια προπόνηση τριών ωρών. Οταν δεν έχω αγώνες το Σαββατοκύριακο πηγαίνω για τρέξιμο, για να δουλέψω σε φυσική κατάσταση, και κάνω βάρη, γιατί το πινγκ πονγκ χρειάζεται δύναμη στα πόδια.
Αλλος αθλητής σταματάει στα τριάντα, άλλος στα σαράντα του. Παίζουν ρόλο τα ψυχικά αποθέματα που έχεις. Οπως βλέπω τον εαυτό μου, θα σταματήσω όταν διαπιστώσω ότι δυσκολεύομαι και θα το γυρίσω σιγά σιγά σε χόμπι.
Ως Εθνική αντρών είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο και το αποδείξαμε με τα μετάλλια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Το μόνο λυπηρό είναι ότι το πρωτάθλημα δεν είναι ανταγωνιστικό, γιατί δεν υπάρχουν χορηγοί και δεν μπορούμε να διοργανώσουμε ένα μεγάλο τουρνουά, όπως κάνουν στο εξωτερικό.
Καταρχάς είναι το εθνικό τους άθλημα. Σε συνδυασμό με τον πληθυσμό τους σημαίνει ότι μπορούν να διαλέξουν τους καλύτερους ανάμεσα σε εκατομμύρια αθλητές. Οι Κινέζοι ξεκινάνε από 5 χρόνων και όταν φτάσουν στα δεκαέξι τους, είναι έτοιμοι αθλητές. Είναι δυο τρεις ταχύτητες πιο πάνω από τους υπόλοιπους και οι πρωταθλητές τους έχουν τεράστιες απολαβές, ανάλογες με εκείνες του ποδοσφαίρου.
Τον μεγαλύτερο ρόλο τον έχει παίξει αυτός. Οταν είσαι πιο μικρός και βλέπεις έναν επαγγελματία, σε βοηθάει να βελτιωθείς και κάνοντας μαζί του προπόνηση γίνεσαι καλύτερος. Εκείνος με βοήθησε να βρω ομάδα στη Γαλλία. Του χρωστάω πάρα πολλά.
Σίγουρα η πρόκριση στους Ολυμπιακούς του 2016. Αμα καταφέρω και κρατηθώ στην 50άδα του κόσμου και προκριθώ απευθείας, θα είναι ό,τι το καλύτερο. Αυτή τη στιγμή είμαι 35ος και περιμένω ότι με το νέο rucking ίσως μπω στην τριαντάδα.
Πράγματι, τελείωσα τη σχολή στην Αθήνα το 2003. Συστεγάζομαι σε ένα οδοντιατρείο στο Γαλάτσι. Θα το σκεφτώ επαγγελματικά μόλις σταματήσω το πινγκ πονγκ, γιατί τώρα το κάνω περιστασιακά.
Π.ΚΑΤΩΝΗΣ