Ο φροντιστής του Πανελευσινιακού Γ. Σόμπολας κοντά στην Εθνική.
Χωρίς να αποχωρίζεται ποτέ την μπάλα του μπάσκετ, ο Γιώργος Σόμπολας θυμάται και αναπολεί τις μεγάλες στιγμές που έζησε στις ομάδες όπου εργάστηκε ως φροντιστής. Αλλωστε, στη γυναικεία ομάδα του Αθηναϊκού δούλεψε κατά την περίοδο «αυτοκρατορίας» του συλλόγου, όταν σημειώθηκε το ρεκόρ Γκίνες με τις 105 σερί νίκες στο πρωτάθλημα.
Η χαρακτηριστική φιγούρα του 51χρονου σήμερα «Σόμπο» ξεχωρίζει στα ματς της Α1 Μπάσκετ, όπου ο ίδιος τρέχει για το καλό της ομάδας της Ελευσίνας. Προηγήθηκε το «οδοιπορικό» του στην ευρύτερη γειτονιά: Καισαριανή, Ιλίσια, Βύρωνας, με προηγούμενο επαγγελματικό (και εκτός μπάσκετ) σταθμό στο Παγκράτι.
– Πώς ξεκίνησε η πορεία σου; Το πιο περίεργο περιστατικό;
Το 2004 σε ένα ματς στη Λάρισα. Ηταν το πρώτο μου ως φροντιστής της Νήαρ Ηστ. Ο κόουτς Μελέτης με είχε ζητήσει και δέχτηκα. Στην αρχή φοβόμουν, αναρωτιόμουν για το πώς θα είναι η ευθύνη, όλα. Στη Λάρισα, λοιπόν, με πλησιάζει φίλαθλος στο μπαρ ενώ πήγα να πάρω πάγο. Φοβήθηκα, αλλά ευτυχώς, μού μίλησε ήρεμα. Στο ημίχρονο όμως, άκουσα τα σχολιανά μου. «Γλόμπο» κλπ. Εστελνα φιλάκια στην εξέδρα. Από τότε ξεκίνησε η πορεία μου στις ομάδες. Επειτα βρέθηκα στο γυναικείο τμήμα του Αθηναϊκού και στο αντρικό του Ηλυσιακού, και στις δύο περιπτώσεις με τον κόουτς Ζευγώλη. Δεν θα ξεχάσω και ένα παρατσούκλι που μου είχε βγάλει ένας παλιός παίκτης, ο Θεοδόσης Χολέβας: Μπόμπο – Γλόμπο – Τρόμπο.
– Ποιους ανθρώπους από τον χώρο θα θεωρείς πάντοτε φίλους σου;
Εχω κάνει πολλούς φίλους μέσα από το μπάσκετ. Οπου και να βρεθώ, έστω και ως θεατής, με όλους θα πω έναν καλό λόγο. Από τις συνεργασίες μου έχω ξεχωρίσει τον Νίκο Μίχαλο και τον Τόλη Κουτρούλια. Δύο φοβερά μπασκετικά μυαλά. Οπως ξεχώρισα και τον Θωμά Νίκου. Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε μετά τη Νήαρ Ηστ να τον έχω και στην Ελευσίνα. Κάποτε είχε μια αποστολή, καθότι παράλληλα και αστυνομικός, και δέχτηκε στην Αθήνα σφαίρα στο κεφάλι. Από τότε μου είπε πώς άλλαξαν όλα για εκείνον, πως βλέπει αλλιώς τη ζωή. Αν και ξέρει πως ενδεχομένως στο επίπεδο της Α1 ίσως να μην έφτανε ποτέ, εντούτοις με τη δουλειά του, τον χαρακτήρα και την αφοσίωσή του το κατόρθωσε».
– Η Ελευσίνα δείχνει αποφασισμένη να καθιερωθεί στην Α1…
Ολα λειτουργούν περισσότερο κι από επαγγελματικά στον σύλλογο, με σωστή οικονομική διαχείριση. Είναι κοντά άνθρωποι που αγαπούν την ομάδα, τηρούν τον λόγο τους. Εχουμε τον Παπαμακάριο, πραγματικό αρχηγό εντός κι εκτός αποδυτηρίων, κρατά τις ισορροπίες. Ο κόουτς Σκαραφίγκας με τους συνεργάτες του και τους παίκτες κάνουν φοβερή δουλειά. Ολοι, ο καθένας από τη μεριά του, προσπαθούμε για το καλύτερο.
– Οπότε για σένα υπάρχει μόνο το μπάσκετ;
Παλιότερα είχα ταβέρνα με τον αδερφό μου στο Παγκράτι, τη λέγαμε «Η γειτονιά του Σόμπολα», δίπλα από την περίφημη πλατεία Προσκόπων. Ημουν υπεύθυνος κουζίνας. Πιο παλιά δούλεψα και ως οδηγός στα ΕΛΤΑ. Το μπάσκετ είναι αγάπη. Επαιζα μικρός σε χαμηλές κατηγορίες, με κυνήγησαν οι τραυματισμοί και μετά άλλαξα πόστο, παραμένοντας στο άθλημα. Μου αρέσει φυσικά πολύ το ποδόσφαιρο. Ισως το καλοκαίρι βρεθώ στην Μπραζίλ για το Μουντιάλ και την Εθνική. Σκοπεύω να ταξιδέψω άλλωστε στην Κολομβία (που είναι και αντίπαλος της Εθνικής), καθώς έχω συγγενείς εκεί».
Οικογενειακή κατάσταση: Κάποτε έφτασα λίγο πριν από τα σκαλιά της εκκλησίας. Παρέμεινα εργένης.
Χόμπι: Μπάσκετ και ποδόσφαιρο.
Μουσική: Οπερα και λαϊκά, ανάλογα με την ώρα.
Με τι άλλο θα μπορούσατε να ασχοληθείτε: Με την εστίαση.
Ομάδα: Παναθηναϊκός και Νήαρ Ηστ.
Αθλητικό ίνδαλμα: Ο 60χρονος σήμερα και κάποτε άσος του ΝΒΑ Αλεξ Ινγκλις.