Ο Γ. Ζαβραδινός κλείνει φέτος 43 χρόνια στον Παναθηναϊκό.
Το «φιλμ» του Γιάννη Ζαβραδινού ξεκίνησε σε ασπρόμαυρο φόντο και συνεχίστηκε σε έγχρωμο, έχοντας κοινό παρονομαστή τον Παναθηναϊκό. Φέτος συμπληρώνει 43 ολόκληρα χρόνια στους «πράσινους» υπηρετώντας την ομάδα 24 ώρες το 24ωρο. Εχει ταυτίσει απόλυτα το όνομά του με τον Παναθηναϊκό ως υπεύθυνος εισιτηρίων και τα τελευταία χρόνια ως υπεύθυνος οργάνωσης αγώνων.
– Πώς ήρθατε στον Παναθηναϊκό;
Με έφερε το 1971 ο Μιχάλης Κίτσος, ο οποίος ήταν τότε διοικητής της Μοίρας Αλεξιπτωτιστών στον Διόνυσο αλλά και πρόεδρος στον Παναθηναϊκό. Η πρώτη αποστολή μου ήταν ο τελικός του Διηπειρωτικού Κυπέλλου με τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο. Ανέλαβα ως βοηθός διαχείρισης εισιτηρίων.
– Ποιο είναι το τίμημα της ολοκληρωτικής αφοσίωσής σας στον Παναθηναϊκό;
Κάποιες στιγμές με έχανε η οικογένειά μου, δεν με έβλεπε ούτε τα καλοκαίρια, αλλά ειλικρινά δεν έχω μετανιώσει. Και άμα γύριζα πίσω τον χρόνο, πάλι θα ήθελα να ζήσω τα ίδια.
– Ζήσατε την ομάδα ως ερασιτεχνική στη δεκαετία του ’70.
Πράγματι, το γήπεδο ποτιζόταν με το λάστιχο, έπλεναν τα ρούχα στο χέρι, κάναμε συναυλίες ή αγώνες κατς για να μαζέψουμε χρήματα. Ηταν τα χρόνια του Κίτσου, του Νικολαΐδη, του Μαντζεβελάκη. Τότε μπήκε στην ομάδα και η οικογένεια Γιαννακόπουλου, το 1973. Εδωσε άτοκο δάνειο 1.000.000 δραχμών και διά βοής τούς κάναμε μέλη της ομάδας.
– Συνεχίσατε, ωστόσο, όταν μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρία.
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης κράτησε εμένα και τον Δημήτρη Σκιάνη, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε πρόσφατα. Στην αρχή δεν ήθελα, αλλά με παρότρυνε ο Γιάννης Κασιμάτης, ο οποίος είχε τότε τα πετρέλαια ΦΙΝΑ και μου έλεγε: «Εσύ θα είσαι για πάντα στον Παναθηναϊκό».
– Η σχέση σας με τους οργανωμένους φιλάθλους διαταράχθηκε ποτέ;
Προσπάθησαν κάποιοι να προκαλέσουν κατά καιρούς προβλήματα στη σχέση μας. Εγώ πάντα είμαι με τους οργανωμένους, αλλά με εκείνους που δεν προκαλούν θέματα. Χωρίς οργανωμένους δεν υπάρχει «καρδιά». Εχω μεγαλώσει μαζί με τη Θύρα 13 και είμαι περήφανος για όλους.
– Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε;
Κάποια στιγμή ένιωσα μεγάλη πίκρα γιατί κάποιος μέσα από την ομάδα μού έκανε άδικο πόλεμο. Εφτασε στο σημείο να ασχοληθεί μάλιστα ο Γιώργος Βαρδινογιάννης λέγοντάς μου να μην ανησυχώ για τίποτε.
– Ποιος προπονητής από όσους έχουν περάσει ήταν ο αγαπημένος σας;
Ο Ιβιτσα Οσιμ, επειδή ήταν καταπληκτικός στην παρέα. Βγαίναμε έξω και συζητούσαμε πολύ για ποδόσφαιρο, αλλά τον αδίκησαν και τον έλεγαν «μεθύστακα». Ομως όταν είσαι σε μια παρέα και μιλάς τρεις ώρες, είναι φυσιολογικό να πιεις τρία-τέσσερα ποτηράκια.
– Και από τους ποδοσφαιριστές;
Ο Ρότσα. Είχαμε μεγάλη φιλία. Κινδύνεψε να γίνει ο πρώτος παίκτης που θα πήγαινε φυλακή για παραδειγματισμό, στην αρχή για πέντε χρόνια, μετά πήρε αναστολή για δεκατέσσερις μήνες και στο τέλος αθωώθηκε. Μαζί «δέσαμε» οικογενειακά και πήγαμε έναν μήνα στην Αργεντινή. Εκεί συναντηθήκαμε με τους Μαραντόνα και Πασαρέλα, οι οποίοι του έδειχναν πολύ μεγάλη εκτίμηση.
Οικογενειακή κατάσταση: Παντρεμένος με την Τζένη. Εχω δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αντα, που αρραβωνιάστηκε και μου έδωσε μεγάλη χαρά.
Χόμπι: Ο Παναθηναϊκός.
Αγαπημένο τραγούδι: Ο ύμνος του Παναθηναϊκού.
Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω: Υπηρέτησα στα ΛΟΚ και μετά ήρθα στον Παναθηναϊκό.
Αλλη δουλειά: Δεν είχα ποτέ χρόνο για κάτι άλλο.
Ομάδα: Παναθηναϊκός.
Αθλητικό ίνδαλμα: «Από την ομάδα πέρασαν μεγάλοι παίκτες και αν ξεχωρίσω έναν, θα αδικήσω κάποιον άλλον».
– Ο Γιάννης Ζαβραδινός είναι φίλος με όλους τους παλιούς ποδοσφαιριστές, μεταξύ των οποίων ο σπουδαίος Κριστόφ Βαζέχα. Ο ίδιος έχει ως motto: «Οταν αυτό που κάνεις το νιώθεις ως χαρά, ποτέ δεν σε κουράζει. Γι’ αυτό κι εγώ λέω την υγεία μου να έχω και να είμαι κοντά στον Παναθηναϊκό».
Π.ΚΑΤΩΝΗΣ
