Παράγουν ινσουλίνη από τα δερματικά κύτταρα.
Τον δρόμο για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 1 ανοίγει η καινοτομία επιστημόνων στις ΗΠΑ, οι οποίοι κατάφεραν να μετατρέψουν δερματικά κύτταρα σε κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη.
Ερευνητές από το Ινστιτούτο Gladstone και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο χρησιμοποίησαν μια τεχνική για να προγραμματίσουν εκ νέου δερματικά κύτταρα που είχαν αφαιρέσει από ποντίκια και ονομάζονται ινοβλάστες, προκειμένου να τα μετατρέψουν σε παγκρεατικά β-κύτταρα, που αποτελούν το «εργοστάσιο ινσουλίνης» του οργανισμού.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα «κοκτέιλ» χημικών ουσιών για να φέρουν τα κύτταρα σε κατάσταση που μοιάζει με εκείνη των πρώιμων ενδοδερμικών κυττάρων. Στη συνέχεια τα εισήγαγαν με έγχυση στον οργανισμό ποντικιών που είχαν τροποποιηθεί γενετικά για να παρουσιάζουν τα συμπτώματα του διαβήτη και διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα των σακχάρων επέστρεψαν σε φυσιολογικές τιμές.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, καθηγητή Σενγκ Ντινγκ, ένα μεγάλο εμπόδιο για τη δημιουργία μεγάλων ποσοτήτων β-κυττάρων είναι το γεγονός ότι παρουσιάζουν περιορισμένη αναγεννητική ικανότητα, καθώς, όταν ωριμάζουν, είναι δύσκολο να αυξηθούν σε αριθμό. Ωστόσο η επιστημονική ομάδα του καθηγητή Ντινγκ κατάφερε να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο με μια διαφορετική προσέγγιση, η οποία έκανε ένα βήμα πιο πίσω, φτάνοντας στην ανάπτυξη των κυττάρων.
«Η δύναμη της αναγεννητικής ιατρικής έγκειται στο ότι μπορεί να παρέχει μια αστείρευτη πηγή λειτουργικών β-κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να εγχυθούν στον ασθενή» είπε ο καθηγητής Ντινγκ. «Ωστόσο οι προηγούμενες προσπάθειες για την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων υγιών β-κυττάρων και την ανάπτυξη ενός λειτουργικού συστήματος μεταφοράς τους δεν ήταν επιτυχημένες».
Ο διαβήτης τύπου 1 συνήθως εμφανίζεται κατά την παιδική ηλικία, ενώ οι ασθενείς είναι υποχρεωμένοι να κάνουν για ολόκληρη τη ζωή τους ενέσεις ινσουλίνης, χωρίς την οποία τα σάκχαρα στο αίμα τους θα φτάσουν σε θανατηφόρα επίπεδα. Οι προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς για την αναπλήρωση των χαμένων παγκρεατικών β-κυττάρων με τη χρήση βλαστοκυττάρων ήταν απογοητευτικές.
