Ο 86χρονος Γιάννης Κεσκιλίδης που άνοιξε την καρδιά του (αλλά και το σπίτι του) στην «Espresso»!
Με τη συμμετοχή δεκάδων αθλητών αλλά και απλών πολιτών, που έδωσαν το «παρών» προκειμένου να τιμήσουν τον τελευταίο εν ζωή λαϊκό ήρωα, τον Σαμψών, πραγματοποιήθηκε χθες το πρωί ο πρώτος αγώνας με την επωνυμία «Ολύμπιος Σαμψών». Ο αγώνας δρόμου, μήκους επτά χιλιομέτρων, διεξήχθη στους δρόμους της Νέας Ιωνίας, εκεί όπου ζει μέχρι σήμερα ο μεγάλος Ελληνας παλαιστής, κατά κόσμον Γιάννης Κεσκιλίδης, ο οποίος ασφαλώς δεν μπορούσε να λείπει από την εκδήλωση.
Ο παλαίμαχος αθλητής, που ανδρώθηκε στους δρόμους, αναδείχθηκε στα ρινγκ κι έπλασε τον μοναδικό μύθο του κατατροπώνοντας τους μεγαλύτερους παλαιστές του κόσμου, άνοιξε το σπίτι και την καρδιά του στην «Espresso» και μοιράστηκε αξέχαστες στιγμές από το ένδοξο παρελθόν του, με το οποίο έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές Ελλήνων. Γεννημένος το 1929 στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες του ποντιακού ξεριζωμού, ο Ιωάννης Κεσκιλίδης ξεκίνησε την πορεία του ως αθλητής της ελεύθερης πάλης στον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Οι πρώτες νίκες έρχονται υπό τις οδηγίες του προπονητή του, Μοσχίδη Χαρίλαου, και σύντομα, λόγω της τεράστιας φυσικής του δύναμης, γίνεται γνωστός ως Σαμψών.
Ο παππούς Παύλος
«Τη δύναμη την κληρονόμησα από τον παππού μου τον Παύλο, που ήταν παλαιστής στον Πόντο. Εκείνη την εποχή οι αθλητές άλειφαν το σώμα τους με λάδι και αγωνίζονταν μέσα σε ρινγκ με άμμο» λέει ο 86χρονος θρύλος. Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ο Σαμψών ξεκινάει μια περιοδεία πολλών ετών και αντιμετωπίζει πανίσχυρους παλαιστές στην Κύπρο, στην Αίγυπτο, στην Τουρκία, στη Συρία, στο Ισραήλ και στον Λίβανο. Μέρα με τη μέρα το όνομά του γίνεται γνωστό σε όλο τον κόσμο και η εικόνα του παρομοιάζεται με αυτή των αρχαίων Ελλήνων πολεμιστών και μυθικών ηρώων.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ο πολυνίκης παλαιστής τοποθετεί τις παραστάσεις του στο Θησείο και στο δημαρχείο της Αθήνας που γίνεται σημείο αναφοράς της πόλης, ενώ παράλληλα εμπλουτίζει τις παραστάσεις του με πολλά επικίνδυνα νούμερα που κόβουν την ανάσα. «Επιανα τον τηλεφωνικό κατάλογο και τον έσκιζα στα τέσσερα. Τραβούσα λεωφορεία γεμάτα επιβάτες κι έσπαγα πέτρες με το κεφάλι μου. Ακόμη και φορτηγά περνούσαν από πάνω μου» δηλώνει συγκινημένος ο Σαμψών, ενώ ο γιος του Χρήστος Κεσκιλίδης συμπληρώνει: «Ο πατέρας μου ξεχώρισε για τη δύναμη, αλλά και το ήθος του. Αγαπούσε πραγματικά αυτό που έκανε και ο κόσμος τον εκτίμησε και τον λάτρεψε επειδή ήταν αυθεντικός και τίμιος».
Λίγο πριν τον αποχαιρετήσουμε, ο κυρ-Γιάννης μάς συνοδεύει στην έξοδο του σπιτιού του, στη Νέα Ιωνία. Και εκεί, στο κατώφλι, μας εξομολογείται πως το καλύτερο ενθύμιο και η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι η αγάπη του κόσμου που τον αγκαλιάζει μέχρι σήμερα.
Ο αγώνας της ζωής
«Ενα πράγμα να θυμάστε: ο μεγαλύτερος και ο πιο σκληρός απ’ όλους τους αγώνες είναι αυτός της ζωής. Παρά τα καθημερινά εμπόδια, δεν πρέπει να απογοητευόμαστε, ούτε να λιγοψυχούμε. Αντίθετα, οφείλουμε να βρίσκουμε τη δύναμη, να στεκόμαστε στα πόδια μας και να μην το βάζουμε ποτέ κάτω. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στον αθλητισμό. Γι’ αυτό λέω στα νέα παιδιά να μη φοβούνται. Η ζωή θέλει θάρρος, τόλμη και αποφασιστικότητα. Αν είμαστε δυνατοί και αληθινοί, δεν μπορεί να μας σταματήσει τίποτε και κανείς».
Δεκάδες έτρεξαν προς τιμή του παλαιστή στη Ν. Ιωνία!
Η εκκίνηση του αγώνα «Ολύμπιος Σαμψών» δόθηκε στις 10.00 το πρωί στην πλατεία Αδριανείου στην Αλσούπολη, ενώ περίπου μισή ώρα αργότερα οι δεκάδες αθλητές και πολίτες που συμμετείχαν, τερμάτισαν στην πλατεία Φλέμινγκ στη Νέα Ιωνία, όπου τους περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, αφού ο παλαίμαχος παλαιστής ήταν εκεί για να τους συγχαρεί και να τους απονείμει τιμητικά μετάλλια.
«Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Εύχομαι υγεία και δύναμη σε όλους» δήλωσε ο 86χρονος Σαμψών, που δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή του, αφού στον αγώνα δρόμου συμμετείχαν ακόμη και μικρά παιδιά, που φυσικά δεν είχαν την ευκαιρία να δουν ποτέ από κοντά κάποιες από τις μοναδικές παραστάσεις του.
«Νιώθω μεγάλη χαρά που έτρεξα σε έναν αγώνα προς τιμήν του θρυλικού Σαμψών. Οταν τον είδα να περιμένει τους αθλητές στο σημείο τερματισμού, πραγματικά ανατρίχιασα και ένιωσα δέος. Πρόκειται για έναν μοναδικό αθλητή, έναν αληθινό μαχητή της ζωής, του οποίου το όνομα δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ» ανάφερε χαρακτηριστικά ο Σταύρος Μονογιός, ένας από τους δεκάδες αθλητές που πήραν μέρος στον αγώνα. Στο πλευρό του μεγάλου παλαιστή ήταν σύσσωμη η οικογένειά του, η σύζυγός του Κούλα, τα παιδιά του Χρήστος και Κατερίνα και φυσικά η μικρή εγγονή του, η Κυριακή, που δεν έφυγε στιγμή από το πλευρό του παππού της, ο οποίος δεν έκρυψε λεπτό την τεράστια αδυναμία που της έχει.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΞΙΩΤΗΣ – Φωτ.: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΛΦΟΜΗΤΣΟΣ
