❱❱ 12 συγκλονιστικές μαρτυρίες στο πρώτο τεύχος της «Άγνωστης
Ελληνικής Ιστορίας», αυτό το Σάββατο, με την εφημερίδα «δημοκρατία»
Η ιταλική επίθεση, την 28η Οκτωβρίου 1940, δεν αιφνιδίασε τον Ελληνικό Στρατό. Υπήρχαν ισχυρές δυνάμεις στα σύνορα για να αποκρούσουν τους εισβολείς.
Όμως διαπιστώθηκε ένα τεράστιο κενό, το οποίο θα μπορούσε να καθορίσει τη μοίρα του πολέμου: Δεν επαρκούσαν οι μονάδες ανεφοδιασμού, με κίνδυνο να ξεμείνουν από τρόφιμα και πυρομαχικά οι άνδρες της γραμμής άμυνας.
Το τεράστιο αυτό πρόβλημα κλήθηκαν να λύσουν οι γυναίκες της Ηπείρου, καθώς οι άντρες τους είχαν ήδη επιστρατευτεί και έλειπαν από τα χωριά. Η βοήθεια που προσέφεραν ήταν άμεση και συγκλονιστική. Άφησαν τα παιδιά τους στο σπίτι και κουβάλησαν στην πλάτη τους τεράστια βάρη στις κορυφές τον βουνών, καταπλήσσοντας τους πάντες και διατηρώντας αξιόμαχους τους στρατιώτες. Έφεραν εις πέρας ένα τιτάνιο έργο, κερδίζοντας επάξια θέση στη χορεία των ηρώων του έπους του ’40.
Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Η Άγνωστη Ελληνική Ιστορία», που κυκλοφορεί αυτό το Σάββατο με τη «δημοκρατία», φιλοξενείται αναλυτικό αφιέρωμα στη δράση των γυναικών της Ηπείρου. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει και 12 συγκλονιστικές μαρτυρίες, όπου οι ίδιες περιγράφουν τα κατορθώματά τους. Στο περιοδικό φιλοξενούνται επίσης μαρτυρίες στρατιωτών που, εξαντλημένοι και αποκαρδιωμένοι, περίμεναν στις απάτητες κορφές τα σωτήρια γεύματα που μετέφεραν:
n Ευτυχία Λαζοπούλου: «Στην αρχή φοβόμασταν τις οβίδες. Έπειτα πια συνηθίσαμε. Τα πυρομαχικά από το χωριό τα ανεβάζαμε στον Σταυρό τις πρώτες μέρες, έπειτα στις Βρίζες και στα Λευκάδια. Αποστάσεις μισής ή μίας ώρας τις κάναμε σε διπλάσιο χρόνο. Εκτός από την ανηφόρα και από το φορτίο, ήταν και οι σφαίρες με τις οβίδες. Γινόταν μάχη εκεί κοντά και έπεφταν συνέχεια. Κάθε τόσο σταματούσαμε για να προφυλαχτούμε. Στην αρχή φοβόμασταν. Έπειτα πια συνηθίσαμε και τις πολλές εκρήξεις από οβίδες και τα σφυρίγματα από σφαίρες. Γελούσαμε και πειραζόμασταν η μία με την άλλη, που μας έτυχε να πολεμάμε».
n Τάκης Παπαγιαννόπουλος: «Μόλις είδαν οι γυναίκες της Πίνδου ότι το απότομο ρεύμα του ποταμού εμπόδιζε τους σκαπανείς στη δουλειά τους, μπήκαν οι ίδιες μέσα στα νερά και, πιασμένες σφιχτά από τους ώμους, σχημάτισαν πρόσχωμα που ανάκοβε την ορμή του ποταμού και διευκόλυνε τους γεφυροποιούς».