Κόρη καπετάνιου, γέννημα θρέμμα Καλαματιανή, η Βασιλική Πιερρακέα έμαθε να βρίσκει τον «Βορρά» της ακόμη και από ένστικτο, χωρίς πυξίδα. Άμεση, φιλόξενη γυναίκα που της αρέσει να παίρνει ρίσκο, κατάφερε με τη Vasiliki Kouzina να γίνει η «βασίλισσα της γεύσης» στο Μιλάνο, αποτελώντας άλλο ένα παράδειγμα Ελληνα που βρήκε τη δική του Ιθάκη στα ξένα. Η συνάντησή μας έγινε εκεί όπου οι Μιλανέζοι δίνουν «μάχη» για χάρη της δικής τους «βασίλισσας» προκειμένου να ταξιδέψουν στον δικό της χώρο, που απέχει μόλις δύο χιλιόμετρα από το Ντουόμο. Κουβεντιάσαμε χαλαρά, πίνοντας λευκό κρασί και συζητώντας για τα όνειρά της, με τις μυρωδιές να ξεπηδούν από παντού.
- Από τον
Χάρη Λεμπιδάκη
Η Vasiliki Kouzina σε συνεργασία με τον σεφ Γκίκα Ξενάκη προσφέρει μια επιλογή από ελληνικά προϊόντα υψηλής ποιότητας, με στόχο την προώθηση της ελληνικής κουζίνας στο Μιλάνο. Τα ράφια είναι γεμάτα από ελληνικά προϊόντα και οι κατσαρόλες αχνίζουν συνταγές της Μεσογείου. Γεύσεις ελληνικές, φτιαγμένες με σεβασμό στην παράδοση, αλλά με τη δέσμευση να προσφέρουν αισθητική και γαστρονομική αξία.
Βασιλική, ζεις στο Μιλάνο, που βγαίνει σιγά σιγά από τον εφιάλτη της πανδημίας. Τι σου αφήνει όλο αυτό ως κατοίκου του Μιλάνου και ως επιχειρηματία εστίασης;
Ηταν σίγουρα ένα μεγάλο σοκ! Αυτό που μου αφήνει είναι ολιγάρκεια αναγκών και το αίσθημα ότι έχουμε κατακτήσει ένα κομμάτι ολόκληρης της ελευθερίας. Είμαι πεπεισμένη ότι όλα όσα έχουμε χάσει είναι κρυμμένα μέσα μας.
Αποφασίζεις να αφήσεις την Ελλάδα και να αναζητήσεις ένα καλύτερο αύριο στη γειτονική χώρα. Παντρεύεσαι έναν Ιταλό ιδιαίτερα αγαπητό και δημοφιλή. Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή στη νέα ζωή σου;
Για εμένα ήταν φυσική εξέλιξη. Από μικρή ήξερα ότι θέλω να φύγω. Ήταν επιτακτική ανάγκη να ανοίξω τα φτερά μου και να διεκδικήσω τα δικά μου όνειρα. Είμαι κόρη καπετάνιου, ταξιδιάρικη ψυχή. Έτσι λοιπόν, τυχαία, η μοίρα με έφερε στην Ιταλία. Γεννήθηκα στην Καλαμάτα, πλάι στη θάλασσα, κάτω από την προστατευτική σκιά του Ταϋγέτου, στην πόλη της μαύρης ελιάς και του πιο αριστοκρατικού πακέτου τσιγάρων. Έφυγα στα 18 μου για να σπουδάσω οικονομικά στην Πάτρα. Έπειτα από μια ερωτική απογοήτευση, πήρα το καράβι και βρέθηκα για πρώτη φορά στην Ιταλία. Την ερωτεύτηκα. Πρώτος σταθμός ήταν η Ρώμη. Έπειτα από μια τυχαία συνάντηση και προτροπή, αποφάσισα να μετακομίσω στο Μιλάνο και όχι στο Λονδίνο, όπως είχα σχεδιάσει. Έφυγα, λοιπόν, σαν κανονικός μετανάστης, με πολύ λίγα χρήματα, χωρίς να ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά και χωρίς φόβο γι’ αυτό. Η γνωριμία με τον άνδρα μου, επίσης, είναι τυχαία, ένα ακόμα απρόσμενο ταξίδι, μια ευκαιρία για βαθιά ψυχική εξέλιξη. Δεν χρειάστηκε να προσαρμοστώ σε τίποτα, με την έννοια ότι από μικρή έμαθα να αφήνω την πόρτα ανοιχτή στη ζωή, στο λάθος, να πειραματίζομαι, να είμαι διαρκώς σε εγρήγορση.
Πώς προέκυψε η Vasiliki Kouzina και τι είναι αυτό που έχει κάνει το μαγαζί σου να είναι «talk of the town»;
Ηθελα να επιστρέψω στις ρίζες μου. Αισθανόμουν πως ήταν ό,τι πιο αυθεντικό μπορούσα να κάνω. Η Ελλάδα και οι γεύσεις της είναι μέσα μου. Οι πρώτες μου γαστρονομικές εμπειρίες γεννήθηκαν στο ταβερνείο του παππού μου και εκείνος ήταν ο εμπνευστής και ο μέντοράς μου. Ακόμη θυμάμαι τα οικογενειακά τραπέζια τις Κυριακές. Μαγεία. Σπουδαίος άνθρωπος ο παππούς μου… Δεν τελειώνει, δεν στερεύει αυτή η ανάμνηση. Υπάρχει σε ό,τι κουβαλάω. Αυτό είναι που με έκανε να σκεφτώ τη Vasiliki Kouzina, που άρχισε επαγγελματικά το 2013. Τότε ήμουν private chef, δηλαδή έκανα μικρά catering σε σπίτια. Ολο αυτό, σιγά σιγά άρχισε να παίρνει δημοσιότητα και να αρέσει στους Ιταλούς. Τυχαία, αλλά γευστικά, μαγείρεψα για το πάρτι γενεθλίων του τωρινού μου συνεταίρου και έτσι γεννήθηκε η συνεργασία μας. Επειτα από επίμονη έρευνα βρήκαμε έναν μικρό χώρο, όπου δώσαμε σάρκα και οστά στο γευστικό μας όνειρο. Προσφέρουμε μια επιλογή από ελληνικά προϊόντα υψηλής ποιότητας, με στόχο την προώθηση της ελληνικής κουζίνας στο Μιλάνο, και όχι μόνο. Οι κατσαρόλες μας αχνίζουν συνταγές της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Γεύσεις καθαρά ελληνικές, φτιαγμένες με σεβασμό στην παράδοση, αλλά με τη δέσμευση να προσφέρουν επιπρόσθετη αισθητική και γαστρονομική αξία. Η Vasiliki Kouzina δεν είναι εμπνευσμένη μόνο από το όνομά μου, Βασιλική, αλλά κυρίως από τον ρυθμό Βασιλική των βυζαντινών εκκλησιών. Ρυθμός αυστηρός, απόλυτος, αλλά ταυτόχρονα απλός. Οπως η ελληνική κουζίνα, απλή και ταυτόχρονα «βαριά», ουσιώδης… Αυστηρή και αφιερωμένη σε απλά και αγνά υλικά. Αυτός είναι και ο στόχος μου στην κουζίνα.
Πώς αντιμετωπίζουν οι Μιλανέζοι την ελληνική κουζίνα και συγκεκριμένα τη Vasiliki Kouzina;
Οι Ιταλοί έχουν αγκαλιάσει τη Vasiliki Kouzina, και είναι πολύ συγκινητικό αυτό. Αγαπούν πολύ τη χώρα μας, την απλότητα στη γεύση. Τρελαίνονται για μουσακά, χταπόδι στιφάδο ριγανάτο και κολοκυθοκεφτέδες με μέντα. Με τους Ιταλούς υπάρχουν πολλά κοινά σημεία. Θεωρώ ότι οι δύο λαοί γειτονεύουν και στη γεύση και ότι η υψηλή γαστρονομία βασίζεται στην καλή πρώτη ύλη, στην απλότητα των φαγητών, στο διακριτικό σέρβις και κυρίως στο συναίσθημα που δημιουργεί ένα πιάτο.
Γνωρίζεις από μαγειρική, συνταγές και από το στήσιμο ενός μαγαζιού. Θα μπορούσες να λάβεις μέρος σε ένα παιχνίδι τύπου «MasterChef» που έχει γερές δόσεις ριάλιτι; Σε ρωτάω για να καταλάβω πόσο εύκολα ανταποκρίνεσαι και διαχειρίζεσαι τον ανταγωνισμό και τις κριτικές…
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, αν και έχω δεχτεί προτάσεις από διάφορα προγράμματα εδώ στην Ιταλία. Δεν θεωρώ όμως ότι με αντιπροσωπεύει. Προτιμώ να μείνω συγκεντρωμένη στο δικό μου βασίλειο. Στη δική μου κουζίνα. Στο φιλόξενο μαγαζί μου. Στην ποιότητα που απαιτεί καθημερινό αγώνα. Στους πελάτες που με τιμούν με την παρουσία τους. Απαιτείται, θέλω να ξέρεις, μεγάλη δόση ενέργειας και θέλω να παραμείνω αφοσιωμένη στο να έχω μια υγιή προσωπική ζωή και καλές ύλες στο μαγαζί μου. Το «MasterChef», που μου ανέφερες, σίγουρα δίνει μια ευκαιρία, αλλά κυρίως αυτό αφορά την προβολή. Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να μάθει να μαγειρεύει ή να χειρίζεται ένα εστιατόριο μέσα από ένα παιχνίδι. Είναι απαραίτητες η εκπαίδευση και η εμπειρία, να πονέσει το κορμί σου, να δακρύσουν τα μάτια σου, να φτερουγίσει η ψυχή σου με ένα χαμόγελο από τον πελάτη. Σε κάθε περίπτωση όμως, πιστεύω ότι αν κάποιος έχει πραγματική αξία μαζί με σεμνότητα θα πετύχει. Η σκληρή δουλειά με διακατέχει. Εχω συνοχή και αντοχή και είμαι αντράκι στην επιχείρησή μου.
Τι είναι αυτό που θα σε έκανε να αφήσεις ό,τι έχεις χτίσει και να γυρίσεις πίσω στην πατρίδα σου;
Κάτι πολύ μεγάλο, όπως η ανάγκη να είμαι πιο κοντά στους γονείς μου. Επίσης, το μπλε του ουρανού μας, αυτή η απλότητα, αυτό το «σιγά σιγά»!
