Η μάχη που έδωσε η μικρή μαζί με την οικογένειά της και την οδήγησε να βλέπει το φαγητό σαν εχθρό της.
Η παρατήρηση ότι ήταν στα ανώτατα επιτρεπτά όρια σε ένα ζύγισμά της στο σχολείο έκανε ένα κοριτσάκι να νιώσει τόσο άσχημα που οδηγήθηκε στην ανορεξία. Η Σόφι Αντερτον έφτασε να ζυγίζει 25 κιλά, λόγω του φόβου της ότι θα γινόταν υπέρβαρη. Οπως αποκάλυψαν η ίδια και η μητέρα της σε τηλεοπτική τους συνέντευξη, χρειάστηκε να δώσει μάχη τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της με τη βοήθεια των ειδικών πολλούς μήνες μέχρι να γίνει και πάλι υγιής.
«Νομίζω ότι όσο μεγαλώνουμε πιεζόμαστε, επειδή πρέπει να κάνουμε όλα όσα περιμένουν από εμάς» εξήγησε η μικρή προσπαθώντας να εξηγήσει την ψυχολογία που την οδήγησε στο να βλέπει το φαγητό ως εχθρό. Η μητέρα της η Μαίρη πιστεύει ότι τα προβλήματά της άρχισαν στην τελευταία χρονιά του δημοτικού, όταν ζυγίστηκε, στο πλαίσιο ενός εθνικού προγράμματος κατά της παιδικής παχυσαρκίας.
«Λάβαμε μια επιστολή στο σπίτι. Εκείνη την εποχή η Σόφι έτρωγε με χαρά το φαγητό της και ήταν ένα υγιές κοριτσάκι που περνούσε τις σωματικές αλλαγές της ηλικίας της. Στην επιστολή λοιπόν υπήρχαν κάποια γραφήματα που έδειχναν ότι ήταν σε κίνδυνο να γίνει υπέρβαρη. Η Σόφι είδε δυστυχώς την επιστολή και αυτό δεν νομίζω ότι τη βοήθησε».
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια περιγράφεται από τη μητέρα ως τρομακτικό. «Δεν ήταν μόνο το βάρος της που είχε σκαμπανεβάσματα. Η προσωπικότητα της Σόφι άλλαξε ολοκληρωτικά. Ηταν ένα μικρό κοριτσάκι, γνωστό για το απίστευτο χαχανητό του. Και ξαφνικά έγινε πολύ απόμακρη. Περνούσε πολύ χρόνο στο δωμάτιό της και απέκτησε εμμονή με το φαγητό. Ηταν σαν κάποιος να μπήκε στο σπίτι μας και να μας την έκλεψε. Ενιωθα απολύτως αβοήθητη».
Τον Αύγουστο του 2012, όταν η Σόφι έφτασε στο πιο χαμηλό της βάρος, κάτω από 25 κιλά, οι γονείς της πήραν τη μεγάλη απόφαση να κινηθούν δυναμικά και την πήγαν σε ψυχιατρική κλινική για παιδιά, όπου έμεινε αρκετούς μήνες. Η απόφασή τους μπορεί να ηχεί σκληρή, αλλά αποδεικνύεται ότι βοήθησε τη μικρή να βρει και πάλι τις ισορροπίες της.
«Δεν νομίζω πως ο κόσμος ξέρει ότι τα παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν αυτή τη νόσο τόσο νωρίς. Θέλω να δείξω στους ανθρώπους που είναι συνεχώς σε δίαιτα και έχουν εμμονή με τη γυμναστική τι μπορεί να συμβεί όταν το παρακάνουν. Παραλίγο να χάσω τη ζωή μου, εξαιτίας αυτής της αρρώστιας» δηλώνει η μικρή, που αποδίδει τη δική της περιπέτεια στο γεγονός ότι είναι τελειομανής. «Οι τελειομανείς άνθρωποι νιώθουν πίεση ακόμα κι όταν δεν τους λέει κανείς τίποτα» εξομολογείται.
Ωστόσο η μικρή, χάρη στη χωρίς ταμπού στάση των γονιών της, συνήλθε εγκαίρως και αποφάσισε να βγει στην αντεπίθεση. Δύο χρόνια μετά την περιπέτειά της η Σόφι έχει γίνει ακτιβίστρια κατά της ανορεξίας και φροντίζει με τις ομιλίες της σε διάφορα σχολεία της περιοχής της να αυξάνει την αυτοπεποίθηση κοριτσιών που είναι στην ηλικία της. «Τούς λέω ότι είναι σωστό να αγαπούν τον εαυτό τους. Είναι φυσιολογικό αντανακλαστικό για ένα κορίτσι, όταν της κάνουν ένα κομπλιμέντο, να λέει ότι δεν ισχύει. Ωστόσο προσπαθώ να διδάξω στα κορίτσια να πιστεύουν ότι είναι όμορφες και να είναι σίγουρες για τον εαυτό τους».
Οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι σε περίπτωση που οι γονείς διαπιστώσουν χαμηλό σωματικό βάρος, έντονο φόβο για τον κίνδυνο λήψης κιλών και ανακριβή εικόνα ενός παιδιού για την εμφάνισή του θα πρέπει να συμβουλευτούν έναν παιδοψυχολόγο. Αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως μπορεί να προκαλέσει αρρυθμίες, βραδυκαρδία, υπόταση, νεφρικά προβλήματα, απώλεια περιόδου στα κορίτσια, ακόμα και θάνατο. Αντίθετα, αν υπάρξει συστηματική θεραπεία του παιδιού με τη βοήθεια ειδικών και παράλληλη ψυχοθεραπεία και των γονιών, τότε μπορεί να υπάρξει ουσιαστική και οριστική θεραπεία του.
Μπαχαρικά και βότανα VS αλατιού
Η προσθήκη καρυκευμάτων στη μαγειρική μπορεί να μειώσει την κατανάλωση αλατιού, σύμφωνα με τους ερευνητές. Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που μαθαίνουν να δίνουν γεύση στο φαγητό τους με μπαχαρικά και βότανα κατάφεραν πιο αποτελεσματικά να μειώσουν την κατανάλωση αλατιού.
Στο πλαίσιο νέας έρευνας, οι ερευνητές χορηγούσαν τρόφιμα και ροφήματα σε 55 εθελοντές που ακολουθούσαν πρόγραμμα διατροφής φτωχής σε νάτριο. Στη δεύτερη φάση οι μισοί εθελοντές συμμετείχαν σε πρόγραμμα συμπεριφορικής παρέμβασης 20 εβδομάδων, που στόχο είχε να τους μάθει να μειώνουν την πρόσληψη αλατιού χρησιμοποιώντας βότανα και καρυκεύματα. Πάνω από το 60% όσων συμμετείχαν είχε υπέρταση, ενώ σχεδόν το ένα πέμπτο είχε διαβήτη και ήταν υπέρβαρο.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στην πρώτη φάση η πρόσληψη αλατιού μειώθηκε από τα 3.450 mg την ημέρα σε 1.656 mg κατά μέσο όρο την ημέρα. Στη δεύτερη φάση η πρόσληψη αλατιού αυξήθηκε και στις δύο ομάδες, αλλά αυτοί που είχαν ακολουθήσει το πρόγραμμα της συμπεριφορικής παρέμβασης κατανάλωναν κατά μέσο όρο 966 mg λιγότερο αλάτι. «Οι άνθρωποι στην ομάδα παρέμβασης έμαθαν στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, τη χρήση των βοτάνων και των καρυκευμάτων στις συνταγές, πώς να παρακολουθούν τη διατροφή τους, να κάνουν διατροφικές αλλαγές, πώς να επιλέγουν και να παραγγέλνουν φαγητό όταν τρώνε έξω και πώς να κρατούν χαμηλή σε όλες τις συνθήκες την κατανάλωση αλατιού» εξηγεί η Σέριλ Αντερσον, επικεφαλής της έρευνας του Τμήματος Οικογενειακής και Προληπτικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Η μεγάλη κατανάλωση αλατιού είναι επιβαρυντικός παράγοντας στην υπέρταση, στις καρδιοπάθειες και στα εγκεφαλικά. Οι ειδικοί σε θέματα διατροφής εδώ και πολλά χρόνια προτείνουν τα βότανα, τα καρυκεύματα, το τζίντζερ και το λεμόνι ως παράγοντες γεύσης στο φαγητό προκειμένου να αποφεύγεται το αλάτι.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
