Διέξοδο στην καραντίνα βρήκε μέσα από τη συγγραφική πένα μια 13χρονη Κρητικοπούλα, όμως δεν φανταζόταν, όταν άρχιζε τη συγγραφή του ιστορικού διηγήματός της, πως αυτό θα της χάριζε την πρώτη θέση στον 17ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό!
Η Μαρίτα Δατσέρη, που μόλις τελείωσε την πρώτη τάξη στο 5ο Γυμνάσιο Ηρακλείου, έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον Βιζυηνό και τον Καβάφη. Ομως δείχνει να έχει επαρκές ταλέντο για να απολαμβάνουν και την ίδια οι αναγνώστες αργότερα!
Στον 17ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, τον οποίο προκήρυξε η Ενωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, η Μαρίτα Δατσέρη συμμετείχε με ένα διήγημα στο οποίο συνομιλεί με όλες τις ηγετικές μορφές του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα.
«Στο διήγημά μου τα πορτρέτα των ηρώων του 1821 ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μου. Είναι ζωντανοί, στέκονται μπροστά μου και συνομιλούν μαζί μου. Περιγράφω όσα μου λένε. Με παραπέμπουν ο ένας στον άλλον και από τα απομεινάρια της μάχης στο Σούλι βρίσκομαι στη θάλασσα και στον Κανάρη, και αμέσως μετά δίπλα στον Κολοκοτρώνη και στη Μαντώ Μαυρογένους που κοιτάζει τον Υψηλάντη!» περιέγραψε η μαθήτρια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Οπως εξήγησε, το γράψιμο την έκανε να νιώσει απελευθερωμένη από την καραντίνα και την απομόνωση.
«Εγώ τουλάχιστον έτσι προσπάθησα να ταξιδέψω και σε αυτό με βοήθησε το διήγημα που έγραψα. Εξαιτίας αυτού κατάφερα αρκετές στιγμές να ξεχάσω τη μουντή καθημερινότητα» είπε η 13χρονη Μαρίτα, η οποία παροτρύνθηκε από τις καθηγήτριές της Μαρία Μάρκου και Χαρίκλεια Πεδιαδίτου και εμπνεύστηκε από μια εργασία των Νέων Ελληνικών και από τα πορτρέτα των ηρώων στον διάδρομο του σχολείου της που κάποιοι θέλουν να εξαφανίσουν…
Σε αυτούς που επιδιώκουν ηθελημένα ή άθελα να «γιατρευτούμε» από τη λεγόμενη προγονολατρεία και την αναφορά στους εθνικούς ήρωες, η 13χρονη μαθήτρια απαντά αποστομωτικά: «Νιώθω ότι οι νέες γενιές τούς έχουμε ξεχάσει. Οτι δεν τους τιμάμε όσο θα έπρεπε, αν σκεφτούμε πόσο σπουδαίο ήταν αυτό που εκείνοι μας χάρισαν» είπε και εξήγησε ότι οι ηρωικές προσωπικότητες του 1821 «θα μας έλεγαν σήμερα ότι πρέπει και εμείς να δίνουμε τις δικές μας μάχες για την ελευθερία, ως το ανώτερο των ιδανικών».