Top επιστήμονας συμβουλεύει πώς πρέπει να συμπεριφέρονται και τι θα πρέπει να αποφεύγουν
Βγαίνει το βλαστάρι σας από το σπίτι για μια βόλτα κι εσείς παίρνετε αγκαλιά το τηλέφωνο και το πιεσόμετρο. Δεν απαντά στο τηλέφωνο κι είστε βέβαιοι ότι έπαθε κάτι, ή έστω πως του το έκλεψαν. Παρότι κοντεύει να ενηλικιωθεί ή το έχει ήδη κάνει, θέλετε να ξέρετε κάθε κίνησή του. Στη χειρότερη περίπτωση αρκείστε έστω στο να ξέρετε την περιοχή όπου θα κινείται. Κάθε φορά που φεύγει, το συνοδεύει η φράση «…και να προσέχεις». Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Ξέρω, είναι ό,τι κάνετε ή λέτε στα παιδιά σας, ανεξαρτήτως της ηλικίας τους. Σύμφωνα με τη διάσημη ψυχίατρο δρ Σίμι Κανγκ, αυτό σημαίνει πως είστε γονιός-τίγρης. Αν πάλι επιτρέπετε τα πάντα χωρίς κανέναν έλεγχο, τότε ανήκετε στην κατηγορία του γονιού-μέδουσα. Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία γονιών, την οποία μάλιστα η κορυφαία ειδικός συστήνει. Είναι οι γονείς-δελφίνια που συνήθως έχουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά.
Τίγρεις και τσούχτρες
Η κορυφαία επιστήμονας προειδοποιεί τους γονείς πως πρέπει να αποφεύγουν με κάθε τρόπο να γίνονται «τίγρεις» και επ΄ ουδενί να μη γίνονται «τσούχτρες» για τα παιδιά τους. Η καλύτερη συμπεριφορά ζώου για κάθε πατέρα και μητέρα είναι αυτή που δείχνουν τα δελφίνια στα μικρά τους. Κι αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως άσχετο με την καθημερινότητά μας, κάθε άλλο όμως παρά έτσι είναι. Η δρ Κανγκ, μητέρα και η ίδια τριών παιδιών, θεωρεί ότι τα παιδιά γονιών που συμπεριφέρονται όπως οι τίγρεις, είναι, δηλαδή, εκείνοι που αποφασίζουν κι επιβάλλουν τα πάντα, βασισμένοι στη δύναμη του ισχυρού, διακινδυνεύουν να προκαλέσουν στα παιδιά άγχος ή και κατάθλιψη.
«Οι γονείς-τίγρεις που είναι υπερπροστατευτικοί κι ελέγχουν τα πάντα στη ζωή των παιδιών τους, φιλοδοξώντας να τα οδηγήσουν στην αριστεία, καταλήγουν να στερούν από τα παιδιά τους τον εσωτερικό έλεγχο και την αυτοκινητοποίηση» λέει η Καναδή γιατρός, σημειώνοντας ουσιαστικά ότι στις περιπτώσεις που τα κάνει όλα ο γονιός, οδηγεί το παιδί στο να μη λαμβάνει καμιά πρωτοβουλία, αφού στην πραγματικότητα έχει «ευνουχίσει» την προσωπικότητά του.
Στην άλλη άκρη αυτού του φάσματος, οι γονείς που επιτρέπουν τα πάντα στα παιδιά τους τα οδηγούν σε απώλεια του αυτοελέγχου, με αποτέλεσμα την εμφάνιση προβλημάτων κοινωνικής συμπεριφοράς, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το μέλλον τους. Παιδιά που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και δεν έχουν την αίσθηση ότι ελέγχονται για τις πράξεις τους τείνουν να αποκτούν αντικοινωνική συμπεριφορά και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που φθάνουν ή ξεπερνούν τα όρια της εγκληματικότητας.
Ο τρίτος δρόμος στο μεγάλωμα των παιδιών είναι οι γονείς-δελφίνια. Είναι εκείνοι που θεσμοθετούν κανόνες, τους οποίους τα παιδιά τους δεν μπορούν να αγνοήσουν. Αυτοί οι γονείς έχουν προσδοκίες από τα παιδιά τους, παράλληλα όμως αξιολογούν κι επιβραβεύουν τη δημιουργικότητα και την ανεξαρτησία που εκείνα αποκτούν με τον χρόνο. Η εκπαιδευμένη στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ γιατρός γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο της «The Dolphin Way» ότι οι γονείς-δελφίνια έχουν δύο πλευρές.
Η μία είναι η ισορροπημένη, που εμπεριέχει μια σχέση αρχών με το παιδί, που βασίζεται στο γεγονός ότι ο γονιός είναι το «αφεντικό», ενώ η δεύτερη, που επίσης χαρακτηρίζεται ισορροπημένη, αφορά τον τρόπο ζωής γονιού και παιδιού. Σε αυτήν την πλευρά η σχέση «χτίζεται» καθημερινά. Το μυστικό βρίσκεται στις ώρες που οι δύο πλευρές περνούν παρέα και τις δραστηριότητες που μοιράζονται. Το κοινό παιχνίδι, μια βόλτα, η συνεισφορά και των δύο πλευρών σε όλα, από την καθημερινότητα στο σπίτι έως την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, είναι βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους θα στηριχτεί μια υγιής σχέση γονιού – παιδιού.
«Οι γονείς θα πρέπει να πάψουν να σχεδιάζουν υπερβολικά το πρόγραμμα των παιδιών τους, να πάψουν να είναι υπερπροστατευτικοί και ανταγωνιστικοί με τα παιδιά τους» λέει, προσθέτοντας ότι κάθε παιδί θα πρέπει να έχει τον χρόνο και τον χώρο να αυτοσχεδιάσει και να αναπτύξει τις δικές του δεξιότητες. «Οι περισσότεροι γονείς σήμερα κλυδωνίζονται μεταξύ του γονιού-τίγρη και του γονιού-μέδουσα. Το μόνο που καταφέρνουν όμως είναι να μπερδεύουν τα παιδιά τους» καταλήγει η δρ Κανγκ, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις γενιές που μεγαλώνουμε. Οσο για τη δική της πρόταση, οι γονείς να έρθουν όσο γίνεται πιο κοντά στα παιδιά τους, με τελικό στόχο να γίνουν «δελφίνια».
Η διάσημη ψυχίατρος που έχει βοηθήσει εκατοντάδες εφήβους
ΜΕ ΛΑΜΠΡΕΣ σπουδές σε κορυφαία πανεπιστήμια του Καναδά, αλλά και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, βραβευμένη για τις έρευνές της, διάσημη λόγω των συχνών εμφανίσεών της στην τηλεόραση και καθηγήτρια πανεπιστημίου. Μητέρα τριών παιδιών, η δρ Σίμι Κανγκ έχει καταφέρει να συνδυάσει την επαγγελματική ιδιότητα της ψυχιάτρου με εκείνην της μάνας και το αποτέλεσμα δικαιώνει όσα υποστηρίζει στο νέο βιβλίο της «The Dolphin Way». Συνεντεύξεις και άρθρα της Καναδής γιατρού έχουν φιλοξενηθεί κατά καιρούς σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης, όπως σε Huffington Post, Psychology Today και στο περιοδικό «TIME».
Η Καναδή ψυχίατρος έχει βοηθήσει εκατοντάδες παιδιά, εφήβους αλλά και τους γονείς τους να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα συμπεριφορικά προβλήματα των μικρών ηλικιών, ώστε μεγαλώνοντας να γίνουν ενεργά μέλη του κοινωνικού συνόλου. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις με τις οποίες έχει τιμηθεί, είναι το μετάλλιο από τη βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας στο Αδαμάντινο Ιωβηλαίο. Στην προσωπική ζωή της η δρ Κανγκ απολαμβάνει τη ζωή με τον σύζυγο και τα τρία παιδιά τους, ενώ αγαπημένες συνήθειες είναι οι βόλτες στη θάλασσα, η γιόγκα, το σκι και το γράψιμο. Η οικογένεια ζει στο Βανκούβερ του Καναδά.
