Πέμπτη, λίγο πριν τις 20:00, η οδός Αμερικής στο ύψος του θεάτρου «Δημήτρης Χορν» έχει ουρά από κόσμο. Η καρδιά μου πλημμυρίζει από ευτυχία. Πόσο μου είχε λείψει αυτή η εικόνα του συγκεντρωμένου κοινού έξω από το ταμείο του θεάτρου.
Η αφίσα με τους πρωταγωνιστές Ρένια Λουιζίδου, Ιωάννα Παππά, Άκη Σακελλαρίου και Νικήτα Τσακίρογλου κερδίζει τα βλέμματα όσων υπομονετικά περιμένουν να πάρουν το εισιτήριό τους. Φορώντας μάσκα και αφού έχω δείξει το πιστοποιητικό εμβολιασμού μου στην είσοδο κατευθύνομαι στο εσωτερικό του θεάτρου.
Λίγα λεπτά αργότερα, η αυλαία ανοίγει και το κατάμεστο θέατρο γοητεύεται από την επιβλητικά γοητευτική παρουσία του Νικήτα Τσακίρογλου. Υποδύεται τον δικαστή μιας υπόθεσης βασισμένης σε αληθινά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χωριό Σάλεμ στη Μασαχουσέτη το 1692.
Η ατμόσφαιρα της σκηνής με τη βοήθεια των κουστουμιών που φορούν οι ήρωες, του φωτισμού και των ειδικών εφέ σε «απαγάγει» από την πραγματικότητα και σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή.
Η Ιωάννα Παππά καταθέτει απλόχερα στη σκηνή το πολυδιάστατο ταλέντο της, ενώ συγκλονιστική είναι και η ερμηνεία του Άκη Σακελλαρίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Ρένια Λουιζίδου «φορώντας το κουστούμι» της απατημένης συζύγου και άδικα κατηγορούμενης για μαγεία, διδάσκει το μεγαλείο της αγάπης ενώ ολόκληρος ο θίασος με τις σκηνοθετικές υποδείξεις του Νικορέστη Χανιωτάκη «μαγεύει» ακόμα και τον πιο απαιτητικό θεατή.
Το δυνατό χειροκρότημα την ώρα της υπόκλισης φωνάζει από μόνο του ότι η παράσταση ενθουσίασε. Κατά την έξοδό μου από την αίθουσα ακούω έναν κύριο να σχολιάζει τον Νικήτα Τσακίρογλου που στα 83 του έτη παίζει ακόμα θέατρο. «Δεν φτάνουν τα λεφτά, γι’ αυτό παίζουν σε αυτή την ηλικία», τον ακούω να λέει στη συνοδό του.
Διακριτικά κοιτάζω πίσω και διακρίνω ότι δεν ξεπερνά την ηλικία των 50. Για μια στιγμή, σκέφτηκα να γυρίσω να του απαντήσω. Δεν το έκανα.
Ίσως γιατί, εφόσον ο νους του έβγαλε αυτό το συμπέρασμα, πώς θα μπορούσε να καταλάβει αν του έλεγα ότι το θέατρο δεν είναι απλά μια δουλειά, ότι μέσα από εκατοντάδες συνεντεύξεις έχω πια πειστεί με βεβαιότητα ότι το θέατρο είναι πρώτα πηγή ζωής για τους ηθοποιούς και μετά πηγή εσόδων.
Εξάλλου αγαπημένοι μου, το ταλέντο δεν έχει ηλικία…