Ξενοδοχεία, καζίνα και θέρετρα που στοίχισαν δισεκατομμύρια κι έγιναν ο… εφιάλτης επενδυτών
Oταν παίζεις με τις επενδύσεις και τις επιχειρήσεις, υπάρχει πάντα ο σοβαρός κίνδυνος της αποτυχίας! Μεγαλοεπενδυτές που έβαλαν εκατομμύρια δολάρια είδαν τα ποσά με τα οποία χρηματοδότησαν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους να κάνουν φτερά! Καζίνα που δεν δούλεψαν ποτέ, νησιά-παράδεισοι που κανένας δεν τα επισκέφτηκε για τουριστικούς λόγους και θεματικά πάρκα που μετατράπηκαν σε απέραντες εγκαταλειμμένες εκτάσεις γεμάτες εντυπωσιακές κατασκευές που μαραζώνουν στον χρόνο. Αυτές είναι μερικές από τις γιγαντιαίες επενδύσεις που απέτυχαν παταγωδώς!
«Harmon Hotel» – Λας Βέγκας
Το ξενοδοχείο «Harmon» στην πρωτεύουσα των καζίνων, το Λας Βέγκας, στοίχισε 170.000.000 ευρώ. Αν και ξεκίνησε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων, όταν ολοκληρώθηκε το 2008, παρατηρήθηκαν κατασκευαστικά λάθη που δεν επέτρεπαν τη λειτουργία του. Αυτό ήταν τεράστιο πλήγμα για την επενδύτρια εταιρία. Αντί για κέρδη εκατομμυρίων, η ιστορία κατέληξε σε έναν δικαστικό αγώνα, όπου οι αιτήσεις για αποζημιώσεις μεταξύ των δύο πλευρών ξεπέρασαν τα 310.000.000 ευρώ. 
Σήμερα η κατασκευάστρια εταιρία, η MGM, πουλάει τον πύργο στην «εξευτελιστική» τιμή των 25.000.000 ευρώ!
«Ryugyong» – Β. Κορέα
Το πιο ψηλό ακατοίκητο κτίριο στον κόσμο βρίσκεται στη Βόρεια Κορέα. Το 300 μέτρων «Ryugyong», που ξεκίνησε να χτίζεται το 1987 για να γίνει ξενοδοχείο, δεν έγινε ποτέ αυτό το οποίο είχε προγραμματιστεί! Από αναβολή σε αναβολή πηγαίνουν τα εγκαίνιά του. Αρχισε να χτίζεται όταν ακόμα στην εξουσία ήταν ο Κιμ Ιλ Σουνγκ, παππούς του Κιμ Γιονγκ Ουν. Σκοπός ήταν να επισκιάσει τους Ολυμπιακούς του 1988 στη Σεούλ, αλλά οι Βορειοκορεάτες δεν τα κατάφεραν. 
Το έργο ολοκληρώθηκε το 1992 αλλά ακολούθησαν τεράστια προβλήματα στη χώρα και λιμός μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.
Τεχνητά νησιά στο Ντουμπάι
Το μεγαλόπνοο σχέδιο των ζάπλουτων επενδυτών στο Ντουμπάι βασίστηκε στο ότι πολλοί κροίσοι του πλανήτη θα ήθελαν να έχουν το δικό τους «τεχνητό» νησί στο συγκεκριμένο εμιράτο. Ετσι το 2003 άρχισε η δημιουργία 300 τεχνητών νησιών, με όλες τις προϋποθέσεις να φιλοξενήσουν επάνω τους επαύλεις! Αν και τα μισά είχαν πουληθεί προτού ολοκληρωθούν, το 2008 η κατασκευή τους σταμάτησε. Κάποια νησιά που είχαν ολοκληρωθεί και παραδόθηκαν στους ιδιοκτήτες άρχισαν να βουλιάζουν το 2009. Ετσι ή αλλιώς το 10 δισ. δολαρίων επενδυτικό σχέδιο κατέληξε σε οικονομική τραγωδία, αφού οι αποζημιώσεις που έπρεπε να δοθούν έφτασαν τα 17 δισ. ευρώ!
Ορυχεία διαμαντιών – Ρωσία
Ως τουριστικός προορισμός έχει ένα ενδιαφέρον, ίσως και πολύ μεγάλο, αλλά το να φτάσεις εκεί είναι από δύσκολο έως αδύνατο! Τα ορυχεία διαμαντιών Mirny στη Ρωσία δημιουργήθηκαν για άλλο σκοπό, αλλά εγκαταλείφθηκαν, καθώς η πρόσβαση εκεί ακόμα και για τους εργάτες είναι εξαιρετικά δύσκολη. Για τη διαμόρφωσή τους δαπανήθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Σήμερα χάσκει εκεί μία τρύπα, σημείο 0 για τους επισκέπτες, ενώ δεν επιτρέπεται να πετάνε αεροπλάνα από πάνω.
Συγκρότημα καζίνο Revel – Ατλάντικ Σίτι
Η ιδέα του τεράστιου ξενοδοχειακού συγκροτήματος συνδυασμένου με έναν ναό χρήματος, με ένα καζίνο δηλαδή, είναι από τις πιο συχνές που πέφτουν στο τραπέζι στις μεγάλες εταιρίες επενδύσεων. Το RevelCasino με τα 3.800 δωμάτια άρχισε με δόξα και τιμή μεγάλη, σχεδόν 3 δισ. ευρώ, το 2007! Το 2009, με το ένα τρίτο της κατασκευής έτοιμο, η χρηματοδότρια Revel Entertainment δήλωσε αδυναμία πληρωμών. 
Με τα πολλά κατάφερε να ολοκληρωθεί το 2012 και να ανοίξει τις πύλες του για το κοινό, τις οποίες όμως έκλεισε πριν από έναν μήνα, μάλλον οριστικά!
«Πάρκο Θαυμάτων» του Πεκίνου
Η Κίνα ήθελε να έχει κι εκείνη τη δική της Ντίσνεϊλαντ, αλλά το παραμύθι έλαβε τέλος! Το σχεδόν 100.000.000 ευρώ πάρκο διασκέδασης στα περίχωρα του Πεκίνου, που επί μία δεκαπενταετία ήταν πόλος έλξης εκατοντάδων εκατομμυρίων επισκεπτών, τώρα είναι μία πόλη-φάντασμα! Τα συνεχή σκάνδαλα για την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, που φτάνουν μέχρι και μέσα στην κυβέρνηση, η συνεχής διαμάχη μεταξύ εργολάβων, επενδυτικών εταιριών και προμηθευτών, όλα αυτά και καθένα στο δικό του ποσοστό, έπαιξαν τον ρόλο τους για να λάβει τέλος το παραμύθι της κινεζικής νεραϊδοχώρας. 
Τα προβλήματα είχαν αρχίσει στη δεκαετία του ’90, αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια κλιμακώνονταν αντί να λύνονται.
Μαίρη Κοντολούρη