Ραγίζουν και οι πέτρες με την ανείπωτη τραγωδία που εκτυλίχθηκε την Τρίτη στην Κάρυστο, όταν συνετρίβη ένα από τα Canadair που επιχειρούσαν στο πύρινο μέτωπο, με συνέπεια να βρουν φρικτό θάνατο δύο ιπτάμενοι της Πολεμικής Αεροπορίας. Πρόκειται για τον 34χρονο σμηναγό Χρήστο Μουλά, που μάλιστα σε λίγους μήνες επρόκειτο να γίνει πρώτη φορά πατέρας, και τον 27χρονο ανθυποσμηναγό Περικλή Στεφανίδη.
Οι λεπτομέρειες που έρχονται στο φως τόσο για τη ζωή των δύο ανδρών που έπεσαν στο καθήκον όσο και για τις τελευταίες τους στιγμές, πριν από τη μοιραία συντριβή, κάνουν ακόμη και τους πιο ψύχραιμους να λυγίσουν, την ώρα που η τραγική είδηση έχει κατακλύσει τα διεθνή και τα εγχώρια μέσα. Οι οικογένειές τους σε Κρήτη και Θεσσαλονίκη παραμένουν «παγωμένες» και απαρηγόρητες, αφού δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν το παιχνίδι που τους έπαιξε η μοίρα από τη μία στιγμή στην άλλη. Οπως εξηγούν πρόσωπα από το περιβάλλον τους, το τελευταίο διάστημα οι δύο άνδρες είχαν ριχτεί στη μάχη για την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών.
Φανερά συντετριμμένος και ένας πυροσβέστης, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος άνθρωπος που μίλησε μαζί τους. «Είχαμε επικοινωνία, δεν μας ανέφεραν κανένα πρόβλημα στο αεροσκάφος. Μας είπαν “είμαστε έτοιμοι να επιχειρήσουμε. Πάμε για τελευταίο εφοδιασμό και φεύγουμε”. Λίγα λεπτά αφού μιλήσαμε μάθαμε από τον ασύρματο ότι το αεροσκάφος έπεσε» ανέφερε και συνέχισε: «Δεν μπορώ να πιστέψω πως πριν από λίγα λεπτά μιλούσα μαζί τους και έπειτα έμαθα ότι το αεροσκάφος έπεσε».
«Γροθιά» στο στομάχι αποτελεί και το γεγονός ότι ο αδικοχαμένος σμηναγός Χρήστος Μουλάς είχε παντρευτεί πριν από λίγο καιρό την αγαπημένη του και περίμεναν το πρώτο παιδί τους. Η σύζυγός του, έγκυος στον τρίτο μήνα, σε κατάσταση σοκ, αδυνατεί να πιστέψει πως έχασε για πάντα το στήριγμά της. Ο Χρήστος Μουλάς δεν πρόλαβε να γνωρίσει το παιδί του, σίγουρα όμως εκείνο θα είναι περήφανο για τον πατέρα του.
Ο άτυχος σμηναγός είχε περάσει τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στον Αποκόρωνα και συγκεκριμένα στο Γαβαλοχώρι, από όπου έφυγε για να σπουδάσει στη Σχολή Ικάρων. Οι γονείς του δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στην περιοχή, ενώ ο θείος του είναι γιατρός στο Νοσοκομείο Χανίων. Μετά την Ικάρων επέλεξε να πετάει με πυροσβεστικά αεροσκάφη. Επίσης είχε υπηρετήσει στην 115 Πτέρυγα Μάχης στα Χανιά.
Το πλήρωμα
Σήμερα ολόκληρη η Κρήτη πενθεί τον χαμό του. Βυθισμένη στη θλίψη είναι και η νονά του, η οποία είδε, όπως χιλιάδες άτομα, την πτώση του αεροσκάφους στην τηλεόραση, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει ακόμα αν εκείνος ήταν στο πλήρωμα του αεροσκάφους. Οπως εξήγησε, μόλις είδε τη συντριβή του Canadair, έστειλε μήνυμα στο κινητό του Χρήστου για να μάθει αν είναι ασφαλής. «Εγώ του έστειλα μόλις το είδα, αλλά φυσικά δεν πήρα ποτέ απάντηση.
Του έγραψα αν είναι όλα καλά, αλλά… Δεν ήξερα πού βρισκόταν, γιατί δεν επιχειρούσε μόνο εκεί. Γνώριζα πως όλο το καλοκαίρι έσβηνε φωτιές» δήλωσε χαρακτηριστικά και συνέχισε σχετικά με τους γονείς του σμηναγού: «Οι άνθρωποι ζουν ένα δράμα. Τους ξερίζωσαν την καρδιά. Σε τι κατάσταση μπορεί να είναι; Ηταν μια οικογένεια πρότυπο».
Περιγράφοντας τον Χρήστο, έκανε λόγο για ένα παιδί με μόνιμο χαμόγελο. «Ευγενέστατος, να βοηθήσει όπου μπορούσε, ένα παιδί με τρομερό χιούμορ. Ο,τι και να πω είναι λίγο» κατέληξε. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί στο Γαβαλοχώρι, στο χωριό όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοί του από την Πολεμική Αεροπορία και πολίτες θα του πουν στις 11 το πρωί της Παρασκευής το τελευταίο «αντίο», στον Ιερό Ναό Αγίων Σεργίου και Βάκχου.
Θρήνος έχει σκεπάσει και τη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε ο ανθυποσμηναγός Περικλής Στεφανίδης. Από νωρίς το πρωί της Τετάρτης φίλοι και συγγενείς επισκέπτονται το σπίτι του, στην οδό Μοναστηρίου, για να συλλυπηθούν την οικογένειά του. Γιατροί και ψυχολόγοι που έφτασαν με ασθενοφόρο της Ελληνικής Αεροπορίας παραμένουν από χθες στην οικία του, με σκοπό να παράσχουν ψυχολογική υποστήριξη στους γονείς του, που είναι συντετριμμένοι.
Ο αδικοχαμένος ανθυποσμηναγός φοίτησε στο 16ο Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης, στην περιοχή της Ξηροκρήνης, και τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Αθήνα. «Ενα χρυσό παιδί, γεμάτο χαμόγελο, γεμάτο όνειρα, και πάντα υποστήριζε τους αδύναμους συμμαθητές του.
Παντού, και στα εύκολα και στα δύσκολα. Και πάντα είχε την καλοσύνη μέσα του, να παλέψει, να βοηθήσει για τους συνανθρώπους του για να γίνουν και αυτοί καλύτεροι. Δεν έχω άλλα λόγια να πω, ούτε μπορώ να χωνέψω αυτό που συμβαίνει» δήλωσε παιδικός φίλος του Περικλή Στεφανίδη.
