Δεν έχουν περάσει παρά δυο μόλις εβδομάδες από το ρεπορτάζ της στήλης «4Amea» για το όσα επαίσχυντα προβλέπει το ΦΕΚ με τίτλο «Δικαιώματα επιβατών τακτικών και έκτακτων γραμμών με οδικά μέσα δημόσιας μεταφοράς και μέσα σταθερής τροχιάς», του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, με υπογραφή της υφυπουργού Χριστίνας Αλεξοπούλου και ο αναβρασμός των ΑμεΑ όχι μόνο δεν λέει να κοπάσει αλλά μεγαλώνει ακόμη περισσότερο!
- Από τον Ιάσονα – Δημήτριο Τσέτσο
Στο περιβόητο άρθρο 3 του νέου Κανονισμού Δικαιωμάτων των Επιβατών ΑμεΑ, αφού αρχικά αναφέρεται ότι «κάθε πολίτης, και ιδιαίτερα τα Ατομα με Αναπηρία ή άτομα με μειωμένη κινητικότητα, δικαιούται όπως επιβιβαστεί και κάνει χρήση, χωρίς καμία άμεση ή έμμεση διάκριση, των δημόσιων οδικών μέσων μεταφοράς (λεωφορεία, τρόλεϊ) και μέσων σταθερής τροχιάς (μετρό και τραμ) καταβάλλοντας το εκ της νομοθεσίας οριζόμενο, ανά κατηγορία μεταφορικού μέσου, κόμιστρο», ακολουθεί μια φράση-κλειδί που ουσιαστικά αποκλείει τους ΑμεΑ συμπολίτες μας από το δικαίωμα στη μετακίνηση.
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο επίμαχο άρθρο: «Κατ’ εξαίρεση -και προκειμένου οι μεταφορείς να συμμορφωθούν προς τις ισχύουσες απαιτήσεις ασφαλείας που ορίζει το διεθνές, ενωσιακό ή εθνικό δίκαιο και τις απαιτήσεις υγείας και ασφαλείας που ορίζουν οι αρμόδιες Αρχές ή στις περιπτώσεις όπου ο σχεδιασμός του οχήματος ή η υποδομή, συμπεριλαμβανομένων των στάσεων λεωφορείων και των τερματικών σταθμών ή χώρων αφετηρίας, καθιστά αδύνατη την επιβίβαση, αποβίβαση ή μεταφορά του Ατόμου με Αναπηρία ή με μειωμένη κινητικότητα κατά τρόπο ασφαλή και λειτουργικά εφικτό- επιτρέπεται να αρνούνται να δεχθούν κράτηση, να εκδώσουν ή να παράσχουν κατ’ άλλο τρόπο εισιτήριο σε, ή να επιβιβάσουν, άτομα λόγω αναπηρίας ή μειωμένης κινητικότητας».
Το άρθρο αυτό, όπως έχουμε ήδη αναδείξει προκάλεσε καταιγίδα αντιδράσεων τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, με κατηγορίες προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι αδιαφορεί για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΑμεΑ συμπολίτες μας. Σε συνέχεια λοιπόν, αυτών των αντιδράσεων, η «Espresso» και η στήλη 4Αmea επικοινώνησε με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Παραπληγικών (ΠΑΣΠΑ) και τον πρόεδρό του Αθανάσιο Βίγλα, προκειμένου να αφουγκραστεί τις ανησυχίες των κινητικά εμποδιζόμενων ατόμων, καθώς και τα αιτήματά τους.
Οι παραλείψεις
Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Βίγλα: «Διαχρονικά, όσα καινούργια λεωφορεία και αν έχουν φέρει, ακόμα και με προδιαγραφές για άτομα που κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο, ουδέποτε επιβιβαστήκαμε εμείς σε αυτά, διότι δεν υπήρξε η πρόβλεψη να εκπαιδευτούν οι οδηγοί προκειμένου να μπορούν να βγάλουν τη ράμπα προς τα έξω, είτε οι ίδιοι οι οδηγοί προφασίζονταν ότι οι ράμπες αυτές για κάποιον λόγο δεν κινούνται».
Μάλιστα, λέει ότι όποιο ΑμεΑ… τολμούσε να πάρει το λεωφορείο, «έπρεπε να είναι… κασκαντέρ για να ανέβει επάνω, και πάντα σαν “τσουβάλι” από τους επιβάτες του λεωφορείου που έβγαιναν έξω για να τον φέρουν μέσα κουβαλώντας τον με τα χέρια τους. Από εκεί και πέρα, ακόμα και αν τον έβαζαν μέσα στο όχημα, μετά δεν υπήρχε κάποια ασφάλεια να δεθεί, προκειμένου να μην κινδυνεύσει η ζωή του!», όπως καταγγέλλει χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια ο πρόεδρος του ΠΑΣΠΑ αναφέρει: «Για εμάς, όλα αυτά τα χρόνια, τα ΜΜΜ δεν ήταν φιλικά. Με εξαίρεση το μετρό. Εκεί κινούμαστε πραγματικά όπως θα έπρεπε να κινούμαστε σε όλα τα μέσα μεταφοράς. Πρόσφατα ως σύλλογος είχαμε μια συνάντηση με τον υπουργό Μεταφορών κ. Σταϊκούρα και την υφυπουργό κυρία Αλεξοπούλου, όπου τους θέσαμε για πολλοστή φορά το αίτημά μας ότι πρέπει κι εμείς επιτέλους να μπούμε στα ΜΜΜ, ότι είναι ένα βήμα για την κοινωνική μας ένταξη, καθώς χωρίς αυτά δεν μπορούμε να κινηθούμε».
Αδυναμία μετακίνησης
Οπως αναφέρει με έμφαση ο κ. Βίγλας: «Το παράπονό μας είναι ότι στην Ελλάδα δεν μπορούμε να κινηθούμε. Εγώ, προσωπικά, μπήκα για πρώτη μου φορά σε λεωφορείο στα 52 μου. Οχι εδώ, αλλά στις ΗΠΑ, όπου ο οδηγός με πήρε από τη στάση, με ανέβασε πάνω στο λεωφορείο, με ασφάλισε με τη ζώνη και στο τέλος του προορισμού με κατέβασε ο ίδιος. Για τέτοια κατάσταση μιλάμε. Δεν συμβαίνει αυτό όμως μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Αρα, έχουμε ένα τεράστιο πρόβλημα αποκλεισμού από τα μέσα μεταφοράς».
«Το πρόβλημα, λοιπόν, εντοπίζεται στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ. Στα υπόλοιπα μέσα υπάρχει μια καλύτερη εξυπηρέτηση των ανθρώπων με αμαξίδιο» αναφέρει ο πρόεδρος του συλλόγου και προσθέτει: «Ομως, δεν είναι μόνο τα ίδια τα μέσα. Δεν υπάρχουν και οι κατάλληλες υποδομές στις στάσεις. Εκεί που θα ανοίξει το λεωφορείο ή το τρόλεϊ για να βγάλει τη ράμπα, θα πρέπει να είναι κοντά σε πεζοδρόμιο ή σε μια πλατφόρμα, που συνήθως τα πεζοδρόμια είναι κατειλημμένα από αυτοκίνητα. Και έτσι δεν μπορούν να βγάλουν τις ράμπες για να επιβιβαστούμε. Αρα, το πρόβλημα δεν είναι μόνο του υπουργείου Μεταφορών, αλλά και των δήμων. Για να δημιουργήσουν χώρους στάθμευσης των λεωφορείων, ώστε να μπορούν να εξυπηρετούνται και τα Ατομα με Αναπηρία».
Ενα επιπλέον εμπόδιο που αντιμετωπίζουν τα άτομα με μειωμένη κινητικότητα στα -ελάχιστα- ειδικά διαμορφωμένα οχήματα είναι, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΠΑ, ότι: «Δεν γνωρίζουμε πότε περνάει ένα λεωφορείο από τη στάση, το οποίο να διαθέτει ράμπα. Και έτσι, μπορούμε να περιμένουμε με τις ώρες και να μην υπάρχει κανένα που να μπορεί να μας εξυπηρετήσει. Ετσι, όποιος τολμά να ανέβει στα λεωφορεία που δεν έχουν ράμπες, ίσως να έχει συνοδό κάποιον δικό του άνθρωπο, να βγούνε επιβάτες από μέσα όπως είπα προηγουμένως και να τον ανεβάσουν επάνω».
«Κάντε επιτέλους κάτι»
«Ως σύλλογος ζητάμε να δημιουργηθούν πλατφόρμες στις στάσεις, τα πεζοδρόμια να γίνουν προσβάσιμα -διότι και πλατφόρμα να έχει η στάση, εάν δεν υπάρχει ράμπα να ανεβούμε στο πεζοδρόμιο δεν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να επιβιβαστούμε- και να γνωρίζουμε τι ώρα ακριβώς θα περνάνε από τις στάσεις τα νέα λεωφορεία με τις ράμπες. Μόνο έτσι θα μπορούμε να κυκλοφορήσουμε με ασφάλεια, χωρίς να νιώθουμε αποκλεισμένοι» μας ενημερώνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΠΑ, που συμπληρώνει ότι τους έχουν ενημερώσει πως «έρχονται 250 καινούργια ηλεκτρικά λεωφορεία, των οποίων η αγορά θα γίνει και με τις προδιαγραφές για εμποδιζόμενα άτομα. Θα αγοραστούν τον Απρίλιο και θα είμαστε σε στενή επαφή με το υπουργείο όταν έρθουν να τα δοκιμάσουμε και να δούμε εάν όντως είναι αυτά που μας λένε».
Κλείνοντας, ζητήσαμε να μάθουμε τη θέση του συλλόγου αναφορικά με το επίμαχο ΦΕΚ, με τον κ. Βίγλα να απαντά αφοπλιστικά: «Οταν δεν μπορώ να μπω σε ένα μέσο μεταφοράς όπως είναι τα αστικά λεωφορεία, για ποια ασφάλεια μιλάμε; Αφού με έχει απέξω. Υπάρχει ήδη αποκλεισμός, και αυτό πρέπει να το καταγγείλουμε».
