Εναν καθημερινό γολγοθά ζει εδώ και 24 χρόνια η Μαρία Πατελάρου με την κόρη της Ραφαέλα, η οποία είναι ατομο με αναπηρία, τυφλή, με τετραπληγία και νοητική υστέρηση. Η γυναίκα αυτή δεν απελπίζεται, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας της κόρης της.
- Από τον Βασίλη Τζήμτσο
Μητέρα και κόρη απολαμβάνουν τις χαρές της ζωής και την αγάπη που απλόχερα προσφέρει η μία στην άλλη. Ομως αγανακτεί βλέποντας την αντιμετώπιση της 24χρονης ανήμπορης Ραφαέλας στα νοσοκομεία του Ηρακλείου και στις δημόσιες παραλίες στο Γάζι. Η Μαρία άνοιξε την καρδιά της στην «Espresso», εξηγώντας κάποια από τα προβλήματα που αντιμετώπισε στα δύο νοσοκομεία, μεταξύ των οποίων την αδιαφορία γιατρού, την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, αλλά και χώρων για τη νοσηλεία ατόμων με αναπηρία.
«Γονατίζω μόνο στα νοσοκομεία»
«Είμαι πολύ περήφανη και θέλω να μοιράζω μηνύματα αγάπης, ελπίδας, αισιοδοξίας. Απλώς όταν μπαίνω στα νοσοκομεία, εκεί μόνο γονατίζω. Τα δημόσια νοσοκομεία έχουν πολύ καλούς γιατρούς, καλές νοσοκόμες. Μας προσέχουν, μας αγαπάνε. Απλώς δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό για τα ΑμεΑ. Την τελευταία φορά τρύπησαν τη Ραφαέλα πάνω από 30 φορές σε ένα δίωρο για να της βρουν φλέβα. Αρπαξα το παιδί από τα χέρια, τους είπα “το έχετε σταυρώσει σαν τον Χριστό, επειδή δεν κλαίει δεν σημαίνει ότι δεν πονάει”. Επειτα από μεγάλη ταλαιπωρία τής κάνανε φλεβοκέντηση από την κεντρική αρτηρία και από εκεί της έπαιρναν αίμα, της έβαζαν αντιβιώσεις, αντιπυρετικά», μας περιέγραψε. Και δεν είναι μόνο αυτό. Τόσο στο «Βενιζέλειο» όσο και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ) δεν υπάρχουν ειδικοί χώροι για ΑμεΑ και το κορίτσι νοσηλεύεται σε θάλαμο με ηλικιωμένους, εκτεθειμένο σε ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.
Η μάχη για την Ραφαέλα της
«Η Ραφαέλα μπορεί να είναι 24, αλλά φαίνεται 10 χρόνων. Είναι πολύ ευαίσθητο να αρπάξει κανένα μικρόβιο και δεν υπάρχουν δωμάτια» μας εξηγεί η μητέρα, η οποία δίνει μάχη με το προσωπικό των δύο νοσοκομείων για την καλύτερη νοσηλεία του παιδιού της. Μάλιστα, μία φορά, έπειτα από κρίση επιληψίας της κόρης της, προτίμησε να απειλήσει πως θα την πάρει από το νοσοκομείο χωρίς εξιτήριο. «Εβαλαν το παιδί σε ένα δωμάτιο που ήταν έξι ηλικιωμένοι. Μύριζε πάρα πολύ και τους λέω “εδώ θα το βάλετε το παιδί; Θα υπογράψω να φύγω”. Επειτα από μία ώρα φασαρίας με τον γιατρό, μου λέει “εντάξει, υπάρχουν δύο δωμάτια που τα έχουμε κλειδωμένα για έκτακτες περιπτώσεις, όπως για AIDS και μηνιγγίτιδα». Αυτά τα δωμάτια ήταν τρία χρόνια κλειστά, όπως μου είπε ο τραυματιοφορέας και δεν τα άνοιγαν…
Επρεπε να κάνω ολόκληρη φασαρία για να βάλουν το παιδί μέσα» μας διηγήθηκε η μαχητική Κρητικιά, που δίνει καθημερινά αγώνα για την καλύτερη διαβίωση της κόρης της. Η Μαρία Πατελάρου μάς κατήγγειλε και ένα περιστατικό αδιαφορίας γιατρού ΩΡΛ στα έκτακτα περιστατικά στο «Βενιζέλειο», όταν η κόρη της είχε ωτίτιδα. «Είπε ότι δεν έχει τίποτα και με έδιωξε. Το ίδιο βράδυ το παιδί είχε σκάσει στο κλάμα, ανέβασε 41 πυρετό. Την επόμενη μέρα το πάω στο ΠΑΓΝΗ που εφημέρευε. Εκεί η ΩΡΛ μού λέει ότι έχει κάνει ολόκληρη “κυψέλη” από την ωτίτιδα. Κατάλαβα εγώ ότι είχε ωτίτιδα και δεν το είχε δει η ΩΡΛ στο “Βενιζέλειο”… Γιατί να τυραννιέται και να πονάει το παιδί μου εξαιτίας μιας άσχετης και μιας που δεν έχει ευαισθησία και μας έκανε… ξεπέτα» διερωτάται η μάνα.
«Ζητάμε εδώ και έναν χρόνο από τον Δήμο, Αλεβιζιου να φτιάξει ράμπα για πρόσβαση ΑμεΑ σε παραλία, αλλά…»
Η Μαρία, που είναι χωρισμένη εδώ και 15 χρόνια, μεγαλώνει τη Ραφαέλα μόνη της, αλλά και με τη βοήθεια του 23χρονου γιου της Γιώργου, που προσπαθεί και αυτός να βελτιώσει τη διαβίωση της αδερφής του. Ομως αυτό δεν φτάνει όταν αντιμετωπίζουν την αναλγησία της Πολιτείας. Εδώ και έναν χρόνο η μάνα ζητάει από τον Δήμο Μαλεβιζίου να φτιάξει μια ράμπα για την πρόσβαση των ΑμεΑ στην απέραντη παραλία της Αμμουδάρας. Αν και έχει περάσει ένας χρόνος από τις προεκλογικές υποσχέσεις, έχει τοποθετηθεί μόνο ένα καρεκλάκι seatrac στην παραλία τη Λυγαριάς, σε σημείο που υπάρχουν βράχια μέσα στη θάλασσα!
«Η παραλία εκεί είναι απαράδεκτη. Και ανάπηρος να μην είσαι, αν μπεις στο καρεκλάκι και βουτήξεις θα βγεις ανάπηρος. Εχει κοφτερά βράχια από κάτω. Δεν υπάρχει περίπτωση να την βάλω εκεί τη Ραφαέλα» καταγγέλλει η μητέρα της, η οποία ζητά να τοποθετηθεί μία ξύλινη ράμπα για την πρόσβαση των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στην παραλία της Αμμουδάρας… Να υποθέσουμε πως θα χαλούσε τη «μόστρα» στους τουρίστες μία ράμπα σε μια παραλία χιλιομέτρων;
Η Μαρία μας λέει: «Πηγαίνω τη Ραφαέλα κάθε μέρα στη θάλασσα. Τρελαίνεται, κουνάει πόδια, χέρια. Κινείται μέσα στο νερό, τη γυμνάζω. Δεν με νοιάζει η ταλαιπωρία που περνάω, όσο το χαμόγελο που θα μου σκάσει μόλις μπούμε στη θάλασσα. Μένουμε πέντε λεπτά από την Αμμουδάρα, αλλά δεν υπάρχει μία ράμπα. Εμένα με ενδιαφέρει να φτάνει το καρότσι κοντά στην αμμουδιά. Θέλω μια απλή ράμπα, όχι καρεκλάκια τηλεκατευθυνόμενα. Μία απλή ράμπα με ξύλο, να φτάνει το καρότσι στη θάλασσα. Δεν είναι μόνο για το δικό μου παιδί. Είναι για όλα τα ΑμεΑ, αλλά και μια μαμά που έχει μωράκι με καρότσι».
Υποσχέσεις και μπλα μπλα
Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις η δημοτική Αρχή δεν έχει τοποθετήσει μία ξύλινη μπάρα για την πρόσβαση των ΑμεΑ στην παραλία, αν και πολλές ξύλινες ράμπες απλώνονται στα… πόδια των λουομένων που δεν έχουν κινητικά προβλήματα στις ξαπλώστρες και στα beach bars της Αμμουδάρας. H μόνη βοήθεια που έχει αυτή η γυναίκα είναι από ανιδιοτελείς λουόμενους που μεταφέρουν τη Ραφαέλα με το καροτσάκι της στην παραλία.
«Κάθε φορά ψάχνω άτομα για να τη σηκώσουν, να τη φτάσουμε κοντά στην αμμουδιά, αλλά δεν με ενδιαφέρει. O,τι και να τραβάω, το χαμόγελό της αξίζει πολλά. Το μόνο που ζητάω. Δεν ζητάω θαύματα από τον Θεό. Ο Θεός την έστειλε σε εμένα για κάποιο λόγο και είναι μεγάλη τιμή και ευλογιά που έχω αυτόν τον άγγελο στο σπίτι μου, γιατί μου έχει προσφέρει πάρα πολλά. Το μόνο που ζητάω είναι να μην τυραννιέται όταν πηγαίνει στα νοσοκομεία και στην παραλία» καταλήγει η Μαρία Πατελάρου.
