Για «ανθρωποφαγία», «κανιβαλισμό» και «κουτσομπολίστικο βούρκο» κάνει λόγο κραυγάζοντας η 70χρονη γυναίκα που κατηγορείται από τους «πραξικοπηματίες» -κατά δήλωση του ίδιου του Αρχιεπισκόπου κ. Δαμιανού– μοναχούς ως η «πέτρα του σκανδάλου», η γυναίκα που επηρεάζει τη σκέψη και τις αποφάσεις του σεβασμιοτάτου.
Η Κατερίνα Σπυροπούλου, με επιστολή της προς το orthodoxia.info, απαντά σε όσα της καταλογίζουν στο υπόμνημα οι μοναχοί, τονίζοντας ότι θέλει να ξεκαθαρίζει το ζήτημα και να λάμψει η αλήθεια, επειδή το «χρωστάει» στα παιδιά της, τα οποία επίσης ψευδώς έχουν λοιδορηθεί. Τονίζει ότι είναι στο εβδομηκοστό έτος της ηλικίας της και αναφέρει τη μεγάλη εργασιακή της εμπειρία ως φιλολόγου, αφού επί τριάντα χρόνια δίδαξε σε σχολεία της Ελλάδας και του εξωτερικού, απαντώντας με αυτόν τον τρόπο στη μομφή ότι είναι αγράμματη.
Η κυρία Σπυροπούλου ανέφερε ότι απέκτησε τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, τα οποία μεγάλωσε με αγάπη και φροντίδα, παρέχοντάς τους κάθε υλικό και πνευματικό εφόδιο. Υπογραμμίζει ότι όλα τα παιδιά της σπούδασαν και έγιναν καλοί άνθρωποι, ενώ ιδιαίτερη χαρά της δίνει η εγγονή της. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην κόρη της Χριστίνα, που πλέον βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού. Η Χριστίνα έζησε 42 χρόνια με τη σπάνια ασθένεια της οζώδους σκλήρυνσης, υπέστη πέντε εγχειρήσεις και καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι. Η κυρία Σπυροπούλου περιέγραψε ότι τη φρόντισε με υπομονή, αγάπη και στοργή, και ότι η μόνη λέξη που συνήθως έλεγε η Χριστίνα ήταν «μα-μά».
Μέσα από αυτή την εμπειρία, όπως εξηγεί, διδάχτηκε πολλά και απέκτησε γνώσεις νοσηλευτικής. Ακόμα επεσήμανε τη στήριξη που έλαβε από τον πνευματικό της πατέρα, κ. Δαμιανό, που τη βοήθησε να αντέξει και να σηκώσει τον δικό της σταυρό με θάρρος, τόλμη και ελπίδα. «Γνωρίζω το Σινά από τον Ιανουάριο του 1978, όταν ευρισκόταν κάτω από την ισραηλινή κατοχή και οι βεδουίνοι έμεναν σε σκηνές και ουσιαστικά ασφαλτόδρομοι δεν υπήρχαν. Γοητεύτηκα από την ομορφιά του γρανιτένιου τοπίου, αλλά και από την πνευματικότητα του τόπου» σημειώνει στην επιστολή η κυρία Σπυροπούλου και συμπληρώνει: «Το έτος 2018 ο πνευματικός μας πατέρας είχε ένα σοβαρό ατύχημα στο φρεάτιο, βάθους τεσσάρων μέτρων, του μικρού ασανσέρ μέσα στη μονή, λόγω έλλειψης προνοίας στην κατασκευή του από κάποιον μοναχό.
Ενιωσα ότι ήρθε η στιγμή να του ανταποδώσω την ευεργεσία του, όπως το ευεργετημένο παιδί στον πατέρα του. Εμεινα στη νοσηλεία του έξι μήνες, πρώτα στο στρατιωτικό νοσοκομείο El-Galaa στην Ειδική Μονάδα Θεραπείας, όπως επέτρεψαν οι Αιγύπτιοι ιατροί, επειδή είδαν τις γνώσεις μου όσον αφορά τη νοσηλεία ενός πολυτραυματία και την ψυχολογική ενίσχυσή του στους τρομερούς πόνους του. Απετράπη η σηψαιμία. Αλλους δύο μήνες σε δωμάτιο του νοσοκομείου, όπου του έγινε ειδική θεραπεία στο αριστερό του πόδι για να μην το κόψουν και έγινε μεταμόσχευση δέρματος. Αλλους δύο μήνες στο μετόχι Καΐρου, με τις συχνές επισκέψεις στο νοσοκομείο για αλλαγές. Το αποτέλεσμα ήταν να εξέλθει από αυτή την περιπέτεια και να είναι σε καλύτερη κατάσταση στην υγεία του από ό,τι πριν, κατά την ομολογία όσων τον έβλεπαν».
Καταγγέλλοντας την αδιάκοπη λάσπη που δέχεται, η κυρία Σπυροπούλου κραυγάζει ότι πολεμάται όχι μόνο ως μάνα, αλλά και ως πολύτεκνη, ως γυναίκα, ως αγωνίστρια, ως άνθρωπος προσηλωμένος σε υψηλά ιδανικά. Υποστηρίζει ότι όλη η τελευταία της ζωή αφιερώθηκε στο να συνδράμει και να στηρίζει τον πνευματικό της πατέρα και παρ’ όλα αυτά νιώθει ότι η ίδια δέχεται επίθεση, αδικία και αμφισβήτηση για την αγάπη, τη θυσία και την αφοσίωσή της, ενώ καταλήγει ότι θα οδηγηθεί σε δικαστικές προσφυγές και τα έσοδα που θα παρέλθουν θα αποδοθούν στην Ι. Μονή Σινά.
