Η Κική Δημουλά… κατάφερε με μία και μόνο φράση να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων εναντίον της και να κατηγορηθεί ότι δεν θέλει τους μετανάστες.
Μία δήλωσή της για τους μετανάστες ήταν αρκετή για να απασχολήσει όλα τα ΜΜΕ και… κάποιοι να της κολλήσουν την ταμπέλα της «ρατσίστριας». Η ποιήτρια Κική Δημουλά όμως δεν φαίνεται να πτοείται από τέτοια πυρά, αφού ο ποιητικός λόγος της -που πλέον έχει διεθνή απήχηση- είναι το… αλεξίσφαιρο γιλέκο της σε κάθε επίθεση που δέχεται τον τελευταίο καιρό. Η αλήθεια είναι πως η βραβευμένη 82χρονη Ελληνίδα ποιήτρια μετά την πρόσφατη συνέντευξή της στην εφημερίδα «Ιnternational Herald Tribune» που την έκανε πρωτοσέλιδο και τις μεταφράσεις των ποιημάτων της σε πολλές γλώσσες -συν τις φήμες που τη θέλουν να είναι υποψήφια για Νόμπελ-, έχει μπει στο στόχαστρο όλων εκείνων που δεν βλέπουν με καλό μάτι την αναγνωρισιμότητά της.
Η -μάλλον ατυχής- συμμετοχή της Κικής Δημουλά σε μια εκδήλωση που διοργάνωσαν πρόσφατα οι Atenistas στη γειτονιά της, την Κυψέλη, ήταν ο λόγος που η καταξιωμένη ποιήτρια έγινε… βορά στο Διαδίκτυο και θέμα συζήτησης ακόμα και στα πιο κουτσομπολίστικα chats. Μέχρι πρότινος το όνομά της «έπαιζε» μόνο σε κουλτουριάρικα μέσα επικοινωνίας, αλλά το γεγονός ότι κάποιοι την αποκάλεσαν «ρατσίστρια» έγινε θέμα στο δελτίο ειδήσεων του Star και φιλοξενήθηκε στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής – για τους δικούς του λόγους το κάθε μέσο… Πάντως η δημοσιογράφος της εφημερίδας που παρακολούθησε την ομιλία της Κικής Δημουλά στη συγκεκριμένη εκδήλωση σίγουρα έκανε καλή δουλειά… Τα γραφόμενά της «αναμεταδόθηκαν» με αστραπιαία ταχύτητα σε όλα τα ΜΜΕ και στα περισσότερα με πηχυαίους τίτλους, του τύπου «Η Κική Δημουλα είναι ρατσίστρια», «Η Κική Δημουλά δεν αντέχει τους μετανάστες». 
Το πώς ακριβώς συνέβησαν τα πράγματα έγινε γνωστό αμέσως μετά τη δημοσίευση της πλήρους ομιλίας της Κικής Δημουλά. Επιθέσεις Διαβάζοντας προσεκτικά τα λεγόμενά της ο καθένας (αν το ήθελε…) μπορούσε να καταλάβει πως η Δημουλά δεν αναφερόταν σε κάθε οικονομικό μετανάστη που βρίσκεται στη χώρα μας, αλλά σε όλους εκείνους που κλέβουν και χτυπάνε ανήμπορους ανθρώπους (όπως την 75 ετών αδελφή της η οποία έχει πέσει δύο φορές θύμα ξυλοδαρμού και ληστείας). Μιλώντας η ίδια στον διαδικτυακό τόπο maga.gr και ερωτηθείσα γιατί δέχεται συχνά επιθέσεις τον τελευταίο καιρό, απάντησε: «Ποιος ξέρει… Κάποιοι έκαναν το λάθος να πουν ότι είμαι υποψήφια για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, για το οποίο είναι υποψήφιοι 150 άνθρωποι κάθε χρόνο, και ίσως αυτό ενοχλεί. Δεν έχω άλλη εξήγηση, γιατί εγώ δεν ενοχλώ πραγματικά κανέναν. Μπήκα στον στόχο. Αρχίζω να αισθάνομαι ότι πρέπει να μεταναστεύσω σε άλλη χώρα. Μάλλον δεν με θέλει η Ελλάς εδώ πέρα, έτσι φαίνεται. Εγώ δεν έχω καμία σχέση με αυτές τις διαφορές των φυλών. Οι Πακιστανοί που βρίσκονται τουλάχιστον στα φανάρια θα μπορούσαν να έρθουν μάρτυρες υπερασπίσεώς μου. Λυπάμαι πάρα πολύ τους ανθρώπους που υποφέρουν. Δεν είμαι υποχρεωμένη, ως μη ρατσίστρια, να λυπάμαι και τους φονιάδες όμως. Δεν είμαι. Δεν έψεξα κανέναν, δεν κατηγόρησα κανέναν, δεν αντεπιτέθηκα σε αυτούς που μου επιτέθηκαν… Με συγχωρείτε που θυμώνω. Το λάθος μου είναι ότι πήγα σε αυτή την ιστορία της Κυψέλης. Τελικά πρέπει κανείς να κάθεται μέσα στο σπίτι του και να μην ομιλεί».
Ενώ για τη Χρυσή Αυγή τόνισε: «Τη Χρυσή Αυγή θα ήθελα να τη σκοτώσω γιατί σκοτώνει αυτούς τους ανθρώπους. Ειλικρινά σας λέω, με πιάνει ρίγος που τη βλέπω. Εκεί ναι, θα μπορούσα να τους πυροβολήσω που επιτίθενται σε φτωχούς κακομοίρηδες. Ακουσα για το επιλεκτικό συσσίτιο. Μου σηκώθηκε η τρίχα. Και λένε ότι είμαι εγώ ρατσίστρια;»
Πρωτοσέλιδο
Η Κική Δημουλά δείχνει να γνωρίζει καλά όλους εκείνους που ενορχηστρώνουν την… αποδόμησή της. Αλλωστε η ποιήτρια δεν μάσησε τα λόγια της και στη συνέντευξη που έδωσε στις 6 Ιανουαρίου 2013 στην «International Herald Tribune», την παγκόσμια, έντυπη έκδοση των «New York Times». Στο πρωτοσέλιδο αφιέρωμα προς την Ελληνίδα ποιήτρια με τίτλο «Σκότος και χάος» η ίδια, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Τα πράγματα στην Ελλάδα μπορούν να γίνουν χειρότερα κι απ’ ό,τι ήταν την περίοδο της Χούντας. Επί Χούντας υπήρχε αυστηρή επιτήρηση και διώκονταν οι Αριστεροί. Σήμερα διώκονται όλοι…». Επίσης, ανάφερε πως έχει υποστεί μειώσεις στη σύνταξή της, όπως το σύνολο των Ελλήνων συνταξιούχων. «Εκατό άνθρωποι έκαναν κατάχρηση εξουσίας και τώρα πληρώνουμε όλοι», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Η συνέντευξη αυτή δόθηκε με αφορμή την έκδοση ποιημάτων της στα αγγλικά από το Πανεπιστήμιο Yale, γεγονός που σχολιάστηκε με τα καλύτερα λόγια από αξιόλογους πνευματικούς ανθρώπους της Ευρώπης και όχι μόνο. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, το ποιητικό έργο της Κικής Δημουλά έχει ήδη κριθεί πολύ θετικά από τους σοφούς της σουηδικής Ακαδημίας και δεν αποκλείεται το όνομά της να μπει στη λίστα των υποψηφίων για Νόμπελ. Συγκεκριμένα τον περασμένο Μάρτιο το protagon.gr αποκάλυψε γι’ αυτό το θέμα τα εξής: «Θα είναι η Κική Δημουλά η επόμενη Ελληνίδα, μετά τον Σεφέρη και τον Ελύτη, που θα πάρει το Νόμπελ Λογοτεχνίας; Η συζήτηση φούντωσε όταν, αρχές του χρόνου, η “International Herald Tribune” έκανε εξώφυλλο συνέντευξή της με αφορμή την έκδοση ποιημάτων της από το Γέιλ. “Πρόκειται για την καλύτερη Ελληνίδα ποιήτρια μετά τη Σαπφώ” ήταν ο δανεικός -από τον Νίκο Δήμου- χαρακτηρισμός του συντάκτη. Εξάλλου, πριν από λίγο καιρό ένα ελληνικό συνεργείο που βρέθηκε στη βιβλιοθήκη της Σουηδικής Ακαδημίας που απονέμει τα Νόμπελ Λογοτεχνίας έπεσε πάνω σε μια ευχάριστη έκπληξη: σε ένα τραπεζάκι υπήρχαν εκτεθειμένα βιβλία της Κικής Δημουλά σε ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά αντίτυπα. Δεν είναι σπάνιο να βρεις βιβλία ξένων λογοτεχνών, το περίεργο είναι ότι όλα ήταν μαζεμένα σε ένα σημείο. Το συνεργείο ήταν από την κρατική τηλεόραση και την εκπομπή “Οι κεραίες της εποχής μας” και βρέθηκε στην παγωμένη Στοκχόλμη για τα γυρίσματα της πρώτης εκπομπής του νέου κύκλου, που είναι αφιερωμένη στον νομπελίστα Σουηδό ποιητή Τούμας Τράνστρεμερ (Νόμπελ Λογοτεχνίας 2011). Ο σκηνοθέτης Γιώργος Κορδέλλας φωτογράφισε την ελληνική γωνιά…».
Μισεί να ξαναδιαβάζει τα… ποιήματά της
Η Κική Δημουλά γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα και παντρεύτηκε τον μαθηματικό και ποιητή Αθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Εργάστηκε ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος επί είκοσι πέντε χρόνια.
Το 1972 τιμήθηκε με το Β’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου», το 1989 με το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Χαίρε ποτέ» και το 1995 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή «Η εφηβεία της λήθης». Το 2002 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Η Association Capitale Européenne des Littératures τη βράβευσε τον Μάρτιο του 2010 με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας στο πλαίσιο της πέμπτης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Λογοτεχνίας. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά, τα πολωνικά, τα βουλγαρικά, τα γερμανικά και τα σουηδικά. Μερικές από τις ποιητικές συλλογές της είναι: «Ποιήματα» (1952), «Ερεβος» (1956), «Το λίγο του κόσμου» (1971), «Η εφηβεία της λήθης» (1996), «Χαίρε ποτέ» (1988), «Συνάντηση» (2007), «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως» (2007), «Τα εύρετρα» (2010) κ.ά. Η ίδια έχει πει για τα ποιήματά της: «Μισώ να ξαναδιαβάζω τα ποιήματά μου. Είμαι μητριά των ποιημάτων μου, τα αντιμετωπίζω αποστασιοποιημένα. Γενικά είμαι πεσιμίστρια. Ο πεσιμισμός είναι η βαθύτερη αγάπη για τη ζωή. Οι αναγνώστες μου λένε πως το έργο μου είναι μια παρηγοριά γι’ αυτούς. Αναρωτιέμαι όμως: πώς μπορώ να τους παρηγορήσω από τη στιγμή που η ίδια είμαι απαρηγόρητη;»
ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ
