Το ρωσικό χωριό Οϊμιάκον στη Σιβηρία είναι γνωστό ως η πιο παγωμένη κατοικημένη περιοχή του πλανήτη
Η λέξη κρύο σίγουρα δεν αρκεί για να αποδώσει κανείς τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο ρωσικό χωριό Οϊμιάκον, γνωστό και ως η πιο παγωμένη κατοικημένη περιοχή του πλανήτη.
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΑΛΑΜΒΟΚΙΔΗ
Με τον υδράργυρο να κυμαίνεται κατά μέσο όρο στους -50°C και τους πιο κρύους μήνες να βουτά στους -68°C, οι κάτοικοι καταναλώνουν συχνά κατεψυγμένο κρέας, κρατούν τους κινητήρες των αυτοκινήτων τους αναμμένους σε 24ωρη βάση και είναι αναγκασμένοι να ζεσταίνουν το έδαφος με φωτιές για να θάψουν τους νεκρούς τους.
Ο φωτογράφος Εϊμος Τσαπλ έκανε οδοιπορικό στην περιοχή προκειμένου να καταγράψει με τον φακό του τη σπάνια ομορφιά του τοπίου αλλά και τις δύσκολες συνθήκες ζωής των περίπου 500 κατοίκων του χωριού, που βρίσκεται σε ένα απομακρυσμένο άκρο της Σιβηρίας.
Λόγω των καιρικών συνθηκών δεν είναι προσβάσιμο αεροπορικώς, παρά μόνο οδικώς, και χρειάζονται δυο ημέρες οδήγηση για να φτάσει κανείς από την κοντινότερη μεγάλη πόλη, τη Γιακούτσκ. Ο Τσαπλ πέρασε μερικές εβδομάδες εκεί τον Ιανουάριο του 2013 και του 2014, που είναι μακράν ο πιο σκοτεινός μήνας.
Καθώς είναι μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από τον Αρκτικό Κύκλο, το χωριό είναι βυθισμένο στο σκοτάδι για περίπου 21 ώρες την ημέρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το πολικό ψύχος αποτελεί για τους κατοίκους του απλά ένα δεδομένο της καθημερινότητας, κάτι με το οποίο πρέπει να μάθουν να ζουν, γι’ αυτό και έχουν αναπτύξει μια σειρά τρικ για να επιβιώνουν.
Η διατροφή
Παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους σε θερμαινόμενα γκαράζ, αλλά αν πρέπει να τα αφήσουν έξω, δεν σβήνουν ποτέ το μοτέρ. Δεδομένου ότι η παγωμένη γη δεν είναι εύφορη, η διατροφή τους βασίζεται στο κυνήγι και στην αλιεία. Το κρέας ταράνδου, το ωμό ψάρι και τα παγάκια από αίμα αλόγου με ζυμαρικά είναι μερικές από τις τοπικές σπεσιαλιτέ.
Ο Τσαπλ δυσκολεύτηκε πολύ να συνομιλήσει με τους ανθρώπους που συναντούσε στον δρόμο, καθώς οι περισσότεροι έτρεχαν να μπουν από τον έναν κλειστό χώρο στον άλλο. Οσοι είχαν διάθεση για κουβέντα τον προειδοποίησαν για την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, κυρίως κατά τους μήνες των διακοπών.
Τα τρικ του φωτογράφου
«Εμαθα πολλά, μου πήρε πολλές μέρες να επινοήσω κάποια τεχνάσματα για να μπορώ να δουλέψω» εξηγεί ο φωτογράφος, καθώς μόλις έβγαινε έξω, το εσωτερικό της κάμερας πάγωνε και δεν μπορούσε να φωτογραφίσει. Αναγκαζόταν έτσι να κρατά το μπουφάν του μισάνοιχτο, ώστε η θερμοκρασία του σώματός του να διατηρεί ζεστό τον εξοπλισμό του. Παράλληλα κρατούσε την αναπνοή του όταν έβγαζε φωτογραφία, γιατί τα χνώτα του κατέστρεφαν τις λήψεις.
Μακράν το μεγαλύτερο στοίχημα ήταν η επιθυμία του για μια πανοραμική λήψη του χωριού, καθώς έπρεπε να σκαρφαλώσει στους πρόποδες ενός λόφου. Μη μπορώντας και πάλι να έχει το αποτέλεσμα που ήθελε, έβγαλε τα εξωτερικά γάντια του για μεγαλύτερη ακρίβεια. «Κατάφερα έτσι να τραβήξω μια πιο δεξιοτεχνική φωτογραφία, όμως μέχρι να κατέβω ο αντίχειράς μου είχε παγώσει. Για τις επόμενες δυο εβδομάδες το δέρμα μου ξεφλούδιζε λες και είχα υποστεί ηλιακό έγκαυμα» θυμάται χαρακτηριστικά.
Δείτε τις φωτογραφίες:
