Η ηθοποιός Χαριτίνη Καρόλου αποκαλύπτει στιγμές από την καριέρα της στο θέατρο, τη συνεργασία της με την εθνική σταρ και τις οικονομικές περιπέτειες που είχε στο παρελθόν
Ψηλή, ξανθιά, με ξενική ομορφιά και αρχοντικό ύφος, η Χαριτίνη Καρόλου έχει «γράψει» στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις σε συναδέλφους και κοινό. Μια παιδική παράσταση στο ΠΙΚΠΑ Πεντέλης και η… έκσταση του θρυλικού δημοσιογράφου και συγγραφέα Σπύρου Μελά μπροστά στην εικόνα της της έδωσαν τα εναύσματα για να γίνει ηθοποιός.
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Φωτό: Χρήστος Ζήνας
Υπήρξε πολύ καλή φίλη της Αλίκης και, όπως αποκαλύπτει στην «Espresso», η μεγάλη σταρ τής είχε εξομολογηθεί πως θα έπρεπε να είχε παντρευτεί τον Μάριο Πλωρίτη αντί για τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Οπως μας λέει, ήταν εκείνη που έβγαλε στο… σανίδι τη Μαρία Ελένη Λυκουρέζου, όταν η 10χρονη κόρη της Ζωής Λάσκαρη ακολουθούσε τον θίασο του έργου «Μις Πέπσι» στην περιφέρεια. Κάτι που η σταρ είχε ξεχάσει, αν και «έκλαιγε πίσω από τις κουίντες όταν έβλεπε τη μικρή στη σκηνή», σύμφωνα με τη Χαριτίνη Καρόλου.
Η ζωή της μετά τον θάνατο του συζύγου της, του γνωστού τηλεοπτικού παραγωγού Σούλη Γεωργιάδη, το 1997, δεν ήταν εύκολη. Μια υπογραφή της σε δάνειο που είχε πάρει ο άνδρας της, προκειμένου να κάνει την παραγωγή μιας σειράς, την οδήγησε στο να πουλήσει το σπίτι της για να ξεχρεωθεί ο πρωταγωνιστής ηθοποιός και να μείνει εκείνη στον δρόμο! Ομως, οι οικονομικές περιπέτειές της δεν σταμάτησαν εκεί: η εμπιστοσύνη που έδειξε σε λάθος άνθρωπο είχε αποτέλεσμα εκείνος να καταχραστεί τα χρήματα των λογαριασμών νερού της εξοχικής της κατοικίας στον Παρνασσό, με αποτέλεσμα να μείνουν απλήρωτοι και τώρα να έχει μπλεξίματα με τον νόμο.
Ομως, η γοητευτική ηθοποιός, η οποία είχε πάντα… κόμπλεξ με το ύψος της (το οποίο ξεπέρασε όταν πήγε στη Σουηδία και είδε τις γυναίκες που κυκλοφορούσαν εκεί), δεν το έβαλε κάτω. Τονίζει πως είναι από τους ανθρώπους που συγχωρούν και επισημαίνει πως ο χαρακτήρας της και ο τρόπος που χειρίζεται τα πράγματα τη γλίτωσαν από τα… εγκεφαλικά.
Σήμερα μένει σε ένα σπίτι στο Παγκράτι, το οποίο έχει αγοράσει με δάνειο, παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις συναδέλφων της και δεν θα έλεγε «όχι» σε μια επαγγελματική πρόταση που θα την ενδιέφερε.
Χαριτίνη, πού γεννήθηκες;
Κατάγομαι από τον Βόλο, αλλά γεννήθηκα στην Κοζάνη τη δεκαετία του ’40. Ο πατέρας μου ήταν δικαστικός και βρισκόταν με μετάθεση στην πόλη. Είμαι το όγδοο και τελευταίο παιδί και έχω μεγάλη διαφορά από τα αδέλφια μου. Για να καταλάβεις, όταν γεννήθηκα ο μεγάλος αδελφός μου ήταν είκοσι χρόνων. Θυμάμαι τη βάφτισή μου, που έγινε στο σπίτι μας στην Κοζάνη, φέρνοντας εκεί την κολυμπήθρα και τον παπά. Ημουν 3,5 ετών και ντρεπόμουν να γδυθώ, για να μη με δει γυμνή ο παιδικός μου φίλος ο Γιωργάκης. Οταν έγινα τεσσάρων μετακομίσαμε -πάλι λόγω μετάθεσης του μπαμπά- στον Πειραιά, όπου και μεγάλωσα. Δεν είχα και πολύ καλά παιδικά χρόνια, γιατί ο πατέρας μου, που έπαιρνε ένα μισθό, τα έβγαζε δύσκολα πέρα, αφού μαζί με τον εαυτό του και τη μητέρα μου είχε να θρέψει δέκα άτομα. Ηταν η περίοδος μετά τον πόλεμο και, καταλαβαίνεις, τα πράγματα ήταν στερημένα και δύσκολα για πολύ κόσμο.
Και από διασκέδαση;
Στην Κοζάνη πηγαίναμε σινεμά και εκεί -θα ήμουν κοντά στα τέσσερα- είδα και την πρώτη ταινία σε θερινό κινηματογράφο με τη Σίρλεϊ Τεμπλ, το παιδί-θαύμα. Ναι, ο πατέρας μου λάτρευε τον κινηματογράφο και το θέατρο και μας πήγαινε συχνά να παρακολουθήσουμε ταινίες και θεατρικές παραστάσεις. Εχω δει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (που τότε φιλοξενούσε τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, το οποίο έκανε ανακαίνιση) πολύ ωραίες παραστάσεις, όπως οι «Πεγκ καρδούλα μου» με την Ελλη Λαμπέτη, «Δωδέκατη νύχτα» με τους Ανδρέα Φιλιππίδη, Δάφνη Σκούρα, Αννα Κυριακού, «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» με τον Χρήστο Ευθυμίου και την Αλίκη Βουγιουκλάκη στα πρώτα της θεατρικά βήματα, που ήταν ένα νεαρό κορίτσι πολύ χαριτωμένο.
Η αλήθεια είναι ότι το θέατρο ειδικά με είχε μαγέψει από μικρή, αλλά μη νομίζεις πως όταν τελείωσα το Γυμνάσιο πήγα να σπουδάσω ηθοποιός. Αεροσυνοδός ήθελα να γίνω και μάθαινα τρεις γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά γερμανικά. Ομως, τα πράγματα ήρθαν αλλιώς.
«Εχω περάσει ευχάριστες στιγμές, ιδίως σε τουρνέ. Οπως με τη Ζωή Λάσκαρη, που γυρίζαμε την επαρχία και πηγαίναμε κάθε βράδυ σε μπουζούκια που είχαν τσιμεντένιο πάτωμα»
Πώς έγινες ηθοποιός;
Το ότι είχα έφεση στην υποκριτική φάνηκε στα δέκα μου, όταν τότε, για ένα διάστημα, φιλοξενήθηκα στο ΠΙΚΠΑ Πεντέλης. Σε αυτό πήγαιναν τα παιδιά που είχαν αδενοπάθεια και με έβαλε ο πατέρας μου με μέσον για να παχύνω λιγάκι, επειδή ήμουνα πολύ αδύνατη, σαν σκελετός. Εμεινα τρεις μήνες στο ΠΙΚΠΑ, πήρα τρία κιλά και λίγο προτού φύγω διοργανώθηκε μια θεατρική παράσταση. Ανάμεσα σε ογδόντα παιδιά που ήμασταν, αγόρια και κορίτσια, διάλεξαν εμένα για να πρωταγωνιστήσω σε ένα έργο, να κάνω την Κύπρο, που θυμάμαι ερχόταν αλυσοδεμένη στη μητέρα Ελλάδα. Είχε μεγάλη απήχηση ο ρόλος μου, όλοι έκλαιγαν. Η ομαδάρχισσά μας αλλά και η διευθύντρια του ΠΙΚΠΑ μου είπαν μετά την παράσταση πως, όταν μεγαλώσω, οπωσδήποτε πρέπει να γίνω ηθοποιός.
Και από αυτήν την παιδική παράσταση ξεκίνησαν όλα;
Μεγαλώνοντας το ξέχασα το ηθοποιηλίκι, μέχρι που μια φίλη μου -με την οποία πηγαίναμε μαζί στα αγγλικά- με κάλεσε να τη συνοδεύσω στη σχολή δημοσιογραφίας όπου φοιτούσε, επί της οδού Ακαδημίας. Εκείνη τη μέρα είχε μάθημα ο θρυλικός δημοσιογράφος και συγγραφέας Σπύρος Μελάς και μόλις μπήκαμε στην αίθουσα συνέβη το εξής απίστευτο: ο Μελάς, που ανέλυε την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε μια κατάμεστη αίθουσα, κάρφωσε το βλέμμα του πάνω μου και σταμάτησε το μάθημα. Ηρθε κοντά μου, με ρώτησε πώς με λένε και τι θέλω να γίνω. Του απάντησα «ηθοποιός» και μου είπε πως θα με βοηθήσει να πάω σε δραματική σχολή, αλλά μέχρι να το κάνω -γιατί ακόμη φοιτούσα στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου- μου πρότεινε να δουλέψω ως γραμματέας του. Πράγματι, επειδή ήξερα λίγη γραφομηχανή, πήγαινα στην Εθνική Βιβλιοθήκη και αντέγραφα τα παλιά του χρονογραφήματα και του τα πήγαινα στην εφημερίδα «Εστία», όπου βρισκόταν το γραφείο του. Τότε έβγαζε τα άπαντά του, και αυτό γινόταν κάθε μέρα για ένα μεγάλο διάστημα, μέχρι που μπήκα στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και τον άφησα. Βέβαια, μου θύμωσε, αλλά εγώ είχα αποφασίσει να γίνω ηθοποιός και με τη βοήθεια του δασκάλου μου Δημήτρη Ροντήρη, που ήταν ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης και άνθρωπος, μπήκα στο θέατρο όσο ήμουν μαθήτρια της σχολής. Αρχικά στον χορό και μετέπειτα αναλαμβάνοντας ρόλους τους αρχαίου δράματος, ταξίδεψα με τον θίασο του Ροντήρη σε όλη τη Λατινική Αμερική, την Ευρώπη, τη Ρωσία. Για πέντε χρόνια γύρισα μαζί του όλο τον κόσμο.
Βλέποντας φωτογραφίες των νεανικών σου χρόνων, στις οποίες μοιάζεις με σταρ από τις σκανδιναβικές χώρες, αντιλαμβάνομαι γιατί αντέδρασε έτσι ο Σπύρος Μελάς μόλις σε είδε.
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν ψηλή κοπέλα και τότε δεν ήταν πολλές οι ψηλές στην Ελλάδα.
Μάλιστα, είχα κόμπλεξ λόγω του ύψους μου και έσκυβα. Οταν πήγα στη Σουηδία μού έφυγε, γιατί είδα γυναικάρες, ένα κεφάλι πιο πάνω από εμένα. Ετσι… σήκωσα το κορμί μου!
Παίζοντας σε παραστάσεις του εμπορικού θεάτρου βρέθηκες να συνεργάζεσαι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη την εποχή που ήταν στα… μαχαίρια με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Θα μας εξομολογηθείς κάτι άγνωστο από τη στενή σχέση σου με την εθνική σταρ;
Με την Αλίκη παίξαμε μαζί στη θρυλική παράστασή της «Η θεατρίνα», που είχε τεράστια επιτυχία, και μετά συνεργαστήκαμε και στην ταινία της «Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα». Είχαμε πολύ καλή σχέση. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι εγώ ήμουν υπάκουη σε αυτά που μου έλεγε, δηλαδή να μη φοράω κόκκινα ρούχα και ψηλά τακούνια, επειδή ήμουν ήδη ψηλή. Ηταν θιασάρχισσα και εργοδότης μου και τη σεβόμουν, δεν ήμουν ανταγωνιστική μαζί της, και αυτό το εκτίμησε. Με αγάπησε πολύ και εγώ το ίδιο. Κάναμε παρέα και με καλούσε στο σπίτι της μαζί με τον άντρα μου, τον Σούλη Γεωργιάδη, ο οποίος ήταν καλός μάγειρας και επειδή είχε ζήσει στην Ιταλία και ήταν γνώστης της κουζίνας της, του ζητούσε να μας φτιάξει μακαρονάδες.
Τώρα, σε ό,τι αφορά τη σχέση της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, εκείνη την περίοδο τα πράγματα μεταξύ τους ήταν πολύ άσχημα. Τσακώνονταν κάθε μέρα και ο ένας κατηγορούσε τον άλλον πως είχε βάλει «τρίτο πρόσωπο» στη ζωή τους. Ο ένας υποψιαζόταν τον άλλο και γίνονταν μαλλιά κουβάρια. Ενεκα αυτής της κατάστασης, η Αλίκη σε κάποια βόλτα που κάναμε με το αυτοκίνητό μου είχε πει πως δεν ήταν ευχαριστημένη από τη ζωή της και στη συνέχεια μου εξομολογήθηκε πως έπρεπε να είχε παντρευτεί τον Μάριο Πλωρίτη, γιατί με αυτόν τον άνθρωπο θα ήταν ήρεμη και καλά.
Ηταν… στριμμένη στη δουλειά της;
Αυτό που έλεγαν κάποιοι, ότι ήταν κακιά και άλλα τέτοια αρνητικά για εκείνη, δεν ισχύουν. Απλώς, ήταν πολύ μεγάλη σταρ και υπερασπιζόταν τη θέση της. Ηξερε καλά τη δουλειά του κινηματογράφου, της άρεσε να είναι τα πάντα στην τρίχα και να δουλεύει λαμβάνοντας υπόψη την παραμικρή λεπτομέρεια.
Θυμάμαι που στα γυρίσματα της ταινίας που κάναμε σταμάτησε κάποια στιγμή τη λήψη και είπε στον οπερατέρ ότι υπήρχε μια σκιά δίπλα στη μύτη της. Τη ρώτησα πού την είδε τη σκιά, αφού δεν υπήρχε ούτε μόνιτορ ούτε καθρέφτης, και μου απάντησε: «Το αισθάνθηκα»! Είχε τέτοιο ένστικτο και αγάπη για το σινεμά όσο καμία άλλη. Ηταν αξιοθαύμαστη, ήξερε πώς να χειρίζεται την κάμερα, την οποία μάλιστα αποκαλούσε «ο εραστής μου».
Ποια ήταν η πιο ευχάριστη στιγμή της καριέρας σου;
Εχω περάσει πολλές ευχάριστες στιγμές, ιδίως σε τουρνέ. Οπως με τη Ζωή Λάσκαρη, όταν παίζαμε στη «Μις Πέπσι» και για ένα ολόκληρο χειμώνα γυρίζαμε την ελληνική περιφέρεια. Πηγαίναμε σχεδόν κάθε βράδυ σε τοπικά μπουζούκια, που η σάλα είχε τσιμέντο στο πάτωμα και οι τραγουδιστές για να εμφανιστούν στην υποτιθέμενη πίστα τραβούσαν μια κουρελού. Σε μερικές πόλεις ήταν μαζί μας και η Μαρία Ελένη (σ.σ.: η κόρη της Λάσκαρη), η οποία τότε ήταν εννιά χρόνων. Μάλιστα, μία φορά έβγαλα τη μικρή στη σκηνή κρατώντας την από το χέρι, τάχα πως ήταν παιδί μου. Το είπα στη Ζωή τις προάλλες, που πήγα να τη δω στο θέατρο, όπου παίζει με την κόρη της. «Εγώ έβγαλα τη Μαρία Ελένη στη σκηνή» της είπα και δεν το θυμόταν, ενώ τότε που το έκανα καθόταν στις κουίντες και έκλαιγε βλέποντας το κοριτσάκι της στο σανίδι.
«Το 2000 τραυματίστηκα σε τροχαίο. Εμεινα για τρεις μήνες σε ακινησία. Είχα σπάσει χέρια, πόδια, κεφάλι. Με όλα αυτά που μου έχουν συμβεί θα μπορούσα να είχα πάθει εκατό εγκεφαλικά»
Είναι αλήθεια ότι μετά τον θάνατο του συζύγου σου Σούλη Γεωργιάδη έμπλεξες με πολλά δικαστήρια λόγω χρεών που σου άφησε και έχασες το σπίτι σου;
Με τον άνδρα μου, αν και ήταν παντρεμένος με Ιταλίδα και είχε δύο παιδιά, ερωτευθήκαμε σφοδρά και παντρευτήκαμε το 1986. Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία μας. Ζήσαμε πολύ καλά μαζί, αλλά ο Σούλης, που -ως γνωστόν- ήταν κινηματογραφικός και τηλεοπτικός παραγωγός, λίγο καιρό πριν το 1997, που «έφυγε» από τη ζωή, πήρε ένα δάνειο από την τράπεζα και με έβαλε τριτεγγυητή.
Το αποτέλεσμα ήταν πως όταν έμεινα μόνη μου και η δουλειά δεν «περπάτησε», με κυνηγούσαν θεοί και δαίμονες. Το δάνειο το είχε πάρει για να κάνει μια σειρά με έναν δημοφιλή κωμικό, ο οποίος για να πάρει τα λεφτά του έβγαλε στο σφυρί το σπίτι μου στην Καλλιθέα. Μιλάμε για 170 τετραγωνικά σπίτι, που μου το πήρανε για 23.000.000 δραχμές. Τα χρήματα αυτά τα πήρε όλα ο εν λόγω ηθοποιός. Δεν θέλω να πω το όνομά του, είναι γνωστό σε όσους ξέρουν την ιστορία. Καταστράφηκα χωρίς να φταίω, η κακομοίρα, επειδή έβαλα την υπογραφή μου ως εγγυήτρια. Αλλά δεν πειράζει, να είναι καλά ο άνθρωπος.
Με ψυχραιμία πάντως αντιμετωπίζεις μία κατάσταση που στην ουσία σε έβγαλε στον δρόμο…
Εχω μάθει να συγχωρώ στη ζωή μου! Με έχουν βλάψει πάρα πολλοί άνθρωποι και με απαρνήθηκαν άλλοι τόσοι, ειδικά μετά τον θάνατο του άντρα μου, όταν είχα τα αλλεπάλληλα δικαστήρια με τράπεζες, αλλά και με άτομα ακόμη και από το συγγενικό περιβάλλον του Σούλη. Ανθρωποι που τους είχαμε ευεργετήσει μου έδειξαν το πιο αχάριστο πρόσωπό τους. Μέχρι τώρα μου έχουν κάνει περίπου τριάντα δικαστήρια και στο Εφετείο τα έξοδα είναι μεγάλα. Μιλάμε για πολλά χρήματα και εγώ πού να τα βρω, δεν είχα μία. Κάποια στιγμή μια δικηγόρος μου, που ήταν και χασοδίκης, μου ζητούσε επίμονα να της δώσω 1.500 ευρώ και δεν είχα. Της είπα: «Πάρε το ρολόι μου, είναι Rolex και κάνει 3.000 ευρώ». Ούρλιαξε! «Οχι, θέλω τα λεφτά μου! Να πας να βρεις!». Και πήγα και δανείστηκα από κάποιους καλούς ανθρώπους -που ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί- και την πλήρωσα. Μέσα σε όλα αυτά, το 2000 έπαθα ένα φοβερό τροχαίο. Ημουν συνοδηγός σε ένα αυτοκίνητο και έμεινα για τρεις μήνες σε ακινησία στο Νοσοκομείο της Βούλας. Είχα σπάσει χέρια, πόδια, κεφάλι, ήμουν κουρέλι. Και το αντέχω κι αυτό. Θα μπορούσα να είχα πάθει τα εκατό εγκεφαλικά με όλα αυτά που μου έχουν συμβεί, αλλά με έσωσε ο χαρακτήρας μου. Λέω «δεν πειράζει» κι όλα τα προσπερνάω.
Ο άντρας σου ήταν παραγωγός σε θρυλικές εκπομπές της τηλεόρασης, όπως «Λέσχη μυστηρίου», «Φάκελος Αμαζών», ενώ σε κάποιες από αυτές έπαιξες κι εσύ. Σε βοήθησε επαγγελματικά;
Πιστεύω ότι πιο πολύ κακό μου έκανε. Και αυτό το λέω γιατί έπαιζα στις δουλειές του ό,τι περίσσευε. Δεν διεκδικούσα να κάνει δουλειές «πάνω μου». Οταν τον γνώρισα ήμουν ήδη πρωταγωνίστρια στον κινηματογράφο με καλές ταινίες, όπως «Αδελφός Αννα» και «Ο μεσαίος τοίχος», και δεν ήθελα να λένε ότι παίζω λόγω του άντρα μου. Ηθελα να το κάνω με την αξία μου. Απόδειξη; Η συμμετοχή μου σε πολλά επεισόδια της σπουδαίας εκπομπής της ΕΡΤ «Θέατρο της Δευτέρας», στην οποία δεν ήταν παραγωγός ο Σούλης.
Πώς και δεν απέκτησες παιδί;
Επειδή προέρχομαι από πολυμελή οικογένεια, μπορώ να σου ότι δεν μου έλειψε το παιδί. Θυμάμαι, όμως, και τη μητέρα μου που δεν ήταν ευτυχισμένη με τόσα παιδιά που είχε. Η μόνη χαρά της ήταν αργότερα με εμένα, που βγήκα στο θέατρο. Ωστόσο έχω πάρα πολλά ανίψια.
Αυτή τη στιγμή σε τι φάση είσαι;
Μένω σε ένα σπίτι στο Παγκράτι, που το έχω αγοράσει με δάνειο, και είμαι σε καλή κατάσταση με τα δικαστήρια για τα χρωστούμενα του άντρα μου. Ξόφλησα όλα τα χρέη του.
Εχω, όμως, ένα ακόμη δικαστήριο από συγγενικό άτομο του άντρα μου, που διεκδικεί το εξοχικό σπίτι μου στη Σαρωνίδα, το οποίο μου το είχε πουλήσει ο Σούλης. Το πρόσωπο αυτό υποστηρίζει ότι ήταν ψεύτικη η πώληση.
Οικονομικά πώς τα βγάζεις πέρα;
Με την πενιχρή σύνταξη των 470 ευρώ που παίρνω και με τα ενοίκια από δύο μικρά διαμερίσματα, τα οποία είχα την πρόνοια να αποκτήσω παλιά. Αλλά τα έξοδα είναι ατελείωτα σήμερα και έχεις να αντιμετωπίσεις και τα λεγόμενα… κερατιάτικα. Θες να μάθεις τι μου συνέβη πριν από λίγες μέρες; Εχω ένα τριώροφο σπίτι στον Παρνασσό (που μετά τον θάνατό μου θα το πάρουν τα παιδιά του άντρα μου) και το οποίο παλιότερα το νοικιάζαμε και για πέντε χρόνια είχε μείνει σε αυτό και η Αγγελική Νικολούλη.
Τώρα λόγω αυτού του σπιτιού κινδυνεύω με κατάσχεση της σύνταξής μου. Μου έστειλε επιστολή ο Δήμος Δελφών ότι τους χρωστάω 4.500 ευρώ για απλήρωτους λογαριασμούς νερού. Την πάτησα, γιατί στο ισόγειο του σπιτιού είχα βάλει έναν Αλβανό, που έμενε για να το προσέχει χωρίς να πληρώνει ενοίκιο. Σε αυτόν έστελνα τα λεφτά για τους λογαριασμούς και, όπως αποδείχτηκε, δεν πλήρωσε ποτέ.
Εχω κάνει αίτηση στον δήμο να διευθετηθεί το ποσό, επειδή η παροχή του νερού είναι μία και όχι τρεις, όπως το υπολογίζουν. Θα το πληρώσω, αλλά πρέπει ο δήμαρχος να αποφασίσει για το σωστό τελικό ποσό της οφειλής.
Σου λείπει κάτι;
Οχι, είμαι πολύ «γεμάτη» και νομίζω πλέον και αρκετά φιλοσοφημένη. Δεν μου λείπει κάτι. Αν τύχει κάποιος ρόλος που να με ενδιαφέρει πολύ, ευχαρίστως να παίξω. Κατά τα άλλα, μου αρέσει να βλέπω τις παραστάσεις των άλλων, είμαι μια καλοπροαίρετη θεατής.