Ο Αντώνης Κανάκης θυμάται τα παιδικά χρόνια στην Περαία και μιλά για τις μέρες ραδιοφώνου.
Τα καλύτερα στη ζωή περνάνε λέγοντας «είναι πολύ νωρίς» και μετά «είναι πολύ αργά», είχε πει ο Γάλλος συγγραφέας Γκουστάβ Φλομπέρ. Ο Αντώνης Κανάκης φαίνεται να καταφέρνει να εναρμονίζεται με τον ρυθμό της ζωής. Ούτε προσπαθεί να την προσπεράσει ούτε όμως και να γίνει ένας απλός παρατηρητής των γεγονότων. Αλλωστε η ζωή για εκείνον μπορεί να μην ήταν γεμάτη ανατροπές, αλλά σίγουρα είχε εκπλήξεις που δεν τις περίμενε.
Παιδί ζωηρό, κοινωνικό, με πολλούς φίλους, ο Αντώνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Στην οδό Κασσάνδρου ήταν το σπίτι του, το προαύλιο του Αγίου Δημητρίου η αλάνα του, το πλατύσκαλο της εκκλησίας η τσουλήθρα του. Οι αναμνήσεις των παιδικών χρόνων είναι γεμάτες από παιχνίδι, ξεγνοιασιά, σκανταλιές και γέλια με τους φίλους του. Οπως ο ίδιος λέει συχνά, μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια: «Μπορεί να μην είχαμε ό,τι θέλαμε, είχαμε ό,τι χρειαζόμασταν για να είμαστε χαρούμενοι. Μεγάλωσα με πολλή αγάπη, χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς και με πολύ γέλιο μέσα στο σπίτι. Ετρωγα και καμιά κατσάδα καμιά φορά όταν τσακωνόμασταν με την αδελφή μου, αλλά ήταν όλα τόσο φυσιολογικά».
Του άρεσε να εξερευνά τις γειτονιές, να μαθαίνει τον κόσμο. Είχε σύμμαχο το «μαυράκι» του, το ποδήλατό του, που τον πήγαινε παντού, όργωνε τη Θεσσαλονίκη. «Αχ, το ποδήλατό μου. Θέλω να σκοτώσω τον πατέρα μου. Είναι μανιακός στο να κρατάει πράγματα στο υπόγειο. Πρόσφατα και μετά από ισχυρή πίεση από τη μάνα μου να κάνει εκκαθάριση, πήγε και πέταξε το ποδήλατο. Του είπα “Ρε, αγόρι μου, είναι δυνατόν να κρατάς όλες τις σαβούρες και να πετάς το ποδήλατό μου”; Ενα ιστορικό ποδήλατο, πρόγονος των BMX. Με πήγαινε παντού» έχει δηλώσει.
Ο πατέρας του, ο κ. Γιάννης-Δανιήλ, καθηγητής Αγγλικών, και η μητέρα του, η κυρία Ευγενία «πόντια, καπάτσα και τσαούσα», όπως την έχει περιγράψει ο ίδιος, μεγάλωσαν τα δυο τους παιδιά, την Κέννυ και τον Αντώνη, χωρίς να τους επιβάλουν τα δικά τους «θέλω». Στο σπίτι το παιχνίδι δεν σταματούσε. Ο Αντώνης μάζευε την οικογένεια και έδινε παραστάσεις. Ετσι, χωρίς πρόβα. Χοροπήδαγε πάνω στα κρεβάτια, έκανε γκριμάτσες, έλεγε αστεία για να γελάσουν.
Τα καλοκαίρια του τα περνούσε στην Περαία, με βουτιές και ατελείωτες ώρες στη θάλασσα, βόλτες και πλάκες με τους φίλους του. Εκεί έβγαλε και τα πρώτα του χρήματα, πουλώντας παγωτά στη στάση του λεωφορείου. «Αγοράζαμε όλη η παρέα παγωτά και τα πουλούσαμε πιο ακριβά σε όσους περίμεναν στη στάση. Δροσίζονταν χωρίς να ταλαιπωρούνται, άρα έπρεπε να δώσουν κάτι παραπάνω» θυμάται παιδικός φίλος του. Αυτή δεν είναι η μόνη δουλειά που έκανε για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Εβαζε σε ένα καλαθάκι τσιπς, αναψυκτικά, ξηρούς καρπούς και τα πουλούσε στον κινηματογράφο. Αργότερα εργάστηκε ως σερβιτόρος και από τα δεκαέξι ως DJ.
Στο λύκειο ήταν μαθητής του 17. Η φυσική, τα μαθηματικά και τα φιλολογικά μαθήματα ήταν τα αγαπημένα του. Τα σχολικά του χρόνια ήταν, όπως τα έχει χαρακτηρίσει, «καταπληκτικά». Γελούσε πολύ με τους φίλους του και έκαναν πλάκες. «Οχι όμως κάτι που να ήταν ενοχλητικό. Διαόλου κάλτσα ήταν, αλλά τους συμπαθούσαμε οι καθηγητές, γιατί δεν έκαναν τραγικά πράγματα και τους τη χαρίζαμε» αποκαλύπτει παλιός καθηγητής του.
Η αγάπη για το ραδιόφωνο ήρθε πολύ νωρίς, Ηταν βέβαιος ότι αυτό θα είναι το επάγγελμά του. Ηθελε να είναι αυτό. «Μια μέρα έρχεται η μητέρα μου μέσα στο δωμάτιο και μου λέει με το χιούμορ που διακρίνει όλη την οικογένεια. “Συγγνώμη που σ’ ενοχλώ, αγόρι μου. Μόνο επειδή με ρωτούν οι φίλες μου, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;”. Της απάντησα ότι θα ασχοληθώ με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο» περιγράφει ο Αντώνης αν κάποιος τον ρωτήσει πότε αποφάσισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία..
Στα δώδεκά του χρόνια ήταν «πειρατής» στα ερτζιανά. Η αρχή έγινε ένα μεσημέρι Σαββάτου, όταν επισκέφθηκε τον φίλο του τον Παναγιώτη, τον «ηλεκτρονικό» του σχολείου. Πήγε σπίτι του και είδε μια κατασκευή. Οταν πληροφορήθηκε ότι πρόκειται για πομπό και ότι με αυτό ακούει κάποιος, δεν περίμενε και πολύ. Αρπαξε τον πομπό, πήρε και την κεραία, χωρίς δεύτερη σκέψη, και έφυγε για το σπίτι μου. Μια λάθος σύνδεση ήταν αρκετή για να καεί το κασετόφωνό του και ο 12χρονος Αντώνης να βάλει τα κλάματα, καθώς τότε το καινούργιο κασετόφωνο ήταν ακριβό. Η λύση βρέθηκε σύντομα και ο πειρατικός σταθμός λειτούργησε. Ο παρουσιαστής άρχισε τις εκπομπές μαζί με τους φίλους του. «Στούντιο έγινε ο φωταγωγός και τις νύχτες αλλάζαμε τις κεραίες μέσα στο κρύο. Στην αρχή ήταν μικρής εμβέλειας οι σταθμοί, μετά μας άκουγε όλη η Θεσσαλονίκη. Εκανα εκπομπή 4-5 ώρες την ημέρα και δεν μου έφτανε. Ηθελα κι άλλο» εξιστορεί με ζωηράδα όταν αναφέρεται σε εκείνα τα χρόνια. Στην «παρανομία» του έχει συμμετοχή και ο πατέρας του, ο οποίος «έκανε εκπομπή παίζοντας τζαζ».
Το 1988 έγινε «νόμιμος» πλέον ραδιοφωνικός παραγωγός στον δημοτικό σταθμό. Το πέρασμα στη δημοτική τηλεόραση ήταν μια φυσική εξέλιξη. Εκανε τη μουσική εκπομπή του καναλιού με τον Κώστα Καπετανίδη και στη συνέχεια ήρθαν το «Κομφούζιο» και οι εκπομπές στην ιδιωτική τηλεόραση. Star, Mega, ANT1 φιλοξενούν τις εκπομπές του «ΑΜΑΝ», «Χαϊβάνια 3-0», «Ράδιο αρβύλα».
Ο Αντώνης πέρασε ατελείωτες ώρες στα δισκοπωλεία ακούγοντας μουσική. Αυτό που έχει αποκαλύψει είναι ότι γράφει μουσική. Οσοι έχουν ακούσει τα τραγούδια του λένε ότι είναι καλό αυτό που δημιουργεί. Ο ίδιος δεν ζητάει την έγκριση από κάποιον, καθώς όπως έχει πει «είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου». Τώρα με το τραγούδι «Οταν θα μπορέσεις» θα διαπιστώσει περισσότερος κόσμος το ταλέντο του.
Σήμερα απολαμβάνει την τηλεοπτική επιτυχία της εκπομπής του «Ράδιο αρβύλα» και είναι ιδιοκτήτης του ραδιοφωνικού σταθμού Ιmagine. «Ηταν ένα παιδικό μου όνειρο. Ενα ραδιόφωνο πολύ στην κοσμάρα του», τον ακούν οι φίλοι του συχνά να λέει με περηφάνια.
Ο Αντώνης Κανάκης δεν προέβαλε ποτέ την προσωπική του ζωή. Κατά καιρούς του έχουν «χρεώσει» διαφορές σχέσεις. Δεν δείχνει να το απολαμβάνει αλλά το αντιμετωπίζει με χιούμορ. «Δεν είναι βέβαια τραγικά τα χρέη. Ολο αυτό βρίσκεται στο πλαίσιο του να λέγεται και να γράφεται ό,τι να ‘ναι. Ασόβαρα είναι. Αυτά δεν απασχολούν την κοινωνία. Τα βλέπω ως αστεία» λέει όταν τον ρωτούν. Αλλωστε τα προσωπικά του είναι για να τα συζητάει με τους φίλους του. Παίζουν μεγάλο ρόλο οι φίλοι στη ζωή του. Είναι σχέση εντιμότητας, αγάπης και αφοσίωσης. Δεν φαίνεται όμως να πιστεύει στη φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Τη θεωρεί την εξαίρεση του κανόνα.
Η εμπειρία ζωής στην Αφρική
Ο ίδιος όσο μεγαλώνει κλαίει πιο εύκολα «Είναι η εμπειρία που λειτουργεί. Μπορεί να δακρύσω με τη μουσική, με μια ταινία, με ανθρώπινες ιστορίες. Με εκείνους που έχουν θυσιάσει πολλά για τα προσωπικά τους πιστεύω, που μένουν πιστοί στα πιστεύω τους. Με συγκινεί η αφοσίωση». Περιγράφει τον τηλεθεατή του «Ράδιο αρβύλα ως «έναν άνθρωπο ωραίο, ξεκολλημένο, με χιούμορ, αυτοσάτιρα και αυτοκριτική».
Το «Ράδιο αρβύλα» έριξε αυλαία και ο Αντώνης Κανάκης ύστερα από έναν έντονο χειμώνα θα δώσει χρόνο ξεκούρασης στον εαυτό του. Αποχαιρέτησε τους τηλεθεατές λέγοντας: «Κάθε χρόνο λέμε τα ίδια, αλλά μετά γίνεται ένα παρασκήνιο… Δεν σκεφτόμαστε ποτέ την επόμενη σεζόν! Ετσι και τώρα θα πάμε να ξεκουραστούμε και μετά θα σκεφτούμε αν θέλουμε και του χρόνου να συνεχίσει ή όχι το “Ράδιο αρβύλα”. Αν όλα πάνε καλά, γύρω στον Οκτώβριο θα είμαστε ξανά μαζί σας».
Και μέσα σε όλα αυτά τον περασμένο Οκτώβριο έζησε μια μοναδική εμπειρία, ένα ταξίδι και ένα μάθημα ζωής. Η ActionAid πρότεινε στον Αντώνη Κανάκη να είναι αυτός που από την Ελλάδα θα ζήσει το παγκόσμιο πρόγραμμα της ActionAid «Immersion», σε ελεύθερη μετάφραση «Βουτιά σε μια άλλη πραγματικότητα». Εκείνος δέχτηκε και πραγματοποιήθηκε το ταξίδι του στην Αφρική και συγκεκριμένα στη Σιέρα Λεόνε, όπου έμεινε περίπου επτά ημέρες. Το ταξίδι κινηματογραφήθηκε και το αποτέλεσμα ήταν ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ, το οποίο επιμελήθηκε ο ίδιος, ενώ προσέφερε τα έσοδα της παραγωγής από τη μετάδοσή του στο έργο της ActionAid.
NTOKOYMENTA
1. Από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Επαιζε μπάσκετ και μάλιστα σκεφτόταν να ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα.
2. Εχει μια μεγαλύτερη αδελφή, την Κέννυ, η οποία πήρε το όνομα της γιαγιάς. 3. Το αγαπημένο του ποδήλατο, το «μαυράκι», το πέταξε πρόσφατα ο πατέρας του.
4. Δεν έχει κρατήσει επαφές με τους παιδικούς του φίλους αλλά, όπως λέει, υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να μην τους βλέπει, αλλά τους έχει στην καρδιά του με αγάπη.
5. Οι φίλοι του παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του.
6. Οταν ήταν μικρός ήταν ντροπαλός με τα κορίτσια.
7. Δεν πιστεύει στη φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών.
8. Γράφει μουσική, όμως μέχρι πρότινος ελάχιστοι είχαν ακούσει δείγματα της δουλειάς του.
9. Η εκπομπή «Κομφούζιο» είναι η αδυναμία του. 10. Είναι ιδιοκτήτης νυχτερινών μαγαζιών.
11. Το αγαπημένο του φαγητό είναι το κοτόπουλο με πατάτες στον φούρνο από τα χέρια της μαμάς του.
12. Δεν του αρέσει να λέει ανέκδοτα.
13. Δεν ξέρει ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος του.
14. Πέρασε μια φάση που είχε πάθος με τα αυτοκίνητα.
15. Θέλει να δουλεύει με ανθρώπους με τους οποίους περνάει καλά.
16. «Τα ανέκδοτα του Καφετζή είναι τραγικά κρύα. Μπορείς να του κάνεις μήνυση και να δικαιωθείς» λέει με χιούμορ.
17. Εχει καταφέρει να εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη του, που δεν θέλησε να εγκαταλείψει ποτέ.
18. Οσο μεγαλώνει κλαίει πιο εύκολα.
