Ο 69χρονος Γιάννης Φλωρινώτης μιλά για τα παιδικά χρόνια στα ορφανοτροφεία, την πρώτη φορά που έπιασε μικρόφωνο και τις περιπέτειες που έζησε όταν αποφάσισε να κάνει λίφτινγκ
Στο σπίτι του, στο αυτοκίνητό του, στο ηλεκτρονικό τσιγάρο του και, φυσικά, στα ρούχα του και τα παπούτσια του… κυριαρχούν τα στρας! Ο Γιάννης Φλωρινιώτης γεννήθηκε λαμπερός και στον ρατσισμό που κατά καιρούς έχει βιώσει, λόγω του ιδιαίτερου στιλ του, βουλώνει επιδεικτικά τα αυτιά του. Η αλήθεια είναι πως έτσι έγινε «μεγάλη φίρμα», όπως λέει και το γνωστό σουξέ του, και αυτό όχι, δεν πειράζει, αφού μέχρι σήμερα διαθέτει ένα μεγάλο φαν κλαμπ.
Από τον
Αλκίνοο Μπουνιά
Τον συναντήσαμε στο εξοχικό του στη Λούτσα, ένα εκκεντρικό μοβ τριώροφο σπίτι, στο οποίο ζει τα καλοκαίρια μαζί με τα δύο σκυλιά του, τη χαριτωμένη και μικρόσωμη Εβίτα και την τεράστια και φωνακλού Ντίβα.
Ο αγαπημένος σόουμαν μας μίλησε για τη ζωή του και την καριέρα του, αρχίζοντας από τα δύσκολα παιδικά χρόνια, τα οποία πέρασε σε ορφανοτροφεία της Φλώρινας, και φτάνοντας στις μεγάλες δόξες του, όταν χόρευε και τραγουδούσε πλαισιωμένος από τις αδελφές Γαρμπή σε μεγάλες πίστες.
Αναφέρθηκε στη μητέρα του, που με ένα μπιτόνι βενζίνη πήγε να… κάψει τους ανθρώπους δισκογραφικής εταιρίας, οι οποίοι τον εξαπάτησαν, αποκάλυψε πως τρεις φορές έγινε στόχος… δολοφονικών επιθέσεων, ενώ μίλησε και για τις θαυμάστριες και τους θαυμαστές του που τον φλέρταραν αδιακρίτως. «Μία γυναίκα μού δάγκωσε τη γλώσσα πάνω στην πίστα και κόντεψε να μου την κόψει!» αποκαλύπτει στην «Espresso» και προσθέτει πως, επειδή ήταν διαχυτικός σε άτομα και των δύο φύλων, όλοι τον ρωτούσαν τι… ρόλο παίζει στο κρεβάτι. «Ανακαλύψτε μόνοι σας τι είμαι! Εγώ είμαι αυτό που βλέπετε τώρα μπροστά σας» μας απαντά σε αυτό το προσωπικό του θέμα.
Πάντως στη συνέντευξη δηλώνει ευθαρσώς πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους τρανσέξουαλ και τους gay -«πολλοί από αυτούς είναι φίλοι μου» λέει- και προσθέτει πως, αν ήταν ερωτευμένος με άντρα, θα μπορούσε να φτάσει έως τον γάμο!
Μοναχική πορεία
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης δεν κρύβει πως ακολουθεί μοναχική πορεία, αφού όλοι οι λεγόμενοι «φτασμένοι» συνάδελφοί του δεν ήθελαν και δεν θέλουν ακόμη να συνεργαστούν μαζί του.
Ειδικά από τότε που ο Μάνος Χατζιδάκις εκφράστηκε με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν. «Εχεις γεννηθεί να κλέβεις την παράσταση και γι’ αυτό σε φοβούνται και δεν σε θέλουν» του είχε πει ο θρυλικός συνθέτης και αυτό είναι κάτι που τον κρατά καλλιτεχνικά ακμαίο έως σήμερα. Οσο για το τι έχει προσφέρει στον χώρο;
«Εκανα πολλά πρωτοποριακά πράγματα και αναμφισβήτητα ήμουν μπροστά από την εποχή μου. Δημιούργησα το στιλ Φλωρινιώτη. Δεν είναι τυχαίο που τους ξένους τραγουδιστές, οι οποίοι πάνε στη Γιουροβίζιον και… αστράφτουν, τους παρομοιάζουν με μένα. Λένε “Α, αυτός είναι ο Φλωρινιώτης της Τουρκίας” ή “ο Φλωρινιώτης της Βουλγαρίας”» υποστηρίζει ο ίδιος.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Πολύ δύσκολα… Γεννήθηκα στις Κάτω Κλεινές Φλώρινας. Ο πατέρας μου έπαιζε ποντιακή λύρα και τραγουδούσε, αλλά δυστυχώς πέθανε νέος, σε ηλικία 27 χρόνων.
Τότε ήμουν πέντε ετών και η μητέρα μου -που λόγω του θανάτου του πατέρα μου αναγκάστηκε να πάει να δουλέψει υπηρέτρια στη Θεσσαλονίκη- δεν μπορούσε να μας μεγαλώσει και έδωσε τα δύο αδέλφια μου, τον Γιώργο και τον Χρήστο, για υιοθεσία, ενώ εμένα με πήρε η γιαγιά. Τελικά, βρέθηκα εσώκλειστος σε ορφανοτροφείο. Για την ακρίβεια, μεγάλωσα σε τρία ορφανοτροφεία και μπορώ να πω ότι περνούσα ωραία, γιατί πρωταγωνιστούσα στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις ή ήμουν σολίστ στις χορωδίες και αυτό μου άρεσε πολύ. Ημουν ο… σταρ του ορφανοτροφείου!
Πότε έφυγες από το ορφανοτροφείο;
Οταν τελείωσα το δημοτικό, με έστειλαν από το ίδρυμα σε μια γεωργική σχολή στις Σέρρες, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου η ιδέα να γίνω γεωργός.
Εστειλα γράμμα στη μάνα μου και στη γιαγιά μου να έρθουν να με πάρουν γιατί αλλιώς θα αυτοκτονούσα. Πράγματι, με πήραν και με έβαλαν να σπουδάσω ηλεκτρολόγος σε μια τεχνική σχολή στη Θεσσαλονίκη, που κι αυτή ορφανοτροφείο ήταν, αλλά εμένα το μυαλό μου ήταν στο πώς θα γίνω χορευτής και τραγουδιστής. Να φανταστείς ότι δύο χρόνια σπούδαζα ηλεκτρολόγος και δεν ξέρω να αλλάζω μια ασφάλεια (γέλια). Ολο τραγουδούσα, χόρευα κι έγραφα σενάρια. Μια μέρα πήδηξα τα κάγκελα και την κοπάνησα για να πάω να γίνω τραγουδιστής στη Φλώρινα.
Πόσων χρονών έκανες το ντεμπούτο σου στο τραγούδι;
Στα δεκατρία μου. Δίπλα στο σπίτι μας στη Φλώρινα υπήρχε ένα μπουζουξίδικο που το έλεγαν Μηλιές και τα καλοκαίρια σκαρφάλωνα στη μάντρα για να παρακολουθήσω τα προγράμματα. Η μητέρα μου, που τότε είχε κάνει δεύτερο γάμο, μου έλεγε «έλα σπίτι, φωνάζει ο πατριός σου, θα τα βάλει μαζί μου». Με τραβούσε και με έπαιρνε μαζί της. Μια μέρα της λέω: «Πήγαινε στον επιχειρηματία και πες του να με πάρει να λέω δύο τραγούδια». Πήγα, με ανέβασε στην πίστα και βγήκα με πολύ αέρα. Αρπαξα το μικρόφωνο, βρέθηκα μέσα στον κόσμο και τραγούδησα. «Είναι πολύ καλός ο μικρός, αλλά φοβάμαι να τον πάρω γιατί είναι ανήλικος.
Τουλάχιστον ας περάσουν δύο χρόνια να μεγαλώσει λίγο κι ύστερα» είπε τελικά ο μαγαζάτορας στη μάνα μου. Υστερα από έναν μήνα ήρθε ο ίδιος στο σπίτι μας και είπε στους δικούς μου: «Σώστε με! Μου έχουν φύγει οι τραγουδιστές και το μαγαζί είναι γεμάτο. Ντύσε γρήγορα τον γιο σου και φέρ’ τον να τραγουδήσει». Αυτό ήταν. Ετσι άρχισα. Κάθισα έναν χρόνο σε αυτό το κέντρο κι έπαιρνα 2,5 δραχμές μεροκάματο, που ούτε ψωμί δεν αγόραζες με αυτά τα χρήματα.
Ομως εκεί απέκτησα πείρα και στη συνέχεια βρήκα δουλειά στο Στέκι, στη Θεσσαλονίκη, με μεροκάματο 80 δραχμές. Ακολούθησαν άλλα τοπικά μαγαζιά, μέχρι που πήγα στα Ξημερώματα, ένα κέντρο το οποίο κάθε 15 μέρες έφερνε ένα μεγάλο όνομα του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού. Εκεί κάθισα τρεις τέσσερις σεζόν και είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ στα πρώτα μου βήματα και σε πολύ νεαρή ηλικία με θρυλικά ονόματα όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, ο Γιώργος Λαύκας, αλλά και η Ρίτα Σακελλαρίου, στην οποία έκανα σεκόντα και ήμουν και παρτενέρ της.
Τότε τραγουδούσες καθισμένος σε καρέκλα;
Στα Ξημερώματα όλοι οι τραγουδιστές καθόμασταν στο πάλκο με μια κιθάρα. Εγώ δεν ήξερα να παίζω, αλλά μας υποχρέωναν να κρατάμε κιθάρες και να κάνουμε πως παίζουμε. Ομως δεν άντεχα καθιστός τόσες ώρες στο πάλκο. Αρπαζα το μικρόφωνο και κατέβαινα κάτω. Μάλιστα έπαιρνα και τη ρεμπέτισσα, τη Μαριώ -που εμφανιζόταν στο ίδιο μαγαζί-, και κάναμε μαζί κάποια ντουέτα, όρθιοι στην πίστα.
Ο επιχειρηματίας με κυνηγούσε γιατί δεν ήθελε να σηκώνομαι. «Ανέβα πάνω» μου φώναζε, και ο κόσμος, που τον άκουγε, του έλεγε: «Ασ’ το το παιδί να τραγουδήσει στην πίστα με την κοπέλα, τα λένε ωραία έτσι». Τελικά πείστηκε και με άφησε να τραγουδάω όρθιος. Από τότε άρχισα να κάνω σόου, έβαζα κοπέλες δίπλα μου και κάναμε χορογραφίες δικής μας έμπνευσης γιατί τότε δεν είχαμε χορογράφο.
Πότε έβγαλες τον πρώτο σου δίσκο;
Οταν τραγουδούσα στη Θεσσαλονίκη, υπέγραψα συμβόλαιο με μια δισκογραφική, που την είχε ένας μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής, ο οποίος δεν μου φέρθηκε ωραία. Μου έδωσε να τραγουδήσω ένα κομμάτι και μάλιστα το ηχογραφήσαμε στο στούντιο, με τον Γιώργο Κοινούση στο ακορντεόν. Ομως αυτός που είχε την εταιρία, επειδή κατάλαβε ότι το τραγούδι αυτό θα γινόταν μεγάλο σουξέ, μου το πήρε πίσω για να το τραγουδήσει ο ίδιος. Μάλιστα η μάνα μου πήρε ένα μπιτόνι με βενζίνη και πήγε να κάψει τα γραφεία της δισκογραφικής!
«Ή θα δώσεις το συμβόλαιο πίσω στον γιο μου ή θα σας κάψω όλους» του φώναζε η κυρία Σουζάνα, που, δυστυχώς, τη χάσαμε πέρυσι. Από αυτή την άσχημη περιπέτεια του υποτιθέμενου πρώτου δίσκου μου στενοχωρήθηκα πολύ, απογοητεύτηκα, θα έλεγα, και ήθελα να φύγω από την Ελλάδα. Ετσι, τότε, με μεγάλη χαρά δέχτηκα την πρόταση να πάω να τραγουδήσω σε μαγαζιά στον Καναδά και στην Αμερική. Τελικά, τον πρώτο μου δίσκο τον έβγαλα στις ΗΠΑ με τα κομμάτια που τραγουδούσα τότε στα κέντρα της ομογένειας.
Σε ανακάλυψε ο συνθέτης Κώστας Ψυχογιός, αλλά ο Μάνος Χατζιδάκις, που ήρθε να σε δει στο μαγαζί που τραγουδούσες, σε απογείωσε!
Τον Χατζιδάκι μού τον έφερε η Μελίνα Μερκούρη στη Νέα Αθηναία την εποχή που όλοι έλεγαν «πάμε στου Φλωρινιώτη». Θυμάμαι ότι δεν με κοιτούσε, είχε γυρίσει προφίλ βάζοντας την παλάμη του στο αυτί του για να ακούει τη χροιά της φωνής μου. Νόμιζα ότι με σνόμπαρε.
Οταν τελείωσα, ήρθε στο καμαρίνι μου και μου λέει: «Εδώ με φέρανε για να δω άλλο πράγμα» -εννοούσε το σόου που έκανα- «αλλά εγώ είδα κάτι άλλο που μου άρεσε πάρα πολύ: τη φωνή σου! Και θα σου κάνω μια εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα για να αποδείξω ότι είσαι καλή φωνή σε όλους αυτούς που σε αμφισβητούν και γράφουν και λένε ό,τι θέλουν».
Τι βρήκε σε εσένα ο Χατζιδάκις;
Είδε την ειρωνεία και τον ρατσισμό προς το πρόσωπό μου και γι’ αυτό μου έκανε την εκπομπή και πήρε θέση υπέρ μου. «Εχεις γεννηθεί να κλέβεις την παράσταση και γι’ αυτό σε φοβούνται και δεν σε θέλουν» μου έλεγε. Μάλιστα ήθελε να κάνει το ριμέικ της «Οδού Ονείρων» με εμένα πρωταγωνιστή και εκτός από τη Μελίνα δεν δεχόταν κανένας άλλος να παίξει μαζί μου.
Αυτό το σνομπάρισμα από τους συναδέλφους, πρώτα ονόματα, το έζησα πάρα πολύ μετά τον Χατζιδάκι και το βιώνω έως σήμερα. Θυμάμαι το 1980, όταν ήμουν στα χάι μου και πήγα να δουλέψω στα Δειλινά, που ήταν ένα από τα καλύτερα κέντρα της Αθήνας, πολλοί τραγουδιστές συμφώνησαν αρχικά να συνεργαστούν μαζί μου και τελευταία στιγμή είπαν στον επιχειρηματία «δεν δουλεύουμε με τον Φλωρινιώτη». Αλλά δεν με πείραζε, είχα μάθει να δουλεύω και μόνος μου και η αλήθεια είναι πως γέμιζα και γεμίζω μαγαζιά!
Εχεις γνωρίσει δηλαδή την αχαριστία των συναδέλφων σου;
Τον Βασίλη Λέκκα τον γνώρισα στον Μάνο Χατζιδάκι, όταν τραγουδούσαμε μαζί στη Νέα Αθηναία. Παρ’ όλα αυτά διάβασα μια συνέντευξή του που έλεγε: «Δεν ξέρω πώς βρέθηκα στην Αθήνα, ξέρω ότι γνώρισα τον Μάνο Χατζιδάκι κι έκανα καριέρα». Δηλαδή ήταν κακό να πει ότι «ο Φλωρινιώτης με έφερε από τη Θεσσαλονίκη, τραγούδησα μαζί του τέσσερις σεζόν κι αυτός με σύστησε στον Χατζιδάκι»; Τόσο υποτιμητικό ήταν; Καμιά φορά θυμώνω με αυτά και λέω «δεν αξίζει να κάνεις καλό». Γιατί, εδώ που τα λέμε, ο Λέκκας, αν δεν ήμουνα εγώ, ούτε στην Αθήνα θα ήταν ούτε πουθενά!
Η Καίτη Γαρμπή τι σου λέει όταν συναντιέστε;
Πέφτει στην αγκαλιά μου και θυμόμαστε τα παλιά. Την Καίτη και τη Λιάνα, τότε γνωστές ως αδελφές Γαρμπή, τις γνώρισα την εποχή που με τον Κώστα Ψυχογιό ψάχναμε κοπέλες για να με πλαισιώσουν. Ηταν ακόμη έφηβες και τις συνόδευε η μητέρα τους. Και οι δύο ήταν κούκλες και πολύ καλές τραγουδίστριες. Τις είχα μαζί μου περίπου 10 χρόνια και ειδικά στις τέσσερις λαμπρές σεζόν στη Νέα Αθηναία, απ’ όπου πέρασε όλη η… Ελλάδα για να μας δει.
Πάντως έχεις ζήσεις τον ρατσισμό με το ιδιαίτερο ντύσιμο και το στιλ σου.
Εκλεινα τα αυτιά μου κι έκανα τη δουλειά μου. Μου αρέσει αυτό που κάνω. Λέγανε «ο Φλωρινιώτης ντύνεται εκκεντρικά» κι εγώ ντυνόμουν πιο εκκεντρικά για να τους τη… σπάσω. Με αυτό το στιλ με έχει μάθει ο κόσμος. Δεν κομπλάρω. Ο Κώστας Ψυχογιός, όταν μου έδωσε τα πρώτα λαϊκά τραγούδια, ήθελε να πετάξω αυτό το ντύσιμο και να βγαίνω -υποτίθεται- σοβαρός στην πίστα. Αλλά ο κόσμος που με έβλεπε αλλαγμένο εμφανισιακά ενοχλούνταν.
«Αυτός δεν είναι ο Φλωρινιώτης που ξέρουμε, που αστράφτει. Αμα είναι έτσι, δεν ξαναρχόμαστε στο κέντρο» έλεγαν οι θαμώνες ενοχλημένοι. Ετσι, λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα στο γνώριμο στιλ μου και ο Ψυχογιός μού έγραψε τα κεφάτα σουξέ μου όπως το «Πειράζει που είμαι και μεγάλη φίρμα».
Για να καταλάβεις, ακόμη και όταν βγαίνω έξω για βόλτα και είμαι απλά ντυμένος, ο κόσμος αντιδρά! Γι’ αυτό και δεν κόμπλαρα ποτέ με αυτό το εκκεντρικό ντύσιμο. Το κοινό με θέλει να… αστράφτω!
Με αυτό το λουκ δεν φοβόσουν μη σε πουν ομοφυλόφιλο;
Ας λέγανε. Με ρωτούσαν πολλοί: «Τι ρόλο παίζεις; Είσαι αδελφή; Βλέπουμε να αγκαλιάζεις γυναίκες, το ίδιο κάνεις και με τους άντρες». Κι εγώ τους έλεγα: «Ανακαλύψτε μόνοι σας τι είμαι. Εγώ είμαι αυτό που βλέπετε τώρα μπροστά σας».
Ποτέ δεν έχω πει σε κανέναν τι ρόλο παίζω… Πάντως πιστεύω ότι η επιτυχία του τραγουδιστή είναι να τον ερωτεύονται και γυναίκες και άντρες.
Ετυχε κάποιος από τους άντρες θαυμαστές σου να σου την πέσει;
Πολλοί! Ειδικά πάνω στα μεθύσια τους. Αλλά και από θαυμάστριες είχα ακραίες αντιδράσεις. Μία γυναίκα μού δάγκωσε τη γλώσσα πάνω στην πίστα και κόντεψε να μου την κόψει! Ασε τα δώρα που μου έχουν κάνει. Από γούνες και χρυσαφικά μέχρι αυτοσχέδια κολιέ φτιαγμένα από γαρδένιες και χιλιάρικα που μου τα φορούσαν στον λαιμό όταν τραγουδούσα.
Πώς σχολιάζεις το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια;
Επρεπε να γίνει. Γιατί ένα gay ζευγάρι να μην μπορεί να διευθετήσει τα κληρονομικά του, όπως συμβαίνει με τα ετερόφυλα ζευγάρια;
Εσύ παντρεύτηκες, έκανες τρία παιδιά, αλλά πάντα ήσουν πολύ κοντά με τους τρανσέξουαλ και τους gays.
Ναι, είναι οι πιο καλοί φίλοι μου.
Αν σου τύχαινε, θα μπορούσες να παντρευτείς με άντρα;
Ναι, αν ήμουν ερωτευμένος, δεν θα είχα πρόβλημα. Στην αγάπη δεν υπάρχουν όρια. Είναι να μη σου τύχει.
Αν το παιδί σου έλεγε «μπαμπά, είμαι ομοφυλόφιλος», πώς θα το αντιμετώπιζες;
Θα το στήριζα πιο πολύ.
Πότε έκανες το τελευταίο σου λίφτινγκ;
Πριν από πολλά χρόνια. Βασικά δεν θα το έκανα αν δεν είχα βάλει σιλικόνη για να φτιάξω ζυγωματικά. Με έπεισαν να το κάνω για να φαίνομαι καλύτερα στις ποντιακές ταινίες που γύριζα τότε. Τελικά η σιλικόνη «έπεσε» και παραμορφώθηκε το πρόσωπό μου. Πήγα να την αφαιρέσω και με σακατέψανε.
Ταλαιπωρήθηκα πολύ μέχρι να κάνουν διορθώσεις. Πάντως, δεν είμαι εναντίον των αισθητικών επεμβάσεων, δεν φοβάμαι το νυστέρι. Εμπαινα στο χειρουργείο τραγουδώντας το «Πειράζει που είμαι μεγάλη φίρμα» και με το ίδιο τραγούδι ξυπνούσα από τη νάρκωση.
Πώς βλέπεις τα γεράματά σου;
Ποια γεράματα; Και τώρα γέρος είμαι (γέλια)! Είμαι 69 χρονών. Κοίτα, εγώ δεν θα γεράσω ποτέ.
Παλιά είχα βγάλει ένα τραγούδι «Η Βουγιουκλάκη και ο Φλωρινιώτης δεν θα γεράσουν ποτέ», αλλά το απέσυρα για να μην παρεξηγηθεί η Αλίκη.
Τον φοβάσαι τον θάνατο;
Οχι, δεν τον φοβάμαι. Και νομίζω πως θα ζήσω πολλά χρόνια. Αυτό είναι το κακό… (γέλια). Πάντως έχω βρεθεί τρεις φορές κοντά στον θάνατο και τη σκαπούλαρα.
Από αρρώστιες ή από ατυχήματα;
Από απόπειρες δολοφονίας! Πήγαν να με σκοτώσουν. Την πρώτη φορά ήταν όταν είχα πρωτοπάει στο Τορόντο του Καναδά. Είχαν βάλει μπράβους από αντίπαλα μαγαζιά που δεν είχαν δουλειά, σε αντίθεση με το κέντρο στο οποίο τραγουδούσα, ώστε να με σκοτώσουν και να με πετάξουν στη λίμνη. Ευτυχώς παρενέβησαν ο μαέστρος και η τότε παρτενέρ μου και ξέφυγα από το αυτοκίνητο, στο οποίο πήγαν να με μπουζουριάσουν. Τρόμαξα τόσο, που τότε είχα αποφασίσει ακόμη και να σταματήσω το τραγούδι.
Τη δεύτερη φορά ήταν με έναν γνωστό επιχειρηματία νυχτερινού κέντρου, που πήγε να μου κόψει τον λαιμό με ένα σπασμένο τζάμι, επειδή κατέβαινα στα τραπέζια και μιλούσα με τους πελάτες. Το περιστατικό έγινε παρουσία των αδελφών Γαρμπή και, αν η Λιάνα δεν έβαζε φωνή και η Καίτη δεν λιποθυμούσε για να του αποσπάσουν για λίγο την προσοχή και να του ξεφύγω, θα με είχε σφάξει. Την τρίτη φορά ένας νεαρός με παρακάλεσε να πάω να δω τη μητέρα του, που τάχα ήταν βαριά άρρωστη και ήθελε να με γνωρίσει πριν πεθάνει γιατί ήταν φανατική θαυμάστριά μου.
Ομως, όταν μπήκα στο αυτοκίνητό του για να πάμε στο σπίτι της, διαπίστωσα πως ήταν ναρκομανής! Μέχρι να φτάσουμε, άρχισα να του λέω πως είμαι διατεθειμένος να τον πάω να κάνει αποτοξίνωση, ακόμη και να του βρω δουλειά σερβιτόρου, γιατί, πραγματικά, ήταν καλό παιδί. To ότι του μίλησα με αυτόν τον ωραίο και ανθρώπινο τρόπο τον έκανε να μου αποκαλύψει στη συνέχεια πως δεν υπήρχε μάνα και κάποιοι τον είχαν βάλει για να με ληστέψει και να με σκοτώσει! «Είσαι ο μόνος άνθρωπος που μου μίλησε τόσο ωραία. Σήκω και φύγε μην το μετανιώσω» ούρλιαζε κρατώντας στιλέτο. Εφυγα τρέχοντας!
Είσαι τόσο καλοπροαίρετος όσο δείχνεις;
Και αφελής μπορώ να σου πω… Κάποτε μια φίλη τρανσέξουαλ που ερχόταν στα μαγαζιά όπου τραγουδούσα μου ζήτησε να της τα φτιάξω με τον φίλο της, ο οποίος επίσης ήταν πελάτης.
Πήγα με το παιδί στο σπίτι, αλλά εκείνη την ώρα εκείνη είχε δύο άλλους άντρες στο κρεβάτι της, με αποτέλεσμα ο φίλος της να εκνευριστεί, να βγάλει μαχαίρι και να ξεκοιλιάσει τον έναν από τους δύο. Ευτυχώς εκείνος έζησε, γιατί παραλίγο και θα ήμουνα και κατηγορούμενος για συνέργεια σε… φόνο.
