Οι ηθοποιοί Λάμπρος Κωνσταντάρας και Διονύσης Παπαγιαννόπουλος πολέμησαν με γενναιότητα το 1940 στο αλβανικό μέτωπο
Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του 1940 δύο από τους πρωταγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, πόζαραν χαμογελαστοί φορώντας στρατιωτικές στολές και πατατούκες.
Από τη
Δήμητρα Δάρδα
Δεν ήταν φωτογραφίες από τα backstages γυρίσματος, αλλά από την «πρώτη γραμμή», εκεί όπου οι σπουδαίοι ηθοποιοί πολέμησαν γενναία στο αλβανικό μέτωπο.
Ο «Μαυρογιαλούρος» και ο τηλεοπτικός «μπαρμπα-Γιώργης», με ηρωισμό και παρά τις κακουχίες, το κρύο, την αϋπνία και την αγωνία, κατάφεραν και βγήκαν ζωντανοί από τις μάχες σώμα με σώμα. Μάλιστα, ο «μπον βιβέρ» του σινεμά Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν από τους πολλούς στρατιώτες που τραυματίστηκαν στο καθήκον και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο των μετόπισθεν, μέχρι που ανάρρωσε και ζήτησε την επιστροφή του στο μέτωπο, αλλά η απάντηση που έλαβε ήταν αρνητική και συνοδευόταν από ένα μετάλλιο τραυματία πολέμου. Στην ιστορική φωτογραφία «ντοκουμέντο», που δημοσίευσε στα social media ο εγγονός του Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο ήρωας ηθοποιός πόζαρε μαζί με τους φαντάρους συμπολεμιστές του με σπινθηροβόλο βλέμμα και χαμόγελο ενθουσιασμού.
Μεγάλη περηφάνια
«Ηταν ήρωας. Οταν ήμουν μικρός, 7-8 χρόνων, μου διηγούνταν με μεγάλη περηφάνια τη συμμετοχή του στο αλβανικό μέτωπο. Θυμάμαι που μου έλεγε: “Βάλε το χέρι σου, πιάσε το πλευρό μου. Βλέπεις κάτι που πετάει από κάτω; Αυτό είναι από όλμο”» είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του ο γιος του αξέχαστου κωμικού Δημήτρης Κωνσταντάρας.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κλήθηκε και αυτός να υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή και πήρε μέρος σε μεγάλες μάχες. Πολύ αργότερα, όταν ο πόλεμος ήταν μια μακρινή ανάμνηση από το παρελθόν μαζί με την εξαθλίωση και τις κακουχίες, ο ηθοποιός είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή του: «Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμησις στο ύψωμα του Αγίου Αθανασίου στη Χειμάρρα; Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί όπου είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες». Ο Παπαγιαννόπουλος, μετά τη συνθηκολόγηση, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό, με το μόνο διαθέσιμο μέσο: τα πόδια του.
Σε αυτή την παρέα των καλλιτεχνών και των διανοούμενων πολεμιστών, όπως αναφέρει ο Γιώργος Θεοτοκάς στο ημερολόγιό του, ήταν και ο Ντίνος Ηλιόπουλος στη θέση του ασυρματιστή πυροβολικού, όπως και ο Οδυσσέας Ελύτης, ο οποίος αρρώστησε σοβαρά από τύφο.
