Τον επέλεξε ο διάσημος ζωγράφος ως το πρόσωπο του εξερευνητή στον πίνακα για την ανακάλυψη της Αμερικής.
Οι επισκέπτες του Μουσείου Σαλβαδόρ Νταλί στο Saint Petersburg της Φλόριντα των ΗΠΑ, που θαυμάζουν την ελαιογραφία του κορυφαίου σουρεαλιστή ζωγράφου με τίτλο «Η ανακάλυψη της Αμερικής από τον Χριστόφορο Κολόμβο», δεν μπορούν να φανταστούν ότι το πρόσωπο του εξερευνητή ανήκει σε έναν… Ελληνα! Οταν ο μεγάλος καλλιτέχνης αποφάσισε να φτιάξει το έργο, χρησιμοποίησε ως μοντέλο για τη μορφή του μεγάλου θαλασσοπόρου έναν ομογενή με καταγωγή από τη χώρα μας. Πρόκειται για τον 79χρονο σήμερα Χρήστο Ζώα, ο οποίος ζει μόνιμα στο Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης και κατάγεται από τον Χαλκειό της Χίου.
Στον πίνακα, που είναι το μεγαλύτερο σε διαστάσεις έργο του ζωγράφου (410×284 εκατοστά), ο Χριστόφορος Κολόμβος αναπαρίσταται στην αριστερή πλευρά ως έφηβος, που διαθέτει μάλιστα αρχαιοελληνική ομορφιά. Ερχεται από τη θάλασσα και σηκώνει το δεξί πόδι έτοιμος να κάνει το πρώτο του βήμα πάνω στη γη της νέας ηπείρου. Στο δεξί του χέρι κρατά λάβαρο με τη μορφή της συζύγου του Νταλί, της Γκαλά, είτε ως Παρθένου Μαρίας είτε ως Αγίας Ελένης. Στη δεξιά πλευρά του πίνακα η μορφή του Χρήστου Ζώα ως Κολόμβου επαναλαμβάνεται, χωρίς όμως τα μακριά μαλλιά που είχε προσθέσει στον νεαρό Χιώτη ο Νταλί.
Η γνωριμία του Χρήστου Ζώα με το ζευγάρι Νταλί – Γκαλά έγινε στις αρχές του 1955, στο περίφημο Russian Tea Room, ένα περίφημο στέκι της αμερικανικής μεγαλούπολης για καλλιτέχνες, συγγραφείς και πολιτικούς που εργάζονταν τότε στη Νέα Υόρκη. Πρώτη πλησίασε τον νέο με τη μεσογειακή ομορφιά, αλλά ήδη παντρεμένο και πατέρα ενός παιδιού, η Γκαλά, μια ιδιόρρυθμη προσωπικότητα με τεράστια επιρροή στον ζωγράφο, που σημάδεψε τόσο την προσωπική όσο και την καλλιτεχνική του πορεία.
«Μου είπε ότι το ζήτησαν από εμένα γιατί ο Νταλί ήθελε να παρουσιάσει τον Κολόμβο μικρό σε ηλικία» αποκάλυψε ο 79χρονος Χρήστος Ζώας και πρόσθεσε: «Αρχικά δίστασα, όμως η Γκαλά επέμενε και τελικά πείστηκα. Οντως, είχα ακούσει ότι ήταν παράξενοι, αλλά στην πορεία κατάλαβα ότι το έκαναν περισσότερο για επικοινωνιακούς λόγους. Μου ήταν δύσκολο να ποζάρω επί ώρες. Για την κεντρική μορφή του έργου, τον Χριστόφορο Κολόμβο, αφενός κρατούσα όρθιο το πόδι μου, αφετέρου φορούσα περούκα. Ο Νταλί πρόσεχε κάθε γωνία που σχημάτιζε το σώμα μου, τις σκιές. Υπήρχαν επίσης πολλοί φωτογράφοι στο στούντιο, που απαθανάτιζαν σχεδόν κάθε στιγμή».
