Ενας ακάματος εργάτης του θεάτρου και ένας σπουδαίος ρολίστας που παρέμενε ταυτόχρονα απλός, προσιτός και κυρίως ειλικρινής με τον εαυτό του. Ενας άνθρωπος που μπορούσε να καυχηθεί πως ό,τι είχε πετύχει ήταν καθαρά προσωπικό του επίτευγμα, μια και ποτέ δεν καταδέχτηκε να ζητήσει χάρη από κανέναν.

Αυτός ήταν ο Κώστας Ρηγόπουλος, του οποίου άγνωστες πτυχές της πολύχρονης καριέρας «ξεδιπλώνονται» μέσα από τις σελίδες της βιογραφίας του με τίτλο «Το παραμύθι της ζωής μου», την οποία επιμελήθηκε η κόρη του Ζωή Ρηγοπούλου και πρόσφατα κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Γκοβόστη. Το υλικό που κατάφερε να γεμίσει τις σχεδόν 360 σελίδες του αναγνώσματος προέκυψε από τις απομαγνητοφωνήσεις δεκάδων κασετών που άφησε πίσω του εκείνος μετά τον θάνατό του.

Μάλιστα, όπως αναφέρει η Ζωή Ρηγοπούλου στον πρόλογο, οι καταγραφές αυτές πραγματοποιήθηκαν το 1985, την περίοδο κατά την οποία λόγω ενός σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε ο πατέρας της ήταν αναγκασμένος να περνάει πολλές ώρες στο σπίτι. Οπως εξομολογείται ο ίδιος σε μια αφήγηση που συνεπαίρνει με την απλότητα και την αμεσότητά της, το «σαράκι» του ηθοποιού άρχισε να τον τρώει από το σχολείο ακόμη. Τότε ήταν που πήρε την απόφαση να κυνηγήσει το όνειρό του.

Οταν τελικά πήγε να γνωρίσει από κοντά έναν από τους γνωστότερους ηθοποιούς της εποχής προκειμένου να του μιλήσει για την υποκριτική, τον Γιώργο Γληνό, ο τελευταίος αφοπλιστικά του είπε πως το θέατρο είναι μια δουλειά για πλούσιους που δεν έχουν ανάγκη μεροκάματου, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να του αλλάξει την προδιαγεγραμμένη ρότα του.

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ο Κώστας Ρηγόπουλος ανέβηκε πρώτη φορά στο σανίδι την περίοδο 1953-1954 στο θέατρο Κυβέλη με τον θίασο Δημήτρη Χορν - Γιώργου Παππά κρατώντας έναν ασήμαντο -τουλάχιστον για εκείνον- ρόλο. Υποδυόταν έναν υπηρέτη βουβό που μετά βίας εμφανιζόταν στο έργο. Αρχικά «κουβαλώντας» το... ψώνιο των νέων δεν ήθελε να συμμετάσχει. «Αν ξεκινάς με την ελπίδα ότι θα παίξεις αμέσως μεγάλους ρόλους πριν ακόμη πατήσεις το πόδι σου στο σανίδι, είσαι βλαξ» του είχε τότε πει ο Παππάς.

Ο παντοτινός έρωτας για την Κάκια Αναλυτή και ο «χάχας» Ελλη Λαμπέτη

Στα πρώτα βήματα της καριέρας του, τότε δηλαδή που οι θεατρίνοι ζούσαν στο «πετσί» τους το «κάθε εβδομάδα και νέο έργο», γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του, τη νεαρή συνάδελφό του Κάκια Αναλυτή.

«Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με τράβηξε τόσο πολύ σε αυτό το κοριτσάκι, ώστε μέσα στις πρόβες και στην εβδομάδα που κράτησε το έργο ερωτευθήκαμε». Οι δυο τους υπήρξαν αχώριστοι καταφέρνοντας να κάμψουν ακόμη και τις αρχικές ενστάσεις που είχαν οι γονείς εκείνης, όταν αποφάσισαν να παντρευτούν.

«Πώς ν' αφήσουν την κόρη τους να παντρευτεί έναν απένταρο θεατρίνο που δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι;».

Στις συνεργασίες του ο Ρηγόπουλος υπήρξε κάτι παραπάνω από τυχερός. Είχε μοιραστεί το ίδιο σανίδι με τη σπουδαία Κατερίνα Ανδρεάδη, τον Μάνο Κατράκη, τον Δημήτρη Χορν, τον Μίμη Φωτόπουλο, αλλά και την Ελλη Λαμπέτη, τον «χάχα», όπως την αποκαλούσε, διότι δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια της πάνω στη σκηνή.

Οι δυο τους ήταν οι πρωταγωνιστές ενός κωμικού στιγμιότυπου που συνέβη κατά τη διάρκεια παράστασης και ολοκληρώθηκε με τον Ρηγόπουλο να παρατά σύξυλη τη Λαμπέτη στο σανίδι, όταν διαπίστωσε ότι εκείνη είχε πραγματικά κατουρηθεί στα... γέλια. «Παναγιά μου, δεν άντεξα, έκανα ένα χα χα δυνατότατο, την παράτησα σύξυλη και έφυγα από τη σκηνή».

Από τον χώρο του, το ζευγάρι έκανε στενή παρέα με τον Σταύρο Παράβα (με τον οποίο σταδιακά «έκοψαν»), αλλά και με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

23 χρόνια θιασάρχης

Οπως ομολογεί και ο ίδιος σε αυτήν την πολυσέλιδη κατάθεση ψυχής, το πέρασμά του από την υποκριτική στο θιασαρχιλίκι (του ανήκε το περίφημο θέατρο Κάκια Αναλυτή) είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα. «Πρέπει να σας δηλώσω ότι παρόλο που κάνω τον θεατρικό επιχειρηματία 23 χρόνια τώρα, είμαι του γλυκού νερού.

Δεν κατάφερα να μάθω τίποτα σχεδόν, πασαλείμματα. Δεν έχω επιχειρηματικό ταλέντο, αυτό είναι όλο. Για να είσαι επιχειρηματίας είτε στο θέατρο, είτε οπουδήποτε αλλού, πρέπει να μην έχεις συναισθήματα και ευαισθησίες. Πρέπει να είσαι ψυχρός υπολογιστής που μετράει τα πράγματα με το υποδεκάμετρο. Εγώ πού να τα βρω αυτά τα προσόντα;».

Ο ηθοποιός παραδέχεται ακόμη πως δεν ήταν λίγες οι φορές που η αγαπημένη του σύζυγος αναγκαζόταν να κάνει εκπτώσεις στις δουλειές της.

«Επειδή είχαμε ανάγκη από λεφτά, άρχισε να γυρίζει και ταινίες που δεν ήταν καλές, με παραγωγούς και σκηνοθέτες β' διαλογής. Αχ, αν δεν είχαμε την ανάγκη να πάρει λεφτά για να συντηρούμε το θέατρο, θα είχε αρνηθεί να παίξει σε πολλές από τις ταινίες που έκανε και η καριέρα της θα ήταν διαφορετική» λέει. «Χωρίς να το θέλω, αντί να την προωθήσω, την πήγα πίσω. Παράλληλα γύριζα κι εγώ κάτι ταινιούλες, αλλά ούτε οι ρόλοι που έπαιζα ήταν μεγάλοι, ούτε τα λεφτά πολλά. Μια κινηματογραφική πορεία κάτω του μετρίου».

Η αισθητική επέμβαση και η επιτυχία με το «Αγάπη μου Ουάουα»

Εκείνος -όπως και η σπουδαία ηθοποιός Κατερίνα Ανδρεάδη- είχαν παρακινήσει την Αναλυτή να κάνει διορθωτικές επεμβάσεις στη μύτη της, μια ατέλεια που εμπόδιζε να φανεί η λαμπεράδα του προσώπου της. Η ηθοποιός πήγε μόνη της κι έκανε την εγχείρηση, δίχως να ρωτήσει κανέναν. «Αφού συνήλθε και ήρθε σπίτι, εγώ δεν πολυκαταλάβαινα τη διαφορά. Ομως για όλους τους άλλους φαίνεται ότι έγινε άλλος άνθρωπος».

Η μεγαλύτερη επιτυχία του ζευγαριού επί σκηνής ήταν αναμφίβολα το θεατρικό έργο «Αγάπη μου Ουάουα», η γαλλική κωμωδία που παιζόταν από τον θίασό του έξι συνεχόμενα χρόνια.

Ο απολογισμός: 2.500 χιλιάδες παραστάσεις, οι οποίες είχαν και το τίμημά τους. Οι κρίσεις άγχους και πανικού που πάθαινε επί σκηνής ανάγκασαν τον Ρηγόπουλο να παραδώσει τον ρόλο του (τον τρίτο χρόνο επανάληψης του έργου) στον Ανδρέα Μπάρκουλη. Για την περίφημη «Ουάουα», η Τζένη Καρέζη είχε προειδοποιήσει τον Ρηγόπουλο λέγοντάς του πως θα αποτύχει και πως είναι μεγάλη ανοησία να την ανεβάσει (το είχε κάνει εκείνη, χωρίς επιτυχία).

«Από το προηγούμενο καλοκαίρι, του 1969, που παίζαμε την “Ουάουα” στο θερινό μας θέατρο, μέσα μου κάτι άρχισε να μην πηγαίνει καλά. Εγώ που “έτρωγα” τα σανίδια της σκηνής κι έκανα όποιον αυτοσχεδιασμό ήθελα χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα, ξαφνικά μου κόλλησε σταδιακά μια φοβία. Νόμιζα πως θα ξεχάσω τα λόγια μου, πως δεν θα μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω».

Ακολούθησαν αμέτρητες ακόμη θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές εμφανίσεις και ραδιοφωνικές παραγωγές, σε μια διαδρομή της οποίας το νήμα κόπηκε άδοξα και κάπως πρόωρα το 2001 με τον θάνατο του αξέχαστου ηθοποιού. «Δεν ξέρω πόσο αγάπησα και αγαπώ τη δουλειά που κάνω, όμως δεν θα μπορούσα και δεν θα 'θελα να 'κανα καμία άλλη».

Info: Το βιβλίο του Κώστα Ρηγόπουλου με τίτλο «Το παραμύθι της ζωής μου» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

ΓΙΩΤΑ ΒΑΖΟΥΡΑ