❱❱ Ο θρυλικός Μενέλαος Στογιάννης διαθέτει πελατολόγιο που θυμίζει ατζέντα καλλιτεχνικού μάνατζερΑπό την
ΚΛΑΡΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Εχει πελάτες την… αφρόκρεμα των καλλιτεχνών και όχι μόνο! Ο κύριος Μενέλαος Στογιάννης είναι διάσημος για τη δεξιοτεχνία του να ράβει πουκάμισα sur mesure κι έχει χαρακτηριστεί «ο πουκαμισάς των επωνύμων», γιατί το πελατολόγιό του θυμίζει ατζέντα καλλιτεχνικού μάνατζερ! Τραγουδιστές, ηθοποιοί, παρουσιαστές, εφοπλιστές και πολιτικοί έχουν περάσει από τα χέρια του για να τους πάρει τα μέτρα. Μιλώντας στην «Espresso», ο κύριος Μενέλαος αφηγείται την επαγγελματική ζωή του που έ(γ)ραψε ιστορία!
«Ξεκίνησα με τη μητέρα μου στη Θεσσαλονίκη. Εκανε κι εκείνη αυτή τη δουλειά από τη δική της μητέρα, τη γιαγιά μου, που ήταν Κωνσταντινουπολίτισσα. Στην κοιλιά της με είχε η μητέρα μου κι έφτιαχνε πουκάμισα. Εγώ τι θα έβγαινα;» θυμάται χαμογελώντας και συνεχίζει να ξεφυλλίζει το άλμπουμ των αναμνήσεών του: «Η μητέρα μου πήρε για βοηθό στο εργαστήριο μια γειτόνισσα και παιδική μου φίλη, η οποία αργότερα έγινε γυναίκα μου. Εγώ ασχολούμουν με μεγάλο ζήλο με τα πουκάμισα. Ημουν και εκτιμητής στα ρούχα: στις ραφές, στην κατασκευή, στην ποιότητα. Ηθελα α΄ κατηγορία σε όλα. Γι’ αυτό δεν ασχολήθηκα ποτέ και με χονδρική. Πέρασε μισός αιώνας κι ακόμα έτσι λειτουργώ».
Από τη Θεσσαλονίκη
Πώς, όμως, ένας ταλαντούχος πουκαμισάς από τη Θεσσαλονίκη κατάφερε να εισχωρήσει στον καλλιτεχνικό κόσμο; «Ερχονταν πάντα στη Θεσσαλονίκη οι καλλιτέχνες. Ο πρώτος επώνυμος που έραψα -και του χρωστάω ότι έφτασα εδώ- είναι ο Τόλης Βοσκόπουλος. Τον γνώρισα μέσω ενός άλλου τραγουδιστή, του Πάνου Ιωαννίδη, ο οποίος ήρθε ένα μεσημέρι στο κατάστημά μας στην Τσιμισκή 31, στη Στοά Μπάρδα, με πήρε και πήγαμε στο ξενοδοχείο «Ολύμπια». Εκεί πήρα μέτρα για να ράψω μια δωδεκάδα πουκάμισα για τον Τόλη.
Πράγματι, ύστερα από δέκα μέρες τα παρέδωσα και ένα βράδυ, ύστερα από λίγο καιρό, πήγα με την παρέα μου στο νυχτερινό κέντρο όπου τραγουδούσε. Θυμάμαι τότε είχε βγάλει το τραγούδι “Βαλίτσα” και έβγαινε στην πίστα με τη συχωρεμένη τη Δούκισσα κι έπαιζε και μπουζούκι. Του πετούσαμε λουλούδια και κάποια στιγμή με είδε και μου έκανε νόημα να πάω στο καμαρίνι. Από το άγχος μου στέγνωσε το λαρύγγι μου! Νόμιζα ότι τον είχα δυσαρεστήσει, ότι δεν του άρεσαν τα πουκάμισα. Πήγα λοιπόν στο καμαρίνι, άλλαξε και ήρθε και μου είπε: “Ρε μαγκάκι, εσύ δεν είσαι για δω! Θα έρθεις στην Αθήνα”. Του απάντησα πως δεν ξέρω κανέναν στην Αθήνα και με αποστόμωσε λέγοντάς μου: “Χρειάζεται να ξέρεις και άλλον πέραν από μένα;” Εφυγε ο Βοσκόπουλος από τη Θεσσαλονίκη και μετά είχα πελάτη τον Μανώλη Αγγελόπουλο. Πήγαινα, θυμάμαι, στο ξενοδοχείο “Πέλλα” τα πουκάμισά του. Τότε ήταν με την Αννούλα Βασιλείου στα καλύτερά τους. Οχι απλά ερωτευμένοι… Δεν ξεκολλούσαν ο ένας από τον άλλον! Και μετά ο Φίλιππος Νικολάου. Ημουν μαζί του πολλά χρόνια. Μετά κατέβηκα στην Αθήνα. Πήγα και βρήκα τον Βοσκόπουλο, που με αγκάλιασε και ήμασταν μαζί επίσης για πολλά χρόνια. Τον έντυνα για τα θέατρα και για τα κέντρα διασκέδασης. Μαζί του αναλάμβανα και όλη τη δουλειά: πουκάμισα για τους μουσικούς, τους σερβιτόρους, όλους» εξιστορεί σχεδόν συγκινημένος και περιγράφει τη σχέση που έχει σήμερα με τον αγαπημένο τροβαδούρο: «Τώρα δεν μιλάμε με τον Τόλη, αλλά όχι επειδή μαλώσαμε. Απλώς διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε κι εγώ κι εκείνος μας απομάκρυναν. Λόγω συνθηκών, καταλαβαίνετε… Τον αγαπάω, τον λατρεύω! Είναι ο άνθρωπος που έγινε η αιτία που βρίσκομαι εδώ. Ο Τόλης είναι σχολή. Δέκα χρόνια στις καμπάνες (σ.σ.: στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης) είμαστε παρέα».
Η λίστα, όμως, με τους διάσημους πελάτες του δεν τελειώνει εδώ! «Εχω ράψει για τον Βασίλη Καρρά, τον Πασχάλη Τερζή, τον Αγγελο Διονυσίου, ο οποίος είναι και φίλος μου, και ο πρώτος που καθιέρωσε τις πουκαμίσες στην πίστα. Και με τον Λευτέρη Πανταζή ήμασταν φίλοι και συνεχίζουμε! Είναι όπως τον γνώρισα στα Ηλιοβασιλέματα και στο Can Can, ακόμα έτσι είναι! Είναι ο μοναδικός που έμεινε. Και με τον Γιώργο Μαργαρίτη έχουμε περάσει μια ζωή μαζί, από το ξεκίνημά του, και αγαπιόμαστε» λέει.
Εχουν μικρά, ενδυματολογικά… μυστικά οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε; «Ο Βοσκόπουλος ήθελε μονόχρωμα, ο Πανταζής εμπριμέ και ο Καρράς σκούρα. Ολοι προτιμούσαν το μαύρο χρώμα. Θυμάμαι, ο Στράτος Διονυσίου ήθελε να είναι στην πένα όταν έβγαινε στην πίστα» αναφέρει.
Τα τελευταία χρόνια, ο κ. Στογιάννης έχει αφήσει τους σταρ της πίστας και ράβει εφοπλιστές, πολιτικούς και επιχειρηματίες. Οπως δηλώνει, αυτοί είναι πιο εύκολοι πελάτες από τους καλλιτέχνες! Οσο για το σήμερα; Ο μετρ του πουκαμίσου δεν έχει κρεμάσει ακόμα τη μεζούρα: «Εφυγα από το κατάστημα που είχα στην Ηροδότου 4 και βρήκα έναν άλλον χώρο, που τον ετοιμάζω για να συνεχίσω εκεί. Σύντομα θα είναι έτοιμος και θα σας ανακοινώσω τη διεύθυνση. Τώρα ξεκινάει σεζόν κι έρχονται τα νέα δειγματολόγια».
Η Μαρινέλλα, ο γείτονας Πάριος και η ψυχοθεραπεία στη βιλα του Ρούσσου
Ως κορυφαία στιγμή στην καριέρα του ο κύριος Μενέλαος δείχνει τη συνεργασία του με τη Μαρινέλλα για τις ανάγκες της Eurovision. «Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα» μας λέει.
«Το πουκάμισο που φορούσε στη Eurovision ήταν δικό μου. Γνωριζόμασταν από τη Θεσσαλονίκη. Και με την ίδια και με την αδερφή της και τον γαμπρό της. Ηταν αυτή που με πήρε τηλέφωνο και με σύστησε στον Ντέμη Ρούσσο. Με τον Ντέμη κάναμε 20 χρόνια μαζί. Κι όταν έχασα τη γυναίκα μου, η κόρη της συντρόφου του, που είναι ψυχολόγος, με βοήθησε πολύ. Πήγαινα στη βίλα Αλεξάνδρεια, στην Ανω Βούλα, και μου έκανε ψυχοθεραπεία» αποκαλύπτει και ζητά συγγνώμη αν ξεχνάει κάποια ονόματα καλλιτεχνών, που ήταν στο πελατολόγιό του.
«Και με τον Πάριο μέναμε στην ίδια γειτονιά, στο Παγκράτι. Ηταν ένας από τους καλύτερους πελάτες μου. Ερχονταν όλοι τότε: Πάριος, Μαίρη Λίντα, Μαρινέλλα και πολλοί άλλοι». Αργότερα έφτιαξε πουκάμισα και για τον Αντώνη Ρέμο, τον οποίο ήξερε από τη Θεσσαλονίκη, τον Γιώργο Μαζωνάκη στο ξεκίνημά του, αλλά και τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Για τον Ρέμο, μάλιστα, αναφέρει: «Ηταν πολύ εργατικός και το περίμενα ότι θα πετύχει. Την κυνηγάει τη δουλειά».
