H αίσθηση της αυτοδιάθεσης και η «σπαζοκεφαλιά» της συντροφικότητας
H αίσθηση της αυτοδιάθεσης και η «σπαζοκεφαλιά» της συντροφικότητας
Στις μέρες μας όλο και περισσότερα άτομα και των δύο φύλων ανησυχούν και παραπονιούνται ότι δεν βρίσκουν σύντροφο για μια σταθερή σχέση παρά την προσπάθεια και την επιθυμία τους, ενώ πιο εύκολα βρίσκουν κάποιο άτομο για μια σχέση περιστασιακή, με βασικό συστατικό το σύνθημα «τώρα περνάμε καλά και μέχρι εδώ», χωρίς προοπτική και κοινή εξέλιξη.
Η εποχή που διανύουμε αλλά και οι υλιστικές κοινωνίες δεν βοηθούν αρκετά στη δημιουργία μακροχρόνιων δεσμών και γάμων.
Ολο και πιο συχνά φαίνεται ότι εστιάζουμε στην ικανοποίηση των προσωπικών επιθυμιών και αναγκών, αδιαφορώντας για τις ανάγκες του άλλου, με τον οποίο συναναστρεφόμαστε. Είναι μια στάση και συμπεριφορά που απομονώνει και απομακρύνει την τάση για μια ισορροπημένη σχέση και ενδεχομένως και έναν γάμο.
Συγκεντρώσεις, πάρτι, εφαρμογές και sites γνωριμιών, όλα προσπαθούν να μας δείξουν και να μας πείσουν ότι για όλους υπάρχει ταίρι και κανείς από εμάς δεν θα καταλήξει στη ζωή χωρίς τον σύντροφό του. Από τις έρευνες, όμως, αποδεικνύεται κάτι νέο και ανατρεπτικό, ότι πολλοί εργένηδες επιδιώκουν την εργένικη ζωή τους ως στάση ζωής και είναι πιθανό να βιώσουν μεγαλύτερη ψυχολογική και συναισθηματική ανάπτυξη και εξέλιξη απ’ ό,τι οι παντρεμένοι!
«Η ενασχόληση με τους κινδύνους της μοναξιάς μπορεί να συγκαλύψει τα οφέλη της μοναχικότητας» δηλώνει η ψυχολόγος Ντε Πάουλο από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Ηρθε η ώρα για μια πιο ακριβή απεικόνιση των άγαμων ανθρώπων και της εργένικης ζωής, μια που να αναγνωρίζει τις πραγματικές δυνάμεις και την ανθεκτικότητα των μοναχικών ανθρώπων, καθώς και τους παράγοντες που γεμίζουν τη ζωή τους νόημα».
Η σύγκριση
Οι μελέτες που εστίασαν στους δεσμευμένους ανέφερε ότι είχαν σημαντικά ευρήματα. Για παράδειγμα, συγκρίνοντας εργένηδες με παντρεμένους, η έρευνα έδειξε ότι οι πρώτοι διαθέτουν αυξημένη αίσθηση της αυτοδιάθεσης και είναι πιο πιθανό να βιώσουν το αίσθημα της συνεχούς ανάπτυξης και της ανάπτυξής τους ως άτομα.
Παρά τα ευκαιριακά και συγκυριακά πλεονεκτήματα του να παραμένει κανείς αδέσμευτος, η Ντε Πάουλο δεν υποστηρίζει τη μία θέση έναντι της άλλης. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Περισσότερο από ποτέ οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθήσουν τους τρόπους ζωής που λειτουργούν καλύτερα γι’ αυτούς. Δεν υπάρχει κανένα σχεδιάγραμμα για την καλή ζωή… Αυτό που έχει σημασία είναι όχι τι κάνουν οι υπόλοιποι ή τι πιστεύουν οι άλλοι ότι πρέπει να κάνουμε, αλλά αν εμείς μπορούμε να βρούμε τους χώρους και τους ανθρώπους που ταιριάζουν με το ποιοι πραγματικά είμαστε και μας επιτρέπουν να ζήσουμε τη ζωή μας καλύτερα».
Συχνά ακούμε από τους ψυχολόγους τη φράση: «Το πρώτο βήμα είναι να μάθει κανείς να αγαπά τον εαυτό του, για να μπορέσει να αγαπήσει και τον άλλο». Μπορεί να ακούγεται συνηθισμένη αλλά κρύβει μια αλήθεια.
Η μοναξιά είναι μια ιδιαίτερη προσωπική κατάσταση, όταν είναι επιλογή, όμως το να είναι κανείς καλά και να νιώθει επαρκής ως εργένης είναι ένας παράγοντας που οδηγεί σε μεγαλύτερα επίπεδα ικανοποίησης και επιτυχίας, όταν βρεθεί αργότερα σε μια σχέση. Εάν βιάζεται κανείς να αποτινάξει από πάνω του την ταμπέλα του single (μόνος), είναι πιο πιθανό να προχωρήσει σε βιαστική και άστοχη επιλογή συντρόφου, χωρίς να αξιολογήσει επαρκώς κατά πόσο υπάρχουν πραγματική συμβατότητα και σύνδεση ανάμεσα στον ίδιο και στο άτομο που έχει επιλέξει ως σύντροφο.
Παράμετροι
Τόσο η ανάγκη για συντροφικότητα και για μια σταθερή σχέση όσο και η ταμπέλα τού να είναι κανείς ελεύθερος ή μόνος, ιδιαίτερα από μια ηλικία και μετά, όσον αφορά τη νοοτροπία και τα στερεότυπα της κοινωνίας είναι δύο παράμετροι που μας κάνουν να θέλουμε διά μαγείας να αποτινάξουμε τον τίτλο του εργένη. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι λίγοι και αυτοί που φοβούνται ότι οι δεσμευμένοι φίλοι τους θα τους απομακρύνουν και θα τους εγκαταλείψουν κάποια στιγμή, αν συνεχίσουν να παραμένουν αδέσμευτοι.
Εσωτερικός διάλογος και προσωπικές επιθυμίες
Ευτυχισμένος και πλήρης ως σύντροφος είναι αυτός που στη σχέση έχει να προσφέρει θετικά πράγματα και θέλει να μοιραστεί. Μπορεί αυτό το μήνυμα να είναι γνωστό και παλιό, όμως η υπενθύμιση και ο επαναπροσδιορισμός ωφελούν όταν κάποιος νιώθει ότι δεν είναι χαρούμενος και επαρκής να είναι μόνος, ώστε να ενεργοποιηθεί να βρει ό,τι θέλει και αγαπά.
Το ζητούμενο είναι να αισθανόμαστε ωραία και καλά με τον εαυτό μας, όποια και αν είναι η επιλογή μας οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Ενας απολογισμός, ένας εσωτερικός 
διάλογος, η αποδοχή αλλά και η αναζήτηση απαντήσεων για τις προσωπικές επιλογές και επιθυμίες μας από έναν ειδικό μπορεί να βοηθήσουν τους φανατικούς και τους περιστασιακούς εργένηδες προς την κατεύθυνση είτε να διαφοροποιήσουν τη στάση και την αντίληψή τους είτε να παραμείνουν σταθεροί στις απόψεις τους και στον εργένικο τρόπο ζωής τους.
*MSc Κλινική Ψυχοπαθολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Universite Paris VIII – St. Denis – Vincennes, France
www.michalopoulou.gr
